05.03.21 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน เช่นที่ทั้งบัพและดาดาไม่มีความหลงทะนงตนและมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ดังนั้นลูกต้องทำตามพ่อในลักษณะเดียวกัน และลูกจะก้าวหน้าต่อไปอย่างสม่ำเสมอ
คำถาม:
เพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งสถานภาพที่สูง ลูกต้องระมัดระวังเกี่ยวกับอะไร?
คำตอบ:
หากลูกต้องการที่จะได้มาซึ่งสถานภาพที่สูง ให้มีความใส่ใจว่า 1.
อย่าได้เป็นสาเหตุที่ทำให้ใครมีความทุกข์แม้กระทั่งในจิตใจของลูก 2.
อย่าได้มีความโกรธในสถานการณ์ใดๆ 3. หลังจากเป็นของพ่อแล้ว
อย่าได้กลายเป็นอุปสรรคในงานของพ่อและในไฟบูชายัญของรูดร้านี้
บางคนพูดอยู่เรื่อยๆว่า “บาบา บาบา”
แต่พฤติกรรมของพวกเขาไม่สูงส่งและดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้
โอมชานติ
ลูกๆ เข้าใจเป็นอย่างดีว่าลูกต้องประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกจากพ่อแน่นอน อย่างไร?
ด้วยการทำตามศรีมัท
พ่อได้อธิบายว่ามีเพียงคัมภีร์เดียวเท่านั้นคือกีตะซึ่งมีคำพูดที่สูงส่งที่พูดโดยพระเจ้า
พระเจ้าคือพ่อของทุกคน คำพูดที่สูงส่งพูดโดยพระเจ้า
พระเจ้าต้องมาอย่างแน่นอนและได้ทำให้ดวงวิญญาณสูงส่ง
ด้วยเหตุนี้ท่านจึงได้รับการยกย่อง “ศรีมัทภควัทกีตา” หมายถึง
คำพูดที่สูงส่งที่พูดโดยพระเจ้า พระเจ้าสูงสุดเหนือสิ่งใดแน่นอน
จากเพียงในคัมภีร์เดียวเท่านั้นที่คำพูดที่สูงส่งได้รับการจดจำ
ไม่มีคัมภีร์อื่นใดมีคำพูดที่สูงส่งที่พูดโดยพระเจ้า
แม้กระทั่งนักเขียนก็ไม่เข้าใจว่าคำพูดที่สูงส่งเหล่านั้นเป็นของใคร
ทำไมถึงมีการทำความผิดพลาดเกิดขึ้น? พ่อมาและอธิบายทั้งหมดนั้น
ทันทีที่อาณาจักรของราวันเริ่มต้นขึ้น พวกเขาก็เริ่มทำตามการกำหนดของราวัน
ความผิดพลาดครั้งใหญ่เกิดขึ้นโดยผู้ที่ทำตามการกำหนดของราวัน พวกเขาถูกตบตีโดยราวัน
เช่นที่มีคำกล่าวว่าชางก้าดลใจให้ผู้คนเหล่านั้นทำระเบิดฯลฯ ในทำนองเดียวกัน
ราวันกิเลสทั้งห้าก็ดลใจมนุษย์กลับมาไม่บริสุทธิ์ เหตุนี้เองพวกเขาจึงร้องเรียกหา:
โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ได้โปรดมา! ดังนั้นผู้ชำระให้บริสุทธิ์คือผู้เดียวเท่านั้น
สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่าผู้ที่ทำให้ทุกคนไม่บริสุทธิ์นั้นแตกต่างจากผู้เดียวที่ทำให้ลูกบริสุทธิ์
ทั้งสองไม่สามารถเป็นผู้เดียวกันได้
เพียงลูกเท่านั้นที่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
อย่าได้คิดว่าทุกคนมีความศรัทธา มันตามลำดับกันไป ยิ่งลูกมีศรัทธามากเท่าไหร่
ลูกก็จะยิ่งมีความสุขเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น ลูกต้องทำตามคำแนะนำและแนวทางของพ่อ
เราต้องทำตามศรีมัทเพื่อที่จะได้รับสถานภาพของการมีอำนาจในการปกครองตนเอง
ไม่ได้ใช้เวลานานที่จะเปลี่ยนจากมนุษย์ธรรมดาให้กลายเป็นเทพ
ลูกกำลังทำความเพียรพยายาม ลูกกำลังทำตามมาม่าและบาบา
พวกเขากำลังรับใช้เพื่อทำให้ผู้อื่นทัดเทียมกับตัวเขาเอง
ดังนั้นลูกสามารถเข้าใจได้ด้วยตนเองว่าลูกทำงานรับใช้อะไรเมื่อเทียบกับงานรับใช้ที่พวกเขาทำ
บาบาได้อธิบายแล้วว่าชีพบาบาและบราห์มาดาด้านั้นอยู่ในรูปที่รวมกัน
ดังนั้นลูกต้องเข้าใจว่าเขา(บราห์มา)คือผู้ที่ใกล้ชิดที่สุด
เป็นรูปที่สมบูรณ์พร้อมของเขา(บราห์มา)ที่เห็นได้ในอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน
ดังนั้นเขาต้องนำหน้าทุกคนอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามเช่นที่พ่อไม่มีความหลงทะนงตนและมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ดังนั้นดาด้านี้ก็ไม่มีความหลงทะนงตนเช่นกัน เขาพูดว่า: ชีพบาบาเฝ้าแต่อธิบายแก่ลูก
เมื่อมีการพูดมุรลี บาบานี้พูดว่า: ให้เข้าใจว่าเป็นชีพบาบาที่กำลังพูดผ่านผู้นี้
บราห์มานี้ต้องได้รับฟังเช่นกันอย่างแน่นอน หากเขาไม่ได้รับฟังหรือไม่ได้ถ่ายทอด,
เขาจะสามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตามเขาปล่อยจิตสำนึกที่เป็นร่างของตนเองแล้วพูดว่า:
ให้เข้าใจว่าเป็นชีพบาบาที่กำลังพูดทุกสิ่ง ฉันยังคงเพียรพยายามต่อไป
มีเพียงชีพบาบาเท่านั้นที่อธิบายทุกสิ่ง ผู้นี้เคยผ่านสภาพของการไม่บริสุทธิ์
มาม่าเป็นกุมารีและดังนั้นเธอจึงไปล้ำหน้า ลูกๆกุมารีก็ต้องทำตามมาม่าเช่นกัน
ผู้ครองเรือนจำเป็็นต้องทำตามบาบา
ลูกแต่ละคนต้องเข้าใจว่าลูกไม่บริสุทธิ์และลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์
สิ่งหลักที่พ่อสอนลูกคือการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
จะต้องไม่มีสำนึกที่เป็นร่างใดๆในสิ่งนี้ อัจชะ
หากลูกคนไหนไม่สามารถให้ความรู้ได้แล้วให้อยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
โดยการอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง ลูกสามารถให้ความรู้ได้
อย่างไรก็ตามหากลูกลืมที่จะอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
นั่นก็ไม่เป็นไร ให้ความรู้และข้องแวะอยู่ในการจาริแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
เพราะสภาพของการไปอยู่เหนือเสียงคือสภาพของการปลดเกษียณ
สิ่งหลักคือการมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและการเฝ้าแต่จดจำพ่อและวงจรต่อไป
อย่าได้เป็นเหตุของความทุกข์แก่ใคร เพียงเฝ้าแต่อธิบายว่า: จดจำพ่อ
นี่คือการจาริกแสวงบุญ เมื่อใครบางคนตายพวกเขาก็บอกว่าเขาไปสวรรค์แล้ว
ไม่มีใครในหนทางของความไม่รู้จะจดจำสวรรค์ได้ การจดจำสวรรค์หมายถึงการตายจากที่นี่
ไม่มีใครจดจำสิ่งเช่นนั้น เวลานี้ลูกเข้าใจแล้วว่าลูกต้องกลับบ้าน พ่อพูดว่า:
ยิ่งลูกจดจำบาบาได้มากเท่าไหร่ ปรอทของความสุขของลูกจะพุ่งขึ้นสูงมากเท่านั้น
จดจำมรดกของลูกด้วยเช่นกัน ยิ่งลูกจดจำระลึกถึงพ่อมากเท่าไหร่
ลูกก็จะยิ่งอยู่อย่างสดชื่นแจ่มใสมากเท่านั้นเช่นกัน โดยการไม่จดจำพ่อ
ลูกจะสับสนและสะอึกอยู่เรื่อยๆ
ลูกไม่สามารถอยู่ในการจดจำระลึกถึงในช่วงระยะเวลานั้นได้
บาบาได้ยกตัวอย่างของคู่รักและผู้เป็นที่รักแก่ลูก
แม้ว่าเขากำลังทำงานของเขาและเธอกำลังปั่นด้าย คู่รักของเธอก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
คู่รักนั้นระลึกถึงผู้เป็นที่รัก และผู้ที่เป็นที่รักก็ระลึกถึงคู่รัก
ที่นี่ลูกเพียงแค่ต้องระลึกถึงพ่อผู้เดียว พ่อไม่จำเป็นต้องจดจำลูก
พ่อคือผู้เป็นที่รักของทุกคน ลูกๆเขียนว่า: บาบาท่านจดจำฉันหรือไม่? โอ้!
แต่ผู้เป็นที่รักของทุกคนจะจดจำลูกผู้เป็นคู่รักได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้
ท่านคือผู้เป็นที่รัก ท่านไม่สามารถเป็นคู่รักได้ ลูกต้องจดจำท่าน
ลูกแต่ละคนต้องกลายเป็นคู่รักของผู้ที่เป็นที่รักเดียวนั้น หากท่านกลายเป็นคู่รัก
ท่านจะจดจำผู้คนมากมายเพียงใด? สิ่งนั้นเป็นไปไม่ได้! ท่านพูดว่า:
พ่อไม่ได้มีภาระของบาปใดๆกับพ่อที่พ่อจะต้องจดจำใคร เป็นลูกที่มีภาระนั้น
หากลูกไม่จดจำพ่อ ภาระของบาปกรรมจะไม่ถูกขจัดออกไป ทำไมพ่อจะต้องจดจำใคร?
ลูกดวงวิญญาณต้องจดจำพ่อ ยิ่งลูกดวงวิญญาณอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเท่าไหร่
ลูกดวงวิญญาณก็จะยิ่งกลายเป็นดวงวิญญาณบุญที่บริสุทธิ์มากขึ้นและบาปของลูกจะถูกตัดออกไปมากขึ้นเท่านั้น
จุดหมายปลายทางนั้นสูงมาก ต้องใช้ความพยายามที่จะกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ลูกกำลังได้รับความรู้ทั้งหมดนี้
ลูกกลายเป็นตรีกาลดาร์ชิที่ตามลำดับตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
ให้ทั้งวงจรควรอยู่ในสติปัญญาของลูก พ่ออธิบายว่า: ลูกเป็นประภาคารใช่ไหม?
ลูกคือผู้ที่แสดงหนทางไปสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุขแก่ทุกคน
ลูกรับฟังสิ่งใหม่ๆเหล่านี้ทั้งหมด
ลูกรู้ว่าลูกๆดวงวิญญาณแท้จริงแล้วเป็นผู้อยู่อาศัยของดินแดนแห่งความสงบ
ลูกมาที่นี่เพื่อเล่นบทบาทของลูก เราคือนักแสดง
จงเก็บความคิดเหล่านี้ไว้ในสติปัญญาของลูกต่อไปแล้วลูกจะมีความซาบซึ้ง
พ่อได้อธิบายว่าบทบาทของลูกตั้งแต่ตอนเริ่มจนถึงตอนกลางและตอนจบนั้นเป็นเช่นไร
เวลานี้ลูกต้องไปสู่สภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกอย่างแน่นอนแล้วจึงไปสู่ยุคทอง
ในขณะที่รักษาความใส่ใจนี้ จงทำประโยชน์ให้กับตนเอง! อย่าได้เป็นเพียงบัณฑิต!
หากลูกเฝ้าแต่สอนผู้อื่นแต่ตัวลูกเองไม่ได้อยู่ในสภาพนั้น มันจะไม่ส่งผลกระทบใด
ลูกแต่ละคนต้องเพียรพยายามของตนเองด้วย
พ่อบอกลูกเช่นกันว่าท่านพยายามที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงอย่างไร
บางครั้งพายุของมายาก็มาในลักษณะเช่นนั้นที่ทำลายโยคะของสติปัญญา
ลูกๆมากมายได้ส่งชาร์ตของพวกเขา
บาบาถึงกับประหลาดใจว่าพวกเขาล้ำหน้าพ่อไปได้อย่างไร
บางทีพวกเขารู้สึกถึงความแรงนั้นและดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มที่จะเขียนชาร์ตของพวกเขา
อย่างไรก็ตามหากพวกเขาวิ่งแข่งในการแข่งขันอย่างรวดเร็วเช่นนั้น
พวกเขาก็จะประกาศสิทธิ์ในอันดับหนึ่ง แต่ไม่เลย!
นั่นเป็นเพียงในขอบเขตของการเขียนชาร์ตของพวกเขาเท่านั้น
พวกเขาไม่ได้เขียนว่าพวกเขาได้ทำให้ผู้คนมากมายคล้ายกับตัวเขาเองมากแค่ไหน
คนอื่นเช่นกันก็ไม่ได้เขียนถึงบาบาและพูดว่า: บาบา คนนี้ได้ชี้หนทางให้แก่ฉัน
บาบาไม่ได้รับข่าวสารเช่นนั้น แล้วบาบาจะเข้าใจอะไร?
จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพียงแค่การส่งชาร์ตของลูก
ลูกต้องทำให้ผู้อื่นเป็นเหมือนกับตัวเองด้วย ลูกต้องกลายเป็นทั้งรูปและบาซันต์
มิฉะนั้นลูกจะไม่ทัดเทียมกับพ่อ ลูกต้องกลายเป็นรูปและบาซันต์ที่ถูกต้อง
นี่คือสิ่งที่ต้องใช้ความพยายาม สำนึกที่เป็นร่างนั้นฆ่าลูก
ราวันทำให้ลูกมีสำนึกที่เป็นร่าง เวลานี้ลูกกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
และแล้วหลังจากครึ่งวงจร มายาราวันก็ทำให้ลูกมีสำนึกที่เป็นร่าง
ผู้ที่มีสำนึกเป็นดวงวิญญาณจะกลับมาอ่อนหวานมาก ยังไม่มีใครกลับมาสมบูรณ์พร้อม
เหตุนี้เองบาบาจึงพูดเสมอว่า: อย่าได้ทำร้ายหัวใจของใคร
อย่าได้เป็นเหตุของความทุกข์ ให้คำแนะนำของพ่อแก่ทุกคน
จะต้องมีความสูงส่งมากในวิธีการพูดและการปฏิสัมพันธ์ของลูก
ขอให้มีเพียงเพชรพลอยเท่านั้นที่ออกมาจากปากของลูกของพระเจ้าอยู่เสมอ
ลูกได้ให้ทานแห่งชีวิตแก่มนุษย์ แสดงหนทางให้กับพวกเขาและบอกพวกเขาว่า:
คุณเป็นลูกของพระเจ้าใช่หรือไม่? คุณต้องได้รับอาณาจักรแห่งสวรรค์จากพ่อ
แล้วทำไมเวลานี้คุณถึงไม่มีสิ่งนั้น? เพียงแค่จำไว้ว่า:
คุณได้รับมรดกจากพ่ออย่างแท้จริงใช่หรือไม่? ผู้คนของบารัตเคยเป็นเทพ ได้ใช้ 84
ชาติเกิด ให้เข้าใจว่าคุณเคยเป็นคนในสกุลของลักษมีและนารายณ์
แล้วเหตุใดคุณถึงคิดว่าตนเองเป็นอะไรที่น้อยกว่านั้น?
บาบาเข้าใจดีว่าผู้ที่พูดว่าไม่ใช่ทุกคนจะสามารถกลายเป็นเช่นนั้นได้
ไม่ได้เป็นของสกุลนี้ ที่เวลานี้พวกเขาเริ่มมีความแปรปรวนขึ้นๆลงๆ ลูกได้ใช้ 84
ชาติเกิด พ่อทำให้ลูกสามารถสะสมรางวัลเป็นเวลา 21 ชาติเกิด
ลูกเริ่มใช้สิ่งนั้นจนหมดและทำให้หมดสิ้น
ลูกถูกปกคลุมไปด้วยสนิมและเวลานี้ได้กลับมาตาโมประธานและมีค่าเช่นเปลือกหอย
เพียงบารัตเท่านั้นที่เคยมั่งคั่ง 100 % พวกเขาได้รับมรดกของเขาจากที่ไหน?
มีเพียงนักแสดงเท่านั้นที่สามารถบอกสิ่งนี้แก่ลูกได้ มนุษย์เป็นนักแสดง
พวกเขาควรจะเข้าใจว่าลักษมีและนารายณ์ได้รับอาณาจักรของพวกเขามาจากที่ใด
เหล่านี้เป็นประเด็นที่ดีมาก!
แน่นอนว่าพวกเขาต้องได้รับโชคแห่งอาณาจักรของเขาในชาติเกิดก่อนหน้านี้
เพียงพ่อเท่านั้นคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์ พ่อพูดว่า: พ่อบอกลูกถึงปรัชญาของการกระทำ
การกระทำที่เป็นกลางและการกระทำที่เป็นบาป
ในอาณาจักรของราวันการกระทำของมนุษย์เป็นบาป การกระทำของลูกที่นั่นเป็นกลาง
นั่นคือโลกที่สูงส่ง พ่อเป็นผู้สร้างและดังนั้นพ่อต้องมาในยุคบรรจบพบกันอย่างแน่นอน
นี่คืออาณาจักรของราวันและนั่นคืออาณาจักรของพระเจ้า
เวลานี้พระเจ้ากำลังทำการก่อตั้งสิ่งนั้น ลูกทั้งหมดเป็นลูกของพระเจ้า
ลูกกำลังได้รับมรดกของลูก
ผู้คนของบารัตเคยมีความมั่งคั่งและเวลานี้กลายเป็นผู้ที่สิ้นเนื้อประดาตัว
ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่สามารถมีความแตกต่างใดๆ
ทุกคนเป็นส่วนของต้นไม้ของพวกเขาเอง นี่คือต้นไม้ที่หลากหลาย
ผู้ที่เป็นของศาสนาเทพจะไปสู่ศาสนาเทพอีกครั้ง ชาวคริสเตียนมีสุขในศาสนาของตนเอง
พวกเขาแม้กระทั่งดึงดูดผู้อื่นให้เข้ามาในศาสนาของพวกเขา
เนื่องจากผู้คนของบารัตได้หลงลืมศาสนาของตนเอง พวกเขาจึงคิดว่าศาสนาอื่นนั้นดีกว่า
ผู้คนมากมายเดินทางไปต่างประเทศเพื่อหางานทำ เพราะพวกเขาสามารถมีรายได้ที่ดีที่นั่น
ละครถูกสร้างขึ้นมาอย่างมหัศจรรย์มาก
จำเป็นต้องมีสติปัญญาที่ดีมากในการทำความเข้าใจสิ่งนั้น
โดยการไตร่ตรองมหาสมุทรแห่งความรู้ลูกก็สามารถเข้าใจทุกสิ่งได้
ละครนี้ได้ถูกกำหนดแล้วเป็นนิรันดร์
ลูกๆต้องทำให้ผู้อื่นมีความสุขอยู่เสมอเช่นเดียวกับลูก
นี่เป็นธุรกิจของลูกที่จะชำระผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ให้บริสุทธิ์ งานของพ่อเป็นเช่นไร
งานของลูกก็เป็นเช่นนั้น
ให้ใบหน้าของลูกอยู่อย่างสดชื่นแจ่มใสอยู่เสมอเหมือนใบหน้าของเหล่าเทพ
ลูกรู้ว่าลูกกำลังจะกลายเป็นนายของโลก ดังนั้นลูกเป็นลูกที่น่ารัก
ลูกต้องระมัดระวังอย่างมากเกี่ยวกับความโกรธ
พ่อได้มาเพื่อให้มรดกแห่งความสุขแก่ลูกๆ ชี้หนทางไปสู่สวรรค์ให้กับทุกคน
พ่อคือผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุข
ลูกต้องเป็นผู้ประทานความสุขด้วยเช่นกัน อย่าได้เป็นเหตุของความทุกข์แก่ใคร
หากลูกเป็นเหตุของความทุกข์แก่ใคร การลงโทษของลูกจะเพิ่มขึ้นเป็น 100 เท่า
ไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากการลงโทษได้ จะมีศาลพิเศษสำหรับลูก พ่อพูดว่า:
หากลูกก่อให้เกิดอุปสรรค จะต้องมีการลงโทษอย่างมาก
ทุกวงจรลูกจะมีนิมิตว่าคนนั้นคนนี้จะกลายเป็นอะไร ในช่วงแรกๆ
พวกเขาได้มีการแสดงสิ่งเหล่านี้ แต่บาบาห้ามไม่ให้พวกเขาบอกผู้อื่น
ในตอนท้ายทุกคนจะรู้อย่างถูกต้อง
เมื่อลูกทำความก้าวหน้าต่อไปก็จะมีนิมิตด้วยความแรงมาก จะมีการขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ
คิวจะยาวลงไปถึงอาบู จะไม่มีใครสามารถได้พบกับบาบา พวกเขาจะพูดว่า: โอ้พระเจ้า!
กิจกรรมที่สูงส่งของท่าน... สิ่งนี้ได้มีการจดจำกันมาเช่นกัน
นักปราชญ์และบัณฑิตก็จะมาในตอนท้ายด้วยเช่นกัน บัลลังก์ของพวกเขาจะสั่นคลอน
ลูกๆจะมีความสุขอย่างมากมาย อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่งที่จากหายไปนาน และเวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รักและระลึกถึงจากแม่ พ่อ บัพดาดา
เพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่ลูกได้รับความรักและการจดจำระลึกถึง
ยิ่งลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเท่าไหร่ ลูกก็จะยิ่งได้รับความรักมากขึ้นเท่านั้น
บาปของลูกก็จะได้รับการปลดเปลื้องมากเท่านั้น และลูกสามารถซึมซับได้มากเท่านั้น
ให้ปรอทของความสุขของลูกๆควรอยู่ในระดับสูง ชี้หนทางให้กับใครก็ตามที่มา
มรดกที่ไม่มีขีดจำกัดจะต้องได้รับจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยหรือไม่? ต้องมีความเพียรพยายามเช่นนั้น! อัจชะ
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. กลับมาสูงส่งอย่างมากในวิธีการพูดและการปฏิสัมพันธ์ของลูก
ให้เพชรพลอยออกจากปากของลูกเท่านั้นอยู่เสมอ
รับใช้เพื่อทำให้ผู้อื่นทัดเทียมกับตัวลูกเอง อย่าได้ทำร้ายหัวใจของใคร
2. ระมัดระวังอย่างมากเกี่ยวกับความโกรธ
ใบหน้าของลูกควรสดชื่นแจ่มใสอยู่เสมอเหมือนกับใบหน้าของเหล่าเทพ
ทำให้ตัวลูกเองเป็นเทพด้วยพลังของความรู้และโยคะ
พร:
ขอให้ลูกเป็นผู้ที่มีสติปัญญาที่บริสุทธิ์ (ซาดพุทธิวัน sadbuddhivan)
และอยู่เหนือความสำนึกผิดต่อสิ่งที่กระทำผิดประเภทใด ๆอยู่เสมอ
และด้วยเหตุนี้จึงสัมผัสกับสภาพของการเป็นตัวของการบรรลุผล
ลูก ๆ ที่มอบเรือแห่งชีวิตของพวกเขาให้กับพ่อและจบสิ้นจิตสำนึกของ “ฉัน”ใดๆ
และไม่ปะปนการกำหนดของจิตใจตนเองกับศรีมัทจะอยู่เหนือการสำนึกผิดประเภทใด ๆอยู่เสมอ
และพวกเขาได้สัมผัสกับสภาพของการเป็นตัวของการบรรลุผล
ลูกเช่นนั้นเป็นลูกที่มีสติปัญญาบริสุทธิ์
ลูกที่มีสติปัญญาที่บริสุทธิ์เช่นนี้พิจารณาว่าพายุ (ทูฟานtoofan) เป็นของขวัญ (โทฟาtohfa)
และความขัดแย้งใดๆ ของธรรมชาติหรือซันสการ์นั้นเป็นวิธีการในการก้าวไปข้างหน้า
พวกเขาทำให้พ่อเป็นเพื่อนร่วมทางที่มั่นคงสม่ำเสมอของพวกเขา
เฝ้าดูทุกบทบาทในฐานะผู้สังเกตการณ์ที่ละวางและเคลื่อนไปในขณะที่มีความสุขและร่าเริงอยู่เสมอ
คติพจน์:
คลื่นแห่งความทุกข์ไม่สามารถมาถึงลูก ๆ
ที่ให้ความสุขในฐานะที่เป็นลูกของพ่อผู้ประทานความสุข