08.08.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน เช่นที่พ่อเป็นผู้นำทาง
ดังนั้นลูกต้องกลายเป็นผู้นำทางในลักษณะเดียวกันและแสดงหนทางกลับบ้านให้กับทุกคน
กลายเป็นไม้เท้าสำหรับคนตาบอด
คำถาม:
ความลับอะไรของละครที่คงอยู่ตลอดไปที่ถูกกำหนดไว้แล้วที่ลูกๆ เท่านั้นที่รู้?
คำตอบ:
ไม่สามารถเพิ่มหรือลบนักแสดงออกไปในละครที่คงอยู่ตลอดไปที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
ไม่มีใครได้รับการหลุดพ้นตลอดไป บางคนพูดว่า:
เราไม่ต้องการเข้ามาสู่วงจรของการมาและการไปนี้ บาบาพูดว่า: ใช่
สิ่งนี้เป็นไปได้สำหรับในบางเวลา
แต่ไม่มีใครสามารถได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระโดยสิ้นเชิงจากการเล่นบทบาทของเขา
มีเพียงลูกๆเท่านั้นที่รู้ความลับของละครนี้
โอมชานติ
ลูกๆ ที่สุดแสนหวานรู้ว่าใครที่เรียกว่าโบลานาถ (เจ้าผู้ไร้เดียงสา) เพียงลูกๆ
ของยุคบรรจบพบกันเท่านั้นที่รู้จักท่าน
ผู้คนยุคเหล็กไม่รู้จักท่านแม้กระทั่งน้อยนิด
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นคือมหาสมุทรแห่งความรู้
ท่านคือผู้ที่ให้ความรู้ของตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของโลก
ท่านให้คำแนะนำของท่านเอง เวลานี้ลูกๆ เข้าใจสิ่งนี้ ก่อนหน้านั้นลูกไม่รู้สิ่งใด
พ่อพูดว่า: พ่อมาและทำให้บารัตเป็นสวรรค์
พ่อให้มรดกที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกที่เวลานี้ลูกกำลังประกาศสิทธิ์แก่ลูก
ลูกรู้ว่าเวลานี้ลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกของความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่สามารถเพิ่มหรือเอานักแสดงแม้เพียงคนเดียวออกไปได้
แต่ละคนได้รับบทบาทของตนเอง ไม่มีใครสามารถได้มาซึ่งการหลุดพ้นตลอดไป
ไม่ว่าบางคนจะเป็นของศาสนาใดเขาจะเข้าไปสู่ศาสนานั้นอีกครั้ง
แม้ว่าชาวพุทธและชาวคริสต์ ฯลฯ
อาจจะมีความปรารถนาที่จะไปสู่สวรรค์พวกเขาก็ไม่สามารถไปที่นั่น
บทบาทของเขาเริ่มขึ้นเมื่อผู้ก่อตั้งศาสนาของเขามาเท่านั้น
สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกๆ
ในเวลานี้มนุษย์โลกทั้งหมดเป็นผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้า
นั่นคือพวกเขาไม่รู้จักพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
เป็นมนุษย์เท่านั้นที่ควรจะรู้สิ่งนี้ใช่ไหม? นี่คือโรงละครของมนุษย์
แต่ละดวงวิญญาณมาจากดินแดนนิพพาน (เหนือเสียง) เพื่อเล่นบทบาทของเขา
และจากนั้นแต่ละคนก็ทำความเพียรพยายามที่จะกลับไปสู่ดินแดนนิพพาน
พวกเขาพูดว่าพระพุทธเจ้าได้ไปสู่นิพพาน
อย่างไรก็ตามไม่ใช่ร่างกายของพระพุทธเจ้าที่ไปที่นั่น เป็นดวงวิญญาณที่ไป
พ่ออธิบายว่า: ยังไม่มีใครสามารถไปที่นั่น ไม่มีใครสามารถทิ้งละครไปได้
พวกเขาไม่สามารถได้มาซึ่งการหลุดพ้นตลอดไป ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว
บางคนเชื่อว่าพวกเขาสามารถได้รับการหลุดพ้นตลอดไป
พวกเขาจึงเฝ้าแต่ทำความเพียรพยายาม เช่นชาวเจนพวกเขาเฝ้าแต่ทำความเพียรพยายาม
พวกเขามีขนบธรรมเนียมและระเบียบแบบแผนของตนเองและพวกเขามีกูรูของตนเองที่พวกเขาเชื่อ
อย่างไรก็ตามไม่มีใครได้รับการหลุดพ้นตลอดไป
ลูกรู้ว่าลูกทั้งหมดคือนักแสดงในละครนี้
ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขามาเมื่อไรและพวกเขาจะกลับไปอย่างไร สัตว์จะไม่รู้สิ่งนี้
มนุษย์พูดว่า: พวกเราคือนักแสดงที่กำลังเล่นบทบาทของเรา
นี่คือสนามของการกระทำที่ซึ่งดวงวิญญาณอาศัยอยู่
โลกวิญญาณนั้นไม่สามารถเรียกว่าสนามของการกระทำ นั่นคือโลกที่ไม่มีตัวตน
ไม่มีความสนุกสนานและเกมที่นั่น ไม่มีการกระทำที่แสดงที่นั่น
ลูกลงมาจากโลกที่ไม่มีตัวตนสู่โลกที่มีตัวตนเพื่อเล่นบทบาทของลูกที่เฝ้าแต่ซ้ำรอย
การทำลายล้างอย่างสิ้นซากไม่เคยเกิดขึ้น สงครามมหาภารตะได้จารึกไว้ในคัมภีร์
ได้เขียนไว้ว่ายาดาวาสและฆราวาสตายและพันดาวาสทั้งห้าเท่านั้นที่เหลืออยู่
ต่อมาแม้กระทั่งพวกเขาก็หลอมละลายและตายบนภูเขาและไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่เลย
นี่คือเหตุผลที่พวกเขาเชื่อว่าการทำลายล้างอย่างสิ้นซากเคยเกิดขึ้น
พวกเขาได้นั่งลงและแต่งเรื่องเหล่านั้นทั้งหมด
แล้วพวกเขาก็แสดงให้เห็นว่าเด็กทารกมาดูดนิ้วหัวแม่มือของเขาบนใบโพธิ์ในทะเลอย่างไร
เวลานี้โลกจะถูกสร้างขึ้นด้วยเขาได้อย่างไร?
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่มนุษย์ได้ยินพวกเขาเฝ้าแต่พูดว่า: จริง จริง เวลานี้ลูกๆ
รู้ว่าสิ่งต่างๆ ทุกประเภทได้ถูกเขียนไว้ในคัมภีร์!
คัมภีร์เหล่านั้นทั้งหมดเป็นของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
มีพระเจ้าผู้เป็นพ่อผู้เดียวเท่านั้น
ผู้ที่ให้ผลของความเลื่อมใสศรัทธาแก่ผู้เลื่อมใสศรัทธา
บางคนมีการหลุดพ้นในขณะที่บางคนไปสู่การหลุดพ้นในชีวิต
เมื่อเป็นเวลาสำหรับบทบาทของแต่ละดวงวิญญาณ (นักแสดง)
ที่จะเริ่มขึ้นและแล้วพวกเขาจะลงมาอีกครั้ง ไม่มีใครนอกจากลูกๆเข้าใจความลับของละคร
มีคำกล่าวว่า: พวกเราไม่รู้จักทั้งผู้สร้างและสิ่งสร้าง
หากผู้ที่เป็นนักแสดงในละครนี้ไม่รู้จักตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของละครหรือระยะเวลาของละคร
ฯลฯ ก็กล่าวได้ว่าพวกเขานั้นไม่รู้คิด
แม้กระทั่งเมื่อลูกอธิบายแก่พวกเขาพวกเขาก็ไม่เข้าใจเพราะพวกเขาเชื่อใน 8.4
ล้านชาติเกิด พวกเขาพูดว่าระยะเวลาของวงจรคือหลายล้านปี
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าพวกเรามาหาบาบาวงจรแล้ววงจรเล่าเพื่อที่จะประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของโลก
ลูกพูดว่า: พวกเราได้พบท่านเมื่อ 5000
ปีที่แล้วเพื่อประกาศสิทธิ์ในมรดกที่ไม่มีขีดจำกัดของเราด้วยเช่นกัน
ทุกคนราชาและราชินีพร้อมกับปวงประชาทั้งหมดกลายเป็นนายของโลก ปวงประชาพูดเช่นกันว่า:
พวกเราคือนายของโลก อาณาจักรจันทราวงศ์ไม่ได้คงอยู่เมื่อลูกกลายเป็นนายของโลก ลูกๆ
รู้ทั้งวงจรตั้งแต่ตอนเริ่ม ตลอดจนตอนกลาง จนถึงตอนจบของละคร
มนุษย์ไม่รู้แม้กระทั่งผู้ที่พวกเขากราบไหว้บูชาในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
พวกเขาควรจะรู้จักชีวประวัติของผู้ที่พวกเขากราบไหว้บูชา เวลานี้ลูกๆ
ได้มาเพื่อที่จะรู้ชีวประวัติของทุกคนจากพ่อ เวลานี้ลูกเป็นของพ่อ
ลูกรู้ชีวประวัติของพ่อ พ่อคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ผู้ปลดปล่อย และผู้นำทาง
ท่านเรียกลูกว่าพันดาวาส ลูกกลายเป็นผู้นำทางสำหรับทุกคน
ลูกกลายเป็นไม้เท้าสำหรับคนตาบอดและแสดงหนทางแก่ทุกคน
เช่นที่พ่อเป็นผู้นำทางลูกก็ต้องกลายเป็นเช่นเดียวกัน ลูกต้องแสดงหนทางแก่ทุกคน
ลูกคือดวงวิญญาณและท่านคือดวงวิญญาณสูงสุด ลูกได้รับมรดกที่ไม่มีขีดจำกัดจากท่าน
เคยมีอาณาจักรที่ไม่มีขีดจำกัดในบารัตแต่ไม่ได้คงอยู่อีกต่อไป ลูกๆ
รู้ว่าลูกประกาศสิทธิ์ในมรดกของความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
นั่นคือลูกกำลังกลายเป็นเทพจากมนุษย์ธรรมดา พวกเราเคยเป็นเทพและแล้วด้วยการใช้ 84
ชาติเกิดเราก็กลายเป็นศูทร พ่อมาเพื่อเปลี่ยนเราจากศูทรให้เป็นบราห์มิน
จำเป็นต้องมีบราห์มินสำหรับไฟบูชายัญอย่างแน่นอน นี่คือไฟบูชายัญของความรู้
ในบารัตพวกเขาสร้างไฟบูชายัญมากมาย ในสิ่งนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งชุมนุมของอารยาสมาจีที่สร้างไฟบูชายัญมากมาย
นี่คือไฟบูชายัญของรูดร้าที่ทั้งโลกเก่าจะถูกสังเวย
เวลานี้ลูกต้องใช้สติปัญญาของลูกสำหรับสิ่งนี้ มีมนุษย์มากมายในยุคเหล็ก
เป็นโลกเก่าที่ใหญ่โตเช่นนั้นและทั้งหมดจะถูกทำลาย ไม่มีสิ่งใดจะเป็นประโยชน์เลย
ในยุคทองทุกสิ่งจะใหม่ ที่นี่มีสิ่งสกปรกมากมาย มนุษย์อยู่อย่างสกปรกมาก
ผู้ที่ร่ำรวยอาศัยอยู่ในปราสาทราชวังที่ดีมาก
ผู้ที่ยากจนอาศัยอยู่ในสภาพที่สกปรกในกระท่อม เวลานี้กระท่อมเหล่านั้นกำลังถูกทำลาย
พวกเขาได้รับสถานที่อื่นที่จะอาศัยอยู่ และพวกเขา(รัฐบาล) ก็ขายที่ดินนั้นต่อไป
เมื่อพวกเขาไม่ออกไปพวกเขาก็ถูกบังคับให้ออกไป
ผู้ที่ยากจนทนทุกข์ทรมานอย่างมากและผู้ที่มีความสุขก็ไม่ได้มีความสุขที่ถาวร
หากพวกเขามีความสุขนั้นแล้วทำไมถึงมีการกล่าวว่าความสุขเป็นเหมือนหนึ่งหยดของมูลกา?
พระเจ้าชีวาพูด: พ่อกำลังเปิดประตูสวรรค์ด้วยผู้เป็นแม่เหล่านี้
ไหของความรู้ได้วางไว้บนศีรษะของผู้เป็นแม่
แล้วพวกเขาก็แจกจ่ายน้ำทิพย์ของความรู้แก่ทุกคน
อย่างไรก็ตามหนทางของลูกคือหนทางครอบครัว ลูกคือบราห์มินที่แท้จริง
ลูกจึงทำให้ทุกคนสามารถนั่งอยู่บนกองไฟของความรู้
เวลานี้ลูกกำลังกลายเป็นส่วนหนึ่งของชุมนุมเทพ
ชุมนุมที่ไม่บริสุทธิ์หมายถึงอาณาจักรของราวัน คานธีเคยพูดว่าควรจะมีอาณาจักรของราม
แม้ว่าพวกเขาเรียกหา “โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ได้โปรดมา”
พวกเขาไม่ได้พิจารณาว่าตนเองไม่บริสุทธิ์ พ่อได้ปลุกลูกๆ ให้ตื่นจากความมืดสนิท
ลูกได้เข้ามาสู่ความสว่างอย่างสมบูรณ์
มนุษย์คิดว่าพวกเขาจะกลับมาบริสุทธิ์ด้วยการอาบน้ำในแม่น้ำคงคา
ของเสียทั้งหมดของฮาริดวาร์ถูกทิ้งลงไปในแม่น้ำคงคา
ในบางสถานที่ขยะของเสียทั้งหมดนั้นจะถูกนำไปที่พื้นที่เพาะปลูก
สิ่งนั้นไม่ได้เกิดขึ้นในยุคทอง ที่นั่นมีธัญพืชมากมาย ไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงิน
บาบาได้รับประสบการณ์ ก่อนหน้านี้ธัญพืชเคยถูกมาก
ในยุคทองมีผู้คนน้อยนิดและทุกสิ่งก็ราคาถูก ดังนั้นพ่อพูดว่า:
ลูกๆที่แสนหวานเวลานี้ลูกต้องเปลี่ยนจากไม่บริสุทธิ์ให้บริสุทธิ์
ท่านแสดงวิธีการที่ง่ายดายมากแก่ลูก พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
เป็นเพราะอัลลอยปะปนเข้าไปในดวงวิญญาณที่ดวงวิญญาณถูกทำให้มัวหมอง
ผู้ที่มีสติปัญญาที่สูงส่งเวลานี้กลายเป็นผู้ที่มีสติปัญญาที่เป็นหิน
เวลานี้ลูกๆได้มาหาพ่อเพื่อเปลี่ยนจากจ้าวแห่งหินให้เป็นจ้าวแห่งความสูงส่ง
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังทำให้ลูกกลายเป็นนายของโลกและนายของโลกยุคทองเช่นกัน
นี่คือโลกยุคเหล็ก พ่อนั่งที่นี่และทำให้ลูกๆ เป็นนายของโลกที่สูงส่ง
ลูกรู้ว่าปราสาทราชวัง ฯลฯ ทั้งหมดที่นี่จะไม่มีประโยชน์ใด
สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดจะถูกทำลาย อย่างไรก็ดีมีสิ่งใดอยู่ที่นี่หรือ?
ประเทศอเมริกามีทองคำมากมาย
แม้แต่ทองคำเล็กน้อยที่นี่ที่ผู้เป็นแม่มีก็จะต้องถูกนำไปเพราะทองคำจะต้องใช้เพื่อชำระหนี้
ที่นั่นลูกมีเพียงทองคำและทองคำมากขึ้นเท่านั้น
ที่นี่มีเปลือกหอยในขณะที่นั่นจะมีเพชร นี่เรียกว่ายุคเหล็ก
บารัตคือดินแดนที่ไม่สูญสลาย มันไม่เคยถูกทำลาย บารัตคือดินแดนที่สูงส่งที่สุด
ลูกผู้เป็นแม่ยกระดับทั้งโลก จำเป็นต้องมีโลกใหม่สำหรับลูกอย่างแน่นอน
โลกเก่าต้องถูกทำลาย เรื่องเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจ
ลูกต้องทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพสำหรับร่างกายของลูกด้วยเช่นกัน
ลูกไม่ต้องละทิ้งสิ่งใด บาบาพูดว่า: ขณะที่ทำทุกสิ่งเฝ้าแต่จดจำพ่อ
แม้กระทั่งในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาลูกก็กำลังจดจำพ่อผู้เป็นที่รัก ลูกพูดว่า:
ได้โปรดมาและทำให้พวกเราสวยงามจากน่าเกลียด ท่านเรียกว่าเป็นนักเดินทาง
ลูกทั้งหมดคือนักเดินทางใช่ไหม?
บ้านของลูกอยู่ที่นั่นที่ซึ่งดวงวิญญาณทั้งหมดอาศัยอยู่
ลูกทำให้ทุกคนสามารถที่จะนั่งบนกองไฟของความรู้
ลูกทั้งหมดจะกลับบ้านหลังจากที่ได้จบสิ้นบัญชีทั้งหมดแล้วลูกจะมาอีกครั้งและเริ่มใหม่
ยิ่งลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเท่าไหร่
ลูกก็จะยิ่งกลับมาบริสุทธิ์และประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงส่งมากเท่านั้น
ผู้เป็นแม่มีเวลา สติปัญญาของผู้ชายเฝ้าแต่ควงหมุนเกี่ยวกับธุรกิจ ฯลฯ ของเขา
เหตุนี้เองพ่อจึงได้วางไหไว้บนศีรษะของผู้เป็นแม่
ที่นี่ภรรยาได้รับการบอกว่าสามีของเธอคือพระเจ้าของเธอ กูรูของเธอ
ทุกสิ่งของเธอและเธอคือคนรับใช้ของเขา เวลานี้พ่อทำให้ลูกผู้เป็นแม่สูงส่งอย่างยิ่ง
เป็นลูกๆ ผู้หญิงที่ยกระดับบารัต
บางคนถามบาบาว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่จะได้รับการปลดปล่อยจากการมาและการไปนี้
บาบาพูดว่า: ใช่สำหรับบางเวลา อย่างไรก็ตามลูกๆ
เล่นบทบาทรอบด้านตั้งแต่ตอนต้นจนถึงตอนจบ ทุกคนอยู่ในดินแดนของการหลุดพ้น
พวกเขาเล่นบทบาทเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขาไม่ได้ไปสวรรค์
การหลุดพ้นจากการมาและการไปกล่าวถึงผู้ที่เพียงแค่มาในตอนจบและกลับไปทันทีเท่านั้น
พวกเขาไม่สามารถรับฟังความรู้ ฯลฯ
เป็นผู้ที่เล่นบทบาทของเขาตั้งแต่ตอนเริ่มต้นจนถึงตอนจบที่รับฟังความรู้นี้
บางดวงวิญญาณพูดว่าพวกเขาชอบที่นั่นเท่านั้น
พวกเขาเพียงแค่ต้องการที่จะอยู่เบื้องบน จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร?
มันถูกกำหนดไว้ในละครที่หลังจากไปที่นั่น พวกเขามาในตอนท้ายอย่างแน่นอน
สำหรับเวลาที่เหลือพวกเขาอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ ละครนี้ไม่มีขีดจำกัด อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. เป็นบราห์มินที่แท้จริงและแจกจ่ายน้ำทิพย์แห่งความรู้ให้กับทุกคน
ทำให้ทุกคนสามารถนั่งบนกองไฟของความรู้
2. ในขณะที่ทำทุกสิ่งและดำเนินธุรกิจเพื่อหาเลี้ยงชีพของลูก
จงอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อเพื่อที่จะเปลี่ยนจากไม่บริสุทธิ์ให้บริสุทธิ์และเตือนทุกคนถึงพ่อ
พร:
ขอให้ลูกจบสิ้นเกมในวัยเด็กที่ซุกซนด้วยการรักษาความสมดุลของการจดจำระลึกถึงและงานรับใช้อย่างสม่ำเสมอและอยู่ในสภาพของการปลดเกษียณ
การสูญเสียเวลาอันมีค่าของยุคบรรจบพบกันในเรื่องเล็กๆน้อยๆ
ก็เหมือนกับการเล่นเกมในวัยเด็กที่ซุกซน
เกมที่ซุกซนเหล่านั้นไม่เหมาะกับลูกอีกต่อไป ในสภาพของการปลดเกษียณ
สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือการจดจำระลึกถึงพ่อและงานรับใช้
นอกจากสิ่งเหล่านี้อย่าให้มีสิ่งใดที่จะต้องจดจำ
เมื่อลูกตื่นขึ้นมีเพียงการจดจำระลึกถึงและงานรับใช้
และเมื่อลูกไปนอนก็มีเพียงการจดจำระลึกถึงและงานรับใช้ รักษาสมดุลนี้ไว้เสมอ
กลายเป็นตรีกาลดาชิและเฉลิมฉลองพิธีจบสิ้นเรื่องเด็ก ๆ และซันสการ์ในวัยเด็ก
แล้วลูกจะถูกเรียกว่าผู้ที่อยู่ในสภาพปลดเกษียณ
คติพจน์:
สิ่งชี้บอกของดวงวิญญาณที่เต็มไปด้วยการบรรลุผลทั้งหมดคือความพอใจ
จงอยู่อย่างพอใจและทำให้ผู้อื่นพอใจ