17.10.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน ลูกต้องทำให้ทุกคนกลายเป็นผู้อยู่อาศัยของดินแดนของเทวดานางฟ้า
ลูกคือผู้ที่ให้คุณประโยชน์แก่ทุกคน
หน้าที่ของลูกคือการทำให้ผู้ที่ยากจนกลับมามั่งคั่ง
คำถาม:
ชื่อใดของพ่อที่ธรรมดาแม้ว่างานที่ท่านทำกับชื่อเหล่านั้นยิ่งใหญ่อย่างมากก็ตาม?
คำตอบ:
บาบาได้ชื่อว่าผู้เป็นนายแห่งสวนและคนพายเรือ
ชื่อเหล่านี้ธรรมดาขนาดไหนแต่การพาผู้ที่กำลังจมน้ำข้ามฟากไปเป็นงานที่ยิ่งใหญ่อย่างยิ่ง
เช่นที่นักว่ายน้ำจับมือใครบางคนเพื่อให้ได้รับการพาข้ามฟากไป
เช่นกันโดยการจับมือของพ่อ ลูกก็กลายเป็นชาวสวรรค์ ลูกเป็นนายคนพายเรือด้วยเช่นกัน
ลูกชี้หนทางให้กับทุกคนที่จะพาเรือของพวกเขาข้ามฟากไป
โอมชานติ
ลูกๆจงนั่งอยู่ในการจดจำระลึกถึง ถึงแม้ว่าลูกมีร่างกาย
ลูกต้องพิจารณาตนเองว่าเป็นดวงวิญญาณ ไม่ใช่ว่าลูกกำลังนั่งอยู่โดยปราศจากร่างกาย
พ่อพูดว่า: จงปล่อยวางสำนึกที่เป็นร่างและนั่งที่นี่ในสภาพของสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
สำนึกที่เป็นดวงวิญญาณนั้นบริสุทธิ์ ในขณะที่สำนึกที่เป็นร่างนั้นไม่บริสุทธิ์
ลูกรู้ว่าเรากำลังกลับมาบริสุทธิ์และสะอาดด้วยการกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
โดยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่างเราก็กลับมาไม่บริสุทธิ์และไม่สะอาด ผู้คนร้องเรียก:
โอ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ จงมา! เคยมีโลกที่บริสุทธิ์แต่โลกนั้นไม่บริสุทธิ์ในเวลานี้
ดังนั้นจะต้องมีโลกที่บริสุทธิ์อีกครั้งหนึ่งอย่างแน่นอน วงจรโลกจะเฝ้าแต่หมุนไป
ผู้ที่รู้วงจรโลกนี้ถูกเรียกว่าผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง
ลูกแต่ละคนคือผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง
ตนเองดวงวิญญาณได้รับความรู้ของวงจรโลกแล้ว ใครให้ความรู้นี้?
ท่านเช่นกันต้องเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง(Spinner of the discus of
Self-realization) อย่างแน่นอน
เพียงพ่อเท่านั้นที่สามารถสอนลูกและไม่มีมนุษย์คนใดสามารถสอนลูกได้ พ่อ
จิตวิญญาณสูงสุดกำลังสอนลูกๆ ท่านพูดว่า: ลูกๆ จงกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ไม่มีความจำเป็นใดเลยสำหรับความรู้นี้หรือคำสอนเหล่านี้ที่จะให้ในยุคทอง
และไม่มีความเลื่อมใสศรัทธาใดที่นั่น ลูกได้รับมรดกของลูกด้วยความรู้นี้
พ่อให้ศรีมัทแก่ลูก นี่คือวิธีที่ลูกจะกลับมาสูงส่ง ลูกรู้ว่าลูกเคยอยู่ในสุสาน(kabristhan)
และเวลานี้พ่อกำลังทำให้ลูกกลายเป็นผู้อยู่อาศัยที่สูงส่งของดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า(paristhan)
โลกเก่านี้จะถูกเปลี่ยนเป็นสุสาน ดินแดนของความตายเรียกว่าสุสาน
โลกใหม่ได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า พ่ออธิบายความลับของละคร
โลกทั้งหมดนี้เรียกได้ว่าเป็นกองฟาง
บาบาได้อธิบายว่าอาณาจักรของราวันเวลานี้ขยายตัวไปทั่วทั้งโลก ผู้คนเฉลิมฉลองดาเชรา
(การเผาหุ่นของราวัน) และพวกเขาก็กลับมามีความสุขอย่างมาก พ่อพูดว่า:
เพื่อที่จะปลดปล่อยลูกๆทั้งหมดจากความทุกข์ พ่อเช่นกันต้องเข้ามาในโลกเก่าของราวัน
มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับสิ่งนี้ มีการถามบางคนว่าเขาต้องการอะไรก่อน:
ความสุขหรือความทุกข์ เขาตอบว่าเขาต้องการความสุขก่อน
เพราะว่าหากเขาเข้าไปสู่ความสุข จะไม่มีปีศาจร้ายของความตายใดเลยสามารถไปที่นั่นได้
นั่นเป็นเพียงเรื่องเล่า พ่อก็บอกลูกว่าความตายนั้นไม่เคยเข้าไปในดินแดนแห่งความสุข
นั้นคือดินแดนของความเป็นอมตะ ลูกเอาชนะความตาย ลูกกลายเป็นผู้มีอำนาจอย่างมาก
ที่นั่นลูกไม่เคยพูดว่าผู้นั้นและผู้นี้ได้ตายไปแล้ว
ไม่มีการกล่าวถึงความตายใดเลยที่นั่น
พวกเขาเพียงแค่เปลี่ยนเครื่องแต่งกายของพวกเขาและสวมใส่ชุดอื่นๆ
เช่นที่งูลอกคราบของมัน ลูกเช่นกันก็ละทิ้งหนังเก่าของลูก
นั่นคือลูกเข้าไปในร่างใหม่ ที่นั่นแม้แต่วัตถุธาตุทั้งห้าก็กลับมาสะโตประธาน
ทุกสิ่งกลับมาสะโตประธาน ทุกสิ่งรวมทั้งผลไม้ฯลฯ ก็ดีที่สุด
ยุคทองถูกเรียกว่าสวรรค์ ที่นั่นพวกเขามั่งคั่งอย่างมาก
ไม่มีใครสามารถเป็นนายของโลกที่มีความสุขเช่นนั้นเช่นที่พวกเขาเป็น
เวลานี้ลูกรู้ว่าลูกเป็นคนเดียวกันนั้น ดังนั้นลูกควรมีความสุขอย่างมาก
ลูกต้องทำให้แต่ละคนกลายเป็นผู้อาศัยของดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า
ลูกจะต้องให้คุณประโยชน์กับผู้คนมากมาย ลูกกลับมามั่งคั่งอย่างมาก
คนอื่นทั้งหมดนั้นยากจน จนกว่าลูกจะวางมือของลูกในมือของพ่อ
มิฉนั้นลูกจะไม่สามารถกลายเป็นผู้อยู่อาศัยของดินแดนแห่งสวรรค์ได้
ไม่ใช่ทุกคนนั้นที่จะจับมือของพ่อ เพียงลูกเท่านั้นที่จับมือพ่อ
และแล้วผู้อื่นก็จะจับมือลูก และแล้วผู้อื่นก็จะจับมือของผู้อื่นๆ
ดังเช่นที่นักว่ายน้ำพาผู้อื่นข้ามไปยังอีกฟากหนึ่งทีละคน
ลูกก็เป็นคนพายเรือผู้เป็นนาย (master boatman) เช่นกัน
ลูกมากมายก็กลายเป็นคนพายเรือ นี่คือธุรกิจของลูก
เรากำลังแสดงให้แก่ทุกคนเห็นถึงหนทางที่จะพาเรือของพวกเขาข้ามฟาก
ลูกๆของคนพายเรือก็กลายเป็นคนพายเรือด้วยเช่นกัน ชื่อของพระเจ้า
คือคนพายเรือและนายของสวนนั้นธรรมดามาก เวลานี้ลูกสามารถเห็นสิ่งนี้ในทางปฏิบัติ
เวลานี้ลูกกำลังก่อตั้งดินแดนของเทวดานางฟ้า อนุสรณ์ของลูกอยู่เบื้องหน้าลูก
ลูกถูกแสดงไว้ว่ากำลังทำทาปาเซียของราชาโยคะบนพื้นดินและอาณาจักรของลูกถูกแสดงไว้ข้างบนลูก
ชื่อ “ดิลวาลา” นั้นดีมาก พ่อเอาชนะหัวใจของทุกคน
ท่านให้การหลุดพ้นเพื่อชีวิตใหม่ที่ไม่มีกิเลสแก่ทุกคน ใครกันที่เอาชนะหัวใจลูก?
ไม่มีใครรู้สิ่งนี้ ชีพบาบาเป็นพ่อของบราห์มาเช่นกัน
เป็นพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดที่เอาชนะหัวใจทุกคน
ท่านแม้แต่ให้คุณประโยชน์แก่วัตถุธาตุฯลฯ
ลูกๆได้รับการอธิบายเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ด้วย คัมภีร์ของศาสนาอื่นๆ ทั้งหมดฯลฯ
ยังคงอยู่อย่างถาวร ลูกได้รับความรู้นี้ในยุคแห่งการบรรจบพบกัน
และแล้วการทำลายล้างก็เกิดขึ้นและไม่มีคัมภีร์ใดหลงเหลืออยู่
คัมภีร์ทั้งหมดเป็นสิ่งชี้บอกของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา นี่คือความรู้
ลูกเห็นความความแตกต่าง ใช่ไหม? มีความเลื่อมใสศรัทธามากมาย
พวกเขาใช้จ่ายอย่างมากเมื่อเขากราบไหว้บูชาเหล่าเทพฯลฯ พ่อพูดว่า:
พวกเขาได้รับความสุขชั่วคราวด้วยการทำสิ่งนั้น
ความรู้สึกของความเลื่อมใสศรัทธาใดก็ตามที่พวกเขามีจะได้รับการเติมเต็ม
ในขณะที่ตกแต่งและกราบไหว้บูชาเหล่าเทวีทั้งหลาย
พวกเขาได้รับนิมิตและมีความสุขมากกับเพียงสิ่งนั้น
อย่างไรก็ตามไม่มีคุณประโยชน์ใดเลยในสิ่งนั้น ชื่อของมีร่าได้มีการจดจำด้วยเช่นกัน
มีลูกประคำของผู้เลื่อมใสศรัทธา ในหมู่ผู้หญิงก็มีมีร่า
และในหมู่ผู้ชายก็มีนาราดผู้ที่ได้รับการจดจำว่าเป็นผู้เลื่อมใสศรัทธาที่สูงส่งที่สุด
สิ่งนี้ต่างลำดับกันไปด้วยเช่นกันสำหรับลูกๆ มีลูกปัดของลูกประคำมากมาย
บนสุดคือบาบาผู้เป็นดอกไม้ (พู่) และแล้วก็มีลูกปัดคู่ ทุกคนคารวะผู้เป็นดอกไม้
ทุกคนคารวะแต่ละลูกปัด เมื่อพวกเขาสร้างไฟบูชายัญของรูดร้า
พวกเขากราบไหว้ชีวามากที่สุด พวกเขาไม่ได้กราบไหว้บูชาซาลิแกรมมากเท่านั้น
ความสนใจที่เต็มเปี่ยมของพวกเขาอยู่ที่ชีวาเพราะเป็นด้วยชีพบาบาที่ซาลิแกรมได้กลับมาฉลาดมาก
เช่นเดียวกับที่ลูกกลับมาบริสุทธิ์ในเวลานี้
ลูกๆของพ่อผู้ชำระให้บริสุทธิ์ก็เป็นนายผู้ชำระให้บริสุทธิ์(master purifier)
ถ้าลูกไม่แสดงหนทางให้กับผู้อื่น ลูกจะได้รับสถานภาพที่มีค่าเพียงเศษสตางค์
ถึงกระนั้นอย่างน้อยที่สุดลูกได้พบพ่อแล้ว นั้นไม่ใช่สิ่งเล็กน้อยเลย
พ่อของทุกคนทั้งหมดคือผู้เดียวนั้น ลูกจะไม่พูดสิ่งนี้กับกฤษณะ
กฤษณะได้กลายเป็นพ่อของใคร? กฤษณะไม่ได้ถูกเรียกว่าพ่อ
ลูกไม่สามารถเรียกเด็กว่าเป็นพ่อได้
เพียงเมื่อเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของคู่แต่งงานและสร้างลูกๆขึ้นมา
เขาจึงเรียกถูกเรียกว่าพ่อ และแล้วพวกเขาก็จะเรียกเขาว่าพ่อ
ไม่มีคนอื่นสามารถเรียกเขาว่าพ่อ
อย่างไรก็ตามผู้ชายที่แก่ชราสามารถถูกเรียกว่าเป็นพ่อ(Bapuji)
ผู้นี้เป็นพ่อของทุกคน พวกเขาร้องเพลงเกี่ยวกับความเป็นพี่น้อง(brotherhood)
ด้วยการพูดว่าพระเจ้าอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน สิ่งนั้นก็กลายเป็นความเป็นพ่อ(fatherhood)
ลูกๆจะต้องอธิบายในชุมนุมขนาดใหญ่มาก ก่อนลูกไปและให้คำบรรยาย
ลูกควรไตร่ตรองหัวข้อนั้นก่อนและเขียนเกี่ยวกับหัวข้อนั้นเสมอ
พ่อไม่ต้องไตร่ตรองมหาสมุทรแห่งความรู้
ท่านเพียงแค่บอกลูกเกี่ยวกับสิ่งที่ท่านได้บอกเมื่อวงจรที่แล้ว และแล้วท่านก็กลับไป
ลูกต้องอธิบายประเด็นเหล่านั้น ก่อนอื่นเขียนประเด็นนั้นลงไปและแล้วอ่านทบทวน
หลังจากที่ได้ให้คำบรรยายและแล้วลูกจำได้ว่าบางประเด็นลูกไม่ได้แบ่งปันออกไป “หากฉันได้อธิบายสิ่งนี้ก็จะดีกว่านี้”
สิ่งนี้เกิดขึ้นเหมือนกับว่า ลูกลืมประเด็นใดประเด็นหนึ่ง ก่อนอื่นใดจงบอกพวกเขาว่า:
พี่น้องชายหญิง จงนั่งในสำนึกของการเป็นดวงวิญญาณ ไม่ควรลืมสิ่งนี้
ไม่มีใครเขียนข่าวเช่นนั้น ก่อนอื่นใดจงบอกทุกคนว่า นั่งในสำนึกของการเป็นดวงวิญญาณ
ลูกดวงวิญญาณไม่สูญสลาย เวลานี้พ่อได้มาและกำลังให้ความรู้แก่ลูก พ่อพูดว่า:
ด้วยการจดจำระลึกถึงฉัน บาปของลูกจะถูกให้อภัย อย่าได้จดจำผู้ที่มีร่างกายใด
จงพิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณ เราคือผู้อยู่อาศัยของสถานที่นั้น
บาบาของเราคือชีวา ผู้ให้คุณประโยชน์และเราดวงวิญญาณคือลูกของท่าน พ่อพูดว่า:
จงมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ ฉันเป็นดวงวิญญาณ
บาปของลูกจะถูกให้อภัยด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ
บาปจะไม่ถูกให้อภัยด้วยการอาบในแม่น้ำคงคาฯลฯ การชี้นำของพ่อคือ: จดจำฉัน
ผู้คนเหล่านั้นศึกษากีตะและอ้างถึงว่าเมื่อใดก็ตามที่มีการไร้ศีลธรรมจรรยาอย่างที่สุด
ฉันจะมา พวกเขาพูดสิ่งนี้แต่พวกเขาไม่เข้าใจความหมายของสิ่งนั้น
พ่อให้คำแนะนำแก่ลูกถึงวิธีการทำงานรับใช้ ชีพบาบาพูดว่า:
พิจารณาตัวลูกเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำชีพบาบา พวกเขาเชื่อว่ากฤษณะพูดสิ่งนั้น
ลูกพูดว่าชีพบาบากำลังบอกเรา ลูกๆว่า: จดจำฉัน มากเท่าที่ลูกจดจำฉัน
ลูกจะกลับมาสะโตประธานมากเท่านั้น
และลูกจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงกว่ามากตามนั้น
เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกอยู่เบื้องหน้าลูกด้วยเช่นกัน
ลูกต้องประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงด้วยการทำความเพียรพยายาม
ผู้คนในที่อื่นจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงในศาสนาของพวกเขาเอง
เราไม่ได้เข้าไปสู่ศาสนาของผู้อื่น พวกเขามาหลังจากนั้น
พวกเขารู้ว่าสุขาวดีเคยคงอยู่ก่อนพวกเขา บารัตเป็นดินแดนโบราณที่สุด
แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเมื่อใดที่เคยคงอยู่ พวกเขาเรียกได้ว่าเป็นเทวาและเทวี
แต่พ่อพูดว่า: พวกเขาไม่ควรได้ถูกเรียกว่าเป็นเทวาและเทวี(gods and goddesses)
ฉันเท่านั้นเป็นพระเจ้า ลูกเป็นบราห์มิน พ่อไม่ได้ถูกเรียกว่าเป็นบราห์มิน
ท่านคือพระเจ้าผู้สูงสุด ท่านไม่มีชื่อทางร่างใดเลย
ลูกทั้งหมดมีชื่อสำหรับร่างกายของลูก ดวงวิญญาณก็เป็นเพียงดวงวิญญาณ
ท่านคือดวงวิญญาณสูงสุด ชื่อของดวงวิญญาณนั้นคือชีวา ท่านไม่มีตัวตน
ท่านไม่มีทั้งร่างที่ละเอียดอ่อนและร่างที่เป็นร่างกาย
นี้ไม่ได้หมายความว่าท่านไม่มีรูป สิ่งใดก็ตามที่มีชื่อต้องมีรูปอย่างแน่นอน
ไม่มีสิ่งใดคงอยู่โดยปราศจากชื่อหรือรูป
เป็นความไม่รู้ที่ยิ่งใหญ่ที่พูดว่าพระเจ้าผู้เป็นพ่ออยู่เหนือรูปและนาม
ถ้าหากพ่ออยู่เหนือรูปและนามแล้ว ลูกๆต้องอยู่เหนือรูปและนามด้วยเช่นกัน
และแล้วก็จะไม่มีโลกได้เลย เวลานี้ลูกสามารถอธิบายอย่างดีมาก
กูรูจะเข้าใจในเวลาสุดท้าย เวลานี้เป็นอำนาจในการปกครองของพวกเขา
เวลานี้ลูกกำลังกลับมาไม่ก้าวร้าวรุนแรงทั้งสองทาง
ศาสนาสูงสุดของความไม่ก้าวร้าวรุนแรงของเหล่าเทพได้เป็นที่จดจำกันมาว่าเป็นศาสนาที่ไม่ก้าวร้าวรุนแรงเป็นสองทาง
การทุบตีใครบางคนทางร่างกายหรือการเป็นต้นเหตุของความทุกข์ก็เป็นรูปแบบของความรุนแรงด้วยเช่นกัน
ทุกวันพ่ออธิบายว่า อย่าเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ด้วยความคิด
คำพูดและการกระทำของลูก บางสิ่งจะเข้ามาในความคิดของลูกอย่างแน่นอน
ในยุคทองไม่มีสิ่งใดเช่นนั้นที่จะเข้ามาในความคิดของลูก
ที่นี่สิ่งนั้นเข้ามาในความคิด คำพูด และการกระทำของลูก
ลูกจะไม่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ที่นั่น ไม่มีการชุมนุมใดๆของสัจจะ(satsangs)ฯลฯ
ที่นั่น การชุมนุมแห่งสัจจะอยู่กับผู้เป็นสัจจะเท่านั้นเพื่อที่จะกลับมาจริงแท้
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เป็นสัจจะ
พ่อนั่งที่นี่และบอกลูกถึงเรื่องราวของการกลับมาเป็นนารายณ์ที่แท้จริงจากนายธรรมดา
ด้วยการฟังสิ่งนี้ลูกกลับมาเป็นนารายณ์
และแล้วต่อมาในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาลูกฟังเรื่องราวของการกลับมาเป็นนารายณ์ที่แท้จริงด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่
มองดูอนุสรณ์ของลูก วัดดิลวาลาว่าดีเพียงใด
พ่อต้องได้มีชัยชนะเหนือหัวใจของทุกคนในยุคแห่งการบรรจบพบกันอย่างแน่นอน อดิเทพ
อดิเทวีและลูกๆกำลังนั่งอยู่ที่นี่ นี้คืออนุสรณ์ที่แท้จริง
ไม่มีใครนอกจากลูกรู้ถึงประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของสิ่งนี้ นี้คืออนุสรณ์ของลูก
นี้เป็นความอัศจรรย์ด้วยเช่นกัน
เมื่อลูกไปที่วัดลักษมีและนารายณ์บอกพวกเขาว่าท่านกำลังจะกลายเป็นเช่นนั้น
พระคริสต์ก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
มากมายพูดว่าเวลานี้พระคริสต์อยู่บางแห่งในรูปของขอทานของเขา “ตาโมประธาน”
หมายถึงเขาเป็นขอทานใช่ไหม? เขาใช้ชาติเกิดใหม่อย่างแน่นอน
ในเวลานี้เจ้าชายศรีกฤษณะก็เป็นขอทาน: ผู้น่าเกลียดและผู้สวยงามด้วยเช่นกัน
ลูกก็รู้เช่นกันว่าบารัตเคยเป็นอะไรและเวลานี้บารัตได้กลายเป็นอะไร
พ่อคือเจ้าของคนจน ผู้คนให้ทานคนยากจนและทำบุญในนามของพระเจ้า
มากมายไม่มีแม้เมล็ดข้าวที่เพียงพอ
เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปลูกจะเห็นว่าแม้คนมั่งคั่งก็จะไม่ได้รับเมล็ดข้าวที่เพียงพอ
ในทุกเมืองจะมีคนมั่งคั่งที่ถูกผู้ร้ายปล้นด้วย มีความแตกต่างในสถานภาพใช่ไหม?
พ่อพูดว่าจงเพียรพยายามเช่นนั้นที่ลูกจะประกาศสิทธิ์ในอันดับหนึ่ง
เป็นหน้าที่ของครูที่จะเตือนลูก ลูกต้องสอบผ่านด้วยเกียรตินิยม
นี้คือพาทชาลาที่ไม่มีขีดจำกัด ราชาโยคะนี้เป็นไปเพื่อก่อตั้งอาณาจักร
การทำลายล้างโลกเก่าจะเกิดขึ้นอีกครั้ง มิเช่นนั้นลูกจะปกครองที่ใด?
นี้คือดินแดนที่ตกต่ำ ผู้คนพูดว่าแม่น้ำคงคาคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์
พ่อพูดว่าวัตถุธาตุทั้งห้าไม่บริสุทธิ์ในเวลานี้
สิ่งสกปรกและขยะทั้งหมดไปสู่มหาสมุทร ปลาฯลฯ ก็อาศัยอยู่ในนั้นด้วยเช่นกัน
เป็นราวกับว่าเป็นโลกของน้ำ มีสิ่งมีชีวิตมากมายอาศัยอยู่ในน้ำ
ผู้คนได้รับอาหารอย่างมากจากมหาสมุทรขนาดใหญ่ ดังนั้นนั้นก็เป็นเช่นเมืองด้วยใช่ไหม?
เมืองจะสามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้ชำระให้บริสุทธิ์ได้อย่างไร? พ่ออธิบาย:
ลูกๆผู้อ่อนหวานที่สุด เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นเป็นผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ลูก
ดวงวิญญาณและร่างกายของลูกได้กลับมาไม่บริสุทธิ์
เวลานี้จดจำฉันและลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ ลูกกำลังกลับมาเป็นนายของโลกที่สวยงาม
ไม่มีประเทศอื่นใดที่นั่น เป็นบารัตเท่านั้นที่มีบทบาทรอบด้าน
ลูกทั้งหมดคือผู้ที่รอบด้าน ในละครผู้แสดงทั้งหมดเข้าตามลำดับกันไป
เป็นเช่นเดียวกันที่นี่ บาบาพูดว่า: เพียงเข้าใจว่าพระเจ้ากำลังสอนลูกอยู่
เราคือนักเรียนของผู้ชำระให้บริสุทธิ์ พระเจ้าผู้เป็นพ่อ
ทุกสิ่งถูกรวมอยู่ในสิ่งนี้
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ถูกรวมอยู่ในสิ่งนี้และท่านเป็นกูรูและครูด้วยเช่นกัน
ท่านเป็นพ่อด้วย ท่านไม่มีตัวตนด้วยเช่นกัน
นี้คือมหาวิทยาลัยแห่งโลกของพระเจ้าผู้เป็นพ่อที่ไม่มีตัวตน นี่เป็นชื่อที่ดีมาก
ผู้คนสรรเสริญพระเจ้าอย่างมาก เมื่อพวกเขาได้ฟังเกี่ยวกับจุดพวกเขาก็อัศจรรย์ใจ
พวกเขาสรรเสริญพระเจ้าอย่างมากและท่านเป็นอะไร? เป็นเพียงจุด
มีบทบาทที่ยิ่งใหญ่มากถูกบันทึกไว้ในท่าน เวลานี้พ่อพูดว่า:
ในขณะที่อยู่ในร่างกายและอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก
จงจำฉันเพียงผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอ
ผู้ที่ทำความเลื่อมใสศรัทธาที่จริงจังบนหนทางความเลื่อมใสศรัทธาถูกเรียกว่าเป็นผู้เลื่อมใสศรัทธาที่เข้มข้นและสะโตประธาน
ความเลื่อมใสศรัทธาของพวกเขานั้นเข้มข้นอย่างยิ่ง
เวลานี้ลูกจำเป็นต้องมีความเร็วของการจดจำระลึกถึงที่เข้มข้น
เพียงชื่อของผู้ที่ฝึกฝนการจดจำระลึกถึงที่เข้มข้นจะได้รับการประกาศเกียรติคุณ
พวกเขาจะกลายเป็นลูกปัดของลูกประคำแห่งชัยชนะ อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. ในการที่จะกลับมาเป็นนารายณ์จากนายธรรมดา ฟังพ่อที่แท้จริงทุกวัน
รักษาความเป็นมิตรของผู้เป็นสัจจะ อย่าได้เป็นเหตุทำให้ใครเป็นทุกข์ด้วยความคิด
คำพูดหรือการกระทำของลูก
2. เพื่อที่จะกลายเป็นลูกปัดของลูกประคำแห่งชัยชนะและสอบผ่านด้วยเกียรตินิยม
จงเพิ่มความเร็วของการจดจำระลึกถึงของลูก
จงกลายเป็นนายผู้ชำระให้บริสุทธิ์และรับใช้ทุกคนเพื่อที่จะทำให้พวกเขาบริสุทธิ์
พร:
ขอให้ลูกเป็นคาร์มาโยคีและจบสิ้นบ่วงกรรมทั้งหมดด้วยสำนึกรู้ของชาติเกิดของการตายขณะที่มีชีวิตอยู่ของลูก
ชาติเกิดที่สูงส่งของการตายขณะมีชีวิตอยู่นี้ไม่ใช่ชีวิตของบ่วงกรรม
แต่เป็นชีวิตคาร์มาโยคี ในทางจิตนี้ ชีวิตที่สูงส่ง ดวงวิญญาณบราห์มินเป็นอิสระ
ไม่ขึ้นอยู่กับสิ่งใด
ร่างกายเหล่านั้นถูกยืมมาใช้และพ่อก็เติมเต็มร่างเก่าทั้งหมดด้วยพลังและทำให้ร่างเหล่านั้นทำงานรับใช้ทั้งโลก
เป็นความรับผิดชอบของพ่อ ไม่ใช่ของลูก พ่อได้ชี้หนทางว่าจะกระทำอย่างไร
ลูกเป็นอิสระและผู้เดียวที่ทำให้ทุกคนเคลื่อนไปเป็นผู้ที่ทำสิ่งนั้น
ด้วยการพร่ำสอนพิเศษนี้ จบสิ้นบ่วงกรรมทั้งหมดและกลายเป็นคาร์มาโยคี
คติพจน์:
พื้นฐานของทัศนคติของการวางเฉยที่ไม่มีขีดจำกัดคือเวลาที่ใกล้เข้ามา