11.09.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน การแสดงของละครนี้กำลังเคลื่อนไปอย่างถูกต้องแม่นยำ
ไม่ว่าจะเล่นบทบาทใดในช่วงเวลาใด มันก็จะซ้ำรอยตามนั้น
สิ่งนี้จะต้องเข้าใจอย่างถูกต้องแม่นยำ
คำถาม:
ลูก ๆ จะมีอิทธิพลต่อผู้อื่นเมื่อใด? ปัจจุบันยังคงขาดพลังอะไร?
คำตอบ:
ลูกจะมีอิทธิพลต่อผู้อื่นเมื่อลูกแข็งแกร่งในโยคะ แต่ก็ยังไม่ได้มีพลังนั้น
เป็นเพียงการจดจำระลึกถึงที่ลูกได้รับพลัง
พลังแห่งการจดจำระลึกถึงที่ยังคงขาดอยู่เป็นที่ต้องการในดาบของความรู้
เมื่อลูกคิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและเฝ้าแต่จดจำพ่อ เรือของลูกสามารถข้ามฟากไปได้
นี่เป็นเรื่องของ 1 วินาที
โอมชานติ
พ่อทางจิตนั่งที่นี่และอธิบายกับลูกๆทางจิต
เพียงผู้เดียวที่ได้รับการเรียกว่าพ่อทางจิตและที่เหลือทั้งหมดนั้นเป็นดวงวิญญาณ
ท่านเรียกว่าดวงวิญญาณสูงสุด พ่อพูดว่า: พ่อคือดวงวิญญาณด้วยเช่นกัน
แต่พ่อนั้นสูงสุด พ่อคือสัจจะ
เพียงพ่อเท่านั้นที่เป็นผู้ชำระให้บริสุทธิ์และมหาสมุทรแห่งความรู้ พ่อพูดว่า:
พ่อมาในบารัตเท่านั้น เพื่อที่จะทำให้ลูกกลายเป็นนายของโลก ลูกเป็นนายใช่ไหม?
เวลานี้ลูกจดจำสิ่งนี้ได้แล้ว บาบาเตือนลูกๆ: เริ่มแรกลูกมาในยุคทองและเล่นบทบาทของ
84 ชาติเกิดและเวลานี้ได้มาถึงตอนสิ้นสุด พิจารณาว่าตนเป็นดวงวิญญาณ
ดวงวิญญาณไม่สูญสลายและร่างกายสูญสลาย
เป็นดวงวิญญาณที่สนทนากับดวงวิญญาณผ่านร่างกาย
เมื่อลูกไม่อยู่ในสำนึกของการเป็นดวงวิญญาณ ลูกจะมีสำนึกที่เป็นร่างอย่างแน่นอน
ทุกคนลืมว่าพวกเขาคือดวงวิญญาณ มีการกล่าวไว้ว่า: ดวงวิญญาณบาป ดวงวิญญาณบุญ
ดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ ดวงวิญญาณไม่สามารถกลายเป็นดวงวิญญาณสูงสุดได้
ไม่มีดวงวิญญาณใดสามารถเรียกตนเองว่าชีวา หลายคนได้ตั้งชื่อ“ชีวา”ให้กับร่างกายของเขา
เป็นเมื่อดวงวิญญาณเข้ามาในร่างกายจึงได้มีการตั้งชื่อเพราะดวงวิญญาณต้องเล่นบทบาทของเขาผ่านร่างของเขา
เหตุนี้เองผู้คนจึงมีจิตสำนึกในร่างของพวกเขาและคิดว่า “ฉันเป็นคนนั้น-คนนี้”
เวลานี้ลูกเข้าใจว่า “ใช่ ฉันคือดวงวิญญาณ และฉันได้เล่นบทบาทของ 84 ชาติเกิดของฉัน
เวลานี้ฉันเข้าใจเกี่ยวกับดวงวิญญาณ ฉันดวงวิญญาณนี้
เคยสะโตประทานและในเวลานี้กลับมาตาโมประทาน”
พ่อมาเมื่อดวงวิญญาณทั้งหมดนั้นกลายเป็นสนิม เช่นเดียวกับทองที่มีอัลลอยด์ปะปนอยู่
ในตอนแรกลูกเป็นทองแท้ แล้วลูกก็กลายเป็นเงิน เป็นทองแดง และจากนั้นก็เป็นเหล็ก
จนกระทั่งลูกนั้นมีสิ่งเจือปนอย่างสมบูรณ์ ไม่มีใครสามารถอธิบายสิ่งเหล่านี้ได้
ทุกคนพูดว่าดวงวิญญาณมีภูมิคุ้มกันต่อผลของการกระทำ พ่ออธิบายแก่ลูกๆ
ว่าอัลลอยด์เข้ามาปะปนในตัวลูกได้อย่างไร พ่อพูดว่า: พ่อมาในบารัตเท่านั้น
พ่อมาเมื่อลูกกลับมาตาโมประทานอย่างสมบูรณ์
เช่นที่ละครนั้นได้มีการแสดงไว้อย่างถูกต้องแม่นยำ
เช่นเดียวกันด้วยที่พ่อมาในเวลาที่ถูกต้องแม่นยำของพ่อ
ไม่ว่าจะเล่นบทบาทใดในช่วงเวลาใด บทบาทนั้นก็จะซ้ำรอยตามนั้น
ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แม้แต่น้อยในสิ่งนี้ ละครเหล่านั้นมีขีดจำกัด
ในขณะที่ละครนี้ไม่มีขีดจำกัด
เรื่องทั้งหมดเหล่านี้ละเอียดอ่อนมากและต้องเป็นที่เข้าใจ พ่อพูดว่า:ไม่ว่าลูกจะเล่นบทบาทอะไรก็ตามมันก็เป็นไปตามละคร
ไม่มีมนุษย์ผู้ใดรู้ถึงผู้สร้างหรือตอนเริ่มต้น ตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง
แม้แต่ฤาษีและมุนีก็ยังพูดว่า“เนติ เนติ” (ไม่ใช่อย่างนี้หรืออย่างนั้น)
หากใครบางคนถามลูกว่า ลูกรู้ถึงผู้สร้างหรือตอนเริ่ม ตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง
ลูกจะตอบอย่างรวดเร็วว่า “ใช่” อย่างไรก็ตาม
ลูกสามารถรู้ถึงสิ่งนี้เพียงในเวลานี้เท่านั้นและไม่ใช่ในเวลาอื่น
บาบาได้อธิบายว่าเพียงลูกเท่านั้นที่รู้จักท่าน ผู้สร้างและตอนเริ่ม
ตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง อัจชะ
พวกเขารู้หรือไม่ว่าเมื่อใดที่เป็นอาณาจักรของลักษมีและนารายณ์? ไม่เลย
พวกเขาไม่มีความรู้อะไรเลย นี่คือความมหัศจรรย์ ลูกพูดว่า ลูกมีความรู้
ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่าบทบาทของพ่อนั้นจะมีการแสดงเพียงครั้งเดียว
เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกคือการกลายเป็นลักษมีและนารายณ์
เมื่อลูกได้เคยเป็นเช่นนั้นก็ไม่มีความจำเป็นสำหรับการศึกษานี้
เมื่อลูกได้กลายเป็นทนายความ ก็เท่านั้นเอง! ดังนั้น ลูกควรจดจำพ่อผู้สอนลูกใช่ไหม?
ท่านได้ทำให้ทุกสิ่งนั้นง่ายดายสำหรับลูก บาบาบอกลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า: ก่อนอื่นใด
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ ฉันเป็นของบาบา
ก่อนหน้านี้ลูกเคยเป็นผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้าและในเวลานี้ลูกเป็นผู้ที่เชื่อในพระเจ้า
ลักษมีและนารายณ์ได้ประกาศสิทธิ์ในมรดกด้วยเช่นเดียวกันกับที่ลูกกำลังประกาศสิทธิ์อยู่ในเวลานี้
หลังจากนั้นพวกเขาก็กลายเป็นผู้ที่เชื่อในพระเจ้า
ในเวลานี้ลูกกำลังกลายเป็นผู้ที่เชื่อในพระเจ้า คำว่า “เชื่อในพระเจ้า” และ “ไม่เชื่อในพระเจ้า”
คงอยู่ในเวลานี้เท่านั้น คำพูดเหล่านี้ไม่ได้คงอยู่ที่นั่น
ไม่มีสิ่งใดเหลือให้ถามที่นั่น เป็นที่นี่ที่มีการยกคำถามเหล่านี้ขึ้นมา
ดังนั้นลูกถามว่า: ท่านรู้จักผู้สร้างและสิ่งสร้างไหม? และพวกเขาตอบว่า: ไม่
พ่อมาด้วยตนเองและให้คำแนะนำของตัวพ่อเองและอธิบายถึงความลับของตอนเริ่ม
ตอนกลางและตอนจบด้วยเช่นกัน พ่อคือนายของความไม่มีขีดจำกัด ผู้สร้าง
มีการอธิบายแก่ลูกๆว่า ผู้ก่อตั้งศาสนาอื่นๆทั้งหมดจะมาที่นี่แน่นอนเช่นกัน
ลูกเคยได้รับนิมิตของอับบราฮัม พระคริสต์ฯลฯ ว่าลงมาได้อย่างไร
พวกเขาจะมาที่นี่ในตอนท้ายเมื่อเสียงนี้แพร่กระจายออกไปมากมาย พ่อพูดว่า: ลูกๆ
ละทิ้งร่างกายของลูกและศาสนาทางร่างทั้งหมดของลูกและจดจำพ่อ
เวลานี้ลูกกำลังนั่งเป็นการส่วนตัวอยู่เบื้องหน้าพ่อ อย่าคิดว่าตนเองเป็นร่างกาย “ฉันเป็นดวงวิญญาณ”
ลูกแต่ละคนต้องคิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและเฝ้าแต่จดจำพ่อและเรือของลูกจะข้ามฟากไป
นี่เป็นเรื่องราวของ 1 วินาที
ผู้คนทำความเลื่อมใสศรัทธาเป็นเวลาครึ่งวงจรเพื่อจะไปสู่การหลุดพ้น
อย่างไรก็ตามยังไม่มีดวงวิญญาณใดที่สามารถกลับบ้านได้ พ่ออธิบายสิ่งนี้เมื่อ 5,000
ปีที่แล้ว และท่านกำลังอธิบายสิ่งนี้อีกครั้งในเวลานี้
ศรีกฤษณะไม่สามารถอธิบายสิ่งเหล่านี้ได้ เขาไม่สามารถเรียกว่าเป็นพ่อ มีพ่อทางโลก
ทางจิต และเหนือโลก พ่อทางร่างกายของลูกนั้นมีขีดจำกัด
พ่อจากเหนือโลกนี้คือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด พ่อของดวงวิญญาณ
และพ่อของยุคบรรจบพบกันนี้คือพ่อที่มหัศจรรย์ที่ได้รับการเรียกว่าพ่อที่พิเศษสุด
ไม่มีใครจดจำประชาบิดาบราห์มา ไม่เข้าไปในสติปัญญาของเขาว่าท่านคือปู่ทวดของพวกเขา
พวกเขาพูดถึงอดิเทพและอาดัมฯลฯ แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่พูดถึงสิ่งนั้น
มีภาพลักษณ์ของอดิเทพในวัด (ดิลวาลา) เมื่อลูกไปที่นั่น
ลูกเข้าใจว่านั่นคืออนุสรณ์ของลูก
บาบากำลังนั่งอยู่ที่นั่นและเรากำลังนั่งอยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน
พ่อกำลังนั่งอยู่ที่นี่ในรูปที่มีชีวิต
ในขณะที่พวกเขาคือรูปปั้นที่ไม่มีชีวิตที่นั่น สวรรค์ที่แสดงไว้บนเพดานก็ดีเช่นกัน
ผู้ที่ได้เห็นวัดจะรู้ถึงสิ่งนี้
บาบากำลังสอนราชาโยคะแก่เราในเวลานี้ในรูปที่มีชีวิต ต่อมาภายหลังวัดจะถูกสร้างขึ้น
ควรจะเข้าไปในสำนึกรู้ของลูกว่าทั้งหมดนั้นคืออนุสรณ์ของลูก
เวลานี้เรากำลังกลายเป็นลักษมีและนารายณ์ เรากลายเป็นสิ่งนั้นแล้วเราก็ลงบันไดมา
เวลานี้เราจะกลับบ้านแล้วก็เข้าสู่อาณาจักรของราม (พระเจ้า)
แล้วอาณาจักรของราวันจะมาถึงและเราจะเข้าไปสู่หนทางแห่งบาป
พ่ออธิบายทุกสิ่งอย่างชัดเจนมาก เวลานี้มนุษย์ทั้งหมดไม่บริสุทธิ์
และเหตุนี้เองพวกเขาจึงร้องเรียกหา: โอ
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ได้โปรดมาและทำให้เราบริสุทธิ์!
ขจัดความทุกข์ของเราและแสดงหนทางไปสู่ความสุขแก่เรา พวกเขาพูดว่า
พระเจ้าจะมาในรูปใดรูปหนึ่งอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามท่านไม่ได้มาในรูปของแมว สุนัข
ก้อนกรวดหรือก้อนหิน ได้จดจำกันมาว่าท่านได้เข้ามาในพาหนะผู้โชคดี พ่อพูดเองว่า:
พ่อเข้ามาในพาหนะที่ธรรมดานี้ ผู้นี้ไม่ได้รู้ถึงชาติเกิดของเขาเอง
เวลานี้ลูกรู้ถึงสิ่งนี้
เมื่อเขามาถึงสภาพของการปลดเกษียณของเขาในตอนสุดท้ายของหลายต่อหลายชาติเกิดของเขา
บาบาก็เข้ามาในเขา ในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
พวกเขาได้แสดงให้เห็นรูปปั้นที่ใหญ่โตมากของพันดาวาส ในย่างกุ้ง
พวกเขาได้สร้างรูปบูชาที่ใหญ่โตมากของพระพุทธเจ้า มนุษย์ไม่สามารถใหญ่โตเช่นนั้นได้
ลูกๆต้องรู้สึกขบขันกับภาพของราวันที่พวกเขาสร้างขึ้นมาในเวลานี้
นับวันพวกเขาก็ยังคงทำให้มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาเผาอะไรกันทุกปี?
เขาต้องเป็นศัตรู เป็นเพียงหุ่นจำลองของศัตรูเท่านั้นที่ถูกเผา อัจชะ ใครคือราวัน?
เมื่อใดที่เขากลายเป็นศัตรูของลูกที่ลูกต้องเผาหุ่นของเขาทุกปี?
ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับศัตรูนี้ ไม่มีใครรู้ถึงความหมายของสิ่งนี้เลย พ่ออธิบายว่า:
พวกเขาคือชุมนุมของราวันและลูกคือชุมนุมของราม เวลานี้พ่อพูดว่า:
ในขณะที่ลูกอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก ให้ใช้ชีวิตเช่นดอกบัวและเฝ้าแต่จดจำพ่อ
บางคนพูดว่า: หงส์และนกกระสาจะสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างไร? ย่อมมีความขัดแย้งกัน
จะต้องเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน ต้องมีความอดทน มียุทธวิธีต่างๆ
มากมายสำหรับสิ่งนั้น พ่อเรียกได้ว่าเป็นผู้ให้ความบันเทิงที่ชาญฉลาด ทุกคนจดจำท่าน:
โอ พระเจ้า ขจัดความทุกข์ของเรา! มีความเมตตาต่อเรา! ปลดปล่อยพวกเรา! พ่อ
ผู้ปลดปล่อยของทั้งหมดคือผู้เดียวเท่านั้น
จงอธิบายเป็นรายบุคคลแก่ผู้ใดก็ตามที่มาหาลูก
ในการาจีลูกเคยนั่งกับแต่ละคนเป็นการส่วนตัวและอธิบายให้กับเขาหรือเธอ
เมื่อลูกแข็งแกร่งในโยคะ อิทธิพลของลูกจะกระจายออกไป
แต่ลูกก็ยังไม่มีกำลังอย่างเต็มที่ ลูกได้รับพลังด้วยการมีการจดจำระลึกถึง
ไม่ใช่ด้วยการศึกษาเล่าเรียน
ดาบของความรู้จำเป็นต้องมีพลังของการจดจำระลึกถึงในสิ่งนั้นด้วย
พลังนั้นยังคงขาดหายไป พ่อบอกลูกทุกวัน: ลูกๆ
อยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งความทรงจำระลึกถึงและลูกจะได้รับพลัง
ไม่มีพลังมากนักที่ได้รับโดยผ่านการศึกษาเล่าเรียน
ลูกกลายเป็นนายของทั้งโลกด้วยการจดจำระลึกถึง ทุกสิ่งที่ลูกทำเป็นไปเพื่อตัวลูกเอง
หลายคนมาแล้วก็จากไป มายามีพลังมาก หลายคนก็ไม่ได้กลับมา
พวกเขาพูดว่าความรู้นี้ดีมากและพวกเขาได้รับประสบการณ์ของความสุขดัวยเช่นกัน
แต่ในทันทีที่พวกเขาออกไปทุกสิ่งก็จบสิ้น มายาไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่ที่นี่อีกต่อไป
บางคนมีประสบการณ์มีความสุขอย่างมาก: โอ้โฮ เวลานี้บาบาได้มาแล้ว
และเราจะไปสู่ดินแดนแห่งความสุขของเรา! พ่อพูดว่า:
ทั้งอาณาจักรนั้นยังไม่มีการก่อตั้งขึ้นมา ในเวลานี้
ลูกคือลูกๆของพระเจ้าและจากนั้นลูกจะกลายเป็นเทพ องศาของลูกก็จะลดลงเรื่อยๆ
คะแนนจะถูกบันทึกลงในมิเตอร์(เครื่องวัด) คะแนนของลูกลดลงมากเท่านี้
ลูกจะกลับมาสูงส่งที่สุดและองศาของลูกก็ค่อยๆลดลงทีละน้อยเมื่อลูกลงมา
ลูกต้องลงบันได เวลานี้ความรู้ของบันไดอยู่ในสติปัญญาของลูก
เมื่อเป็นสภาพที่กำลังสูงขึ้นของลูกก็จะมีประโยชน์ต่อทุกคน
จากนั้นสภาพของลูกก็จะค่อยๆตกต่ำลงทีละน้อย
ลูกต้องเข้าใจวงจรเป็นอย่างดีตั้งแต่ตอนเริ่มต้น
ในเวลานี้เป็นสภาพของการขึ้นไปของลูกเพราะพ่ออยู่กับลูก
พระเจ้าผู้ที่ผู้คนเรียกว่าผู้ที่อยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกันเฝ้าแต่เรียกลูกว่า:
“ลูกที่แสนหวาน ลูกที่แสนหวาน” และลูกๆ ก็เฝ้าแต่พูดว่า “บาบา บาบา!”
บาบามาเพื่อสอนเรา เป็นดวงวิญญาณที่ศึกษา ดวงวิญญาณที่ได้ทำการกระทำ ฉัน
ดวงวิญญาณนี้ คือตัวของความสงบ ฉันทำกรรมผ่านร่างกายนี้ คำพูดว่า“ไม่สงบ”ถูกใช้เมื่อมีความทุกข์
อย่างไรก็ตามความสงบคือศาสนาดั้งเดิมของพวกเรา ผู้คนมากมายได้ร้องขอความสงบของจิตใจ
โอ! แต่ดวงวิญญาณเองคือตัวแห่งความสงบและบ้านของดวงวิญญาณคือดินแดนแห่งความสงบ
ลูกได้ลืมตนเอง ลูกเคยเป็นผู้ที่อยู่ในดินแดนของความสงบ ลูกได้รับความสงบที่นั่น
ทุกวันนี้พวกเขาพูดถึงอาณาจักรเดียว ศาสนาเดียว และภาษาเดียว: วรรณะเดียว
ศาสนาเดียว และพระเจ้าเดียว รัฐบาลก็เขียนไว้ด้วยเช่นกันว่ามีพระเจ้าเดียว
ดังนั้นแล้วเหตุใดพวกเขาจึงพูดว่าท่านอยู่ทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน?
ไม่มีผู้ใดเชื่อเพียงในพระเจ้าเดียว ดังนั้นลูกต้องเขียนสิ่งนี้อีกครั้งหนึ่ง
เมื่อลูกทำรูปภาพของลักษมีและนารายณ์ เขียนลงไปด้วยว่า:
เมื่อเป็นอาณาจักรของพวกเขาในยุคทอง มีพระเจ้าเดียวและศาสนาเทพเดียว อย่างไรก็ตาม
มนุษย์ไม่เข้าใจสิ่งใดเลย พวกเขาไม่ได้ให้ความใส่ใจมากนัก
เพียงผู้ที่เป็นของสกุลบราห์มินของเราเท่านั้นที่จะให้ความใส่ใจ
ไม่มีผู้ใดอื่นจะเข้าใจสิ่งใด เหตุนี้เองบาบาพูดว่า:
นั่งกับพวกเขาเป็นการส่วนตัวและอธิบายแก่พวกเขา
ให้พวกเขากรอกแบบฟอร์มเพื่อที่ลูกสามารถเข้าใจได้ว่าความเชื่อของพวกเขาคืออะไร
เพราะบางคนก็เชื่อในสิ่งหนึ่งและคนอื่นก็เชื่อในสิ่งอื่น
ลูกไม่สามารถอธิบายให้กับพวกเขาทั้งหมดได้ในเวลาเดียวกัน
แต่ละคนจะเริ่มบอกลูกเกี่ยวกับความเชื่อของพวกเขา ก่อนอื่นใด ถามพวกเขาว่า
พวกเขามายังที่ไหน: คุณเคยได้ยินชื่อของบราห์มากุมารและกุมารีหรือไม่?
ประชาบิดาบราห์มาเป็นอะไรกับคุณ? คุณเคยได้ยินชื่อประชาบิดาบราห์มาไหม?
คุณไม่ใช่ลูกของประชาบิดาบราห์มาหรือ? พวกเราเป็นสิ่งนี้ในทางปฏิบัติ
คุณก็เป็นสิ่งนี้เช่นกันแต่คุณไม่เข้าใจสิ่งนี้
ลูกต้องอธิบายแก่พวกเขาด้วยยุทธวิธีที่ถูกต้อง อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. เมื่อไปเยี่ยมชมวัด จงตระหนักอยู่เสมอว่าสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเป็นอนุสรณ์ของลูก
และเวลานี้เรากำลังกลายเป็นเช่นลักษมีและนารายณ์
2. ในขณะที่อาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก จงอยู่เหมือนดอกบัว
เมื่อหงส์และนกกระสาอาศัยอยู่ด้วยกัน
พวกเขาต้องอยู่อย่างมีชั้นเชิงทางการทูตอย่างมาก และมีความอดทนอย่างมากด้วยเช่นกัน
พร:
ขอให้ลูกมีโยคยุกต์และเป็นอิสระจากบ่วงพันธะ
และอยู่อย่างเป็นอิสระจากบ่วงพันธะของความรับผิดชอบและบ่วงพันธะของมายา
สิ่งบ่งบอกของการเป็นอิสระจากบ่วงพันธะคือการมีโยคยุกต์อย่างสม่ำเสมอ
ลูกที่โยกยุกต์จะเป็นอิสระจากบ่วงพันธะของความรับผิดชอบและบ่วงพันธะของมายา
อย่าให้มีแม้แต่บ่วงพันธะของจิตใจใดๆ
ความรับผิดชอบทางโลกเป็นเกมและดังนั้นเล่นเกมนี้ด้วยเสียงหัวเราะตามคำแนะนำ
และลูกจะไม่มีวันเหนื่อยล้าเพราะเรื่องเล็กน้อย
หากลูกคิดว่ามันเป็นบ่วงพันธะลูกก็จะทุกข์ระทม และคำถามว่า“อะไร” และ “ทำไม?"
ก็จะเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามพ่อมีความรับผิดชอบและลูกเป็นเพียงเครื่องมือ
จงเป็นอิสระจากบ่วงพันธะด้วยการตระหนักรู้นี้และลูกจะกลับมามีโยคยุกต์
คติพจน์:
มีความตระหนักรู้ในคารันคาราวันฮาร์ และจบสิ้นความหลงทะนงตนและความหยิ่งยโส