10.09.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน พ่อมาเพื่อชาร์ตแบตเตอรี่ของลูก
ยิ่งลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเท่าไหร่แบตเตอรี่ของลูกก็จะถูกชาร์ตมากขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น
คำถาม:
ทำไมพายุถึงมาที่เรือแห่งสัจจะของลูก?
คำตอบ:
เพราะในเวลานี้มีผู้คนที่จอมปลอมมากมาย บางคนเรียกตนเองว่าพระเจ้า
และบางคนก็แสดงพลังลึกลับ เหตุนี้เองผู้คนจึงไม่สามารถตระหนักรู้ถึงสัจจะได้
พวกเขาพยายามที่จะเขย่าเรือแห่งสัจจะ แต่ลูกรู้ว่าเรือแห่งสัจจะของลูกไม่มีวันจม
ผู้ที่สร้างอุปสรรคในวันนี้จะเข้าใจในวันพรุ่งนี้ว่ามีเพียงที่นี่เท่านั้นที่พวกเขาจะพบหนทางสู่การหลุดพ้น
ที่มีเพียงร้านเดียวนี้สำหรับทุกคน
โอมชานติ
มีการพูดสิ่งนี้กับลูกๆ ลูกดวงวิญญาณ ผู้เป็นจิตวิญญาณ เพราะจิตวิญญาณรับฟังด้วยหู
เป็นดวงวิญญาณที่ดูดซับทุกสิ่ง ดวงวิญญาณของพ่อเต็มไปด้วยความรู้
ลูกๆต้องกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณในชาติเกิดนี้เช่นกัน
ลูกมีสำนึกที่เป็นร่างในหนทางความเลื่อมใสศรัทธามาเป็นเวลา 63 ชาติเกิด
แม้ว่าลูกรู้ว่ามีดวงวิญญาณอย่างแน่นอน ลูกก็ไม่รู้ว่าดวงวิญญาณคืออะไร
เป็นดวงวิญญาณที่เข้ามาในร่างกาย เป็นดวงวิญญาณที่มีประสบการณ์ของความทุกข์
มีคำกล่าวว่า “ดวงวิญญาณที่ไม่บริสุทธิ์” หรือ “ดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์”
ลูกจะไม่เคยได้ยินคำกล่าวว่า: “ดวงวิญญาณสูงสุดที่ไม่บริสุทธิ์”
หากพระเจ้าอยู่ในทุกคนก็จะกล่าวว่า “ดวงวิญญาณสูงสุดที่ไม่บริสุทธิ์”
ดังนั้นสิ่งหลักคือการกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ไม่มีใครรู้ว่าดวงวิญญาณนั้นเล็กนั้นเป็นอย่างไร
หรือดวงวิญญาณนั้นมีบทบาททั้งหมดบันทึกไว้ในเขาอย่างไร ลูกกำลังรับฟังสิ่งใหม่ๆ
เพียงพ่อเท่านั้นที่สอนการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงนี้แก่ลูก
ไม่มีใครอื่นสามารถสอนสิ่งนี้ได้
ต้องใช้ความเพียรพยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่จะพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
ลูกมีไฟฉุกเฉินซึ่งทำงานด้วยแบตเตอรี่ ที่ได้รับการชาร์ต
พ่อคือพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มีดวงวิญญาณมากมาย
ดวงวิญญาณทั้งหมดต้องได้รับการเติมด้วยพลังจากพลังนั้น พ่อคือผู้ทรงพลังอำนาจ
หากเราดวงวิญญาณไม่มีโยคะกับท่าน แบตเตอรี่ของเราจะถูกชาร์ตได้อย่างไร?
แบตเตอรี่ของคุณต้องใช้เวลาทั้งวงจรที่จะกลับมาหมดกำลัง
แบตเตอรี่ต้องได้รับการชาร์ตในเวลานี้
ลูกๆเข้าใจว่าแบตเตอรี่ของลูกหมดกำลังแล้วและรู้ว่าเวลานี้แบตเตอรี่ต้องได้รับการชาร์ต
อย่างไร? บาบาพูดว่า: มีโยคะกับพ่อ นี่คือสิ่งที่สามารถเข้าใจได้ง่ายดายมาก
พ่อพูดว่า: เมื่อลูกดวงวิญญาณเชื่อมโยคะของสติปัญญาของลูกกับพ่อ
ลูกก็จะเต็มไปด้วยพลังและกลับมาสะโตประธาน การศึกษานี้นำมาซึ่งรายได้
ลูกกลับมาบริสุทธิ์ด้วยการจดจำระลึกถึง แล้วช่วงชีวิตของลูกก็เพิ่มขึ้น
แบตเตอรี่ของลูกได้รับการชาร์ต
ลูกแต่ละคนต้องตรวจสอบตนเองว่าลูกจดจำพ่อได้มากแค่ไหน เมื่อลูกลืมพ่อ
แบตเตอรี่ของลูกก็จะหมดกำลัง ไม่มีใครอื่นมีการเชื่อมโยงที่แท้จริง
เพียงลูกๆเท่านั้นที่มีการเชื่อมโยงที่แท้จริง
แสงของใครบางคนจะถูกจุดขึ้นมาได้อย่างไรโดยไม่จดจำระลึกถึงพ่อ?
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่ให้ความรู้แก่ลูก
ลูกรู้ว่าความรู้คือกลางวันและความเลื่อมใสศรัทธาคือกลางคืน
จากนั้นก็มีการวางเฉยในเวลากลางคืน และกลางวันก็เริ่มต้นขึ้น พ่อพูดว่า:
ลืมกลางคืนและจดจำกลางวัน สวรรค์คือกลางวันและนรกคือกลางคืน
เวลานี้ลูกๆอยู่ในรูปที่มีชีวิตและร่างกายเหล่านี้สูญสลาย
ร่างกายถูกสร้างขึ้นมาจากฝุ่นและก็จะหลอมรวมไปเป็นฝุ่น ดวงวิญญาณนั้นไม่สูญสลาย
แต่แบตเตอรี่หมดกำลัง เวลานี้ลูกกำลังกลายเป็นผู้ที่รู้คิดมาก
สติปัญญาของลูกเฝ้าแต่ไปที่บ้านที่พวกเราจากมา
เวลานี้เรารู้เกี่ยวกับอาณาเขตที่ละเอียดอ่อนแล้ว
มีการแสดงภาพวิษณุที่นั่นพร้อมกับสี่มือ มนุษย์ไม่สามารถมีสี่มือ
สิ่งนี้ไม่ได้เข้าไปในสติปัญญาของใครว่าบราห์มาและสรัสวตีกลายเป็นลักษมีและนารายณ์
และเหตุนี้เองจึงได้มีการให้สี่มือแก่วิษณุ
ไม่มีใครนอกจากพ่อเท่านั้นสามารถอธิบายสิ่งเหล่านี้
ดวงวิญญาณเต็มไปด้วยซันสการ์เหล่านี้
เป็นดวงวิญญาณที่กลับมาสะโตประธานจากตาโมประธาน ทุกดวงวิญญาณร้องเรียกหาพ่อ: โอ
บาบา เราหมดกำลังแล้ว เวลานี้ได้โปรดมาเพราะเราต้องการที่จะได้รับการชาร์ต
เวลานี้พ่อพูดว่า: ยิ่งลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเท่าไหร่
ลูกก็จะได้รับพลังมากเท่านั้น ลูกควรจะมีความรักอย่างมากต่อพ่อ บาบาฉันเป็นของท่าน
ฉันจะกลับบ้านไปกับท่าน ก็เหมือนกับที่ฝ่ายสามีมารับเจ้าสาวจากบ้านพ่อแม่ของเธอ
ที่นี่เวลานี้ลูกได้รับจากพ่อทั้งสองที่ตกแต่งประดับประดาลูกแล้ว
การตกแต่งประดับประดานั้นต้องดีมาก
ซึ่งหมายความว่าลูกต้องกลับมาเต็มไปด้วยทุกคุณธรรม ถามตนเองว่า:
ฉันมีข้อบกพร่องใดหรือไม่? แม้ว่าจะมีพายุในจิตใจ จงตรวจสอบว่า:
ฉันกำลังทำกรรมที่ผิดใดอะไรหรือไม่? ฉันเป็นเหตุของความทุกข์แก่ใครหรือไม่?
พ่อคือผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุข
เราต้องชี้หนทางไปสู่ความสุขให้กับทุกคนเช่นกัน
บาบายังคงแสดงให้ลูกได้เห็นหลายวิธีในการทำเช่นนี้ต่อไป ลูกคือกองทัพ ชื่อของลูกคือ“ประชาบิดาบราห์มากุมารและกุมารี”
ถามใครก็ตามที่มา: คุณมาจากไหนและมาหาใคร? พวกเขาตอบว่า:
เรามาหาบราห์มากุมารและกุมารี อัจชะ ใครคือบราห์มา?
คุณเคยได้ยินชื่อประชาบิดาบราห์มาหรือไม่? ใช่เคยได้ยิน
คุณก็เป็นลูกของประชาบิดาบราห์มาเช่นกัน ทั้งหมดเป็นผู้คนของท่าน
ท่านคือพ่อของคุณเช่นกัน แต่เป็นเพียงเพราะคุณไม่รู้จักท่าน
แน่นอนว่าบราห์มาก็เป็นลูกของใครบางคนเช่นกัน พ่อของท่าน
คือชีพบาบาซึ่งไม่มีร่างกายที่สามารถมองเห็นได้ ชีพบาบานั้นสูงยิ่งกว่าทั้งสามนี้
บราห์มา วิษณุและชางก้า มีคำกล่าวว่า “ตรีมูรติชีวา”
เพราะท่านคือผู้สร้างของทั้งสาม ชีพบาบาอยู่ที่ด้านบนสุด แล้วก็มีทั้งสาม
เป็นเหมือนกับต้นไม้เผ่าพันธุ์มนุษย์ พ่อของบราห์มาคือพระเจ้าอย่างแน่นอน
ท่านคือพ่อของทุกดวงวิญญาณ อัจชะ แล้วบราห์มามาจากไหน? พ่อบอกว่า:
พ่อเข้ามาในร่างของผู้นี้และให้ชื่อเขาว่าบราห์มา
และดังนั้นเขาจึงได้ชื่อว่าบราห์มา ลูกๆก็ได้รับชื่อด้วยเช่นกัน บาบาพูดว่า:
นี่คือชาติเกิดที่สูงส่งและชาติเกิดทางจิตของพ่อพ่อนำลูกมาเลี้ยงดู
พ่อเข้ามาในร่างของผู้นี้และพูดความรู้แก่ลูก ดังนั้นเราทั้งสองนี้คือบัพดาดา
ร่างกายที่พ่อเข้ามาก็มีดวงวิญญาณของเขาเอง: พ่อมาและนั่งถัดจากเขา
มีหลายกรณีที่สองดวงวิญญาณเล่นบทบาทร่วมกัน เมื่อมีการปลุกเรียกดวงวิญญาณ
ดวงวิญญาณนั้นจะมานั่งที่ไหน? ดวงวิญญาณนั้นจะมานั่งข้างๆถัดจากพราหมณ์แน่นอน
ที่นี่ก็มีสองดวงวิญญาณเช่นกัน บัพและดาดา พ่อพูดกับผู้นี้ว่า:
ลูกไม่รู้ถึงชาติเกิดของลูกเอง ท่านบอกลูกด้วยเช่นกันว่า:
ลูกไม่รู้ถึงชาติเกิดของลูกเอง เวลานี้ลูกจำได้แล้วว่าลูกได้วนไปรอบวงจรของ 84
ชาติเกิดทุกๆวงจรแล้วลูกก็กลับบ้าน
เวลานี้คือนี้คือยุคบรรจบพบกันเมื่อลูกได้รับการโยกย้าย ด้วยการมีโยคะ
ลูกก็กลับมาสะโตประธานและแบตเตอรี่ของลูกก็จะถูกชาร์ต จากนั้นลูกก็ไปสู่ยุคทอง
ทั้งวงจรนั้นเฝ้าแต่หมุนเวียนอยู่ในสติปัญญาของลูก
ลูกไม่สามารถเข้าไปสู่รายละเอียดได้ มีระยะเวลาของต้นไม้เช่นกัน
และแล้วต้นไม้ก็แห้งไป ที่นี่เช่นกันเป็นราวกับว่ามนุษย์ทุกคนแห้งเหือด
ทุกคนเฝ้าแต่เป็นเหตุของความทุกข์แก่กันและกัน
เวลานี้ร่างกายของทุกคนกำลังจะถูกทำลาย ดวงวิญญาณทั้งหมดจะกลับบ้าน
ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถให้ความรู้นี้
เพียงพ่อเท่านั้นที่ให้อำนาจในการปกครองโลกแก่ลูก
ดังนั้นลูกควรจะจดจำระลึกถึงท่านอย่างมาก เมื่อลูกไม่อยู่ในการจดจำระลึกถึง
ลูกก็ถูกมายาตบตี การตบตีที่หนักที่สุดนั้นเป็นไปเพื่อกิเลส
เพียงลูกบราห์มินเท่านั้นที่อยู่ในสนามรบ ดังนั้นพายุจะมาหาลูกๆเท่านั้นเช่นกัน
อย่างไรก็ตามลูกต้องไม่ทำการกระทำใดที่เป็นบาป
เมื่อลูกทำกรรมที่เป็นบาปลูกก็พ่ายแพ้ บาบาสอนลูกๆ: ลูกๆ อย่าได้ข้องแวะในกิเลส
อย่าได้ทำให้ชื่อเสียงของวงศ์สกุลเสื่อมเสีย ในครอบครัวทางโลกเมื่อลูกไม่มีค่า
พ่อแม่ก็พูดว่า: ทำไมลูกถึงทำให้ใบหน้าของลูกสกปรก?
ลูกกำลังทำให้ชื่อเสียงของวงศ์สกุลเสื่อมเสีย
ภายหลังจากที่ประสบกับชัยชนะและความพ่ายแพ้ ความพ่ายแพ้และชัยชนะ
ในท้ายที่สุดลูกก็จะได้รับชัยชนะ นี่คือเรือแห่งสัจจะ จะมีพายุมากมาย
เพราะผู้คนปลอมๆมากมายได้ปรากฏขึ้น บางคนเรียกตนเองว่าพระเจ้า
และบางคนก็เรียกตนเองเป็นสิ่งอื่น ผู้คนมากมายได้แสดงพลังลึกลับของเขา
พวกเขาแม้กระทั่งให้นิมิต พ่อมาเพื่อที่จะประทานการหลุดพ้นแก่ทุกคน
ทั้งป่านี้และผู้อยู่อาศัยในป่านี้จะไม่หลงเหลืออยู่ เวลานี้ลูกอยู่ในยุคบรรจบพบกัน
ลูกรู้ว่าในเวลานี้โลกเก่านี้จะกลายเป็นสุสาน
ลูกต้องไม่ผูกหัวใจของลูกกับผู้ที่กำลังจะตาย โลกนี้กำลังจะมาถึงจุดจบ
การทำลายล้างกำลังจะเกิดขึ้น พ่อมาเมื่อโลกใหม่กลับมาเก่าเท่านั้น
ด้วยการจดจำพ่อเป็นอย่างดี แบตเตอรี่ของลูกก็จะถูกชาร์ต
บางคนสามารถพูดความรู้ได้เป็นอย่างดี แต่พวกเขาไม่มีพลังโยคะ
ดังนั้นจึงไม่มีพละกำลัง ดาบนั้นไม่ทรงพลังขนาดนั้น พ่อพูดว่า: นี่ไม่ใช่สิ่งใหม่
พ่อมาเมื่อ 5000 ปีที่แล้วด้วยเช่นกัน พ่อถามว่า: เราเคยพบกันมาก่อนหรือไม่?
ลูกๆก็ตอบว่า: เราได้พบกันเมื่อวงจรที่แล้ว
แล้วบางคนพูดว่าละครเองนั้นจะดลใจพวกเขาให้ทำความเพียรพยายาม
โอเคเวลานี้ละครกำลังดลใจลูกให้ทำความเพียรพยายาม ดังนั้นจงทำเช่นนั้น!
อย่าเพียงแค่นั่งลงที่ไหนสักแห่ง
ผู้ที่ทำความเพียรพยายามในวงจรก่อนหน้านี้จะทำเช่นนั้นอีกครั้ง
ผู้ที่ยังไม่มาที่นี่ก็จะมาเช่นกัน ผู้ที่เคยเดินไปในหนทางนี้
แล้วก็จากไปและแต่งงานก็จะกลับมาและทำความเพียรพยายามเช่นกัน
หากนั่นคือบทบาทของเขาในละคร พวกเขาจะไปที่ไหนได้อีก?
ทุกคนจะต้องกลับมาหาพ่อและห้อยหางของพวกเขาไว้ข้างหลัง
มีการเขียนไว้ว่าบิชัมปิตาเมจะมาในเวลาสุดท้ายด้วยเช่นกัน
ในเวลานี้พวกเขามีความหยิ่งยโสอย่างมาก แต่แล้วความหยิ่งยโสของพวกเขาก็จะจบสิ้นลง
ลูกเล่นบทบาทของลูกทุกๆ 5000 ปี ลูกประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรแล้วก็สูญเสียมันไป
นับวันจำนวนศูนย์ก็เพิ่มมากขึ้น
ลูกต้องอธิบายโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้คนของบารัตที่กราบไหว้บูชาเหล่าเทพ
ที่เคยเป็นศาสนาเทพในยุคทอง และนี่คือเหตุผลที่พวกเขากราบไหว้บูชาในเวลานี้
ชาวคริสต์เตียนสรรเสริญพระคริสต์
ในขณะที่พวกเขายกย่องศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป ใครเป็นผู้ก่อตั้งศาสนานี้?
พวกเขาเชื่อว่ากฤษณะเป็นผู้ก่อตั้งและเหตุนี้เองพวกเขาจึงยังคงกราบไหว้บูชากฤษณะต่อไป
ลูกก็ตามลำดับกันไปเช่นกัน บางคนทำความเพียรพยายามอย่างมาก และบางคนก็น้อยกว่า
ได้มีการแสดงภาพภูเขาที่ถูกยกขึ้นด้วยนิ้วของทุกคน เวลานี้โลกนี้กลับมาเก่า
และทุกสิ่งได้สูญสิ้นพละกำลังของตน พวกเขาไม่สามารถแม้กระทั่งค้นพบทองคำในเหมือง
ในสวรรค์มีพระราชวังทองคำ ในขณะที่เวลานี้รัฐบาลเบื่อหน่ายเพราะต้องชำระหนี้สิน
ที่นั่นมีความมั่งคั่งมากมาย ผนังประดับประดาด้วยเพชรพลอยและอัญมณี
ผู้คนกระตือรือร้นอย่างมากที่จะมีทุกสิ่งที่ประดับด้วยเพชร
ไม่มีการขาดความมั่งคั่งเลยที่นั่น มีสมบัติที่มีค่ามากมายที่นั่น
มีการแสดงเกี่ยวกับอาลาดินและตะเกียงวิเศษของเขา เพียงแค่ถูตะเกียง
พระราชวังก็ปรากฏออกมา ที่นี่เช่นกันทันทีที่ลูกได้รับเทพนิมิตลูกก็ไปสวรรค์
ที่นั่นลูกเห็นเจ้าชายและเจ้าหญิงที่มีสิ่งของที่ประดับด้วยเพชร เช่น ขลุ่ยฯลฯ
หากมีใครสวมใส่เครื่องประดับเช่นนั้นที่นี่ พวกเขาก็จะถูกปล้น
บุคคลนั้นแม้กระทั่งจะถูกแทงและถูกรูดปล้น สิ่งเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นที่นั่น
โลกนี้เก่าและสกปรกมาก โลกของลักษมีและนารายณ์นั้นมหัศจรรย์และสวยงามมาก
มีพระราชวังที่ประดับด้วยเพชรพลอย พวกเขาจะไม่อยู่ที่นั่นตามลำพัง
นั่นเรียกว่าสวรรค์ ลูกรู้ว่าลูกเคยเป็นนายแห่งสวรรค์อย่างแท้จริง
เราได้สร้างวัดโสมนาถ ลูกเข้าใจว่าลูกเคยเป็นอะไร และอย่างไร
ในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาที่ลูกได้สร้างวัดและได้รับการกราบไหว้บูชา
ลูกๆดวงวิญญาณมีความรู้ของ 84 ชาติเกิดของลูก มีเพชรพลอยและอัญมณีมากมาย;
สิ่งเหล่านั้นไปไหนหมด? ทุกสิ่งค่อยจบลงทีละน้อย
เพชรพลอยมากมายเหล่านั้นถูกรูดปล้นโดยชาวมุสลิมและพวกเขาวางเพชรไว้บนสุสานและสร้างทัชมาฮาลฯลฯ
ชาวอังกฤษเข้ามาขุดและนำเอาไปและเวลานี้ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย
เวลานี้บารัตเป็นขอทานและเฝ้าแต่สร้างหนี้สินต่อไป ลูกไม่สามารถได้รับธัญญาหาร
น้ำตาลหรือสิ่งใด เวลานี้โลกต้องเปลี่ยน อย่างไรก็ตามก่อนหน้านั้น
เพื่อที่จะทำให้แบตเตอรี่ของลูกดวงวิญญาณสะโตประธาน ลูกจะต้องได้รับการชาร์ต
ลูกต้องจดจำระลึกถึงพ่ออย่างแน่นอน สติปัญญาของลูกต้องเชื่อมโยงในโยคะกับพ่อ
ลูกได้รับมรดกของลูกจากพ่อ ในสิ่งนี้ที่มายาต่อสู้รบรากับลูก
ก่อนหน้านี้ลูกไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ ลูกก็เหมือนกับคนอื่นๆ
เวลานี้ลูกอยู่ในยุคบรรจบพบกัน ในขณะที่คนอื่นๆอยู่ในยุคเหล็ก
ผู้คนพูดว่าลูกเฝ้าแต่พูดสิ่งใดก็ตามได้เข้าไปในหัวของลูก
อย่างไรก็ตามมีกลยุทธ์ที่ลูกสามารถที่จะใช้เพื่ออธิบายกับพวกเขา
จำนวนของลูกค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละน้อย เวลานี้บาบากำลังเปิดมหาวิทยาลัยที่ใหญ่โต
จำเป็นต้องใช้รูปภาพที่จะอธิบายที่นั่น เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป
ลูกก็จะมีรูปภาพเหล่านี้ทั้งหมดที่ถูกทำขึ้นมาในรูปแบบของ“ทรานสไลท์”(ภาพกล่องแสง)
แล้วก็จะเป็นสิ่งที่ง่ายดายมากสำหรับลูกที่จะอธิบาย
ลูกรู้ว่าลูกกำลังก่อตั้งอำนาจในการปกครองของลูกอีกครั้งด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อและความรู้ของท่าน
มายาเข้ามาในระหว่างนั้นและหลอกลวงลูกอย่างมาก พ่อพูดว่า:
จงคอยปกป้องตนเองให้รอดปลอดภัยจากการถูกหลอกลวง
ท่านยังคงแสดงให้ลูกเห็นวิธีการต่างๆมากมายสำหรับสิ่งนี้ เพียงแค่บอกพวกเขาว่า:
จดจำพ่อและบาปของท่านจะได้รับการปลดเปลื้อง
แล้วท่านก็จะกลายเป็นเช่นลักษมีและนารายณ์
พระเจ้าเองนั้นก็ได้ให้มีการทำเข็มเครื่องหมายเหล่านี้ (แบดจ์)ฯลฯ
ดังนั้นลูกควรให้คุณค่าหรือความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้อย่างมาก อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. ประดับประดาตนเองด้วยคุณธรรมทั้งหมด อย่าได้ทำให้ใครมีความทุกข์
แสดงหนทางไปสู่ความสุขแก่ทุกคน
2. ทั้งโลกกลายเป็นเหมือนสุสาน ดังนั้นอย่าได้ผูกพันหัวใจของลูกกับสุสานนั้น
จงตระหนักอยู่เสมอว่าเวลานี้ลูกกำลังได้รับการโยกย้าย
เพราะเวลานี้ลูกต้องไปสู่โลกใหม่
พร:
ขอให้ลูกเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์ที่แท้จริง (ทรัสตี)
และเป็นผู้เอาชนะมายาที่ละทิ้งจิตสำนึกของ“ฉัน”ในขณะที่อาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัว
เช่นที่เชื้อโรคเกิดในขยะ ในทำนองเดียวกันมายาก็เกิดในที่ที่มีจิตสำนึกของ“ของฉัน”
วิธีที่ง่ายในการเป็นผู้เอาชนะมายาคือพิจารณาตัวเองว่าเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์
บราห์มากุมารหมายถึงผู้ดูแลผลประโยชน์
และผู้ดูแลผลประโยชน์ไม่มีความผูกพันยึดมั่นใดๆกับใครเพราะเขาไม่มีจิตสำนึกของ“ของฉัน”
เมื่อลูกคิดว่าตนเองเป็นผู้ครองเรือนมายาก็จะมา
และเมื่อลูกคิดว่าตนเองเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์มายาก็จะวิ่งหนีไป
และดังนั้นจงละวางแล้วเข้ามาสู่การกระทำในขณะที่อาศัยอยู่ในครอบครัวและลูกจะกลายเป็นที่ป้องกันมายาได้
คติพจน์:
ที่ใดมีความหลงทะนงตน ที่นั่นจะมีความรู้สึกดูถูกอย่างแน่นอน