30.10.20       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน ลูกได้รับคำแนะนำและหนทางจากพ่อผู้เดียวซึ่งเรียกว่าหนทางที่ไม่แบ่งแยก ด้วยการทำตามคำแนะนำและหนทางที่ไม่แบ่งแยกนี้ลูกจะกลายเป็นเทพ

คำถาม:
สิ่งหลักอะไรที่มนุษย์ได้ลืมไปในเกมเขาวงกตนี้?

คำตอบ:
เมื่อเข้าไปในเกมเขาวงกต พวกเขาก็ลืมทางกลับบ้าน พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถกลับบ้านได้เมื่อไหร่หรืออย่างไร เวลานี้พ่อมาเพื่อพาลูกทั้งหมดกลับไปกับท่าน ความเพียรพยายามของลูกในเวลานี้คือการไปอยู่เหนือเสียงสู่บ้านที่แสนหวาน

เพลง:
โอ้ ผู้เดินทางในเวลากลางคืนอย่าได้เหนื่อยล้า! วันแห่งความสุขของลูกกำลังจะมาถึง!…

โอมชานติ
ตามแผนของละครไม่มีใครสามารถเข้าใจความหมายของเพลงนั้น มีบางเพลงที่แต่งโดยคนภายนอกที่สามารถช่วยลูกได้ ลูกๆเข้าใจว่าเวลานี้ลูกกำลังกลายเป็นเทพ เช่นที่ผู้ศึกษาทางโลกกล่าวว่าพวกเขากำลังจะกลายเป็นหมอหรือทนายความ ดังนั้นสิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกกำลังจะกลายเป็นเทพสำหรับโลกใหม่ เพียงลูกเท่านั้นมีความคิดเหล่านี้ โลกใหม่ยุคทองเรียกว่าดินแดนแห่งอมตะ ในปัจจุบันไม่มียุคทองหรืออาณาจักรของเหล่าเทพ ที่ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ ลูกรู้ว่าลูกได้วนไปรอบวงจรและได้มาถึงจุดสิ้นสุดของยุคเหล็ก วงจรไม่สามารถเข้าไปในสติปัญญาของคนอื่น พวกเขาพูดว่าช่วงเวลาของยุคทองนั้นยาวนานหลายแสนปี ลูกๆมีศรัทธาว่าวงจรหมุนไปทุก 5000 ปีอย่างแท้จริง มนุษย์ใช้เพียง 84 ชาติเกิดเท่านั้น มีบัญชีอยู่ ศาสนาเทพนี้เรียกว่าศาสนาที่ไม่แบ่งแยก มีคัมภีร์ที่ไม่แบ่งแยกด้วยเช่นกัน มีเพียงหนึ่งเดียวของเหล่านั้น มิฉะนั้นจะมีศาสนามากมายและคัมภีร์มากมาย ลูกเป็นเพียงหนึ่ง ลูกได้รับคำแนะนำและหนทางเดียวจากผู้เป็นหนึ่งเดียว ที่เรียกว่าเป็นหนทางที่ไม่แบ่งแยก เป็นลูกที่ได้รับหนทางที่ไม่แบ่งแยกนี้ การศึกษานี้เป็นไปเพื่อกลายเป็นเทพ เหตุนี้เองพ่อจึงเรียกว่ามหาสมุทรแห่งความรู้และเต็มไปด้วยความรู้ ลูกๆเข้าใจว่าพระเจ้ากำลังสอนลูกสำหรับโลกใหม่ อย่าได้ลืมสิ่งนี้ นักเรียนในโรงเรียนจะลืมครูของเขาหรือไม่? ไม่เลย ผู้ที่อาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของเขาศึกษาเพื่อที่จะได้รับตำแหน่งที่ดีขึ้น ลูกเช่นกันศึกษาในขณะที่อาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูกเพื่อความก้าวหน้า สิ่งนี้ควรเข้าไปในหัวใจของลูกว่า ลูกกำลังศึกษากับพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ชีพบาบาคือบาบา และประชาบิดาบราห์มาก็คือบาบาเช่นกัน ชื่อประชาบิดาบราห์มาอดิเทพมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักมาก สิ่งนี้เป็นเพียงว่าท่านคงอยู่ในอดีตเช่นเดียวกับที่คานธีจีคงอยู่ในอดีตเช่นกัน พวกเขาเรียกท่านว่าบาบูจี(พ่อ) แต่พวกเขาไม่ได้คิดว่าเขาเป็นเช่นนั้น พวกเขาเพียงแค่พูดเท่านั้น ชีพบาบานี้เป็นเช่นนั้นอย่างแท้จริง บราห์มาบาบาก็เป็นเช่นนั้นอย่างแท้จริงด้วย และพ่อทางร่างกายก็เป็นเช่นนั้นจริงๆด้วย อย่างไรก็ตามพวกเขาเรียกนายกเทศมนตรีของเมืองว่า“พ่อ” เพียงเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น ทั้งหมดนั้นเป็นของปลอมในขณะที่ผู้เดียวนี้เป็นของจริงแท้ พ่อสูงสุดดวงวิญญาณสูงสุดมาและทำให้ดวงวิญญาณทั้งหลายเป็นของท่านโดยผ่านประชาบิดาบราห์มา ท่านต้องมีลูกมากมายแน่นอน ทั้งหมดคือลูกๆของชีพบาบา ทุกคนจดจำท่าน อย่างไรก็ตามบางคนก็ไม่ยอมรับท่าน พวกเขาเป็นผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้าอย่างหนักมากที่พูดว่าโลกนี้ถูกสร้างด้วยความคิด เวลานี้พ่ออธิบายให้แก่ลูกว่า: เก็บสิ่งนี้ไว้ในสติปัญญาของลูกว่าลูกกำลังศึกษาและเป็นชีพบาบาที่กำลังสอนลูก จดจำสิ่งนี้ทั้งวันและคืน เป็นสิ่งนี้ที่มายาทำให้ลูกลืมครั้งแล้วครั้งเล่า เหตุนี้เองลูกต้องจดจำบาบา ลูกลืมทั้งสาม พ่อ ครู และสัตกูรู ท่านเป็นหนึ่งเดียว แต่ลูกยังคงลืมท่าน เป็นด้วยในสิ่งนี้ที่ลูกต่อสู้รบรากับราวัน พ่อพูดว่า: โอ้ ดวงวิญญาณเอ๋ย! ลูกเคยสะโตประธานและเวลานี้ลูกได้กลับมาตาโมประธาน ลูกเคยบริสุทธิ์เมื่อลูกอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ ไม่มีดวงวิญญาณใดสามารถคงอยู่เบื้องบนได้โดยปราศจากความบริสุทธิ์ เหตุนี้เองทุกดวงวิญญาณจึงร้องเรียกหาพ่อผู้ชำระให้บริสุทธิ์ เมื่อทุกคนกลับมาไม่บริสุทธิ์และตาโมประธาน,พ่อมาและพูดว่า พ่อเป็นผู้ทำให้ทำให้ลูกสะโตประธาน เมื่อลูกอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ ลูกทั้งหมดบริสุทธิ์ ไม่มีดวงวิญญาณที่ไม่บริสุทธิ์สามารถอยู่ที่นั่นได้ ทุกคนต้องมีประสบการณ์ของการถูกลงโทษและกลับมาบริสุทธิ์อย่างแน่นอน ไม่มีใครสามารถกลับบ้านได้โดยไม่กลับมาบริสุทธิ์ แม้ว่าพวกเขาจะพูดว่า ผู้นั้นผู้นี้ได้หลอมรวมเข้าไปในธาตุบราห์ม หรือผู้นั้นผู้นี้ได้หลอมรวมเข้าไปในธาตุแห่งแสง ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาที่นับไม่ถ้วน นี่คือทิศทางที่ไม่แบ่งแยกของลูก เพียงพ่อผู้เดียวสามารถเปลี่ยนลูกจากมนุษย์เป็นเทพได้ ทุกๆวงจรพ่อมาเพื่อสอนลูก การกระทำของท่านยังคงดำเนินต่อไปเช่นเดียวกับที่ทำในวงจรก่อนหน้านี้ ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้วชั่วนิรันดร์ตลอดไป วงจรโลกยังคงหมุนต่อไป มียุคทอง ยุคเงิน ยุคทองแดง ยุคเหล็ก และยุคบรรจบพบกัน ศาสนาหลักได้แก่ ศาสนาเทพ ศาสนาอิสลาม ศาสนาพุทธ และศาสนาคริสต์ พวกเขาคือผู้ที่มีอาณาจักร ไม่มีอาณาจักรของบราห์มินหรือของฆราวาส เวลานี้ลูกๆ ต้องจดจำพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดครั้งแล้วครั้งเล่า ลูกสามารถอธิบายแก่พราหมณ์ทางโลกด้วยเช่นกัน บาบาได้บอกลูกหลายครั้ง ประการแรกมีบราห์มินที่เป็นจุกยอด ลูกเป็นลูกหลานที่เกิดจากปากของบราห์มาก่อน ลูกรู้ว่าต่อมาภายหลังในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาลูกเป็นผู้ที่กราบไหว้บูชาจากการมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา เวลานี้ลูกกำลังกลับมามีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา พราหมณ์ทางโลกเหล่านั้นเป็นผู้ครองเรือนและไม่ใช่ผู้สละละทิ้ง ซันยาสซีคือหฐโยคี พวกเขาบังคับตัวเองให้จากบ้านเรือนของพวกเขา หฐโยคีสอนโยคะหลายประเภท มีพิพิธภัณฑ์ของหฐโยคีในไจปูร์ แต่ไม่มีภาพลักษณ์ของราชาโยคะที่นั่น เป็นเพียงในวัดดิลวาลาเท่านั้นที่มีภาพลักษณ์ของราชาโยคะ ไม่มีพิพิธภัณฑ์ของสิ่งนั้น มีพิพิธภัณฑ์ของหฐโยคมากมายะ เป็นเพียงในบารัตเท่านั้นที่พวกเขามีวัดของราชาโยคะ พิพิธภัณฑ์นี้อยู่ในรูปที่มีชีวิต ลูกกำลังนั่งที่นี่ในรูปที่มีชีวิต ผู้คนไม่รู้ว่าสวรรค์อยู่ที่ไหน ในวัดดิลวาลามีการแสดงให้เห็นว่าลูกนั่งอยู่บนพื้นทำตาปาเซีย นั่นคืออนุสรณ์ที่สมบูรณ์ของลูก มีภาพสวรรค์อยู่ข้างบนลูก ผู้คนเชื่อว่าสวรรค์อยู่เบื้องบน วงจรนี้ยังคงหมุนต่อไป หลังจากผ่านไปครึ่งวงจร สวรรค์ก็จะลงไปข้างล่าง และจากนั้นเมื่อสิ้นสุดวงจรสวรรค์จะขึ้นมาข้างบน ไม่มีใครรู้ว่าช่วงเวลาของสวรรค์นั้นยาวนานแค่ไหน พ่อได้อธิบายทั้งวงจรแก่ลูก เมื่อวงจรสิ้นสุดลง ลูกก็รับความรู้และขึ้นไปเบื้องบนจากนั้นวงจรก็เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ลูกควรหมุนสิ่งนี้ในสติปัญญาของลูก เมื่อผู้คนเหล่านั้นศึกษาความรู้ พวกเขามีหนังสือฯลฯในสติปัญญาของเขาใช่ไหม? นี่คือการศึกษาเช่นกัน ทำให้ตัวเองเต็มไปด้วยสิ่งนี้ อย่าลืม ทุกคน-คนแก่ คนหนุ่มสาว หรือเด็ก มีสิทธิ์ที่จะเรียนการศึกษานี้ ลูกเพียงแค่ต้องรู้จักอัลฟ่า เมื่อลูกรู้จักอัลฟ่า ทรัพย์สมบัติของพ่อก็จะเข้าไปในสติปัญญาของลูก แม้แต่สัตว์ก็เก็บลูกๆของมันไว้ในสติปัญญา เมื่อพวกมันเข้าไปในป่า พวกมันก็ยังคงจดจำบ้านและลูกๆของมัน พวกมันพบลูกของมันโดยอัตโนมัติ เวลานี้พ่อพูดว่า: ลูกๆจดจำฉันเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอและจดจำบ้านของลูกด้วยเช่นกัน ที่ลูกจากมาเพื่อเล่นบทบาทของลูก ดวงวิญญาณรักบ้านของพวกเขา พวกเขาจดจำบ้านของพวกเขาอย่างมาก แต่พวกเขาลืมหนทางกลับ สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกอยู่ห่างไกลมาก อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าลูกสามารถไปที่นั่นได้อย่างไร หรือทำไมลูกไม่สามารถไปที่นั่นได้ บาบาอธิบายว่าเหตุนี้เองเกมของเขาวงกตจึงถูกสร้างขึ้น ไม่ว่าลูกจะไปทางไหนประตูก็ปิด ลูกรู้ว่าประตูสู่สวรรค์จะเปิดหลังจากสงครามนี้ ทุกคนจะจากดินแดนแห่งความตายนี้ มนุษย์ทุกคนจะไปและอยู่ที่นั่นตามลำดับกันไปตามศาสนาของพวกเขาและตามบทบาทของพวกเขา ทุกสิ่งเหล่านี้อยู่ในสติปัญญาของลูก ผู้คนพยายามอย่างหนักมากที่จะไปยังธาตุบราห์ม ลูกต้องไปอยู่เหนือเสียง ไม่มีเสียงใดเหลืออยู่เมื่อดวงวิญญาณจากร่างกายของเขา ลูกๆรู้ว่านั่นคือบ้านที่แสนหวานของลูก จากนั้นก็มีอาณาจักรที่แสนหวาน อาณาจักรที่ไม่แบ่งแยกของเหล่าเทพ พ่อมาและสอนราชาโยคะแก่ลูก ท่านอธิบายแก่ลูกถึงความรู้ทั้งหมด ซึ่งต่อมาภายหลังคัมภีร์ของความรู้นี้ถูกสร้างขึ้นในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา ลูกไม่จำเป็นต้องศึกษาคัมภีร์เหล่านั้นฯลฯในเวลานี้ ผู้เป็นแม่ที่แก่ชราไม่ได้ไม่ได้เรียนหนังสือในโรงเรียนเหล่านั้น ที่นี่ทุกคนศึกษา ลูกๆกลายเป็นเทพในดินแดนอมตะ ที่นั่นไม่มีคำพูดที่เป็นการประณามเช่นนั้น เวลานี้ลูกรู้ว่าสวรรค์มีอยู่ในอดีต มีคำยกย่องสวรรค์ พวกเขาสร้างวัดมากมาย ถามพวกเขาว่า ลักษมีและนารายณ์คงอยู่ในอดีตเมื่อใด? พวกเขาไม่รู้สิ่งใดเลย เวลานี้ลูกรู้ว่าลูกต้องกลับบ้าน มีการอธิบายแก่ลูกๆว่าความหมายของ“โอม”แตกต่างจากความหมายของคำว่า“ฮัมโซ” พวกเขาทำให้ความหมายของ “โอม” และความหมายของ “ฮัมโซ” เป็นเหมือนกัน ลูกดวงวิญญาณเป็นผู้อาศัยอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ ลูกลงมาที่นี่เพื่อเล่นบทบาทของลูก ลูกกลายเป็นเทพ นักรบ พ่อค้า และศูทร “โอม”หมายถึง“ฉันเป็นดวงวิญญาณ” มีความแตกต่างอย่างมาก! แล้วพวกเขาได้ทำให้ความหมายของทั้งสองเหมือนกัน สิ่งเหล่านี้ต้องเข้าใจด้วยสติปัญญาของลูก ผู้ที่ไม่เข้าใจอย่างสมบูรณ์ก็เฝ้าแต่หลับสัปหงกตลอดเวลา ไม่มีใครหลับเมื่อกำลังหารายได้ รายได้นั้นเป็นช่วงเวลาชั่วคราว รายได้นี้เป็นไปสำหรับครึ่งวงจร อย่างไรก็ตามเมื่อสติปัญญาของลูกเร่ร่อนไปในทิศทางอื่น ลูกก็เริ่มเหนื่อยล้าและหาวอยู่เรื่อยๆ ลูกไม่ควรนั่งที่นี่โดยปิดตา ลูกรู้ว่าดวงวิญญาณไม่สูญสลายแต่ร่างกายสูญสลาย มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืน ระหว่างวิธีที่ชาวนรกของยุคเหล็กมองดูทุกสิ่งและวิธีที่ลูกมองดูทุกสิ่ง ฉันดวงวิญญาณกำลังศึกษากับพ่อ ไม่มีใครรู้พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด มหาสมุทรแห่งความรู้ มาเพื่อสอนเรา ฉันดวงวิญญาณ กำลังฟังท่าน เป็นเพียงด้วยการพิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อที่บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง สติปัญญาของลูกจะขึ้นไปเบื้องบน ชีพบาบาพูดความรู้นี้แก่เรา จำเป็นต้องมีสติปัญญาที่ละเอียดอ่อนมากสำหรับสิ่งนี้ บาบาแสดงวิธีที่จะขัดเกลาสติปัญญาของลูก ด้วยการพิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณ ลูกจะจดจำพ่อได้อย่างแน่นอน เหตุผลที่ลูกต้องพิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณก็เพื่อว่าลูกจะสามารถจดจำพ่อได้ และสร้างความสัมพันธ์นั้นที่ได้ขาดตอนสำหรับทั้งวงจร ที่นั่นมีเพียงรางวัลของความสุขและความสุขเท่านั้น ไม่มีเรื่องของความทุกข์ที่นั่น นั่นเรียกว่าสวรรค์ เพียงพระเจ้าแห่งสวรรค์เท่านั้นที่ทำให้ลูกกลายเป็นนายแห่งสวรรค์ ลูกลืมแม้กระทั่งพ่อนี้ พ่อมาและนำลูกๆมาเลี้ยงดู เด็กๆมากมายได้ถูกนำมาเลี้ยงดูโดยวรรณะมาวารี พวกเขามีความสุขมากเพราะเขาได้เข้าไปสู่ตักของผู้มั่งคั่ง ลูกๆของผู้มั่งคั่งจะไม่มีวันเป็นลูกบุญธรรมของคนยากจนอย่างแน่นอน ลูกคือลูกๆของประชาบิดาบราห์มา ดังนั้นลูกจะเป็นสิ่งสร้างที่เกิดทางปากอย่างแน่นอน ลูกบราห์มินคือสิ่งสร้างทางปาก สิ่งสร้างเหล่านั้นเกิดจากยาพิษ ลูกเข้าใจความแตกต่างในสิ่งนี้ เมื่อลูกอธิบายให้พวกเขาเข้าใจสิ่งเหล่านี้เท่านั้นที่พวกเขาจะกลายเป็นสิ่งสร้างทางปาก นี่เรียกว่าการนำมาเลี้ยงดู สามีถือว่าภรรยาเป็นของเขา ภรรยานั้นถูกสร้างขึ้นด้วยยาพิษหรือทางปาก? ภรรยาเป็นสิ่งสร้างทางปาก และเมื่อพวกเขามีลูก สิ่งสร้างเหล่านั้นจะเกิดมาจากยาพิษ พ่อพูดว่า: ลูกทั้งหมดเป็นสิ่งสร้างทางปาก ด้วยการพูดว่า: “ลูกเป็นของพ่อ” ลูกก็เป็นของพ่อใช่ไหม? ด้วยการพูดว่า: “คนเหล่านี้คือลูกๆของฉัน” ความซาบซึ้งก็เพิ่มสูงขึ้น ดังนั้นลูกๆทั้งหมดเป็นสิ่งสร้างทางปาก ดวงวิญญาณไม่ใช่สิ่งสร้างที่เกิดจากปาก ดวงวิญญาณคงอยู่ตลอดไปและไม่สูญสลาย ลูกรู้ว่าโลกมนุษย์ได้รับการถ่ายโอนไปอย่างไร ลูกๆได้รับประเด็นมากมาย ถึงกระนั้นบาบาพูดว่า: แม้ว่าลูกจะไม่สามารถซึมซับอะไรหรือพูดเกี่ยวกับอะไรได้ก็เพียงแค่จดจำพ่อ และลูกจะสามารถได้รับสถานภาพสูงกว่าผู้ที่ให้คำบรรยายได้ บางครั้งแม้แต่ผู้ที่ให้คำบรรยายก็ตกลงมาเนื่องจากพายุ อย่างไรก็ตามถ้าพวกเขาไม่ล้มลง และยังคงเพียงแค่จดจำพ่อต่อไป พวกเขาจะสามารถได้รับสถานภาพที่สูงได้ ผู้ที่ข้องแวะในกิเลสมากที่สุดทำให้กระดูกของพวกเขาทั้งหมดแตกละเอียด เพราะนั่นเป็นเหมือนกับตกลงมาจากชั้นห้า สำนึกที่เป็นร่างคือชั้นห้า ตัณหาราคะเป็นชั้นที่สี่ และอื่นต่อไปตามลำดับ… พ่อพูดว่า: ตัณหาราคะคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ลูกบางคนเขียนจดหมายว่า: บาบา ฉันได้ล้มลงไป สำหรับความโกรธนั้นไม่ได้กล่าวว่าพวกเขาล้มลง เมื่อบางคนทำให้ใบหน้าของพวกเขาสกปรก เขาก็ทำร้ายตนเองอย่างมาก เขาไม่สามารถบอกคนอื่นได้ว่าตัณหาราคะคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด บาบาเฝ้าแต่พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า: จงระมัดระวังเกี่ยวกับสายตาที่เป็นอาชญากร ในยุคทองไม่มีเรื่องของการถูกเปลื้องผ้า ไม่มีสายตาอาชญากรเลย ดวงตานั้นกลับมามีอารยธรรม นั่นคืออาณาจักรของผู้มีอารยธรรม (ศิวิไลซ์) ในเวลานี้โลกเป็นอาชญากร ลูกดวงวิญญาณได้รับดวงตาที่มีอารยธรรมซึ่งยังคงทำงานต่อไปเป็นเวลา 21 ชาติเกิด ไม่มีใครกลายเป็นอาชญากรที่นั่น บาบาอธิบายสิ่งหลัก จดจำพ่อและวงจรของ 84 ชาติเกิด เป็นสิ่งที่น่าแปลกใจว่าผู้ที่เป็นศรีนารายณ์แล้วกลายเป็นพาหนะที่โชคดีในตอนท้ายได้อย่างไร พ่อเข้ามาในเขา ดังนั้นเขาได้กลับมามีโชคอย่างมาก ให้ประวัติศาสตร์ของ 84 ชาติเกิดว่าบราห์มากลายเป็นวิษณุอย่างไร และวิษณุกลายเป็นบราห์มาอย่างไรคงอยู่ในสติปัญญาของลูก อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. ขัดเกลาสติปัญญาของลูกให้ละเอียดอ่อนด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ รักษาสติปัญญาของลูกให้เต็มไปด้วยความรู้นี้เสมอ จดจำระลึกถึงพ่อและบ้านอย่างสม่ำเสมอและเตือนผู้อื่นให้ทำเช่นนี้เช่นกัน

2. จบสิ้นสายตาอาชญากรของลูกในชาติเกิดสุดท้ายนี้และทำให้สายตามีอารยะธรรม ระมัดระวังเกี่ยวกับสายตาที่เป็นอาชญากร

พร:
ขอให้ลูกกลายเป็นผู้มีอำนาจในการปกครองที่สัมผัสกับสภาพที่สูงขึ้นโดยรักษาสมดุลของการจดจำระลึกถึงและงานรับใช้

เมื่อลูกมีความสมดุลของการจดจำระลึกถึงและงานรับใช้ลูกจะสัมผัสประสบการณ์ของการสูงขึ้นในทุกย่างก้าว เมื่อลูกมีงานรับใช้ในทุกความคิดลูกจะได้รับการปลดปล่อยจากสิ่งที่ไร้ประโยชน์ งานรับใช้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของลูก เช่นเดียวกับที่อวัยวะทั้งหมดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับร่างกาย ในทำนองเดียวกันงานรับใช้ก็เป็นอวัยวะพิเศษสำหรับชีวิตบราห์มิน การได้มีโอกาสในการทำงานรับใช้มากมาย การมีสถานที่ทำงานรับใช้ และมีมิตรที่จะทำงานรับใช้ด้วยกันก็เป็นสิ่งชี้บอกของโชคด้วย ผู้ที่ใช้โอกาสทองในการทำงานรับใช้จะกลายเป็นผู้มีอำนาจในการปกครอง

คติพจน์:
รูปแบบของการหล่อเลี้ยงของพระเจ้าคือชีวิตโยคีที่ง่ายดาย