15.04.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน ชาติเกิดปัจจุบันของลูกคือชาติเกิดที่มีคุณค่าที่สุด
ชาติเกิดนี้เป็นชาติเกิดที่ลูกต้องทำความเพียรพยายามที่จะกลับมาบริสุทธิ์
และกลายเป็นเทพจากมนุษย์ธรรมดา
คำถาม:
ผู้ที่เรียกตนเองว่าเป็นลูกของพระเจ้านั้นมีคุณธรรมหลักอะไร?
คำตอบ:
พวกเขาอยู่ด้วยกันเหมือนน้ำนมและน้ำตาล พวกเขาไม่เคยเป็นเหมือนน้ำเกลือ
มนุษย์ที่มีสำนึกที่เป็นร่างเฝ้าแต่พูดถึงสิ่งที่ผิด
และยังคงต่อสู้รบราและทะเลาะเบาะแว้งกัน ลูกๆ ต้องไม่มีนิสัยเช่นนั้น
ที่นี่ลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งและไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
โอมชานติ
ก่อนอื่นพ่อพูดกับลูกๆว่า ขอให้ลูกมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ ไม่ว่าจะมีการกล่าวใดๆในกีตะฯลฯ
สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดคือคัมภีร์ของหนทางความเลื่อมใสศรัทธา พ่อพูดว่า
พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้ พ่อพูดความรู้ให้แก่ลูกๆ ท่านพูดความรู้อะไร
ท่านพูดความรู้ของตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของโลก นั่นคือความรู้ของละคร
นี่คือการศึกษาประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์
ไม่มีใครในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาที่ศึกษาประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์
พวกเขาไม่แม้แต่จะพูดสิ่งนั้น ผู้รู้และผู้เคร่งศาสนานั่งศึกษาคัมภีร์
พ่อไม่ได้ศึกษาคัมภีร์ใดก่อนที่จะพูดความรู้กับลูก
ท่านทำให้ลูกกลายเป็นเทพจากมนุษย์ธรรมดาด้วยการศึกษานี้
ลูกมาที่นี่เพื่อจะกลายเป็นเทพจากมนุษย์ธรรมดา
ลูกคือมนุษย์และพวกเขาก็เป็นมนุษย์ด้วย ผู้คนร้องเรียกหาพ่อ โอ
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ได้โปรดมา
ลูกรู้ว่าเหล่าเทพนั้นบริสุทธิ์และมนุษย์ที่เหลือทั้งหมดไม่บริสุทธิ์ผู้ที่คารวะเบื้องหน้าเทพทั้งหลาย
พวกเขาคิดว่าตนเองไม่บริสุทธิ์และเหล่าเทพนั้นบริสุทธิ์
แต่เหล่าเทพกลับมาบริสุทธิ์ได้อย่างไร ใครทำให้พวกเขาบริสุทธิ์ ไม่มีใครรู้สิ่งนี้
ดังนั้นพ่อจึงอธิบายว่า พิจารณาตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
มีความเพียรพยายามในสิ่งนี้ อย่าได้มีสำนึกที่เป็นร่าง
ดวงวิญญาณไม่สูญสลายและซันสการ์ก็คงอยู่ภายในดวงวิญญาณ
ดวงวิญญาณจะนำซันสการ์ที่ดีและไม่ดีไปด้วย
เหตุนี้เองพ่อจึงพูดว่าเวลานี้จงกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ไม่มีใครรู้จักดวงวิญญาณของตนเอง
หนทางของความมืดเริ่มต้นเมื่ออาณาจักรของราวันเริ่มขึ้น
จากนั้นทุกคนก็ได้กลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง พ่อนั่งที่นี่และอธิบาย
เวลานี้ลูกรู้ว่าลูกได้มาหาใคร ลูกไม่ได้มาหาผู้นี้ พ่อได้เข้ามาในผู้นี้
นี่คือชาติเกิดสุดท้ายที่ไม่บริสุทธิ์ในหลายต่อหลายชาติเกิดของเขา
ชาติเกิดมากมายเป็นประเภทไหน?
ลูกเคยได้รับการบอกแล้วว่าเป็นเวลาครึ่งวงจรที่มีชาติเกิดที่บริสุทธิ์
และอีกครึ่งวงจรที่มีชาติเกิดที่ไม่บริสุทธิ์ ดังนั้นผู้นี้ไม่บริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน
บราห์มาไม่ได้เรียกตนเองว่าเป็นเทพหรือพระเจ้า
มนุษย์เชื่อว่าประชาบิดาบราห์มาเคยเป็นเทพ เหตุนี้เองพวกเขาจึงพูดว่า
ขอคารวะต่อบราห์มเทพ พ่ออธิบาย
บราห์มาผู้ที่เคยไม่บริสุทธิ์ได้กลับมาบริสุทธิ์ในชาติเกิดสุดท้ายของหลายต่อหลายชาติเกิดของเขา
จากนั้นก็กลายเป็นเทพ ลูกคือบราห์มากุมารและกุมารี ลูกคือบราห์มิน
บราห์มาเองก็เป็นบราห์มินด้วย ใครเรียกท่านว่าเทพ บราห์มาเป็นบราห์มินไม่ใช่เทพ
แม้ว่าบราห์มาผู้นี้จะกลับมาบริสุทธิ์ เขาก็ยังไม่ถูกเรียกว่าเป็นเทพ
จนกว่าเขาจะกลายเป็นวิษณุ ซึ่งหมายถึงลักษมีและนารายณ์ ลูกคือบราห์มิน
ก่อนอื่นพ่อทำให้ลูกเป็นบราห์มินจากที่เป็นศูทร
จากนั้นพ่อก็ทำให้ลูกเป็นเทพจากบราห์มิน
ชาติเกิดปัจจุบันของลูกนี้เป็นชาติเกิดที่มีค่ามากที่สุด
แม้ว่าจะมีความทุกข์ทรมานจากกรรม
พ่อพูดว่าเวลานี้จงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและเฝ้าแต่จดจำฉันผู้เป็นพ่อ
บาปของลูกสามารถได้รับการปลดเปลื้องเมื่อลูกมีการฝึกฝนสิ่งนี้เท่านั้น
บาปของลูกไม่สามารถได้รับการปลดเปลื้องด้วยการคิดว่าตนเองเป็นผู้ที่มีร่างกาย
ดวงวิญญาณที่ปราศจากร่างไม่ใช่บราห์มิน
เมื่อพวกเขามีร่างกายเท่านั้นพวกเขาจึงได้กลายเป็นบราห์มิน จากนั้นก็เป็นเทพและศูทร
ฯลฯ ใช้ความเพียรพยายามที่จะจดจำพ่อ สิ่งนี้เรียกว่าโยคะที่ง่ายดายเช่นกัน
พ่อพูดว่าโยคะนี้ง่ายดายมากลูกบางคนก็มีประสบการณ์ว่าเป็นสิ่งที่ยากมาก
ลูกลืมพ่อซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง
มันใช้เวลาที่จะกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ยังเป็นไปไม่ได้สำหรับลูกที่จะกลับมามั่นคงในการจดจำระลึกถึงพ่ออย่างสม่ำเสมอ
ไม่เลย หากลูกไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกแล้ว
ลูกจะไม่สามารถอยู่ในร่างปัจจุบันของลูกได้
เมื่อลูกๆดวงวิญญาณได้กลับมาบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์
ลูกก็กลายเป็นแสงและลูกก็จากร่างในทันที
ดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์ไม่สามารถที่จะคงอยู่ในร่างที่ไม่บริสุทธิ์ได้
ไม่ใช่ว่าดาด้านี้ได้ผ่านไปแล้ว
เขาก็ยังพูดด้วยเช่นกันว่าต้องใช้ความเพียรพยายามอย่างมากในการจดจำระลึกถึง
ด้วยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่างที่ลูกเฝ้าแต่รบราและทะเลาะเบาะแว้งกัน
และมีคำพูดผิดๆ พวกเราดวงวิญญาณทั้งหมดคือพี่น้องกัน
แล้วก็จะไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับดวงวิญญาณ
ด้วยสำนึกที่เป็นร่างเท่านั้นที่มีความสับสนเกิดขึ้น เวลานี้ลูกๆ
ต้องกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
เช่นที่เหล่าเทพมีชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนน้ำนมกับน้ำตาล
ดังนั้นลูกเช่นกันก็ต้องอยู่ด้วยกันเหมือนน้ำนมและน้ำตาล
อย่าได้กลายเป็นเหมือนน้ำเกลือ
มนุษย์ที่มีสำนึกที่เป็นร่างก็พูดแต่สิ่งที่ผิดและเฝ้าแต่รบราและทะเลาะเบาะแว้งกัน
ลูกๆต้องไม่มีนิสัยเช่นนั้น
ที่นี่ลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งเพื่อที่จะกลายเป็นเทพ
ลูกต้องไปถึงสภาพที่เหนือบ่วงกรรมของลูก
ลูกเข้าใจว่าร่างกายของลูกและโลกนี้เก่าแล้วและตาโมประธาน
ลูกควรจะมีการวางเฉยต่อสิ่งที่เก่าและความสัมพันธ์เก่า
ละทิ้งทุกประเด็นที่เกี่ยวกับสำนึกที่เป็นร่าง
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อแล้วบาปของลูกก็จะได้รับการปลดเปลื้อง ลูกๆ
มากมายสอบตกในการจดจำระลึกถึง
พวกเขาได้กลายเป็นผู้ที่ฉลาดอย่างมากในการอธิบายความรู้
แต่พวกเขาจำเป็นต้องทำความเพียรพยายามอย่างมากมายที่จะมีการจดจำระลึกถึง
นี่คือการสอบที่สำคัญ
ผู้ที่เป็นผู้เลื่อมใสศรัทธาที่เก่าแก่เป็นเวลาวงจรที่สามารถเข้าใจประเด็นเหล่านี้ได้
ผู้ที่ไปสู่หนทางของความเลื่อมใสศรัทธาภายหลังก็จะไม่เข้าใจมากนัก
พ่อเข้ามาในร่างนี้และพูดว่า พ่อมาทุก 5,000 ปี
พ่อมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเพื่อเล่นบทบาทของพ่อในละครนี้
นี่คือยุคบรรจบพบกันเดียวกัน สงครามอยู่เบื้องหน้า ละครนี้เป็นละครของ 5,000 ปี
จะเกิดอะไรขึ้นหากวงจรยังคงเหลืออีก 40,000 ปี พวกเขาพูดว่าแม้ว่าพระเจ้าจะมา
พวกเขาก็จะไม่ละทิ้งหนทางของคัมภีร์ พวกเขาไม่รู้แม้กระทั่งว่าพระเจ้าใดจะมาหลังจาก
40,000 ปี บางคนก็เชื่อว่าพระเจ้ากฤษณะจะมา เมื่อลูกก้าวต่อไป
ชื่อของลูกจะได้รับการประกาศเกียรติคุณ อย่างไรก็ตามลูกต้องมีสภาพนั้นด้วยเช่นกัน
ลูกต้องมีชีวิตอยู่กันด้วยความรัก ลูกคือลูกๆของพระเจ้า
ลูกได้รับการจดจำว่าเป็นผู้ช่วยของพระเจ้า
ลูกพูดว่าพวกเรากำลังช่วยบาบาที่จะทำให้บารัตบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์
บาบาพวกเราได้มีสำนึกเป็นดวงวิญญาณทุกๆวงจรด้วยการทำตามศรีมัทของท่านและพวกเราก็ได้ปลดเปลื้องบาปด้วยพลังโยคะ
พลังโยคะคือพลังของความเงียบสงบ
มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืนระหว่างพลังของความเงียบและพลังของวิทยาศาสตร์
เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปลูกจะได้รับนิมิตมากมาย
ลูกหลายคนเคยได้นิมิตในตอนเริ่มต้นและเล่นบทบาทนั้น
วันนี้พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้ว มายาได้กินพวกเขาแล้ว
เมื่อลูกไม่ได้อยู่ในโยคะ มายาก็กินลูก เมื่อลูกๆรู้ว่าพระเจ้ากำลังสอนลูก
ลูกควรก็ควรศึกษาอย่างมีระเบียบวินัย
มิฉะนั้นลูกจะได้รับสถานภาพที่ต่ำมากและต้องมีประสบการณ์ของการลงโทษอย่างมากเช่นกัน
พวกเขาร้องเพลง ฉันเคยเป็นคนบาปมาหลายต่อหลายชาติ
อาณาจักรของราวันไม่ได้คงอยู่ในยุคทอง ดังนั้นจะมีการกล่าวถึงกิเลสใดๆได้อย่างไร
นั่นคืออาณาจักรที่ปราศจากกิเลสอย่างแท้จริง นั่นคืออาณาจักรของราม
และนี่คืออาณาจักรของราวัน ทุกคนในเวลานี้ตาโมประธาน
ลูกแต่ละคนควรจะตรวจสอบสภาพของตนเอง
ถามตนเองว่าฉันอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อนานแค่ไหน?
ฉันได้สร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งมากเท่าไร?
สิ่งหลักคือการตรวจสอบตนเองเพื่อจะดูว่าลูกไม่ได้มีข้อบกพร่องใดๆภายในตนเอง
อาหารและเครื่องดื่มของฉันเป็นเช่นไร ฉันได้พูดเกี่ยวกับสิ่งที่ไร้ประโยชน์หรือไม่?
ฉันพูดโกหกโดยไม่จำเป็นระหว่างวันหรือไม่?
บางครั้งลูกก็ต้องพูดโกหกเพื่อการหาเลี้ยงชีพของร่างกาย
เมื่อมนุษย์ทำทานพวกเขาก็เชื่อว่าบาปของเขาจะได้รับการปลดเปลื้อง
เมื่อใครบางคนทำกรรมดีพวกเขาก็ได้รับผลตอบแทนของสิ่งนั้น
เมื่อใครบางคนเปิดโรงพยาบาล เขาก็จะได้รับพลานามัยที่ดีในชาติเกิดต่อไป
หากใครบางคนสร้างวิทยาลัย เขาก็จะสามารถศึกษาเล่าเรียนได้เป็นอย่างดี
แต่เขาจะไถ่บาปของเขาได้อย่างไร? สำหรับสิ่งนั้นแล้วพวกเขาจะไปอาบน้ำในแม่น้ำคงคา
เมื่อใครบางคนบริจาคเงินหรือให้ทานเขาก็จะได้รับผลตอบแทนของสิ่งนั้นในชาติเกิดต่อไปของเขา
แต่ไม่ใช่เรื่องที่บาปของเขาจะได้รับการปลดเปลื้องบาปด้วยสิ่งนั้น
นั่นเป็นเพียงการให้และรับทรัพย์สมบัติ หากมีการให้ในนามของพระเจ้า
แล้วพระเจ้าก็ได้ให้ผลรางวัลชั่วคราวสำหรับสิ่งนั้น ที่นี่ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์
ไม่มีวิธีการใดสำหรับลูกที่จะกลับมาบริสุทธิ์นอกจากการจดจำระลึกถึงพ่อ
ผู้ที่บริสุทธิ์จะไม่สามารถอยู่ในโลกที่ไม่บริสุทธิ์ได้
ผู้คนให้ทานทางอ้อมในนามของพระเจ้า พระเจ้าพูดว่า
เวลานี้พ่อมาเป็นการส่วนตัวเพื่อทำให้ลูกบริสุทธิ์ พ่อคือผู้ประทาน
พ่อให้การตอบแทนแก่ลูกถึงสิ่งที่ลูกให้กับพ่อ พ่อไม่ได้เก็บสิ่งใดไว้เพื่อตนเอง
อาคารเหล่านี้ ฯลฯ สร้างขึ้นมาเพื่อลูกๆ ซันยาสซีได้สร้างพระราชวังที่ใหญ่โต ฯลฯ
เพื่อพวกเขาเอง ที่นี่ชีพบาบาไม่ได้สร้างสิ่งใดเพื่อตัวท่านเอง
ท่านพูดว่าเพราะลูกให้และรับโดยตรง พ่อจึงให้ผลตอบแทนของสิ่งนั้นแก่ลูกในโลกใหม่ถึง
21 ชาติเกิด ไม่ว่าเงินใดที่ลูกให้มาก็ถูกใช้ไปเพื่อลูกๆ
พ่อคือผู้ประทานในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
และพ่อก็เป็นผู้ประทานในเวลานี้ด้วยเช่นกัน นั่นเป็นทางอ้อม ในขณะที่นี่คือทางตรง
บาบาพูดว่าไม่ว่าลูกจะมีเงินมากแค่ไหน จงใช้เงินนั้นเพื่อเปิดศูนย์
และให้ประโยชน์ผู้อื่น พ่อก็เปิดศูนย์ด้วยเช่นกัน ลูกๆ คือผู้ที่ให้
และพ่อก็ช่วยลูกๆ พ่อไม่ได้นำเงินทองไปด้วย พ่อมาและเข้ามาในร่างของผู้นี้
เพราะเขาพ่อจึงทำงานของพ่อเสร็จสิ้น พ่อไม่ได้ไปสวรรค์ ทั้งหมดนี้เป็นไปเพื่อลูกๆ
พ่อคืออะโบคต้า (ผู้เดียวที่ปราศจากประสบการณ์)
พ่อไม่ได้รับสิ่งใดและพ่อก็ไม่ได้พูดว่าจงคารวะแทบเท้าของฉัน
พ่อคือผู้รับใช้ที่เชื่อฟังที่สุดของลูกๆ ลูกก็ยังเข้าใจด้วยว่า ท่านคือแม่ของลูก
พ่อของลูก เป็นทุกสิ่งของลูก ท่านไม่มีตัวตน ลูกจะไม่มีวันพูดถึงกูรูว่าเขาคือ
แม่และพ่อของลูก กูรูคือกูรู และครูก็คือครู
ในขณะที่ลูกเรียกผู้นี้ว่าเป็นทั้งแม่และพ่อ
พ่อพูดว่าพ่อมาเพียงครั้งเดียวในทุกวงจร ลูกฉลองชีพแจนตีทุก 12 เดือน
อย่างไรก็ตามชีพบาบามาเมื่อไรและท่านทำอะไรเมื่อท่านมา ไม่มีใครรู้
พวกเขาไม่รู้แม้กระทั่งหน้าที่การงานของบราห์มา วิษณุ
และชังก้าร์เพราะพวกเขาได้นำชีพบาบาออกไปจากด้านบนของภาพสัญลักษณ์นั้น
ชีพบาบาคือคาร์รันคาราวันฮา ท่านแสดงการกระทำผ่านบราห์มา ลูกๆ
ก็ยังรู้ด้วยว่าบาบาเข้ามาในร่างของผู้นี้ได้อย่างไร
และแสดงให้ลูกเห็นถึงสิ่งที่จะต้องทำในทางปฏิบัติ
ท่านยังบอกผู้นี้ด้วยว่าลูกต้องทำเช่นนี้ด้วยเช่นกัน
ก่อนอื่นศึกษาเล่าเรียนเป็นอย่างดี จดจำพ่อและสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง
เช่นที่ดวงวิญญาณของผู้เดียวนั้นพูด ผู้นี้ก็พูดว่า พ่อก็จดจำชีพบาบาเช่นกัน
ราวกับว่าบาบาอยู่กับพ่อ
เวลานี้สติปัญญาของลูกรู้ว่าลูกกำลังจะกลายเป็นนายของโลกใหม่ ดังนั้นพฤติกรรม
อาหารและเครื่องดื่มของลูกควรเปลี่ยนไป ลูกต้องละทิ้งกิเลส
ลูกต้องเปลี่ยนแปลงตนเองที่นี่ ลูกแต่ละคนจะถือกำเนิดในครอบครัวที่สูงส่ง
เมื่อลูกจากร่างตามที่ได้เปลี่ยนแปลงตนเองไปมากแค่ไหน
ครอบครัวก็ยังตามลำดับกันไปด้วย ที่นี่ด้วยเช่นกัน บางคนเป็นของครอบครัวที่ดีมาก
พี่น้องสี่ถึงห้าคนอยู่ด้วยกันและไม่เคยทะเลาะกันเลย
เวลานี้ลูกๆเข้าใจว่าลูกกำลังจะไปสู่ดินแดนแห่งความเป็นอมตะที่ซึ่งความตายไม่สามารถกินลูกได้
ไม่มีเรื่องของความกลัว ที่นี่ความกลัวยังคงเติบโตมากขึ้นเรื่อยๆในแต่ละวัน
ลูกจะไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ ลูกรู้ด้วยว่าแทบจะไม่มีใครศึกษาเล่าเรียนความรู้นี้
บางคนก็สามารถเข้าใจอย่างดีมากจนกระทั่งเขียนลงไปว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก ลูกๆ
เช่นนั้นก็จะมาอย่างแน่นอน อาณาจักรต้องมีการก่อตั้ง มีเวลาเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย
พ่อให้คำยกย่องมากมายแก่ลูกๆ
ผู้เพียรพยายามที่จะแข่งขันกันในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
ประเด็นหลักคือการจดจำระลึกถึง
ด้วยการจดจำระลึกถึงนี้ที่บัญชีเก่าทั้งหมดของลูกได้รับการสะสาง
ลูกๆบางคนเขียนถึงบาบา และพูดว่า บาบา
ฉันอยู่ในการจดจำระลึกถึงเป็นเวลามากเท่านี้ทุกวัน
แล้วบาบาก็คิดว่าผู้นั้นคือผู้เพียรพยายามที่ยิ่งใหญ่ ลูกต้องทำความเพียรพยายาม
เหตุนี้เองพ่อจึงพูดว่าอย่าได้รบราหรือทะเลาะกัน นั่นคือ การกระทำของสัตว์
การรบราและทะเลาะกันคือสำนึกที่เป็นร่าง ลูกได้ประณามชื่อของพ่อด้วยสิ่งนั้น
มีคำกล่าวสำหรับพ่อว่าใครก็ตามที่ประณามสัตกูรูไม่สามารถไปถึงจุดหมายปลายทางได้
อย่างไรก็ตามเหล่าสาธุก็ได้ใช้สิ่งนั้นกับตนเอง ผู้หญิงต่างหวาดกลัวการถูกสาป
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าลูกกำลังเปลี่ยนจากมนุษย์ให้กลายเป็นเทพ
ลูกกำลังรับฟังเรื่องราวที่แท้จริงของความเป็นอมตะ
ลูกพูดว่าพวกเรามายังพาทชารานี้เพื่อประกาศสิทธิ์ในสถานภาพของศรีลักษมีและศรีนารายณ์
ไม่มีคำกล่าวเช่นนี้ที่อื่นใด เวลานี้พวกเราต้องกลับบ้าน
ความเพียรพยายามหลักที่จำเป็นสำหรับสิ่งนี้คือการจดจำระลึกถึง
ลูกไม่เคยมีการจดจำระลึกถึงมาเป็นเวลาครึ่งวงจร
เวลานี้ลูกต้องมีการจดจำระลึกถึงในชาติเกิดเดียวนี้
นี่คือความเพียรพยายามที่ลูกต้องทำ
ลูกต้องมีการจดจำระลึกถึงและสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง
อย่างไรก็ตามหากลูกแสดงการกระทำที่เป็นบาปใดก็จะได้รับการลงโทษถึงหนึ่งร้อยเท่า
ลูกต้องทำความเพียรพยายามและก้าวหน้า
ดวงวิญญาณคือผู้ที่ศึกษาเล่าเรียนผ่านร่างกายและกลายเป็นนักกฎหมายหรือศัลยแพทย์
สถานภาพของลักษมีและนารายณ์สูงส่งอย่างยิ่ง ภายหลังลูกจะได้รับนิมิตมากมาย
ลูกคือบราห์มินที่สูงส่งผู้ที่เป็นของสกุลที่สูงสุด ลูกคื
ผู้ที่ถือกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
ลูกยังเคยได้ยินความรู้นี้เมื่อวงจรที่แล้วด้วย
ลูกกำลังรับฟังความรู้นี้อีกครั้งหนึ่ง ลูกประกาศสิทธิ์ในสถานภาพด้วยการรับฟัง
ต่อมาความรู้นี้จะหายไป คัมภีร์เหล่านั้นทั้งหมดเป็นของหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
จงตรวจสอบตนเองและถามว่า: ฉันอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อนานแค่ไหน?
ฉันได้สร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งมากแค่ไหน? มีข้อบกพร่องใดๆในตัวฉันหรือไม่? อาหาร
เครื่องดื่ม กิจกรรม และพฤติกรรมของฉันสูงส่งหรือไม่?
ฉันพูดเกี่ยวกับสิ่งที่ไร้ประโยชน์หรือไม่? ฉันพูดโกหกหรือไม่?
2.
เพื่อเพิ่มชาร์ทของการจดจำระลึกถึงของลูก
จงฝึกฝนที่จะพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณพี่น้องเพศชาย
อยู่ห่างไกลจากสำนึกที่เป็นร่าง หาเวลาที่จะทำให้สภาพของลูกมั่นคงและสม่ำเสมอ
พร:
ขอให้ลูกได้รับพร “ลูกเป็นเช่นเดียวกัน”
โดยทำให้เวลาใกล้เข้ามาด้วยสภาพที่ทัดเทียมกับพ่อ
ในการทำให้จิตสำนึกใด
ๆ ของ “ ฉัน” จบสิ้น
หมายถึงการอยู่อย่างมั่นคงในสภาพที่ทัดเทียมกับพ่อและทำให้เวลาใกล้เข้ามา
เมื่อลูกมีความรู้สึกของความเป็นเจ้าของของร่างกายของลูกหรือทรัพย์สมบัติในครอบครองใดๆ
ก็จะมีเปอร์เซ็นต์ในความทัดเทียมและเปอร์เซ็นต์นั้นหมายถึงข้อบกพร่อง
ผู้ที่มีข้อบกพร่องเช่นนั้นจะไม่สามารถกลับมาสมบูรณ์พร้อมได้
เพื่อที่จะกลับมาสมบูรณ์พร้อม จงอยู่อย่างหลอมรวมอยู่ในความรักต่อพ่อ
เมื่อหลอมรวมอยู่ในความรักอย่างสม่ำเสมอ
ลูกจะสามารถทำให้ผู้อื่นทัดเทียมกับตัวลูกเองและทัดเทียมกับพ่อ บัพดาดาให้พรกับลูก
ๆ ที่น่ารักของท่านซึ่งอยู่อย่างหลอมรวมในความรักด้วยพร “ขอให้ลูกเป็นเช่นเดียวกัน”
คติพจน์:
ให้ความเคารพต่อความคิดเห็นของกันและกันและประวัติของลูกก็จะดี