19.01.21       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวานจดจำพ่อที่แสนหวานของลูกและลูกจะกลายเป็นเทพที่สะโตประธาน ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง

คำถาม:
เช่นที่ลูกๆ สัมผัสกับแรงดึงของพ่อ ในทำนองเดียวกันทุกคนจะสัมผัสกับการถูกดึงจากลูกคนไหน?

คำตอบ:
จากผู้ที่กลายเป็นดอกไม้ เช่นที่เด็กเล็กๆ เป็นดอกไม้และไม่ตระหนักรู้ในกิเลสและดังนั้นทุกคนจึงถูกดึงดูดเข้าหาพวกเขา ในทำนองเดียวกันเมื่อลูกๆ กลายเป็นดอกไม้ นั่นคือเมื่อลูกกลับมาบริสุทธิ์ทุกคนก็จะถูกดึงดูด ไม่ควรจะมีหนามของกิเลสในตัวลูก

โอมชานติ
ลูกๆ ทางจิตรู้ว่านี่คือยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุด ลูกสามารถเห็นใบหน้าที่สูงส่งที่สุดในอนาคตของลูกหรือไม่? ลูกสามารถเห็นเครื่องแต่งกายที่สูงส่งที่สุดของลูกหรือไม่? ลูกจะรู้สึกหรือไม่ว่าลูกจะไปสู่โลกใหม่ยุคทองในราชวงศ์ของลักษมีและนารายณ์อีกครั้งนั่นคือไปสู่ดินแดนแห่งความสุขและลูกจะกลายเป็นผู้ที่สูงส่งที่สุด? ในขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ลูกมีความคิดเหล่านี้หรือไม่? เมื่อนักเรียนกำลังศึกษาเล่าเรียนสติปัญญาของพวกเขาก็มีสำนึกรู้ว่าพวกเขากำลังศึกษาเล่าเรียนอยู่ในชั้นไหน “ฉันจะเป็นนักกฎหมาย” หรือ “ฉันจะกลายเป็นผู้นั้นผู้นี้” ในทำนองเดียวกันเมื่อลูกนั่งที่นี่ลูกก็ตระหนักรู้ว่าลูกจะไปสู่ราชวงศ์วิษณุ สองรูปของวิษณุคือลักษมีและนารายณ์ เทวา และเทวี เวลานี้สติปัญญาของลูกเป็นไปในทางจิต สิ่งเหล่านี้จะไม่หมุนอยู่ในสติปัญญาของใครอื่น สิ่งเหล่านี้อยู่ในสติปัญญาของลูกๆ นี่ไม่ใช่สัตซังธรรมดา (ความเป็นมิตรของสัจจะ) ลูกกำลังนั่งอยู่ที่นี่ด้วยความเข้าใจว่าลูกกำลังนั่งในความเป็นมิตรของบาบาที่แท้จริงที่เรียกว่าชีวา ชีพบาบาผู้เดียวเท่านั้นคือผู้สร้าง ท่านผู้เดียวเท่านั้นที่รู้ถึงตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้างและท่านให้ความรู้นั้นแก่เรา ราวกับว่าท่านกำลังบอกเรื่องราวของเมื่อวานนี้แก่พวกเรา ขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ลูกต้องจดจำว่าลูกมาที่นี่เพื่อที่จะได้รับการฟื้นคืนสู่สภาพเดิมนั่นคือการเปลี่ยนร่างกายของลูกให้กลายเป็นร่างของเทพ ดวงวิญญาณพูดว่า: นี่คือร่างเก่าที่ตาโมประธานของฉันซึ่งฉันต้องเปลี่ยนและกลายเป็นเช่นลักษมีละนารายณ์ เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกนั้นสูงส่งมาก ครูที่กำลังสอนลูกจะฉลาดมากกว่านักเรียนที่กำลังศึกษาเล่าเรียนอย่างแน่นอน ท่านกำลังให้การศึกษาแก่เราและกำลังสอนเราให้ทำกรรมดีและดังนั้นท่านต้องสูงส่งอย่างแน่นอน ลูกรู้ว่าพระเจ้าผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใดกำลังสอนเรา ในอนาคตเราจะกลายเป็นเทพเช่นพวกเขา สิ่งที่เรากำลังศึกษาเล่าเรียนนี้เป็นไปเพื่อโลกใหม่ในอนาคต ไม่มีใครอื่นแม้กระทั่งรู้เกี่ยวกับโลกใหม่ เวลานี้เข้าไปอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลักษมีและนารายณ์เป็นนายของโลกใหม่ สิ่งนี้ต้องซ้ำรอยแน่นอน พ่ออธิบาย: พ่อสอนลูกและเปลี่ยนลูกจากมนุษย์ให้กลายเป็นเทพ แน่นอนมันจะตามลำดับกันไปในบรรดาเทพเช่นกัน เป็นอาณาจักรที่สูงส่งใช่หรือไม่? ตลอดทั้งวันลูกต้องมีความคิดว่า: ฉันคือดวงวิญญาณ ฉันซึ่งเป็นดวงวิญญาณที่ไม่บริสุทธิ์มากและเวลานี้กำลังจดจำระลึกถึงพ่อผู้บริสุทธิ์เพื่อที่จะกลับมาบริสุทธิ์ ลูกต้องเข้าใจความหมายของการจดจำระลึกถึงด้วยเช่นกัน ดวงวิญญาณจดจำพ่อที่แสนหวานของเขา พ่อพูดเองว่า: ลูกๆ ด้วยการจดจำพ่อ ลูกจะกลายเป็นเทพที่สะโตประธาน ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง พ่อจะถามอย่างแน่นอนว่า: ลูกจดจำพ่อเป็นเวลานานแค่ไหน? ในการจดจำระลึกถึงที่มีการต่อสู้รบรากับมายา ลูกเองก็สามารถเข้าใจได้ด้วยเช่นกันว่าเมื่อไม่ใช่การจาริกแสวงบุญแต่เหมือนการรบรามากกว่า มีอุปสรรคมากมายในสิ่งนี้ มายาสร้างอุปสรรคให้ลูกในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง นั่นคือเธอทำให้ลูกลืม ลูกพูดว่า: บาบา เรามีพายุของมายามากมายในขณะที่กำลังอยู่ในการจดจำระลึกถึงท่าน พายุอันดับหนึ่งคือสำนึกที่เป็นร่าง แล้วก็เป็นตัณหาราคะ จากนั้นก็เป็นความโกรธ ความละโมบ ความผูกพันยึดมั่น และความหลงทะนงตน ลูกๆ พูดว่า: บาบา เราพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้มีอุปสรรคเมื่อเราอยู่ในการจดจำระลึกถึง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีพายุ วันนี้เป็นพายุแห่งความโกรธหรือวันนี้มีพายุของความละโมบ วันนี้สภาพของฉันดีมากและฉันก็ไม่มีพายุใดๆ ฉันอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงทั้งวันและฉันมีความสุขมาก ฉันจดจำบาบาอย่างมาก น้ำตาแห่งความรักก็ไหลรินอยู่เรื่อยๆในการจดจำระลึกถึง โดยการอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อลูกจะกลับมาอ่อนหวาน ลูกๆ เข้าใจว่าลูกไปถึงที่ใดแล้วโดยการพ่ายแพ้ต่อมายา ลูกบางคนนั้นก็คำนวณว่ามีกี่เดือนและกี่วันอยู่ในวงจร มันเข้าไปสู่สติปัญญาของลูกว่าถ้าใครบางคนพูดว่าระยะเวลาของวงจรนั้นเป็นเวลาหลายแสนปีก็ไม่มีใครสามารถคำนวณอะไรได้ พ่ออธิบายว่า วงจรโลกนี้ยังคงหมุนต่อไป ลูกรู้ว่าลูกใช้กี่ชาติเกิดในทั้งวงจรและลูกเข้าไปสู่ราชวงศ์ได้อย่างไร สิ่งเหล่านี้ใหม่โดยสิ้นเชิง เป็นความรู้ใหม่สำหรับโลกใหม่ สวรรค์เรียกว่าโลกใหม่ ลูกจะพูดว่าลูกคือมนุษย์ในปัจจุบันและกำลังจะกลายเป็นเทพ สถานภาพเทพนั้นสูงส่ง ลูกๆ รู้ว่าลูกได้รับความรู้ที่พิเศษสุด ผู้เดียวที่สอนเรานั้นพิเศษสุด ที่ปราศจากภาพลักษณ์ ท่านไม่มีภาพลักษณ์ที่มีตัวตน ท่านไม่มีตัวตนเสมอ เพียงแค่ดูว่าท่านมีบทบาทที่ดีมากในละครอย่างไร พ่อสอนเราอย่างไร? พ่อบอกลูกเองว่า: พ่อเข้ามาในร่างนั้นร่างนี้ ท่านยังบอกลูกด้วยเช่นกันว่าท่านเข้ามาในร่างใด ผู้คนสับสนว่า: ท่านเข้ามาในร่างเดียวกันเสมอหรือไม่? อย่างไรก็ตามนี่คือละคร ไม่สามารถมีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในสิ่งนี้ได้ เพียงลูกๆ เท่านั้นที่รับฟังสิ่งเหล่านี้และซึมซับสิ่งเหล่านี้ แล้วจึงถ่ายทอดกับผู้อื่นด้วยวิธีที่ชีพบาบาสอนลูก แล้วพวกเราก็จะสอนดวงวิญูญาณอื่นๆ เป็นดวงวิญญูาณที่ศึกษาเล่าเรียน เป็นดวงวิญญาณที่ศึกษาเล่าเรียนและสอนผู้อื่น ดวงวิญญาณมีคุณค่าที่สุด ดวงวิญญาณไม่สูญสลายและเป็นอมตะ เป็นเพียงร่างกายเท่านั้นที่ถูกทำลาย เราดวงวิญญาณกำลังได้รับความรู้จากพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดของเรา เรากำลังได้รับความรู้ของผู้สร้างและตอนเริ่ ม ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้างและ 84 ชาติเกิด ใครกำลังได้รับความรู้นี้? ดวงวิญญาณกำลังได้รับความรู้ ดวงวิญญาณไม่สูญสลาย ความผูกพันยึดมั่นควรจะเป็นกับสิ่งที่ไม่สูญสลายเท่านั้นไม่ใช่สิ่งที่สูญสลาย ลูกมีความผูกพันยึดมั่นกับร่างกายที่สูญสลายมาเป็นเวลานานแล้ว เวลานี้ลูกเข้าใจแล้วว่าลูกแต่ละคนคือดวงวิญญูาณและลูกต้องละทิ้งจิตสำนึกของร่างกาย ลูกบางคนเขียนว่า: ฉันดวงวิญญาณทำงานนี้ ฉันดวงวิญญาณให้คำบรรยายนี้ในวันนี้ ฉันดวงวิญญาณจดจำบาบาอย่างมากในวันนี้ ผู้เดียวนั้นคือดวงวิญญาณสูงสุดที่เต็มไปด้วยความรู้ ท่านกำลังให้ความรู้มากมายแก่ลูก ลูกรู้จักโลกที่ไม่มีตัวตนและอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน ผู้คนไม่มีสำนึกรู้ในสิ่งใดในสติปัญญาของเขา สติปัญญาของลูกตระหนักรู้ว่าใครคือผู้สร้าง ผู้สร้างของโลกมนุษย์นี้ได้รับการจดจำและดังนั้นท่านต้องมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่อย่างแน่นอน ลูกรู้ว่าไม่มีมนุษย์คนใดจดจำดวงวิญญาณหรือดวงวิญญาณสูงสุดได้ พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่ให้ความรู้นี้แก่ลูก พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ โดยการพิจารณาว่าตนเองเป็นร่างกายลูกก็ได้ห้อยกลับหัวลง ดวงวิญญาณคือสัจจะ ผู้มีชีวิต และเป็นตัวของความปิติ การยกย่องสรรเสริญสูงสุดเป็นของดวงวิญญาณ มีการยกย่องสรรเสริญของดวงวิญญาณของพ่อผู้เดียวมากมาย ท่านผู้เดียวเท่านั้นคือผู้ขจัดความทุกข์เเละเป็นผู้ประทานความสุข ยุงจะไม่ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุขหรือมหาสมุทรแห่งความรู้ ไม่เลย นี่คือคำยกย่องสรรเสริญของพ่อ ลูกแต่ละคนคือผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุขด้วยเช่นกันเพราะลูกคือลูกๆของพ่อนั้นที่ขจัดความทุกข์ของทุกคนและให้ความสุขแก่พวกเขาใช่หรือไม่? และนั่นก็เป็นไปถึงครึ่งวงจรด้วย ไม่มีใครอื่นมีความรู้นี้ เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เต็มไปด้วยความรู้ เราไม่มีความรู้ ถ้าเราไม่รู้จักแม้กระทั่งพ่อผู้เดียว เราจะมีความรู้อะไรอื่นอีกไหม? เวลานี้ลูกรู้สึกว่าลูกเป็นผู้ที่รับความรู้นี้ก่อน ก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้อะไรเลย ทารกไม่มีความรู้หรือข้อบกพร่องใดๆ เพราะทารกบริสุทธิ์จึงกล่าวได้ว่าเป็นดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ ยิ่งเด็กอายุน้อยมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเป็นดอกไม้อันดับหนึ่งมากเท่านั้น ที่เกือบจะเหมือนราวกับว่าเขาอยู่ในสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของเขา เขาไม่ได้รู้สิ่งใดเลยเกี่ยวกับการกระทำหรือการกระทำที่เป็นบาป ทารกก็เพียงแค่รู้จักตนเอง เขาเป็นดอกไม้และดังนั้นจึงดึงดูดทุกคน เช่นเดียวกับที่เวลานี้บาบากำลังดึงดูดลูก พ่อได้มาเพื่อทำให้ลูกทุกคนเป็นดอกไม้ ลูกมีหนามที่ไม่ดีมากในตัวลูกด้วยเช่นกัน มีหนามของกิเลสทั้งห้า เวลานี้ลูกมีความรู้ของดอกไม้และหนาม มีป่าหนามด้วยเช่นกัน ป่าของพุ่มบาบูลนั้นมีขนาดใหญ่มาก หลายสิ่งหลายอย่างทำขึ้นมาจากหนามเหล่านั้น หนามเปรียบได้กับมนุษย์ พ่ออธิบายว่า: เวลานี้มีหนามของมนุษย์มากมายที่เป็นสาเหตุของความทุกข์มากมาย ด้วยเหตุนี้เองโลกนี้จึงเรียกว่าโลกแห่งความทุกข์ พวกเขาแม้กระทั่งพูดว่า: พ่อคือผู้ประทานความสุข มายาราวันเป็นผู้ประทานความทุกข์ จากนั้นในยุคทองจะไม่มีมายาและสิ่งเหล่านี้จะไม่มีอยู่ที่นั่นเช่นกัน ในละครจะไม่เล่นบทบาทเดียวกันซ้ำสองครั้ง สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าทุกบทบาทการที่แสดงนั้นใหม่ ลองคิดดูว่า ตั้งแต่ยุคทองจนถึงตอนนี้ วันเวลาเปลี่ยนไปและกิจกรรมทั้งหมดก็เปลี่ยนไป บันทึกของกิจกรรมของ 5000 ปีที่สมบูรณ์นั้นถูกบันทึกไว้ในลูกดวงวิญูญาณและสิ่งนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่ละดวงวิญญาณมีบทบาทของตนเองบันทึกไว้ ไม่มีใครสามารถเข้าใจสิ่งเดียวนี้ เวลานี้ลูกรู้ถึงตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบ นี่คือโรงเรียนใช่หรือไม่ ลูกต้องรู้ถึงตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของโลก นี่คือการศึกษาที่จะจดจำพ่อและจะกลับมาบริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน ก่อนหน้าสิ่งนี้ลูกรู้หรือไม่ว่าลูกต้องกลายเป็นเช่นนั้น? พ่ออธิบายทุกสิ่งอย่างชัดเจนมาก ลูกเป็นเช่นนั้นในตอนแรกแล้วลูกก็ค่อยๆลงมาทีละน้อยและเวลานี้ลูกได้กลายเป็นเช่นนี้ ดูสิว่าโลกนี้กลายเป็นอย่างไร! มีมนุษย์มากมายเหลือเกิน ลองคิดดูว่าอาณาจักรของลักษมีและนารายณ์จะเป็นอย่างไร พระราชวังที่พวกเขาอยู่นั้นจะประดับด้วยอัญมณีและเพชร สิ่งนี้เข้าไปอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าเวลานี้ลูกกำลังกลายเป็นผู้อยู่อาศัยในสวรรค์ ที่นั่นลูกจะสร้างพระราชวังของลูกเอง ไม่ใช่ว่าดวาราก้า (เมืองทองคำของกฤษณะ) จะปรากฏออกมาจากเบื้องล่างตามที่ปรากฎในพระคัมภีร์ คำว่า “คัมภีร์” ยังคงดำเนินต่อเนื่องไป พวกเขาไม่สามารถเรียกสิ่งนั้นเป็นสิ่งอื่นใดได้ หนังสืออื่นๆ ใช้สำหรับการศึกษาเล่าเรียน หนังสืออีกประเภทหนึ่งคือนวนิยาย อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านี้เรียกว่าคัมภีร์หรือหนังสือทางศาสนา หนังสืออื่นนั้นก็เป็นไปเพื่อจะศึกษาเล่าเรียน ผู้ที่ศึกษาคัมภีร์เรียกว่าผู้เลื่อมใสศรัทธา มีสองสิ่ง ความเลื่อมใสศรัทธาและความรู้ มีการวางเฉยในสิ่งใด ความเลื่อมใสศรัทธาคือความรู้? แน่นอนย่อมกล่าวได้ว่าเป็นความเลื่อมใสศรัทธา เวลานี้ลูกๆ ได้รับความรู้ที่จะทำให้ลูกกลับมาสูงส่ง เวลานี้พ่อกำลังทำให้ลูกกลายเป็นผู้ประทานความสุข ดินแดนแห่งความสุขนั้นเรียกว่าสวรรค์ ลูกกำลังจะไปสู่ดินแดนแห่งความสุขและดังนั้นท่านจึงสอนลูก เป็นลูก ดวงวิญญาณที่รับฟังความรู้นี้ ดวงวิญญาณไม่ได้มีศาสนา ดวงวิญญาณคือดวงวิญญาณ เมื่อดวงวิญญาณอยู่ในร่างกายศาสนาทางร่างกายจะแตกต่างกัน ศาสนาของดวงวิญญาณคืออะไร? ดวงวิญญาณเป็นเหมือนจุดและเป็นตัวแห่งความสงบ ดวงวิญญาณอาศัยอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ ดินแดนแห่งการหลุดพ้น เวลานี้พ่ออธิบายว่า: ลูกทั้งหมดมีสิทธิ์ มีลูกๆมากมายที่ได้แปรเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอื่นแล้วพวกเขาก็จะปรากฏออกมาและกลับมาสู่ศาสนาดั้งเดิมของพวกเขา ผู้ที่ออกจากศาสนาเทพและไปสู่ศาสนาอื่นทั้งหมดนจะกลับมาสู่สถานที่ของตนเอง ไม่มีใครอื่นสามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้ ก่อนอื่นให้คำแนะนำของพ่อ เป็นในสิ่งนี้ที่ทุกคนสับสน เวลานี้ลูกๆ รู้ว่าใครกำลังสอนลูก พ่อกำลังสอนลูก กฤษณะคือผู้มีร่างกาย ผู้นี้(บราห์มา) เรียกว่าดาด้า ทั้งหมดเป็นพี่น้องกันและทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับสถานภาพ นี่คือร่างของพี่น้องชาย(บราเธอร์)และนี่คือร่างของพี่น้องหญิง(ซิสเตอร์) เวลานี้ลูกรู้สิ่งนี้เช่นกัน ดวงวิญญูาณเป็นเพียงดวงดาวเล็กๆ ความรู้ทั้งหมดนี้อยู่ในดวงดาวเล็กๆ ดวงดาวไม่สามารถพูดได้หากไม่มีร่างกาย ดวงดาวต้องการอวัยวะที่จะใช้เพื่อเล่นบทบาท โลกของดวงดาวนั้นแยกห่างกัน จากนั้นดวงวิญญาณก็มาที่นี่และรับร่างกายมาใช้ นั่นคือบ้านของดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณเป็นจุดเล็กๆ ในขณะที่ร่างกายเป็นสิ่งที่ใหญ่ ดังนั้นผู้คนจึงจดจำสิ่งนั้น(ร่างกาย)อย่างมาก เวลานี้ลูกต้องจดจำพ่อสูงสุด วิญญาณสูงสุด ผู้เป็นหนึ่งเดียว ท่านคือสัจจะ เมื่อชุมนุมของดวงวิญญาณกับดวงวิญญาณสูงสุดเกิดขึ้น ก็ได้มีการจดจำด้วยเช่นกันว่า ดวงวิญญาณได้อยู่แยกห่างจากดวงวิญญาณสูงสุดเป็นเวลานาน เราได้อยู่แยกห่างจากบาบา ลูกจำได้หรือไม่ว่าลูกนั้นแยกห่างมาเป็นเวลานานแค่ไหน? พ่อมาและบอกลูกในสิ่งที่ท่านบอกลูกทุกวงจร ไม่สามารถมีการเปลี่ยนแปลงได้แม้แต่น้อยในสิ่งนั้น ทุกการกระทำที่เกิดขึ้นในแต่ละวินาทีนั้นเป็นสิ่งใหม่ ราวกับว่าลูกทิ้งทุกวินาทีที่ผ่านไปและทุกนาทีที่ผ่านไป สิ่งเหล่านั้นยังคงผ่านไปเรื่อยๆ เพื่อที่ลูกจะได้พูดว่า: ลูกได้ไปผ่านมาหลายปี หลายวัน หลายนาที และหลายวินาที จะเป็น 5000 ปีเต็ม แล้วจะเริ่มต้นจากหนึ่ง มีบัญชีที่ถูกต้อง ทุกนาทีและวินาทีถูกบันทึกไว้ หากบางคนถามลูกว่า บางคนใช้กี่ชาติเกิด ลูกสามารถคำนวณและตอบได้ กฤษณะไช้ชาติเกิดอันดับหนึ่ง ลูกไม่สามารถคำนวณทุกนาทีและทุกวินาทีสำหรับชีวา มีการกล่าวถึงวัน เวลา และนาทีสำหรับกฤษณะ สามารถมีความแตกต่างของนาทีหรือวินาทีในนาฬิกาของมนุษย์ แต่จะไม่สามารถมีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยในช่วงเวลาที่ชีพบาบาอวตารลงมาแม้แต่นิดเดียว ลูกไม่สามารถบอกได้ด้วยซ้ำว่าท่านมาเมื่อใด ไม่ใช่ว่าท่านมาเมื่อบาบามีนิมิต ไม่ใช่เลย เราสามารถประมาณได้เท่านั้น ไม่ใช่ว่าท่านนั้นได้เข้ามาในช่วงเวลาที่บาบามีนิมิตที่ท่านจะกลายเป็นผู้นั้นผู้นี้ อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่งที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. เพื่อที่จะไปสู่ดินแดนแห่งความสุข จงกลายเป็นผู้ประทานความสุข ขจัดความทุกข์ของทุกคนและให้ความสุขกับพวกเขา อย่ากลายเป็นหนามที่เป็นเหตุของความทุกข์

2. ดวงวิญญาณในร่างที่สูญสลายนี้มีคุณค่าที่สุด เป็นอมตะและไม่สูญสลาย ดังนั้นจงมีความรักต่อสิ่งที่ไม่สูญสลาย จบสิ้นสำนึกของร่างกาย

พร:
ขอให้ลูกกล้าหาญและบนพื้นฐานของหนึ่งพละกำลังและหนึ่งการค้ำจุนจงสัมผัสจุดหมายปลายทางของลูกได้อย่างใกล้ชิด

ก่อนที่ลูกจะไปถึงจุดหมายปลายทางสูงสุด จะต้องมีพายุเฮอริเคนและพายุอย่างแน่นอน เพื่อที่จะข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง เรือกลไฟจะต้องผ่านตรงกลางมหาสมุทร ดังนั้นอย่าได้หวาดกลัว เหนื่อยล้าหรือหยุดอย่างรวดเร็ว ให้มิตรร่วมทางของลูกอยู่กับลูกและความยากลำบากทั้งหมดจะกลายเป็นเรื่องง่ายดาย จงกล้าหาญและมีค่าที่จะได้รับความช่วยเหลือของพ่อ เก็บบทเรียนของหนึ่งพละกำลังและหนึ่งการค้ำจุนไว้อย่างมั่นคงเสมอแล้วลูกจะสามารถผ่านน้ำวน (กลางมหาสมุทร) ได้อย่างง่ายดาย และสัมผัสกับจุดหมายปลายทางของลูกได้อย่างใกล้ชิด

คติพจน์:
ผู้ให้คุณประโยชน์ต่อโลกคือผู้ที่มีความปรารถนาดีต่อทุกดวงวิญญาณและวัตถุธาตุต่างๆ