14.09.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน เวลานี้ลูกกำลังนั่งอยู่ในพาทชาลาที่แท้จริง(สถานศึกษา)
นี่คือสัตซังที่แท้จริง (มิตรแห่งสัจจะ) ด้วยเช่นกัน
ที่นี่ลูกได้รับความเป็นมิตรของพ่อที่แท้จริง และเป็นสิ่งนี้ที่พาลูกข้ามฟากไป
คำถาม:
อะไรคือความแตกต่างระหว่างความเข้าใจที่ลูกมีและความเข้าใจที่ผู้อื่นมีในเรื่องเกี่ยวกับบัญชีกรรม?
คำตอบ:
ผู้คนเชื่อว่าในการละเล่นแห่งความสุขและความทุกข์นี้เป็นพระเจ้าผู้ให้ทั้งความสุขและความทุกข์
ในขณะที่ลูกรู้ว่านี่เป็นการละเล่นเกี่ยวกับบัญชีกรรมของแต่ละคน
พ่อไม่เคยสร้างความทุกข์ให้กับใคร
อันที่จริงท่านมาเพื่อชี้หนทางสู่ความสุขให้แก่ลูก บาบาพูดว่า: ลูกๆ
พ่อไม่เคยทำให้ใครไม่มีความสุข การไม่มีความสุขนั้นเป็นผลของการกระทำของลูกเอง
เพลง:
พาเราออกไปจากโลกแห่งบาปนี้ไปสู่สถานที่ของการพักผ่อนและความสะดวกสบาย
โอมชานติ
ลูกๆ ทางจิตที่สุดแสนหวานได้ยินเพลงนี้ พวกเขากำลังร้องเรียกหาใคร? หาพ่อ
บาบามาและพาเราไปจากโลกยุคเหล็กแห่งบาปนี้สู่โลกยุคทองแห่งบุญ
ดวงวิญญาณมนุษย์ทั้งหมดเวลานี้อยู่ในยุคเหล็ก สติปัญญาของพวกเขาขึ้นไปสู่เบื้องบน
พ่อพูดว่า ไม่มีใครรู้จักพ่ออย่างที่พ่อเป็น หรือว่าฉันเป็นอะไร
ฤาษีและมุนีก็พูดเช่นกันว่า: เราไม่รู้จักผู้สร้าง ผู้เป็นนาย
ผู้เป็นพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด หรือตอนเริ่ม
ตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้างที่ไม่มีขีดจำกัดของท่าน
สถานที่ที่ดวงวิญญาณอาศัยอยู่คือธาตุบราห์ม ธาตุแสง
ซึ่งไม่มีทั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
ทั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ไม่ได้คงอยู่ในดินแดนที่ไม่มีตัวตนหรือในดินแดนที่ละเอียดอ่อน
อย่างไรก็ตามจะต้องมีแสงฯลฯสำหรับเวทีนี้
ดังนั้นเวทีนี้ได้รับแสงจากดวงจันทร์และดวงดาวในเวลากลางคืน
และจากดวงอาทิตย์ในตอนกลางวัน เหล่านี้คือแสง
แม้ว่าแสงเหล่านี้จะมีอยู่แต่ก็ยังคงกล่าวได้ว่าเป็นความมืด
ในเวลากลางคืนลูกยังคงต้องเปิดไฟ ยุคทองและยุคเงินเรียกว่ากลางวัน
และหนทางความเลื่อมใสศรัทธาเรียกว่ากลางคืน นี่เป็นเรื่องของความเข้าใจ
โลกใหม่จะกลับมาเก่าอย่างแน่นอน สิ่งนั้นจะกลายเป็นใหม่อีกครั้งหนึ่ง
และโลกเก่าก็จะถูกทำลายอย่างแน่นอน นี่คือโลกที่ไม่มีขีดจำกัด
บ้านของราชาบางแห่งฯลฯ มีขนาดใหญ่โตมาก บ้านนี้ไม่มีขีดจำกัด นี่คือเวที
เวทีนี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นสนามของการกระทำด้วยเช่นกัน
ลูกต้องทำการกระทำอย่างแน่นอน นี่คือสนามของการกระทำสำหรับมนุษย์ทั้งหมด
ทุกคนต้องมีการกระทำ ทุกคนต้องเล่นบทบาทของเขา ทุกดวงวิญญาณได้รับบทบาทล่วงหน้า
มีลูกบางคนในบันดาลูกๆที่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี
อันที่จริงแล้วนี่คือกีตะพาทชาลา ผู้สูงอายุเคยศึกษาในพาทชาลาหรือไม่?
ที่นี่ทุกคนศึกษาทั้งเด็กและผู้ใหญ่ สิ่งนี้ไม่ได้เรียกว่าพระเวทย์พาทชาลา
ไม่มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดเลยที่นั่น
พวกเขาศึกษาพระเวทย์และคัมภีร์ฯลฯอย่างมากมาย
แต่พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะได้รับอะไรจากการทำสิ่งนั้น
สัตซังเหล่านั้นไม่มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดๆ
เวลานี้เรามีความรู้สึกละอายใจแม้จะเรียกสถานที่นั้นว่าเป็นสัตซัง (มิตรแห่งสัจจะ)
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เป็นสัจจะ และมีคำกล่าวจากท่านว่า:
มิตรที่ดีพาลูกข้ามฝากและมิตรที่ไม่ดีทำให้ลูกจมน้ำ
มิตรที่ไม่ดีคือมิตรของมนุษย์ยุคเหล็ก
และมีเพียงมิตรของผู้เดียวเท่านั้นคือมิตรแห่งสัจจะ
เวลานี้ลูกอัศจรรย์ใจที่พ่อให้ความรู้ของตอนเริ่ม ตอนกลางและตอนจบของทั้งโลกอย่างไร
ลูกควรมีความสุขของที่ได้รู้ว่าลูกกำลังนั่งอยู่ในพาทชาลาที่แท้จริง
พาทชาลาอื่นทั้งหมดเป็นของปลอม
ไม่มีใครกลายเป็นคนพิเศษด้วยการไปที่สัตซังเหล่านั้นฯลฯ
อย่างน้อยโดยการไปโรงเรียนหรือวิทยาลัยพวกเขากลายเป็นบางสิ่งบางอย่างได้เพราะพวกเขาศึกษาเล่าเรียน
ไม่มีการศึกษาใดในที่อื่น สัตซังนั้นไม่ได้เรียกว่าเป็นการศึกษา
ผู้คนศึกษาคัมภีร์และเปิดร้านค้า พวกเขาหารายได้ด้วยวิธีนั้น
พวกเขาศึกษาคัมภีร์กรันท์เล็กน้อยและเปิดกุรุดวารา (วัดซิกซ์, ประตูไปสู่กูรู)
มีการเปิดกุรุดวารามากมายหลายแห่ง ดวารา (ทางเข้าประตู) ของกูรูจะเป็นบ้านใช่ไหม?
เมื่อพวกเขาเปิดประตูของกุรุดวาราที่มีขนาดใหญ่โต ผู้คนก็ไปและศึกษาคัมภีร์ที่นั่น
กุรุดวาราของลูก,ประตูไปสู่สัตกูรูคือดินแดนแห่งการหลุดพ้นและดินแดนของการหลุดพ้นในชีวิต
ชื่อของสัตกูรูคืออะไร? ภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะ สัตกูรูนั้นเรียกว่าภาพลักษณ์อมตะ
ท่านมาและเปิดประตูสู่การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต ท่านเป็นภาพลักษณ์อมตะ ใช่ไหม?
ความตายไม่สามารถมาสู่ท่านได้ ดวงวิญญาณเป็นเพียงจุด
ดวงวิญญาณจะประสบกับความตายได้อย่างไร?
ดวงวิญญาณนั้นจะจากร่างของเขาและวิ่งหนีออกไป
ผู้คนไม่เข้าใจว่าดวงวิญญาณจากร่างกายเก่าของเขาและรับร่างใหม่
ดังนั้นจะร้องไห้เพื่ออะไร?
ลูกรู้ว่าละครนี้ถูกสร้างขึ้นมาชั่วนิรันดร์ที่คงอยู่ตลอดไป
ทุกคนต้องเล่นบทบาทของเขาเอง
พ่ออธิบายว่าผู้ที่อยู่ในยุคทองมีชัยชนะเหนือความผูกพันยึดมั่น
มีเรื่องราวของกษัตริย์ผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น บัณฑิตถ่ายทอดคัมภีร์
และผู้เป็นแม่หลังจากที่ได้ฟังคัมภีร์กรันท์ก็เริ่มที่จะถ่ายทอดคัมภีร์นั้นด้วยตนเอง
ผู้คนมากมายไปที่นั่นและฟังคัมภีร์ นั่นเรียกว่าเป็นการฟังเพื่อความเพลิดเพลิน
ตามแผนของละครผู้คนถามว่า: “ทำไมฉันต้องถูกตำหนิ?” พ่อพูดว่า:
ลูกร้องเรียกให้พ่อมาและพาลูกไปจากโลกแห่งความทุกข์ เวลานี้พ่อได้มาแล้ว
ดังนั้นลูกควรฟังพ่อใช่ไหม? พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูก
เมื่อลูกได้รับการชี้นำที่ดี ลูกก็ควรรับไว้ใช่ไหม? ลูกจะไม่ถูกตำหนิ
นั่นเป็นละครด้วยเช่นกัน
ละครเกี่ยวกับอาณาจักรของรามและอาณาจักรของราวันถูกสร้างขึ้น ในละครบางคนพ่ายแพ้
แต่พวกเขาไม่สามารถถูกตำหนิได้ มีชัยชนะและพ่ายแพ้
ไม่มีเรื่องของการต่อสู้รบราในสิ่งนี้ ลูกมีอาณาจักรนั้น
ก่อนหน้านี้ลูกไม่ได้รู้สิ่งนี้
เวลานี้ลูกรู้จักผู้ที่เฝ้าแต่ทำงานรับใช้และชื่อของพวกเขาก็เป็นที่รู้จักดี
ใครคือผู้ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในเดลลีที่อธิบายความรู้นี้?
พวกเขาเอ่ยชื่อของบราเธอร์แจ็คดิชทันที เขามีนิตยสารตีพิมพ์สำหรับลูกด้วยเช่นกัน
ทุกสิ่งรวมอยู่ในนั้น มีการเขียนประเด็นต่างๆของความรู้ มากมายในนั้น
บราเธอร์บริจโมฮันก็เขียนประเด็นเช่นนั้นด้วยเช่นกัน
การเขียนประเด็นเหล่านี้ไม่เหมือนกับการไปบ้านป้าของลูก!
ดังนั้นพวกเขาจะต้องไตร่ตรองมหาสมุทรแห่งความรู้อย่างแน่นอน
งานรับใช้ที่พวกเขาทำนั้นดีมาก หลายคนมีความสุขมากเมื่อได้อ่าน
ลูกๆได้รับความสดชื่นขึ้นมา บางคนเพียรพยายามอย่างมากที่นิทรรศการ
คนอื่นๆติดกับอยู่ในบ่วงกรรมของพวกเขา
เหตุนี้เองพวกเขาจึงไม่สามารถรับความรู้ได้ขนาดนั้น สิ่งนี้เรียกว่าเป็นละครเช่นกัน
นอกจากนี้ยังเป็นบทบาทในละครด้วยเช่นกันที่ผู้ไร้เดียงสาถูกทุบตี คำถามที่ว่า “ทำไมจึงไม่มีบทบาทเช่นนี้”
เกิดขึ้น”: สิ่งนี้ถูกกำหนดเอาไว้แล้วในละคร ลูกไม่สามารถทำอะไรได้ บางคนถามว่า:
ฉันได้ทำอาชญากรรมอะไรที่บทบาทนั้นได้ถูกสร้างขึ้นสำหรับฉัน?
ไม่มีเรื่องของอาชญากรรมใด มันเป็นเพียงบทบาท
ผู้ที่ไร้เดียงสาบางคนที่ก็จะกลายเป็นเครื่องมือที่จะถูกทำร้าย
ในกรณีนั้นพวกเขาทั้งหมดจะพูดว่า: ทำไมฉันถึงได้รับบทบาทนี้? ไม่!
ละครนี้ถูกกำหนดเอาไว้แล้วล่วงหน้า แม้แต่ผู้ชายบางคนก็ถูกทำร้าย
ลูกต้องอดทนอย่างมากต่อสิ่งเหล่านั้น ลูกต้องมีความอดทนอย่างมาก
อุปสรรคมากมายของมายาจะมา
เนื่องจากลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในอำนาจแห่งการปกครองโลกลูกต้องเพียรพยายามบางอย่าง
มีภัยพิบัติมากมายและความขัดแย้งภายในละครฯลฯ มีการเขียนเรื่อง “การทำร้ายผู้ที่ไร้เดียงสา”
แม่น้ำแห่งเลือดจะไหลนองด้วยเช่นกัน จะไม่มีความปลอดภัยในที่แห่งใดเลย
เวลานี้ลูกสามารถไปที่ศูนย์เพื่อชั้นเรียนตอนเช้า
เวลาจะมาถึงเมื่อลูกไม่สามารถแม้แต่จะออกไปข้างนอกได้
นับวันเวลายิ่งเลวร้ายลงและจะต้องเลวร้ายลงไปอีก
วันแห่งความทุกข์จะมาอย่างเต็มกำลัง
เมื่อบางคนเจ็บป่วยหรือทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดเขาจะจดจำพระเจ้าและร้องเรียกท่าน
ลูกรู้ว่าเหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันและจากนั้นเราจะไปยังดินแดนแห่งความสงบของเราอย่างแน่นอน
และจากนั้นไปยังดินแดนแห่งความสุขของเรา ไม่มีใครในโลกแม้แต่จะรู้ถึงสิ่งนี้
ลูกๆรู้สึกว่าเวลานี้ลูกรู้จักพ่ออย่างสมบูรณ์
พวกเขาทั้งหมดคิดว่าพระเจ้ามีรูปไข่วงรี พวกเขาแม้กราบไหว้บูชารูปไข่วงรี (ชีวาลิงกัม)
เมื่อลูกไปที่วัดชีวา ลูกเคยสงสัยหรือไม่ว่าชีวาลิงกัมคืออะไร?
เนื่องจากภาพลักษณ์ที่ไม่มีชีวิตนั้นมีอยู่
จึงต้องมีผู้มีชีวิตที่เป็นตัวแทนของภาพนั้น ทั้งหมดนั้นคืออะไร? พระเจ้า
ผู้สร้างอยู่ข้างบน ภาพลักษณ์นั้นคือสัญลักษณ์ของท่านและใช้เพื่อกราบไหว้บูชาท่าน
เมื่อผู้ที่มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาคงอยู่ สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ได้คงอยู่
ผู้คนผู้ที่ไปที่วัดชีวาที่คาชีไม่รู้ว่าพระเจ้าไม่มีตัวตน
และไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นลูกของท่าน
เราเป็นลูกๆของท่านแล้วทำไมเราถึงประสบกับความทุกข์? นี่คือสิ่งที่ต้องคิด
ดวงวิญญาณพูดว่า: ฉันเป็นลูกของพระเจ้า แล้วทำไมฉันถึงไม่มีความสุข?
พ่อคือผู้ประทานความสุข ลูกได้ร้องเรียกออกมา: โอ พระเจ้า ขอจงขจัดความทุกข์ของเรา!
ท่านสามารถขจัดสิ่งนั้นออกไปได้อย่างไร?
ความสุขและความทุกข์เป็นบัญชีของกรรมของลูกเอง
ผู้คนเชื่อว่าพระเจ้าให้ความสุขเป็นการตอบแทนของความสุข
และความทุกข์เป็นสิ่งตอบแทนของความทุกข์ พวกเขาถือว่าท่านเป็นต้นเหตุของทุกสิ่ง
พ่อพูดว่า: พ่อไม่เคยเป็นสาเหตุของความทุกข์
พ่อกลับบ้านหลังจากที่ได้ให้ความสุขแก่ลูกเป็นเวลาครึ่งวงจร
นี่คือการละเล่นเกี่ยวกับความสุขและความทุกข์
ถ้าเป็นเพียงการละเล่นของความสุขเท่านั้นก็จะไม่มีการกราบไหว้บูชาใดๆฯลฯ
ผู้คนกราบไหว้บูชาฯลฯ เพื่อที่จะได้พบพระเจ้า พ่อนั่งที่นี่และอธิบายทุกสิ่งแก่ลูก
ท่านพูดว่า ลูกๆมีโชคอย่างยิ่ง! ฤาษีและมุนีเหล่านั้นมีชื่อเสียงมาก ลูกคือราชาฤาษี
พวกเขาคือหฐโยคะฤาษี ฤาษีหมายถึงผู้ที่บริสุทธิ์ ลูกกำลังกลายเป็นราชาแห่งสวรรค์
ดังนั้นลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์อย่างแน่นอน
ไม่ว่าอาณาจักรเป็นของใครในยุคทองและยุคเงิน อาณาจักรนั้นก็จะเป็นของพวกเขาอีกครั้ง
และคนอื่นๆจะมาในภายหลัง เวลานี้ลูกพูดว่า:
เรากำลังก่อตั้งอาณาจักรของเราเองโดยการทำตามศรีมัท
ต้องใช้เวลาสักพักกว่าโลกเก่าจะถูกทำลาย ยุคทองต้องมาและยุคเหล็กต้องไป
โลกนี้ใหญ่มาก ทุกเมืองเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย คนมั่งคั่งไปท่องทัวร์ทั่วโลก
อย่างไรก็ตามที่นี่ไม่มีใครสามารถเห็นทั้งโลกได้ ใช่
พวกเขาสามารถเห็นได้ในยุคทองเพราะมีเพียงอาณาจักรเดียวเท่านั้น
และมีราชาเพียงเล็กน้อย ที่นี่โลกกว้างใหญ่มาก ใครจะท่องไปทั่วโลก?
ที่นั่นลูกไม่ต้องเดินทางแม้กระทั่งโดยทางทะเล ศรีลังกา พม่าฯลฯ อยู่ที่นั่นหรือไม่?
ไม่เลย! ไม่มีสถานที่เหล่านั้นอยู่ที่นั่น แม้แต่การาจีก็ไม่ได้คงอยู่ที่นั่น
ลูกทุกคนอาศัยอยู่ริมฝั่งแม่น้ำที่แสนหวาน มีฟาร์มและทุ่งนามากมายฯลฯ โลกมีขนาดใหญ่
ในตอนเริ่มแรกมีมนุษย์น้อยมาก และจากนั้นจำนวนก็เพิ่มขึ้น
แล้วพวกเขาก็ไปต่างแดนและก่อตั้งอาณาจักรของเขาเอง พวกเขาค่อยๆ
เริ่มที่จะยึดครองทุกสิ่ง และก่อตั้งอาณาจักรของตนเอง
เวลานี้ทุกคนต้องปล่อยวางทั้งหมด
เพียงบารัตเท่านั้นที่ไม่เคยแย่งชิงอาณาจักรของผู้ใดเพราะในความเป็นจริงบารัตไม่มีความก้าวร้าวรุนแรง
เป็นบารัตเท่านั้นที่เป็นนายของทั้งโลก คนอื่นๆทั้งหมดมาทีหลังและนำเอาแผ่นดินไป
ลูกไม่ได้ครอบครองผู้ใด ชาวอังกฤษเข้ายึดครองหลายประเทศ
พ่อกำลังทำให้ลูกชาวบารัตเป็นนายของโลก ลูกไม่ได้ไปและตั้งถิ่นฐานที่ใดอื่น
สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดอยู่ในสติปัญญาของลูก
ผู้เป็นแม่ที่แก่ชราไม่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ พ่อพูดว่า:
เป็นสิ่งที่ดีที่ลูกไม่ได้ศึกษาอะไรมาเลย
ลูกต้องขจัดทุกสิ่งที่ลูกได้ศึกษามาออกไปจากสติปัญญาของลูก เพียงแค่ซึมซับสิ่งหนึ่ง:
ลูกๆ ที่แสนหวานจดจำพ่อ! ลูกเคยพูดว่า: บาบา เมื่อท่านมา เราจะสังเวยตนเองแก่ท่าน
แล้วท่านต้องสังเวยตัวท่านเองแก่เรา มีการแลกเปลี่ยน
ในพิธีแต่งงานเจ้าสาวและเจ้าบ่าวก็ให้เกลือซึ่งกันและกัน ลูกบอกพ่อว่า:
ฉันให้ทุกสิ่งที่เก่าแก่ของฉันแก่ท่าน ทุกคนต้องตาย ทุกสิ่งกำลังจะถูกทำลาย
แล้วท่านจะให้ทั้งหมดนั้นในโลกใหม่แก่เรา พ่อมาเพื่อพาทุกคนกลับบ้าน
ท่านคือความตายที่ยิ่งใหญ่ ในซินด์ พวกเขาเคยถามว่า:
นี่เป็นความตายแบบไหนที่พรากทุกคนไป? ลูกๆ กลับมามีความสุขอย่างมาก
เพราะพ่อมาเพื่อพาลูกกลับบ้าน ลูกจะกลับบ้านของลูกในความสุขอย่างยิ่ง
มีหลายคนที่ต้องอดทน
ผู้เป็นแม่ที่ดีมากจากบ้านที่ดีก็มีประสบการณ์ของการถูกทุบตีเช่นกัน
ลูกกำลังได้รับรายได้ที่แท้จริง ผู้คนไม่รู้สิ่งใดเลย
พวกเขาอยู่ในชุมชนศูทรของยุคเหล็ก ในขณะที่ลูกอยู่ในชุมชนของยุคบรรจบพบกัน
ลูกกำลังกลายเป็นมนุษย์ที่สูงส่งที่สุด
ลูกรู้ว่ามนุษย์ที่สูงส่งที่สุดอันดับหนึ่งคือลักษมีและนารายณ์
และจากนั้นองศาของพวกเขาก็ลดลเรื่อยๆ พวกเขาลงมาจากเบื้องบนก่อน แล้วก็ค่อยๆ
ตกต่ำลง ในเวลานี้ทุกคนตกต่ำลงแล้ว ต้นไม้มีอายุที่เก่ามากและลำต้นก็ผุพัง
ดังนั้นการก่อตั้งกำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ กำลังมีการวางรากฐาน ต้นอ่อนมีขนาดเล็กมาก
และแล้วต้นไม้ที่ใหญ่โตมากก็เติบโตมาจากสิ่งนั้น มีต้นไม้นี้ในยุคทองเช่นกัน
ในเวลานั้นต้นไม้เล็กมาก เวลานี้ต้นไม้ใหญ่มาก
มีความหลากหลายมากมายของดอกไม้ของโลกมนุษย์
มีความหลากหลายมากมายบนต้นไม้เพียงต้นเดียว
นี่คือต้นไม้มนุษย์ของความหลากหลายของศาสนา
ใบหน้าของคนหนึ่งไม่สามารถเหมือนกันกับอีกคนหนึ่งได้
มีการกำหนดไว้แล้วในละครว่าไม่มีสองคนใดสามารถเล่นบทบาทเดียวกันได้
สิ่งนี้เรียกว่าละครที่น่าอัศจรรย์ที่ถูกกำหนดไว้แล้วที่ไม่มีขีดจำกัด
และมีสิ่งที่เป็นของปลอมมากมายในนั้นเช่นกัน ของจริงยังคงใช้ต่อไปเรื่อยๆ
จากนั้นอีกครั้งหนึ่งหลังจาก 5,000 ปี สิ่งเหล่านั้นก็กลายเป็นจริง (สิ่งที่มีอยู่จริง)
รูปภาพฯลฯที่ถูกทำขึ้นไม่ใช่ของจริง (ภาพเหมือนจริง)
ลูกจะได้เห็นใบหน้าของบราห์มาอีกครั้งหลังจาก 5,000 ปี
ลูกต้องมีสติปัญญาที่กว้างไกลและไม่มีขีดจำกัดที่จะเข้าใจความลับของละครนี้
แม้ว่าลูกจะไม่เข้าใจสิ่งใด เพียงแค่เก็บสิ่งหนึ่งไว้ในสติปัญญาของลูก:
ฉันเป็นของชีพบาบาเท่านั้นและไม่มีใครอื่น! ดวงวิญญาณพูดว่า: บาบา
ฉันจะจดจำท่านเท่านั้น และท่านเพียงผู้เดียวเท่านั้น สิ่งนี้ง่ายใช่ไหม?
ในขณะที่ลูกยังคงมีการกระทำด้วยมือของลูก
เฝ้าแต่จดจำพ่อของลูกด้วยสติปัญญาของลูกอยู่เสมอ อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. สร้างสมคุณธรรมแห่งความอดทนและผ่านพ้นอุปสรรคทั้งหมดของมายา
ในช่วงเวลาที่มีภัยพิบัติมากมายเกิดขึ้นและการประทุษร้ายมากมายเกิดขึ้น
ลูกต้องอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อ และอดทนต่อทุกสิ่ง หารายได้ที่แท้จริง
2.
กลายเป็นผู้ที่มีสติปัญญาที่กว้างไกลและไม่มีขีดจำกัด
และเข้าใจละครที่ถูกกำหนดไว้แล้วนี้อย่างชัดเจนมาก
ทุกสิ่งในละครที่น่าอัศจรรย์นี้ถูกกำหนดไว้แล้วล่วงหน้า
ดังนั้นจึงไม่สามารถมีคำถามใดๆเกิดขึ้น จงเฝ้าแต่ทำตามคำแนะนำที่พ่อให้แก่ลูก
พร:
ขอให้ลูกเป็นนายผู้ปลอบโยนหัวใจและปลอบโยนหัวใจของแต่ละคนอย่างเป็นผู้ประทานพรเช่นเดียวกับพ่อ
ลูกที่เป็นตัวของพรและเป็นผู้ประทานพรเช่นเดียวกับพ่อไม่เคยมองดูความอ่อนแอของใคร
พวกเขามีความเมตตาต่อทุกคน
เช่นเดียวกับที่พ่อไม่เคยเก็บความอ่อนแอของใครไว้ในหัวใจของท่าน ในทำนองเดียวกันลูก
ๆ ที่เป็นผู้ประทานพรไม่เคยดูดซับความอ่อนแอของใคร
พวกเขาเป็นนายผู้ปลอบโยนหัวใจที่ปลอบโยนหัวใจของแต่ละคน
ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะเป็นมิตรร่วมทางหรือปวงประชาทุกคนต่างก็ร้องเพลงสรรเสริญพวกเขา
พรที่ปรากฏออกมาสำหรับพวกเขาจากทุกคนคือ: ลูกมีความรักและให้ความร่วมมือเสมอ
คติพจน์:
ในยุคบรรจบพบกัน ดวงวิญญาณที่สูงส่งคือผู้ที่เป็นจักรพรรดิที่ไร้กังวล