23.06.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน พ่อมาเพื่อทำให้ลูกกลายเป็นดอกไม้ที่บริสุทธิ์และมีกลิ่นหอมด้วยความรู้
ลูกไม่ควรกลายเป็นหนามและไม่ควรที่จะนำหนามเข้ามาสู่ชุมนุมนี้
คำถาม:
อะไรคือสิ่งชี้บอกของลูกที่เพียรพยายามที่จะอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง?
คำตอบ:
ลูกๆ
ที่เพียรพยายามที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึง จะคงอยู่อย่างมีความสุขมาก
มันอยู่ในสติปัญญาของพวกเขาว่าเวลานี้พวกเขาจะกลับบ้านแล้วก็ไปสู่สวนดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม
พวกเขากลับมามีกลิ่นหอมและทำให้ผู้อื่นเป็นเช่นเดียวกันด้วยการอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
โอมชานติ
ผู้เป็นนายของสวนดอกไม้กำลังนั่งอยู่ที่นี่ คนทำสวนอยู่ที่นี่ และลูกๆ
ดอกไม้ก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน นี่คือสิ่งใหม่ หากคนใหม่ได้ยินสิ่งนี้
เขาก็จะสงสัยว่าเรากำลังพูดเกี่ยวกับอะไร ผู้เป็นนายของสวนและดอกไม้เหล่านี้คืออะไร
ฯลฯ? พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวเช่นนี้ในคัมภีร์ ลูกๆ
มีความรู้และลูกก็จดจำนายของสวนดอกไม้และคนพายเรือด้วยเช่นกัน
เวลานี้ท่านมาที่นี่เพื่อจะพาลูกข้ามฟาก พ่อพูดว่า:
อยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง ตรวจสอบตนเองเพื่อดูว่าลูกมาไกลแค่ไหน
และลูกไปถึงสภาพสะโตประธานของลูกได้มากแค่ไหน
ยิ่งสภาพของลูกกลับมาสะโตประธานมากเท่าไหร่
ลูกก็จะยิ่งตระหนักว่าเวลานี้ลูกจะต้องกลับบ้านมากเท่านั้น
ลูกไปได้ไกลแค่ไหนขึ้นอยู่กับการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
ความสุขของลูกก็จะยังคงอยู่สูงอย่างต่อเนื่องเช่นกัน
ยิ่งลูกทำความเพียรพยายามมากเท่าไหร่ ลูกก็จะมีประสบการณ์ของความสุขมากเท่านั้น
ในช่วงวันที่มีการสอบของพวกเขา
นักเรียนก็เข้าใจได้ว่าพวกเขาจะสอบผ่านด้วยคะแนนเท่าไหร่ เช่นเดียวกันกับที่นี่
ลูกๆ แต่ละคนรู้จักตนเองว่าลูกได้กลับมามีกลิ่นหอมมากเพียงใด
และลูกกำลังทำให้ผู้อื่นมีกลิ่นหอมอย่างไร ได้มีการจดจำกันว่า
นี่คือป่าของหนามและนั่นคือสวนดอกไม้ ชาวมุสลิมก็พูดถึงสวนของอัลล่าห์เช่นกัน
พวกเขาเชื่อว่ามีสวนที่นั่นและไม่ว่าใครก็ตามที่ไปที่นั่นจะได้รับดอกไม้จากพระเจ้า
ท่านเติมเต็มความปรารถนาในจิตใจของลูก ไม่ใช่ว่าท่านเก็บดอกไม้และให้สิ่งนั้น
แต่ท่านได้ให้นิมิตของสิ่งใดก็ตามที่อยู่ในสติปัญญาของใครบางคน
ไม่มีอะไรที่นี่ที่ขึ้นอยู่กับนิมิต
ในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาพวกเขาแม้กระทั่งตัดคอของพวกเขาเพื่อให้มีนิมิต
มีร่ามีนิมิตและดังนั้นจึงมีความเคารพเธออย่างมาก นั่นคือหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
ความเลื่อมใสศรัทธาต้องคงอยู่มาเป็นเวลาครึ่งวงจร ไม่มีความรู้ในเวลานั้น
มีความเคารพอย่างมากต่อพระเวทย์ ฯลฯ พวกเขาพูดว่า พระเวทย์คือชีวิตของพวกเขา
เวลานี้ลูกเข้าใจแล้วว่าพระเวทย์และคัมภีร์ทั้งหมด ฯลฯ
เป็นไปสำหรับหนทางความเลื่อมใสศรัทธา มีการขยายตัวของความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมาก
ต้นไม้นั้นมีขนาดใหญ่มาก ความรู้คือเมล็ด
เวลานี้ลูกกำลังกลับมาสะอาดและบริสุทธิ์ด้วยความรู้ ลูกกำลังจะกลับมามีกลิ่นหอม
นี่คือสวนของลูก ไม่มีใครที่นี่ที่จะถูกเรียกว่าหนาม
เพราะไม่มีใครที่นี่ข้องแวะในกิเลส
ดังนั้นอาจกล่าวได้ว่าไม่มีแม้แต่หนามเดียวในสวนนี้ หนามอยู่ในยุคเหล็ก
เวลานี้คือยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุด จะสามารถมีหนามที่นั่นได้อย่างไร?
หากมีหนามใดนั่งอยู่ที่นี่ พวกเขาก็นำความสูญเสียให้กับตนเอง
เพราะนี่คือท้องพระโรงของอินทรา เหล่าเทวดานางฟ้าแห่งความรู้กำลังนั่งอยู่ที่นี่
พวกเขาคือเทวดานางฟ้าผู้ที่แสดงการร่ายรำของความรู้ ชื่อของเทวดานางฟ้า (เพชรพลอย)
ได้รับการกล่าวถึง พวกเขาได้รับการจดจำว่าเป็นเพชรพลอยทั้งเก้า
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาคือใคร พ่อเพียงแค่พูดว่า: จดจำพ่อ! เวลานี้ลูกๆ
มีความเข้าใจในสติปัญญาของลูก นอกจากนี้ลูกมีวงจรของ 84
ชาติเกิดในสติปัญญาของลูกด้วยเช่นกัน ในคัมภีร์พวกเขาพูดถึง 8.4 ล้านชาติเกิด
พ่อได้อธิบายแก่ลูกๆที่สุดแสนหวานผู้เป็นที่รักยิ่งที่จากหายไปนานและเวลานี้ได้พบพานอีกครั้งว่าลูกได้ใช้
84 ชาติเกิด ในเวลานี้จงกลับมาสะโตประธานจากตาโมประธาน เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก!
พระเจ้าพูดกับลูกๆ : จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอ!
ในการที่ลูกจะกลายเป็นดอกไม้หอม จงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
อย่าได้กลายเป็นหนาม ที่นี่ทั้งหมดเป็นดอกไม้ที่แสนหวานมากไม่ใช่หนาม
ใช่พายุของมายาจะมา มายานั้นแข็งแกร่งมากที่เธอสามารถจับลูกไว้ได้อย่างรวดเร็วมาก
และแล้วลูกจะต้องสำนึกผิดเสียใจกับสิ่งที่ลูกได้ทำลงไป
ทุกสิ่งที่ลูกหามาได้จะสูญสิ้นไป นี่คือสวนดอกไม้ ในสวนดอกไม้ก็มีดอกไม้ที่ดีมาก
ในสวนนี้เช่นกันบ้างก็กลายเป็นดอกไม้ชั้นหนึ่ง
เช่นเดียวกับที่มีดอกไม้ที่ดีมากในสวนโมกุล ทุกคนไปที่นั่นเพื่อดูดอกไม้
จะไม่มีใครมาที่นี่เพื่อดูลูก
ทำไมพวกเขาจะมาแสดงให้เห็นใบหน้าของพวกเขากับลูกผู้เป็นหนาม?
ได้มีการจดจำกันว่าพระเจ้าได้ซักเสื้อผ้า บาบานั้นเคยจดจำคัมภีร์ซิกข์ ฯลฯ
ท่านเคยท่องคัมภีร์อย่างต่อเนื่องด้วยเช่นกันตั้งแต่อายุ 8 ขวบ
ท่านจะสวมผ้าโพกหัวบนศีรษะของท่านและอยู่ในวัดซิกข์ (กูรูดวารา)
ท่านเคยรับหน้าที่เป็นผู้ดูแลวัดอย่างเต็มที่ เวลานี้ลูกเข้าใจความหมายของ “การซักเสื้อผ้าที่สกปรก”
คำยกย่องทั้งหมดเป็นของบาบาผู้เดียวเท่านั้น เวลานี้พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ
ท่านบอกลูกๆ ให้นำดอกไม้ที่ดีมากมาที่นี่
ผู้ที่นำดอกไม้ที่ดีมากมาก็จะพิจารณาตนเองว่าเป็นดอกไม้ที่ดี
ลูกทั้งหมดพูดว่าลูกจะกลายเป็นศรีลักษมีหรือนารายณ์
ดังนั้นนั่นหมายความว่าลูกคือดอกกุหลาบ ดังนั้นพ่อพูดว่า: อัจชะ
ขอให้ลูกมีกุหลาบในปากของลูก (ขอให้สิ่งนั้นเป็นความจริง)!
ดังนั้นเวลานี้ทำความเพียรพยายามที่จะกลายเป็นดอกกุหลาบอย่างสม่ำเสมอ มีลูกๆ มากมาย
ปวงประชามากมายกำลังถูกสร้างขึ้น มีราชาราชินีและปวงประชาที่นั่น
ไม่มีที่ปรึกษาใดๆในยุคทองเพราะราชาเองนั้นมีพลัง
พวกเขาไม่จำเป็นต้องขอคำแนะนำจากที่ปรึกษา ฯลฯ
ไม่เช่นนั้นก็จะกล่าวได้ว่าที่ปรึกษายิ่งใหญ่กว่าราชา
ที่นั่นเทพเจ้าไม่จำเป็นต้องได้รับคำปรึกษา ที่ปรึกษา ฯลฯ
มีอยู่เมื่อผู้คนกลับมาไม่บริสุทธิ์ สิ่งนี้ใช้กับบารัตเท่านั้น
ไม่มีแผ่นดินอื่นใดที่ราชาก้มลงให้แก่ราชา
มีการแสดงให้เห็นว่าที่นี่ผู้คนในหนทางของความรู้มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาและผู้คนในหนทางของความไม่รู้คือผู้กราบไหว้บูชา
ผู้คนเหล่านั้นมีมงกุฎสองชั้นและผู้คนเหล่านี้คือผู้ที่มีมงกุฎชั้นเดียว
ไม่มีแผ่นดินอื่นที่บริสุทธิ์เท่ากับบารัต มันเคยเป็นดินแดนสุขาวดีหรือสวรรค์
ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่อจะไปที่นั่น เวลานี้ลูกต้องกลับมาเป็นดอกไม้
ผู้เป็นนายของสวนดอกไม้มาแล้ว คนทำสวนอยู่ที่นี่เช่นกัน คนทำสวนตามลำดับกันไป ลูกๆ
เข้าใจด้วยเช่นกันว่านี่คือสวนดอกไม้ที่ซึ่งไม่มีหนามเลย หนามทำให้ลูกมีความทุกข์
พ่อจะไม่สร้างความทุกข์ให้แก่ใคร ท่านคือผู้ขจัดความทุกข์และผู้ประทานความสุข
บาบาอ่อนหวานมาก: ลูกๆ มีความรักต่อพ่อ พ่อก็มีความรักต่อลูกๆ ด้วยเช่นกันใช่ไหม?
นี่คือการศึกษาเล่าเรียน พ่อพูดว่า: พ่อสอนลูกในทางปฏิบัติ
ผู้นี้ก็กำลังศึกษาเล่าเรียน
จงศึกษาเล่าเรียนแล้วสอนผู้อื่นเพื่อที่พวกเขาจะสามารถเปลี่ยนจากหนามเป็นดอกไม้
เป็นเพราะลูกกลายเป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ในเวลานี้ที่บารัตได้รับการจดจำว่าเป็นผู้ให้ทานที่ยิ่งใหญ่
ลูกให้ทานเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลาย บาบาได้อธิบายแล้วว่าลูกๆ
ดวงวิญญูาณเป็นรูปและบาซาน (เป็นตัวของโยคะและเป็นผู้ที่ประพรมเพชรพลอยแห่งความรู้)
บาบาเป็นรูปและบาซานเช่นกัน ท่านมีความรู้ทั้งหมด พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด
คือมหาสมุทรแห่งความรู้ ท่านคือผู้ทรงอำนาจ
เป็นเพราะพ่อผู้เดียวคือมหาสมุทรแห่งความรู้ที่มีคำกล่าวว่า "หากลูกเปลี่ยนมหาสมุทรทั้งหมดให้กลายเป็นหมึก
ความรู้ก็ไม่สามารถเขียนลงไปได้ทั้งหมด” “การหลุดพ้นในชีวิตใน 1 วินาที”
ได้รับการจดจำกันมาด้วยเช่นกัน ลูกไม่มีคัมภีร์ใดๆ ฯลฯ
เมื่อผู้คนไปเพื่อฟังบัณฑิตพูด
พวกเขาเชื่อว่าเขานั้นเป็นผู้มีอำนาจของการเรียนรู้อย่างมาก
เขาได้เรียนรู้คัมภีร์และพระเวทย์ทั้งหมดด้วยใจ
ดังนั้นเขาจึงได้นำสันสการ์เหล่านั้นไปกับเขาและจากนั้นก็เริ่มศึกษาสิ่งเหล่านั้นตั้งแต่ยังเด็ก
ลูกไม่ได้นำสันสการ์ไปกับลูก ลูกได้นำผลลัพธ์ของการศึกษาของลูกไป
เมื่อการศึกษาของลูกจบสิ้นลง
ผลลัพธ์นั้นก็ประกาศออกมาและลูกก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพของลูก
ลูกจะไม่นำความรู้นี้ไปกับลูกที่จะถ่ายทอดความรู้ให้แก่ใครก็ตามที่นั่น
ที่นี่นี่คือการศึกษาของลูก ลูกได้รับรางวัลของสิ่งนี้ในโลกใหม่
พ่อได้อธิบายให้แก่ลูกๆ แล้วว่ามายานั้นมีพลังไม่น้อยเลย
มายามีพลังที่จะนำลูกไปสู่ความตกต่ำ และดังนั้นลูกจึงไม่ยกย่องเธอ
เธอมีพลังในการสร้างความทุกข์ใช่ไหม? พ่อมีพลังในการให้ความสุข
เหตุนี้เองท่านจึงได้รับการยกย่อง ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว
ลูกมีประสบการณ์ของความสุขและลูกมีประสบการณ์ของความทุกข์ด้วยเช่นกัน
ลูกควรเข้าใจว่าใครเป็นผู้ที่มีชัยชนะและใครที่พ่ายแพ้
พ่อมาในบารัตและวันเกิดของท่านมีการเฉลิมฉลองในบารัตด้วย
ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไรที่ชีพบาบามาหรือท่านได้ทำอะไรเมื่อท่านมา
ชื่อและร่องรอยทั้งหมดนั้นได้สูญหายไป ชื่อของกฤษณะผู้เป็นเด็กถูกแทรกเข้ามาแทนที่
ในความเป็นจริงคำยกย่องพ่อผู้เป็นที่รักนั้นแยกจากคำยกย่องของกฤษณะ
ผู้เดียวนั้นไม่มีตัวตนและผู้นี้มีตัวตน
กฤษณะได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ที่เต็มไปด้วยทุกคุณธรรม
ลูกจะไม่ยกย่องชีพบาบาในลักษณะเดียวกัน บางคนที่มีคุณธรรมก็จะมีข้อบกพร่องเช่นกัน
เหตุนี้เองคำยกย่องของพ่อจึงแตกต่างจากคำยกย่องของคนอื่น
พ่อนั้นเรียกว่าเป็นภาพลักษณ์อมตะ เราก็เป็นภาพลักษณ์อมตะเช่นกัน
ดวงวิญญาณไม่สามารถสัมผัสกับความตายได้ นี่คือบัลลังก์ของดวงวิญญาณที่เป็นอมตะ
บาบาของเราคือภาพลักษณ์อมตะ มันเป็นร่างกายที่ตาย
ภาพลักษณ์อมตะนั้นได้ถูกปลุกเรียกให้มาที่นี่
ไม่มีการปลุกเรียกท่านในยุคทองเพราะมีความสุขและความสุขเท่านั้นที่นั่น
เหตุนี้เองจึงจดจำกันว่า
ทุกคนจดจำพระเจ้าในช่วงเวลาแห่งความทุกข์และไม่มีใครจดจำท่านในช่วงเวลาแห่งความสุข
เวลานี้มีความทุกข์อย่างมากมายในอาณาจักรของราวัน
พ่อกำลังทำให้ลูกกลายเป็นนายแห่งสวรรค์
และจากนั้นจะไม่มีใครเรียกหาเป็นเวลาครึ่งวงจร พ่อทางร่างประดับตกแต่งลูกๆ
ของเขาและให้มรดกแก่ลูกของเขาแล้วปลดเกษียณ เขาให้ทุกสิ่งแก่ลูกๆของเขาและพูดว่า:
เวลานี้เราจะไปที่สัตสัง (ชุมนุมทางจิต)
เพียงแค่ส่งบางสิ่งไปให้เรากินอย่างต่อเนื่อง บาบานั้นจะไม่พูดสิ่งนี้
ผู้เดียวนั้นพูดว่า: ลูกๆ ที่สุดแสนหวาน
พ่อจะให้อำนาจในการปกครองโลกแก่ลูกแล้วก็จะปลดเกษียณ พ่อจะไม่พูดว่า:
ส่งบางสิ่งให้ไปให้พ่อรับประทาน! เป็นหน้าที่ของลูกๆ
ทางร่างที่จะดูแลพ่อแม่ทางร่างของพวกเขา
พ่อแม่ทางร่างจะได้รับบางสิ่งที่จะรับประทานจากที่อื่นใดเล่า? พ่อนี้พูดว่า:
พ่อคือผู้รับใช้ที่เห็นแก่ประโยชน์ของผู้อื่น
ไม่มีมนุษย์คนใดที่สามารถเป็นผู้ที่เห็นแก่ประโยชน์ของผู้อื่นได้ พวกเขาจะอดตาย!
พ่อจะไม่อดตาย พ่ออยู่เหนือประสบการณ์ในผลของสิ่งใด
พ่อให้อำนาจในการปกครองโลกแก่ลูกๆแล้วก็ไปพักผ่อน บทบาทของพ่อจบลงแล้ว
จากนั้นก็จะเริ่มต้นอีกครั้งในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายความลับนี้แก่ลูก ในความเป็นจริงบทบาทของลูกนั้นยาวที่สุด
ดังนั้นลูกควรจะได้รับรางวัล ในขณะที่พ่อกำลังพักผ่อน
ลูกก็กลายเป็นนายของบราห์มันด์และเป็นนายของโลกด้วยเช่นกัน
ชื่อของลูกกลับมายิ่งใหญ่ เพียงลูกเท่านั้นที่รู้ความลับของละครนี้
ลูกคือดอกไม้แห่งความรู้ ไม่มีแม้แต่คนเดียวในโลกภายนอกที่เป็นเช่นouh
มีความแตกต่าง-v’กลางวันและกลางคืน พวกเขาอยู่ในกลางคืนและลูกกำลังจะเข้าสู่กลางวัน
ทุกวันนี้พวกเขามีพิธีปลูกต้นไม้ เวลานี้พระเจ้ากำลังปลูกต้นอ่อนของต้นไม้มนุษย์
ดูความมหัศจรรย์ที่พ่อทำ: ท่านเปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นเทพ เปลี่ยนขอทานเป็นเจ้าชาย
เวลานี้ลูกมาเพื่อทำการต่อรองกับพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกพูดว่า:
บาบาโปรดเปลี่ยนลูกจากขอทานเป็นเจ้าชาย ชีพบาบาพูดว่า: ผู้นี้เป็นลูกค้าที่ดีมาก
ลูกเรียกท่านว่าเป็นผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุขเช่นกัน
ไม่มีการให้ทานอื่นใดเป็นเช่นการให้ทานนี้ ท่านคือผู้ประทานความสุข พ่อพูดว่า:
พ่อให้ความสุขแก่ลูกในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาเช่นกัน
นิมิตฯลฯถูกกำหนดไว้แล้วในละคร เวลานี้พ่อนั่งที่นี่และอธิบายทั้งหมดที่ท่านทำ
เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปท่านจะอธิบายมากขึ้นเรื่อยๆ
เวลาสุดท้ายลูกจะไปถึงสภาพอยู่เหนือบ่วงกรรมตามลำดับกันไปของลูก
แม้ว่าทั้งหมดนี้จะถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
ลูกยังคงได้รับแรงบันดาลใจให้ทำความเพียรพยายาม: จดจำพ่อ!
จะมีสงครามมหาภารตะอย่างแท้จริง ทุกคนจะตาย
และแล้วเพียงลูกๆผู้คนของบารัตเท่านั้นที่จะหลงเหลืออยู่ที่นี่และปกครองโลก
เวลานี้พ่อมาเพื่อสอนลูก ท่านผู้เดียวเท่านั้นคือมหาสมุทรแห่งความรู้
นี่คือการละเล่น ไม่ควรมีความสงสัยใดเกี่ยวกับสิ่งนี้ มายาจะนำพายุมา พ่ออธิบาย:
อย่าได้หวาดกลัวพายุนั้น ความคิดที่สกปรกมากมายจะมา
สิ่งนั้นเกิดขึ้นเมื่อบาบานำลูกมาเลี้ยงดู
มายาจะไม่รบรากับลูกมากนักจนกระทั่งลูกได้รับการนำมาเลี้ยงดูโดยบาบา
พายุมาหลังจากที่ลูกได้ถูกนำมาเลี้ยงดู เหตุนี้เองพ่อพูดว่า:
ระมัดระวังว่าใครที่ได้นำลูกมาเลี้ยงดู
หากใครบางคนอ่อนแอเขาก็จบลงด้วยการกลายเป็นปวงประชา
เป็นการดีกว่าที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงศักดิ์
ไม่เช่นนั้นแล้วลูกจะต้องกลายเป็นสาวใช้หรือคนรับใช้
เวลานี้อาณาจักรของสุริยวงศ์และจันทราวงศ์กำลังก่อตั้งขึ้น อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
กลายเป็นรูปและบาซาน ให้ทานเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลาย
และเหตุนั้นเองจึงกลายเป็นผู้ให้ทานที่ยิ่งใหญ่ สอนผู้อื่นเกี่ยวกับการศึกษาของลูก
2.
อย่าได้หวาดกลัวหรือสับสนเกี่ยวกับสิ่งใด
ดูแลตนเองและถามตนเองว่าลูกเป็นดอกไม้ประเภทใด
ตรวจสอบดูว่าไม่มีกลิ่นเหม็นใดในตัวลูก
พร:
ขอให้ลูกเต็มไปด้วยการบรรลุผลทั้งสามประการและให้ทานชีวิตใหม่แก่ดวงวิญญาณที่นั่งอยู่บนกองแห่งความสิ้นหวัง
ในยุคบรรจบกันลูกทุกคนได้รับพรสามประการจากพ่อของการมีสุขภาพที่ดีมั่งคั่งและมีความสุข
ลูกกที่เต็มไปด้วยการบรรลุผลทั้งสามนี้จะเห็นใบหน้าที่มีความสุขที่มีโชคและร่าเริงของพวกเขา
ผู้คนที่เห็นพวกเขาจะได้รับความจริงจังและกระตือรือร้นที่จะมีชีวิตอยู่
เพราะในขณะนี้แม้ว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่พวกเขาก็นั่งอยู่บนกองแห่งความสิ้นหวัง
เวลานี้ชุบชีวิตให้กับดวงวิญญาณที่"ตาย"ไปแล้ว ให้ทานชีวิตใหม่กับพวกเขา
ให้มีสำนึกรู้ของการบรรลุผลทั้งสามนี้ว่าเป็นสิทธิโดยกำเนิดของลูกอย่างสม่ำเสมอ
ขีดเส้นใต้สองเส้นกับการบรรลุผลทั้งสามนี้
คติพจน์:
แสดงการกระทำในขณะที่ละวางและมีสิทธิ์ทั้งหมด: นี่คือสภาพของการเป็นอิสระจากบ่วง