29.08.20       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน สะสมเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลายและในเวลานี้จงกลับมามั่งคั่งจากยากจน ลูกๆ ดวงวิญญาณคือรูปและบาสันต์(ตัวของโยคะผู้ที่ประพรมเพชรพลอยแห่งความรู้)

คำถาม:
ลูกควรจะมีความปรารถนาดีใดขณะที่ทำความเพียรพยายามอย่างสม่ำเสมอ ?

คำตอบ:
มีความปรารถนาดีเหล่านี้เสมอว่า: ฉัน ดวงวิญญาณเคยสะโตประธาน ฉันเคยประกาศสิทธิ์ในมรดกแห่งพลังจากพ่อและกำลังประกาศสิทธิ์นั้นอีกครั้ง มีความปรารถนาดีเหล่านี้ขณะที่กำลังทำความเพียรพยายามและกลับมาสะโตประธาน อย่าได้คิดว่าไม่ใช่ทุกคนจะกลับมาสะโตประธาน ไม่เลย เฝ้าแต่ทำความเพียรพยายามที่จะอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงและรับพละกำลังจากการทำงานรับใช้

เพลง:
พาเราไปจากดินแดนของบาปนี้ไปสู่สถานที่ของการพักผ่อนและความสบาย

โอมชานติ
นี่คือการศึกษาเล่าเรียน ทุกสิ่งนั้นต้องเป็นที่เข้าใจ สัทสังอื่นๆ ทั้งหมด ฯลฯ นั้นเป็นของหนทางความเลื่อมใสศรัทธา ทุกคนได้กลายเป็นขอทานขณะที่กำลังทำความเลื่อมใสศรัทธา ขอทาน (ฟากี) เหล่านั้นแตกต่างไป ลูกคือขอทานประเภทที่แตกต่างไป ลูกเคยมั่งคั่งและเวลานี้ได้กลายเป็นฟากี(ขอทานทางศาสนา) ไม่มีใครรู้ว่าลูกนั้นเคยมั่งคั่ง ลูกๆ บราห์มินรู้ว่าลูกๆ เคยเป็นนายของโลกที่มั่งคั่ง พวกเราเคยเป็นลอร์ดที่มั่งคั่งและเวลานี้ได้กลายเป็นลอร์ดที่ยากจน ลูกต้องศึกษาการศึกษานี้อย่างดี ลูกต้องเข้าถึงสิ่งต่างๆ เหล่านี้และพยายามที่จะดลใจผู้อื่นให้เข้าถึงสิ่งเหล่านี้ ลูกต้องเข้าถึงเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลาย ลูกๆ ดวงวิญญาณคือรูปและบาสันต์ เป็นดวงวิญญาณที่เข้าถึงทุกสิ่ง ร่างกายนั้นสูญสลาย สิ่งใดก็ตามที่ไร้ประโยชน์นั้นก็ถูกเผา เมื่อร่างกายนั้นไม่มีประโยชน์ใดอีกต่อไปก็จะถูกเผาในไฟ พวกเขาไม่ได้เผาดวงวิญญาณ พวกเราคือดวงวิญญาณ มนุษย์ทั้งหมดได้กลายเป็นผู้ที่มีสำนึกที่เป็นร่าง เมื่ออาณาจักรราวันเริ่มขึ้น สิ่งนั้นก็ได้กลับมามั่นคงว่า: ฉันคือร่างกาย อย่างไรก็ตาม ดวงวิญญาณนั้นเป็นอมตะ พ่อ เจ้าแห่งความเป็นอมตะได้มาและทำให้ดวงวิญญาณนั้นเป็นอมตะ ที่นั่น(ในยุคทอง) พวกเขาละร่างของเขาตามความตั้งใจของพวกเขาเองในเวลาของเขาเองและรับอีกร่างหนึ่งเพราะแต่ละดวงวิญญาณนั้นเป็นนาย พวกเขาสามารถละร่างของเขาเมื่อพวกเขาต้องการ ร่างของเขานั้นมีช่วงชีวิตที่ยืนยาวที่นั่น มีตัวอย่างของงู เวลานี้ลูกรู้ว่านั่นคือหนังเก่าของชาติเกิดสุดท้ายของหลายชาติเกิดของลูก ลูกได้ใช้ 84 ชาติเกิดเต็ม บ้างใช้ 60-70 ชาติเกิด และบ้างก็ใช้ 50 ชาติเกิด อย่างแน่นอนที่ช่วงชีวิตนั้นกลับมาน้อยกว่าเล็กน้อยในยุคเงิน ในยุคทองพวกเขามีช่วงอายุที่เต็มช่วงชีวิต เวลานี้ลูกต้องทำความเพียรพยายามที่จะเข้ามาสู่ตอนเริ่มต้นยุคทอง ดวงวิญญาณที่นั่นมีพลัง ดังนั้นจึงไม่มีความตายก่อนเวลาอันควรใดๆ เป็นเพียงเมื่อพลังของพวกเขาลดลง ที่ช่วงชีวิตของพวกเขาลดลง เช่นที่พ่อคือผู้ทรงอำนาจ ดังนั้นท่านทำให้ลูกๆ ดวงวิญญาณมีอำนาจด้วย ก่อนอื่นลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์และอยู่ในการจดจำระลึกถึง และแล้วเมื่อนั้นที่ลูกจะได้รับพลัง ลูกประกาศสิทธิ์ในมรดกของพลังของลูกจากพ่อ ดวงวิญญาณที่ไม่บริสุทธิ์ไม่สามารถรับพลังได้ เมื่อดวงวิญญาณได้กลายเป็นดวงวิญญาณบุญ พวกเขาก็ได้รับพลัง เพียงแค่คิดว่า: พวกเราดวงวิญญาณเคยสะโตประธาน มีความปรารถนาดีเสมอ อย่าได้คิดว่าไม่ใช่ทุกคนจะกลับมาสะโตประธานและบ้างก็จะเพียงแค่กลับมาสาโทเท่านั้น ไม่เลย ลูกต้องคิดเสมอว่าลูกนั้นเคยสะโตประธานในตอนเริ่มแรก เพียงด้วยการมีศรัทธานี้เท่านั้นที่ลูกจะกลับมาสะโตประธาน ลูกไม่ควรจะถามว่าลูกจะกลับมาสะโตประธานได้อย่างไร ไม่เช่นนั้นแล้ว ลูกนั้นก็จะลื่นไถลไปและไม่อยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง ทำความเพียรพยายามมากเท่าที่เป็นไปได้ คิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและกลับมาสะโตประธาน ในเวลานี้มนุษย์ทั้งหมดนั้นตาโมประธาน ลูกๆ ดวงวิญญาณเองก็ตาโมประธานด้วย เวลานี้ลูกๆ ดวงวิญญาณต้องถูกทำให้สะโตประธานด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ พร้อมกันกับสิ่งนี้ หากลูกเฝ้าแต่ทำงานรับใช้ในเวลาเดียวกัน ลูกจะได้รับพละกำลัง ยกตัวอย่างเมื่อใครบางคนเปิดศูนย์เขาก็ได้รับพรจากผู้คนมากมาย เมื่อผู้คนเปิดบ้านพักสำหรับผู้จาริก (ธรรมศาลา) ใครก็ตามสามารถที่จะไปและพักผ่อนที่นั่นได้ ดวงวิญญาณนั้นก็จะเป็นสุขใช่ไหม? เมื่อผู้คนที่ไปอยู่ที่นั่นมีประสบการณ์ของการพักผ่อน ผู้ที่สร้างบ้านนั้นก็ได้รับพรของพวกเขา อะไรจะเป็นผลของสิ่งนั้นเล่า? ดวงวิญญาณนั้นจะคงอยู่อย่างเป็นสุขในชาติเกิดต่อไปของเขาและจะได้รับบ้านที่ดี เขาจะมีความสุขของการมีบ้านที่ดี ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่มีวันล้มป่วย เขาจะเพียงแค่ได้รับบ้านที่ดี หากใครบางคนเปิดโรงพยาบาล เขาจะได้รับพลานามัยที่ดี หากใครบางคนเปิดมหาวิทยาลัยเขาจะได้รับการศึกษาที่ดี โรงพยาบาลฯลฯ จะไม่คงอยู่ในสวรรค์ ที่นี่เวลานี้ลูกกำลังสร้างผลรางวัลของลูกถึง 21 ชาติเกิดด้วยการทำความเพียรพยายาม อย่างไรก็ตามจะไม่มีโรงพยาบาล ศาลหรือตำรวจ ฯลฯ ใดๆ ที่นั่น เวลานี้พวกเรากำลังจะไปสู่ดินแดนแห่งความสุข ไม่มีที่ปรึกษาใดๆ ที่นั่นเช่นกัน จักรพรรดิและจักรพรรดินีที่สูงสุดเหนือสิ่งใดนั้นจะไม่จำเป็นต้องขอคำแนะนำจากใคร มีการรับคำแนะนำเมื่อลูกไม่ได้มีปัญญามากนัก เมื่อลูกได้ตกลงมาสู่กิเลส ทุกคนในอาณาจักรของราวันได้กลายเป็นผู้ที่ไม่รู้คิดอย่างสมบูรณ์และมีสติปัญญาที่ตกต่ำ เหตุนี้เองพวกเขาจึงพยายามที่จะหาวิธีการเพื่อการทำลายล้าง พวกเขาเองนั้นคิดว่า พวกเขากำลังทำให้โลกนั้นสูงส่งอย่างยิ่ง ในความเป็นจริงพวกเขากำลังทำให้โลกนั้นตกลงมามากยิ่งขึ้น เวลานี้การทำลายล้างเพียงแค่อยู่เบื้องหน้า ลูกๆ รู้ว่าลูกต้องกลับบ้าน พวกเรากำลังรับใช้บารัตและกำลังก่อตั้งอาณาจักรที่สูงส่งของเรา และแล้วเราก็จะปกครองที่นั่น ได้มีการจดจำกันว่า: ทำตามพ่อ พ่ออวดลูกและลูกอวดพ่อ ลูกๆ รู้ว่าเวลานี้ชีพบาบาได้เข้ามาในร่างของบราห์มาและกำลังสอนพวกเราอยู่ ลูกต้องอธิบายด้วยวิธีนี้ พวกเราไม่ได้คิดว่าบราห์มาเป็นพระเจ้าหรือเป็นเทพฯลฯ ท่านนั้นเคยไม่บริสุทธิ์ พ่อได้เข้ามาในร่างที่ไม่บริสุทธิ์ มองดูที่รูปภาพและดูว่าท่านกำลังยืนอยู่ที่ยอดสุดของต้นไม้อย่างไร ท่านนั้นไม่บริสุทธิ์ ใต้ต้นไม้ท่านกำลังทำทาปาเซียเพื่อจะกลับมาบริสุทธิ์และกลายเป็นเทพ ผู้ที่กำลังทำทาปาเซียคือบราห์มิน ลูกๆ บราห์มากุมารและกุมารีทั้งหมดกำลังเรียนราชาโยคะ เป็นสิ่งที่ชัดเจนอย่างยิ่ง! ลูกต้องมีโยคะที่ดีมากสำหรับสิ่งนี้ หากลูกไม่อยู่ในการจดจำระลึกถึง ลูกก็ไม่สามารถมีพลังนั้นเมื่อกำลังพูดความรู้ ลูกได้รับพลังด้วยการมีการจดจำระลึกถึงชีพบาบา หากลูกไม่ได้กลับมาสะโตประธานด้วยการจดจำระลึกถึง ลูกจะมีประสบการณ์ของการลงโทษและได้รับสถานภาพที่ต่ำ สิ่งหลักคือการจดจำระลึกถึงซึ่งรู้ได้ว่าเป็นโยคะโบราณของบารัต ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับความรู้นี้ ก่อนหน้านั้นฤาษีมุนีก็จะพูดว่าพวกเขาไม่รู้จักผู้สร้างหรือตอนเริ่ม ตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง ลูกเองก็ไม่รู้สิ่งใดมาก่อน กิเลสทั้งห้าเหล่านี้ได้ทำให้ลูกไม่มีค่าแม้เศษสตางค์อย่างสมบูรณ์ เวลานี้โลกเก่านี้กำลังจะถูกเผาและถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง ไม่มีสิ่งใดจะหลงเหลืออยู่ ลูกทั้งหมดกำลังรับใช้บารัตด้วยร่างกาย จิตใจและทรัพย์สมบัติของลูกเพื่อทำให้บารัตกลายเป็นสวรรค์ตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ เมื่อผู้คนถามคำถามนี้แก่ลูกที่นิทรรศการ บอกพวกเขาว่า พวกเรา บี เค กำลังก่อตั้งอาณาจักรของรามด้วยการรับใช้ด้วยร่างกาย จิตใจและทรัพย์สมบัติของเราตามศรีมัท คานธีจีไม่มีวันพูดว่าเขานั้นกำลังก่อตั้งอาณาจักรของรามด้วยการทำตามศรีมัท ที่นี่พ่อคือศรี ศรี 108 (ผู้เดียวที่สูงส่งที่สุด ผู้สร้าง 108) กำลังนั่งอยู่ในผู้นี้ ลูกประคำของ 108 ได้กำลังมีการสร้างขึ้น ลูกประคำขนาดใหญ่ได้มีการสร้างขึ้นแต่เป็น 8 และ108 ในลูกประคำนั้นผู้ที่ทำความเพียรพยายามที่ดีมาก มีผู้คนมากมายที่ตามลำดับกันไปในการทำความเพียรพยายามที่ดีมาก เมื่อไฟบูชายัญของรูดร้าได้มีการสร้างขึ้นก็ได้มีการกราบไหว้บูชาซาลิแกรมด้วยเช่นกัน อย่างแน่นอนที่ต้องเป็นเพราะลูกเคยทำงานรับใช้ที่ลูกได้รับการกราบไหว้บูชา ลูกๆ บราห์มินคือผู้รับใช้ทางจิต ลูกได้ปลุกดวงวิญญาณของทุกคนให้ตื่นขึ้น เมื่อลูกลืมว่าลูกคือดวงวิญญาณ ก็มีสำนึกที่เป็นร่าง และแล้วลูกก็คิดว่า: ฉันเป็น “ผู้นั้นผู้นี้” ไม่มีใครเข้าใจว่าเขาคือดวงวิญญาณ ชื่อ “นั้นนี้” เป็นของร่างกาย ไม่มีใครมีความคิดแม้เพียงน้อยนิด เกี่ยวกับว่าพวกเราดวงวิญญาณมาจากที่ใด สำนึกของร่างกายแรงอย่างยิ่งในขณะที่เล่นบทบาทของเราที่นี่ พ่อพูดว่า: ลูกๆ หยุดทำความผิดพลาด! มายานั้นมีพลังอย่างยิ่ง ลูกนั้นอยู่ในสนามรบ กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ! นี่คือการพบปะของดวงวิญญาณกับดวงวิญญาณสูงสุด ได้มีการจดจำกันว่าดวงวิญญาณได้อยู่อย่างแยกห่างจากดวงวิญญาณสูงสุดเป็นเวลายาวนาน ไม่มีใครเข้าใจความหมายของสิ่งนั้น เวลานี้ลูกๆ ดวงวิญญาณเข้าใจว่าลูกมีชีวิตอยู่กับพ่อ นั่นคือบ้านของดวงวิญญาณ พ่อมีชีวิตอยู่ที่นั่นเช่นกัน ชื่อของท่านคือชีวา วันเกิดของชีวาได้รับการจดจำ ไม่ควรจะมีการให้ชื่ออื่นใดแก่ท่าน พ่อพูดว่า: ชื่อที่แท้จริงของพ่อคือชีวา ผู้ให้คุณประโยชน์ พ่อไม่ได้เรียกว่าเป็นรูดร้า ผู้ให้คุณประโยชน์ มีคำกล่าวว่า : ชีวา ผู้ให้คุณประโยชน์ มีวัดของชีวาที่คาจี สาธุก็ไปที่นั่นและพร่ำมนตรา ชีพ คาจี วิศวนารถกังก้า พ่อ เวลานี้พ่ออธิบายว่า ชีวา สัญลักษณ์ของท่านวางไว้ในวัดในคาจี เรียกว่าเป็นวิศวนารถ(จ้าวของโลก) อย่างไรก็ตาม พ่อไม่ใช่จ้าวของโลก ลูกได้กลายเป็นจ้าวของโลก พ่อไม่ได้กลายเป็นเช่นนั้น ลูกกลายเป็นจ้าวของธาตุบราห์ม นั่นคือบ้านของลูกและอีกหนึ่งนั้นคืออาณาจักรของลูก บ้านเดียวเท่านั้นของพ่อคือธาตุบราห์ม พ่อไม่ได้เข้ามาสู่สวรรค์และพ่อก็ไม่ได้กลายเป็นจ้าวของสิ่งนั้น พ่อเพียงแค่เรียกว่าชีพบาบา บทบาทของพ่อคือการชำระผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ให้บริสุทธิ์ ชาวซิกข์พูดถึงพระเจ้าซักเสื้อผ้าที่ไม่บริสุทธิ์และสกปรก แต่พวกเขาไม่เข้าใจความหมายของสิ่งนั้น พวกเขาร้องสรรเสริญผู้เดียวที่ไม่มีตัวตน ผู้ที่อยู่เหนือการเกิดและการตาย พ่อไม่ได้ใช้ 84 ชาติเกิด พ่อเข้ามาในผู้นี้ มนุษย์ใช้ 84 ชาติเกิด ดวงวิญญาณนี้รู้ว่าบาบากำลังนั่งอยู่กับท่านภายในร่างกายนี้ของท่าน ทั้งที่เป็นเช่นนั้น พ่อก็ลืมท่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงวิญญาณของดาด้านี้พูดว่า: พ่อต้องทำความเพียรพยายามอย่างมากมาย ไม่ใช่ว่าเพราะท่านกำลังนั่งอยู่กับพ่อที่พ่อจะสามารถจดจำท่านได้เป็นอย่างดี ไม่เลย เราอยู่ด้วยกันอย่างแท้จริงและพ่อก็รู้ว่าท่านนั้นอยู่กับพ่อ เป็นราวกับว่าท่านเป็นนายของร่างกายนี้ ทั้งที่เป็นเช่นนั้นพ่อก็ยังคงลืมท่าน พ่อได้ให้บ้านนี้ (ร่างกาย) นี้แก่บาบาเพื่อให้ท่านอยู่อาศัยและพ่อกำลังนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง ดังนั้นท่านคือบุคคลสำคัญใช่ไหม? พ่อคิดว่าผู้เป็นนายกำลังนั่งถัดอยู่จากพ่อ พาหนะนี้เป็นของท่านและท่านกำลังดูแล ชีพบาบาแม้กระทั่งป้อนอาหารพ่อ พ่อคือพาหนะของท่าน อย่างแน่นอนที่ท่านจะดูแลพ่อเป็นอย่างดี พ่อรับประทานในความสุขของสิ่งนั้น และแล้วหลังจาก 2 ถึง 4 นาที พ่อก็ลืมท่าน ดังนั้นพ่อก็เข้าใจว่าลูกๆ นั้นต้องทำความเพียรพยายามมากเพียงไร เหตุนี้เองบาบาจึงเฝ้าแต่อธิบาย จดจำพ่อมากเท่าที่จะเป็นไปได้ มีคุณประโยชน์มากมายในสิ่งนั้น ที่นี่พวกเขาอยู่อย่างไม่พอใจกับเรื่องเล็กๆ น้อยและหยุดศึกษาเล่าเรียน พวกเขาพูดว่า “บาบา บาบา” และแล้วก็หย่าขาดจากท่าน! พวกเขาทำให้พ่อเป็นของพวกเขา พวกเขาถ่ายทอดความรู้นี้แก่ผู้อื่น พวกเขาชอบความรู้นี้ พวกเขาแม้กระทั่งเห็นสวรรค์ในเทพนิมิต พวกเขาร่ายรำที่นั่น แต่แล้ว โอ้โฮ! มายาก็มาและพวกเขาก็หย่าขาดจากพ่อและวิ่งหนีไป พวกเขาหย่าขาดจากผู้เดียวที่ทำให้พวกเขากลายเป็นนายของโลก แม้แต่ผู้ที่โด่งดังมีชื่อเสียงและมีความสำคัญอย่างยิ่งก็หย่าขาดจากพ่อ เวลานี้ได้มีการแสดงหนทางแก่ลูกแล้ว ไม่ใช่ว่าท่านจะจับมือลูกไว้และพาลูกไปกับท่าน ลูกไม่ได้ตาบอด ลูกมีดวงตา ใช่ ลูกได้รับดวงตาที่สามของความรู้แล้ว ลูกรู้ตอนเริ่ม ตอนกลางและตอนจบของโลก หมุนวงจรของ 84 ชาติเกิดนี้ในสติปัญญาของลูก ลูกนั้นเรียกว่าเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง ลูกต้องจดจำพ่อผู้เดียว ไม่ควรจะมีการจดจำระลึกถึงใครอื่น ลูกจะมีสภาพนั้นในเวลาสุดท้าย ภรรยาก็มีความรักต่อสามีของเธอ นั่นคือความรักทางร่าง ในขณะที่นี่ลูกมีความรักทางจิต ขณะที่กำลังนั่ง เดินเหิน และเคลื่อนไหวไปมาลูกต้องจดจำสามีเหนือสามีทั้งหมดและพ่อเหนือพ่อทั้งหมด มีครอบครัวมากมายในโลกที่ซึ่งสามีภรรยาและครอบครัวทั้งหมดนั้นอยู่ด้วยกันด้วยความรักอย่างมากมายกับกันและกัน เป็นราวกับว่าบ้านของพวกเขานั้นเป็นสวรรค์ ลูกๆ ห้าถึงหกคนก็อยู่ด้วยกัน พวกเขาตื่นแต่เช้าตรู่และทำการกราบไหว้บูชาของพวกเขา ฯลฯ ไม่มีการรบราหรือทะเลาะเบาะแว้งในบ้านของพวกเขา พวกเขาคงอยู่อย่างมั่นคงมาก ในบางครอบครัวสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวก็อาจจะเป็นสาวกของราด้าสวามีและอีกคนหนึ่งนั้นก็อาจจะไม่ได้เชื่อในศาสนาใดๆ พวกเขาอยู่อย่างไม่พอใจกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ดังนั้นพ่อพูดว่า: ทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่ในชาติเกิดสุดท้ายนี้ ใช้เงินทองของลูกอย่างมีคุณค่าและให้ประโยชน์แก่ตนเอง และแล้วบารัตก็จะได้รับประโยชน์ด้วย ลูกรู้ว่าลูกกำลังก่อตั้งอาณาจักรของลูกอีกครั้งหนึ่งโดยการทำตามศรีมัท ด้วยการอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงและด้วยการล่วงรู้ตอนเริ่ม ตอนกลางและตอนจบของวงจรโลก พวกเราก็จะกลายเป็นผู้ปกครองโลกและแล้วพวกเราก็จะเริ่มที่จะลงมา ในที่สุดพวกเราจะมาหาบาบาอีกครั้ง เป็นเพียงด้วยการทำตามศรีมัทเท่านั้นที่ลูกสามารถประกาศสิทธิ์ในสถานะภาพที่สูง พ่อไม่ได้กำลังนำลูกเข้าไปไว้ในตะแลงแกง ท่านพูดว่า: ก่อนอื่นกลับมาบริสุทธิ์และจดจำพ่อ ไม่มีใครไม่บริสุทธิ์ในยุคทอง มีเทพน้อยนิดอย่างยิ่ง และแล้วประชากรก็ค่อยๆขยายตัวทีละน้อย ต้นไม้ของเหล่าเทพนั้นเล็กและแล้วก็ขยายตัวอย่างมากมาย ดวงวิญญาณทั้งหมดก็เฝ้าแต่ลงมา การละเล่นนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. กลายเป็นผู้รับใช้ทางจิตและทำงานรับใช้ของการปลุกดวงวิญญาณให้ตื่น รับใช้ด้วยร่างกาย จิตใจและทรัพย์สมบัติของลูกตามศรีมัทและกลายเป็นเครื่องมือที่จะก่อตั้งอาณาจักรของราม

2. กลายเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเองและควงวงจรของ 84 ชาติเกิดในสติปัญญาของลูก เพียงแค่จดจำพ่อ ผู้เดียวเท่านั้น อย่าได้จดจำใครอื่น อย่าได้อยู่อย่างไม่พอใจกับสิ่งใดๆและหยุดศึกษาเล่าเรียน

พร:
ขอให้ลูกมีความมั่นคงและไม่หวั่นไหวอย่างสม่ำเสมอ และมีความกล้าหาญและกระตือรือร้นอยู่เสมอด้วยการตระหนักถึงพ่อและการได้มาซึ่งการบรรลุผลของลูก

เก็บรายการของการได้มาซึ่งการบรรลุผลทั้งหมดที่ลูกได้รับจากพ่อตั้งแต่เกิดไว้เบื้องหน้าลูกเสมอ เมื่อการได้มาซึ่งการบรรลุผลของลูกได้รับการแก้ไขและไม่สั่นคลอน ความกล้าหาญและความกระตือรือร้นของลูกจะต้องไม่สั่นคลอนด้วยเช่นกัน แทนที่จะอยู่อย่างไม่หวั่นไหว หากบางครั้งจิตใจของลูกซุกซนหรือมีการสร้างความปั่นป่วนบางอย่างในสภาพของลูก เหตุผลก็คือลูกไม่ได้รักษาพ่อและการได้มาซึ่งการบรรลุผลของลูกไว้เบื้องหน้าลูกอย่างสม่ำเสมอ เมื่อประสบการณ์ของการได้มาซึ่งการบรรลุผลทั้งหมดอยู่เบื้องหน้าลูกและในสำนึกรู้ของลูก อุปสรรคทั้งหมดก็จะจบสิ้น จะมีความกระตือรือร้นใหม่ๆ อยู่เสมอ และสภาพของลูกจะมั่นคงและไม่สั่นคลอน

คติพจน์:
การอยู่อย่างพอใจอย่างสม่ำเสมอในขณะที่ทำงานรับใช้ประเภทใดๆ หมายถึงการประกาศสิทธิ์ในคะแนนที่ดี