10.03.21 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน
ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์เหมือนดอกบัวในขณะที่อาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก
ทำตามคำแนะนำและแนวทางของพ่อผู้เดียว อย่าทำความเสียหายใดๆในงานรับใช้
คำถาม:
ลูกคนใดที่มายาชกอย่างหนักมาก? จุดหมายปลายทางสูงสุดคืออะไร?
คำตอบ:
มายาชกลูกที่อยู่ในสำนึกที่เป็นร่างอย่างหนักมาก พวกเขาติดกับอยู่ในนามและรูป
ทันทีที่สำนึกของการเป็นร่างเกิดขึ้นพวกเขาก็ถูกตบตี
สถานภาพของพวกเขาถูกทำลายด้วยสิ่งนี้
มันเป็นจุดหมายปลายทางที่สูงมากในการตัดสำนึกที่เป็นร่าง บาบาพูดว่า:
ลูกๆกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ!
เช่นที่พ่อเป็นผู้รับใช้ที่เชื่อฟังของลูกและดังนั้นจึงปราศจากความหลงทะนงตน
ดังนั้นลูกต้องกลับมาปราศจากความหลงทะนงตน ไม่ควรมีความหลงทะนงตนแม้แต่น้อย
เพลง:
ท่านจะไม่แยกห่างจากเราและจะไม่มีความทุกข์ในหัวใจของเรา
โอมชานติ
ลูกๆ ได้ยินเพลงแล้ว ลูกๆ พูดว่า:
เมื่อเราอยู่ในโลกที่ไม่มีตัวตนเราเป็นของบาบาและบาบาเป็นของเรา ลูกๆ
ได้รับความรู้อย่างชัดเจนมาก ลูกรู้ว่าลูกได้วนไปรอบวงจร
เวลานี้เราเป็นของท่านอีกครั้ง
ท่านมาเพื่อสอนราชาโยคะแก่เราและทำให้เราเป็นนายแห่งสวรรค์
ท่านมาอีกครั้งเหมือนกับที่ท่านมาในวงจรที่แล้ว พ่อพูดว่า: โอ้ ลูกๆ!
ดังนั้นอย่าเพียงแค่เป็นลูกของท่านและนั่งที่นี่ในมธุบัน
ในขณะที่อาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูกจงอยู่อย่างบริสุทธิ์เหมือนดอกบัว
ดอกบัวอยู่ในน้ำและยังคงอยู่เหนือน้ำ ไม่ได้สัมผัสกับน้ำ พ่อพูดว่า:
ลูกต้องอยู่ที่บ้านเพียงแต่อยู่อย่างบริสุทธิ์
นี่เป็นชาติเกิดสุดท้ายของหลายต่อหลายชาติเกิดของลูก
พ่อมาเพื่อชำระล้างมนุษย์ทั้งหมดให้บริสุทธิ์
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์และผู้ประทานหลุดพ้นสำหรับทุกคนคือผู้เดียวเท่านั้น
ไม่มีใครนอกจากท่านที่สามารถชำระทุกคนให้บริสุทธิ์ได้
ลูกรู้ว่าลูกได้ลงบันไดมาครึ่งวงจร ลูกต้องใช้ 84
ชาติเกิดของลูกครบสมบูรณ์อย่างแน่นอน เมื่อลูกครบวงจรของ 84
ชาติเกิดและไปถึงสภาพที่เสื่อมโทรมอย่างสิ้นเชิงแล้วพ่อก็ต้องมา
ไม่มีใครสามารถทำให้ลูกบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์ก่อนหน้านั้นได้
ไม่มีใครรู้จักพ่อหรือสิ่งสร้างของท่าน
ตามละครทุกคนต้องกลับมาไม่บริสุทธิ์และตาโมประธานในยุคเหล็ก
พ่อมาและชำระทุกคนให้บริสุทธิ์และพาพวกเขาไปสู่ดินแดนแห่งความสงบ
และจากนั้นลูกจึงประกาศสิทธิ์ในมรดกของดินแดนแห่งความสุขจากพ่อ
ไม่มีความทุกข์ในยุคทอง เมื่อตายในขณะที่มีชีวิตอยู่แล้วเวลานี้ลูกเป็นของพ่อ
พ่อพูดว่า: ลูกต้องอาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก
บาบาไม่เคยบอกให้ใครทิ้งบ้านและครอบครัวของพวกเขา ไม่เลย
ในขณะที่อยู่บ้านกับครอบครัวของลูก
ลูกเพียงแค่ต้องกลับมาบริสุทธิ์ในชาติเกิดสุดท้ายนี้
บาบาเคยบอกหรือว่าลูกต้องทิ้งบ้านและครอบครัวของลูกหรือ? ไม่เลย
ลูกจากบ้านของลูกด้วยตัวลูกเองเพื่อเพื่อประโยชน์ในการทำงานรับใช้ของพระเจ้า
ลูกบางคนกำลังทำงานรับใช้ของพระเจ้าในขณะที่อยู่ที่บ้าน
พวกเขาไม่ได้ถูกทำให้ออกจากบ้านของพวกเขา บาบาไม่ได้บอกลูกคนใดให้ทิ้งบ้านของลูก
ลูกมาที่นี่ด้วยตัวของลูกเองเพื่อทำงานรับใช้ บาบาไม่ได้ทำให้ลูกคนใดทิ้งบ้านของลูก
พ่อทางร่างของลูกบอกให้ลูกแต่งงาน
เนื่องจากลูกรู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาสุดท้ายของดินแดนแห่งความตายลูกจึงไม่ทำสิ่งนั้น
การแต่งงานหมายถึงการทำลายตนเองและดังนั้นลูกจะสามารถกลับมาบริสุทธิ์ได้อย่างไร?
แทนที่จะเป็นเช่นนั้นทำไมตัวลูกเองไม่ข้องแวะอยู่ในการทำให้บารัตเป็นสวรรค์?
ลูกต้องการอาณาจักรของราม พวกเขาร้องเรียกหา: โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์! รามของสีดา
รามได้โปรดมาและทำให้บารัตเป็นสวรรค์! พวกเขาพูดสิ่งนี้แต่พวกเขาไม่เข้าใจอะไรเลย
ซันยาสซีพูดว่าความสุขของเวลานี้เป็นเหมือนมูลกา มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ
ที่นี่ไม่มีความสุข
พวกเขาพูดสิ่งนี้แต่ไม่ได้เข้าไปในสติปัญญาของพวกเขาว่าพ่อจะไม่สร้างโลกที่ทำให้พวกเขาไม่มีความสุข
พ่อพูดว่า: ลูกได้ลืมไปแล้วหรือว่าไม่มีชื่อหรือร่องรอยของความทุกข์ในยุคทอง?
คันส์ฯลฯ มาจากที่ไหน? เวลานี้ลูกต้องทำตามคำแนะนำที่พ่อไม่มีขีดจำกัดให้กับลูก
ด้วยการทำตามการกำหนดของลูกเองลูกจะทำลายตนเอง
บางคนประหลาดใจเมื่อพวกเขาได้ยินความรู้นี้
พวกเขาถ่ายทอดความรู้และก็วิ่งหนีไปและกลายเป็นคนทรยศ
พวกเขาไปและสร้างความเสียหายให้กับงานรับใช้อย่างมากมาย!
แล้วพวกเขาจะกลายมาเป็นอะไร?
แทนที่จะทำให้ชีวิตของพวกเขามีคุณค่าเหมือนเพชรกลับกลายเป็นเหมือนเปลือกหอย
ในเวลาสุดท้ายลูกจะมีนิมิตของทุกสิ่งที่ลูกทำ
เนื่องจากพฤติกรรมเป็นเช่นนั้นลูกจึงประกาศสิทธิ์ในสถานภาพเช่นนั้น
ลูกต้องไม่ทำบาปใดๆที่นี่เพราะลูกกลายเป็นดวงวิญญาณบุญที่บริสุทธิ์
จะมีการลงโทษหนึ่งร้อยเท่าสำหรับบาปที่ลูกทำ
แม้ว่าลูกอาจจะไปสวรรค์แต่ลูกจะได้รับสถานภาพที่ต่ำมาก
ลูกมาที่นี่เพื่อศึกษาราชาโยคะแล้วลูกก็กลายเป็นปวงประชา!
มีความแตกต่างมากมายในสถานภาพที่ลูกได้รับ
ได้มีการอธิบายว่าใครก็ตามที่ให้บางสิ่งแก่ยักย่ะแล้วนำสิ่งนั้นกลับคืนไปจะใช้ชาติเกิดเป็นสัปเหร่อ
พฤติกรรมของลูกบางคนเป็นเช่นนั้นที่สถานภาพของพวกเขาลดลง บาบาอธิบายว่า:
อย่าได้มีการกระทำเช่นนั้นที่จะทำให้ลูกประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ต่ำในท่ามกลางปวงประชาแทนที่จะเป็นราชาหรือราชินี
ผู้ที่อุทิศตนให้กับยักย่ะแล้วหนีจากไปจะเป็นอย่างไร? พ่อได้อธิบายไว้ด้วยว่า: ลูกๆ
อย่าได้กระทำบาปใดๆ! มิฉะนั้นจะได้รับการลงโทษหนึ่งร้อยเท่า
แล้วทำไมลูกต้องสร้างความสูญเสียให้กับตนเองเล่า?
ผู้ที่อาศัยอยู่ที่บ้านและทำงานรับใช้มากมายจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงกว่าผู้ที่อาศัยอยู่ที่นี่
มีลูกๆ ที่ยากจนจำนวนมากที่ส่งเงิน 8 แอนนาหรือ 1 รูปี
คนจนประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงกว่าผู้ที่ให้เงินหลายพันที่นี่
คนจนประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงกว่าเพราะพวกขาไม่ได้ทำกรรมที่บาป เมื่อมีการทำบาป
การถูกลงโทษจะถูกสะสมหนึ่งร้อยเท่า
ลูกต้องกลับมาเป็นดวงวิญญาณบุญที่บริสุทธิ์และให้ความสุขแก่ทุกคน
หากลูกทำให้เกิดความทุกข์แล้วจะมีการตั้งศาล
จะได้รับนิมิตในสิ่งที่ลูกทำและจะมีการลงโทษสำหรับสิ่งนั้น
แม้กระทั่งสถานภาพของลูกก็จะถูกทำลาย
ลูกบางคนรับฟังสิ่งนี้แต่ก็ยังคงมีพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องต่อไป พ่อพูดว่า:
ใช้ชีวิตเหมือนน้ำนมและน้ำตาลเสมอ ถ้าลูกใช้ชีวิตเหมือนน้ำเกลือ
ลูกจะทำให้เกิดความเสียหายในงานรับใช้มากมาย หากลูกติดกับในนามหรือรูปของใคร
นั่นก็เป็นบาปที่ใหญ่โต มายาเป็นเหมือนหนู
เธอเป่าและกัดลูกในลักษณะที่แม้ว่าจะมีเลือดออกแต่ลูกก็ไม่รู้สึกตัว
มายายังทำให้เลือดของลูกออกด้วยเช่นกัน
เธอทำให้ลูกมีการกระทำเช่นนั้นที่ลูกไม่ตระหนักรู้ด้วยซ้ำว่าลูกกำลังทำอะไร
กิเลสทั้งห้าถลกหนังหัวลูกอย่างสมบูรณ์! บาบาต้องเตือนลูก
เพื่อที่ลูกจะได้ไม่พูดต่อหน้าศาลว่าลูกไม่ได้รับการเตือน
ลูกรู้ว่าพระเจ้ากำลังสอนลูก ท่านเองปราศจากความหลงทะนงตนอย่างมาก! ท่านพูดว่า:
พ่อเป็นคนรับใช้ที่เชื่อฟังของลูก ลูกบางคนมีความหยิ่งยโสมาก!
หลังจากเป็นของบาบาแล้วพวกเขาก็กระทำเช่นนั้น อย่าได้ถามเลย!
เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้วผู้ที่อาศัยอยู่ข้างนอกที่บ้านกับครอบครัวของพวกเขานั้นล้ำหน้าพวกเขามาก
ทันที่ที่ลูกมีสำนึกที่เป็นร่างมายาจะต่อยลูกอย่างหนัก
การทำลายสำนึกที่เป็นร่างคือจุดหมายปลายทางที่สูง
ทันทีที่สำนึกที่เป็นร่างเกิดขึ้นลูกก็ถูกตบตี
แล้วทำไมลูกต้องมีสำนึกที่เป็นร่างที่ทำให้สถานภาพของลูกถูกทำลาย?
ไม่ควรที่ลูกจะต้องกวาดพื้นเมื่อลูกไปที่นั่น หากมีลูกคนใดถามบาบา บาบาก็จะบอกลูก
ลูกแต่ละคนสามารถเข้าใจได้ด้วยตนเองว่าลูกกำลังทำงานรับใช้มากแค่ไหนและลูกให้ความสุขแก่ผู้คนมากมายแค่ไหน
มาม่าและบาบาให้ความสุขแก่ทุกคน พวกเขามีความสุขมาก!
บาบาเคยร่ายรำในความรู้อย่างมากในบอมเบย์ มีหลายคนที่เป็นเหมือนนกชาร์ทัค (นกในเทพนิยายที่ดื่มน้ำทิพย์)
บาบาพูดว่า:
พ่อร่ายรำในความรู้เบื้องหน้าผู้ที่กระตือรือร้นที่จะได้ยินความรู้อย่างมาก
และดังนั้นประเด็นที่ดีมากจึงปรากฏออกมา นกชาร์ทรัคดึงสิ่งนี้เข้าไปภายในตนเอง
ลูกก็ต้องเป็นเหมือนนกเหล่านั้นเช่นกันแล้วเมื่อนั้นลูกจะสามารถทำตามได้
ลูกต้องทำตามศรีมัท หากลูกทำตามการกำหนดของตนเองและประณามพ่อ
ลูกจะทำให้เกิดความเสียหายมากมาย เวลานี้พ่อกำลังทำให้ลูกรู้คิด บารัตเคยเป็นสวรรค์
ไม่มีใครคิดว่าบารัตเป็นสวรรค์ในตอนนี้
ไม่มีแผ่นดินอื่นใดที่บริสุทธิ์เหมือนอย่างบารัต พวกเขาพูดสิ่งนี้
แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่าพวกเขาชาวบารัตเคยเป็นชาวสวรรค์
ที่นั่นเคยมีความสุขที่ไร้ขีดจำกัด
กูรูนานากร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าและวิธีที่ท่านมาและชำระเสื้อผ้าที่สกปรกไม่บริสุทธิ์
คำสรรเสริญของท่านคือท่านคือผู้ที่ไม่มีตัวตน แทนที่จะเป็น“ชีวาลิงกัม”
พวกเขาใช้ชื่อว่า“บัลลังก์ที่เป็นอมตะ”
เวลานี้พ่อกำลังอธิบายความลับของทั้งโลกแก่ลูก ลูกๆ อย่าได้กระทำบาปแม้แต่บาปเดียว!
มิฉะนั้นแล้วการลงโทษจะถูกสะสมหนึ่งร้อยเท่า
หากลูกประณามพ่อสถานภาพของลูกจะถูกทำลาย ลูกต้องระมัดระวังอย่างมาก
ทำให้ชีวิตของลูกมีค่าเหมือนเพชร มิฉะนั้นจะมีการสำนึกผิดเสียใจในภายหลังอย่างมาก
ไม่ว่าลูกจะกระทำความผิดอะไร สิ่งนั้นจะเฝ้าแต่กัดกร่อนลูกอยู่ข้างใน
ฉันจะทำสิ่งเดียวกันทุกวงจรเพื่อให้สถานภาพของฉันกลับมาต่ำลงหรือ? พ่อพูดว่า:
หากลูกปรารถนาที่จะทำตามแม่และพ่อแล้วจงทำงานรับใช้ด้วยความซื่อสัตย์
มายาจะพยายามผลักดันตัวเธอเองให้เข้ามาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
หัวหน้าศูนย์ต้องปราศจากความหลงทะนงตนอย่างสมบูรณ์
ดูสิว่าพ่อปราศจากความหลงทะนงตนเพียงใด! ลูกบางคนรับการรับใช้ส่วนตัวจากคนอื่น
พ่อปราศจากความหลงทะนงตนอย่างมาก ท่านไม่เคยโกรธใคร หากลูกๆไม่เชื่อฟัง
พ่อสามารถอธิบายให้กับพวกเขา: ลูกกำลังทำอะไร?
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดเท่านั้นที่รู้ทุกสิ่ง ไม่ใช่ลูกทุกคนจะมีค่าเท่ากัน
ยังคงมีบางคนที่ไม่มีค่า บาบายังคงอธิบายให้กับลูกอยู่เรื่อยๆ มีลูกมากมาย
จำนวนของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นและพวกเขาจะมีจำนวนหลายแสน พ่อเตือนลูกอยู่เรื่อยๆว่า:
ลูกๆอย่าได้ไม่ระมัดระวังและทำความผิด!
ลูกมาที่นี่เพื่อกลับมาบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์
ดังนั้นอย่าได้มีการกระทำที่ไม่บริสุทธิ์! อย่าติดกับในชื่อหรือรูปของใคร!
อย่ากลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง! มีสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณและเฝ้าแต่จดจำพ่อ!
เฝ้าแต่ทำตามศรีมัท! มายามีพลังมาก บาบาสามารถอธิบายทุกสิ่ง อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน
ผู้ที่เป็นที่รักที่จากหายไปนานและขณะนี้ได้กลับมาพบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึงและสวัสดีตอนเช้าจากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดมนัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. กลับมาปราศจากความหลงทะนงตนเหมือนพ่อ อย่ารับการรับใช้ส่วนตัวจากใคร!
อย่าทำให้ใครมีความทุกข์!
อย่ากระทำกรรมที่เป็นบาปใดๆที่จะทำให้สัมผัสกับการถูกลงโทษ
อยู่ด้วยกันเหมือนน้ำนมและน้ำตาล
2. ทำตามศรีมัทของพ่อผู้เดียวและไม่กระทำตามการกำหนดของจิตใจตนเอง
พร:
ขอให้ลูกเป็นนายผู้สร้างที่ดูแลโลกด้วยระดับของความคิดอันสูงส่งของลูก
ตามสติปัญญาของใครบางคนเป็นเช่นไรบนพื้นฐานของความสูงส่งนั้นความเร็วของพวกเขาก็เป็นไปอย่างเร็วตามนั้น
ด้วยความชัดเจนของระดับสติปัญญาอันสูงส่งของลูกจงท่องทัวร์ไปรอบโลกในหนึ่งวินาทีและดูแลทุกดวงวิญญาณ
ทำให้พวกเขามีความพอใจ
มากเท่าที่ลูกกลายเป็นผู้ปกครองโลกและยังคงเดินทางท่องทัวร์ไปรอบๆตามนั้นเสียงจะดังออกมาจากทุกทิศทางที่พวกเขาได้เห็นแสงซึ่งพวกเขาได้เห็นเทวดานางฟ้ากำลังเดิน
สำหรับสิ่งนี้จงเป็นผู้ให้คุณประโยชน์กับตนเองและให้คุณประโยชน์ต่อโลกและเป็นนายผู้สร้างด้วยเช่นกัน
คติพจน์:
การกลายเป็นนายผู้ประทานและให้ประสบการณ์ของการบรรลุผลกับดวงวิญญาณมากมายคือการกลับมาทัดเทียมกับพ่อบราห์มา
คำพูดที่สูงส่งอันล้ำค่าของมาเตชวารีจี
1) อะไรเป็นข้อพิสูจน์ว่าพระเจ้าไม่ได้อยู่ทั่วไปในทุกหนทุกแห่ง?
ในกีตะเพชรพลอยของคัมภีร์ทั้งหมดมีคำพูดของพระเจ้าคือ ลูกๆ ที่ใดมีชัยชนะ
ที่นั่นมีพ่ออยู่ นี่คือคำพูดที่สูงส่งของพระเจ้า
ฉันอยู่ในเทือกเขาหิมาลัยซึ่งเป็นภูเขาที่สูงที่สุดในบรรดาภูเขาทั้งหมด
และในบรรดางูฉันคืองูสีดำ ด้วยเหตุนี้เองในบรรดาภูเขาพวกเขาแสดงภูเขาไกลาส
และในบรรดางูพวกเขาแสดงงูสีดำ
สิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าถ้าพระเจ้าอยู่ในงูดำจากงูทั้งหมดแล้วท่านก็ไม่ได้อยู่ในงูทั้งหมด
ถ้าพระเจ้าอยู่บนภูเขาที่สูงที่สุดแล้วท่านก็ไม่ได้อยู่ในภูเขาที่ต่ำกว่า
แล้วมีการกล่าวว่า: ที่ใดมีชัยชนะที่นั่นมีการเกิด นั่นคือท่านไม่ได้พ่ายแพ้
สิ่งเหล่านี้พิสูจน์ว่าพระเจ้าไม่ได้มีอยู่ทั่วไปในทุกหนแห่ง
ในด้านหนึ่งพวกเขาพูดสิ่งนี้
และในอีกด้านหนึ่งพวกเขากล่าวว่าพระเจ้ามาในหลายรูปแบบและพวกเขาได้แสดง 24
อวตารของพระเจ้า พวกเขากล่าวว่าปลาและจระเข้ฯลฯเป็นทุกรูปของพระเจ้า
นี่คือความรู้ผิดของพวกเขา
พวกเขาเพียงแค่คิดว่าพระเจ้าอยู่ในทุกหนแห่งเมื่อในความเป็นจริงในยุคเหล็กเป็นมายาที่มีอยู่ในทุกหนทุกแห่ง
แล้วพระเจ้าจะอยู่ในทุกหนแห่งได้อย่างไร? มีการกล่าวถึงในกีตะเช่นกัน:
ฉันไม่ได้อยู่ในมายา สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่าพระเจ้าไม่ได้อยู่ในทุกหนทุกแห่ง
2) โลกที่ไม่มีตัวตน - ที่อยู่อาศัยของดวงวิญญาณและดวงวิญญาณสูงสุด
เรารู้ดีว่าเมื่อเราพูดถึงโลกที่ไม่มีตัวตน
ไม่มีตัวตนไม่ได้หมายความว่าโลกนี้ไม่มีรูปแบบ
เมื่อเราพูดถึงโลกที่ไม่มีตัวตนย่อมมีความหมายอย่างแน่นอน มีโลกแน่นอน
แต่ไม่มีรูปแบบเหมือนโลกที่มีตัวตน ในทำนองเดียวกันดวงวิญญาณสูงสุดนั้นไม่มีตัวตน
แต่แน่นอนว่าท่านมีรูปที่ละเอียดอ่อนของท่านเอง
ดังนั้นดินแดนของเราดวงวิญญาณและดวงวิญญาณสูงสุดจึงเป็นโลกที่ไม่มีตัวตน
แล้วเมื่อเราพูดถึงโลกนั่นก็แสดงให้เห็นว่ามีโลกอยู่ที่นั่นและเราอาศัยอยู่ที่นั่นและด้วยเหตุนี้เองจึงได้ให้ชื่อว่า
"โลก"
ผู้คนในโลกคิดว่ารูปของพระเจ้าคือรูปของธาตุแห่งแสงที่คงอยู่ตลอดไปเป็นนิรันดร์
แต่นั่นคือที่อยู่อาศัยของพระเจ้าซึ่งเรียกอีกอย่างว่าบ้านสำหรับผู้ที่เกษียณเช่นกัน
ดังนั้นเราจึงไม่สามารถพูดได้ว่าบ้านของพระเจ้าคือพระเจ้า
อีกโลกคือโลกที่ละเอียดอ่อนซึ่งมีเทพบราห์มาวิษณุและชังการ์อาศัยอยู่ในรูปที่ละเอียดอ่อนของพวกเขา
และนี่คือโลกวัตถุหรือโลกที่มีตัวตนซึ่งแบ่งเป็นสองส่วน
หนึ่งคือโลกแห่งสวรรค์ที่ปราศจากกิเลสซึ่งมีความสุขความบริสุทธิ์และความสงบอย่างสมบูรณ์เป็นเวลาครึ่งวงจร
อีกโลกหนึ่งคือโลกแห่งความทุกข์และความไม่สงบที่มีกิเลสอันเลวร้าย
ทำไมเราถึงบอกว่ามีสองโลกนี้?
เพราะผู้คนพูดว่าทั้งโลกสวรรค์และนรกถูกสร้างโดยพระเจ้า
แต่คำพูดของพระเจ้าสำหรับสิ่งนี้คือ ลูกๆพ่อไม่ได้สร้างโลกแห่งความทุกข์
โลกที่พ่อสร้างคือโลกแห่งความสุข
โลกแห่งความทุกข์และความไม่สงบเป็นเพราะดวงวิญญาณมนุษย์ได้ลืมตนเองและลืมพ่อเองดวงวิญญาณสูงสุด
และเหตุนี้เองพวกเขาจึงต้องทุกข์ทรมาน
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ว่าในขณะที่มีโลกแห่งความสุขและบุญแล้วจะไม่มีโลกอยู่ที่นั่น
ใช่เมื่อเราพูดว่าเทพอาศัยอยู่ที่นั่นแล้วย่อมมีกิจกรรมทั้งหมดที่นั่นแน่นอน
อย่างไรก็ตามเป็นที่แน่นอนว่าไม่มีสิ่งสร้างใดๆผ่านกิเลสที่นั่น
และด้วยเหตุนี้จึงไม่มีบ่วงกรรม
โลกนั้นเรียกว่าโลกแห่งสวรรค์และเป็นอิสระจากบ่วงกรรม
ดังนั้นหนึ่งคือโลกที่ไม่มีตัวตน อีกโลกหนึ่งคือโลกที่ละเอียดอ่อน
และสามคือโลกวัตถุหรือโลกที่มีตัวตน อัจชะ