22.01.21       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ลูกได้มาหาพ่อเพื่อจะได้รับความสดชื่น จดจำพ่อและมรดกแล้วลูกจะอยู่อย่างสดชื่นอย่างสม่ำเสมอ

คำถาม:
อะไรคือสิ่งชี้บอกหลักของลูกที่รู้คิด?

คำตอบ:
ผู้ที่รู้คิดมีความสุขที่ไม่สิ้นสุด ถ้าไม่มีความสุขพวกเขาก็โง่เขลา ผู้ที่รู้คิดหมายถึงผู้ที่ทำให้สติปัญญาของพวกเขาสูงส่ง พวกเขาทำให้สติปัญญาของผู้อื่นสูงส่งด้วยเช่นกัน พวกเขาอยู่อย่างไม่ว่างเว้นในการทำงานรับใช้ทางจิตและไม่สามารถอยู่ได้โดยที่ไม่ได้ให้คำแนะนำของพ่อ

โอมชานติ
พ่อนั่งที่นี่และอธิบาย ดาด้านี้ก็เข้าใจด้วยเพราะพ่อนั่งที่นี่และอธิบายผ่านดาด้า เช่นที่ลูกเข้าใจ ดังนั้นดาด้านี้ก็เข้าใจในลักษณะเดียวกันเช่นกัน ดาด้าไม่ได้เรียกว่าพระเจ้า คำพูดเหล่านี้เป็นของพระเจ้า สิ่งหลักที่พ่ออธิบายคืออะไร? กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ! เหตุใดท่านถึงพูดสิ่งนี้? เพราะเรากำลังถูกทำให้บริสุทธิ์โดยผู้ชำระให้บริสุทธิ์ พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด โดยการพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ ความรู้นี้อยู่ในสติปัญญาของลูก อธิบายสิ่งนี้แก่ทุกคน ผู้คนเรียกหา: เรานั้นไม่บริสุทธิ์ โลกใหม่จะบริสุทธิ์อย่างแน่นอน เป็นพ่อผู้ที่สร้างโลกใหม่; ท่านคือผู้ที่ก่อตั้งโลกนั้น ท่านคือผู้ที่พวกเขาร้องเรียกหา ท่านถูกเรียกว่าบาบาผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ท่านนั้นเรียกว่าผู้ชำระให้บริสุทธิ์และพ่อด้วยเช่นกัน เป็นดวงวิญญาณที่ร้องเรียกหาพ่อ ร่างกายไม่ได้ร้องเรียกหา พ่อของเราดวงวิญญาณคือพ่อเหนือโลก ท่านคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ลูกควรจดจำอย่างดีมากว่านั่นคือโลกใหม่และนี่คือโลกเก่า ลูกเข้าใจสิ่งนี้ใช่ไหม? มีผู้ที่โง่เขลาบางคน(บุดดู) ที่รู้สึกว่าพวกเขามีความสุขไม่มีที่สิ้นสุด พวกเขารู้สึกว่าพวกเขากำลังนั่งอยู่ในสวรรค์ อย่างไรก็ตามลูกต้องเข้าใจด้วยว่ายุคเหล็กไม่สามารถเรียกว่าสวรรค์ ชื่อที่แท้จริงคือยุคเหล็ก โลกเก่าที่ไม่บริสุทธิ์ มีความแตกต่างใช่ไหม? แม้แต่สิ่งนี้ก็ไม่ได้อยู่ในสติปัญญาของมนุษย์ พวกเขาได้มาถึงสภาพของความเสื่อมโทรมอย่างแท้จริง เมื่อเด็กๆ ไม่ศึกษาเล่าเรียน พวกเขาก็จะบอกว่า: เธอมีสติปัญญาที่เป็นหิน บาบาก็เขียนด้วยเช่นกันว่า: ผู้คนในหมู่บ้านของลูกมีสติปัญญาที่เป็นหินอย่างสมบูรณ์ พวกเขาไม่เข้าใจอะไรเลย เพราะพวกเขาไม่อธิบายแก่ผู้อื่น หากลูกเองกลายเป็นใครบางคนที่มีสติปัญญาที่สูงส่ง ลูกก็ควรทำให้ผู้อื่นเป็นเช่นเดียวกันกับลูกด้วย ลูกควรเพียรพยายาม ไม่มีเรื่องของการเขินอายเกี่ยวกับสิ่งนี้ อย่างไรก็ตามเนื่องจากมนุษย์มีคำพูดหรือการแสดงออกที่ไม่ถูกต้องในสติปัญญาของพวกเขามาถึงครึ่งวงจร พวกเขาจึงไม่ลืมสิ่งเหล่านั้น พวกเขาจะลืมได้อย่างไร? เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่มีพลังที่จะทำให้พวกเขาลืมทั้งหมดนั้นได้ ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถให้ความรู้นี้แก่ลูก นั่นหมายความว่าทุกคนไม่มีความรู้ จนกระทั่งพ่อ มหาสมุทรแห่งความรู้ได้มาและพูดความรู้ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะได้รับความรู้ได้อย่างไร? “ตาโมประธาน”หมายถึงโลกของผู้ที่ไม่มีความรู้ “สะโตประธาน”หมายถึงโลกที่สูงส่ง มีความแตกต่าง เทพกลับมาใช้ชาติเกิดใหม่ เวลาผ่านไปเรื่อยๆและสติปัญญาก็กลับมาอ่อนแอลงเรื่อยๆ ไม่ว่าลูกจะได้รับพลังอะไรก็ตามด้วยการเชื่อมโยงสติปัญญาของลูกในโยคะก็เป็นอันจบสิ้น เวลานี้พ่อกำลังอธิบายแก่ลูกและดังนั้นลูกจึงกลับมาสดชื่นมาก ลูกได้รับความสดชื่นและในสภาพของการพักผ่อน พ่อก็เขียนด้วยว่า: ลูกๆ มาที่นี่และกลับมาสดชื่นเเละมีการพักผ่อนด้วยเช่นกัน หลังจากที่ได้รับความสดชื่นแล้วลูกก็ไปสู่ดินแดนแห่งการพักผ่อนในยุคทอง ที่นั่นลูกจะได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มที่ ลูกได้รับความสงบ ความสุข ความเจริญรุ่งเรืองฯลฯ ที่นั่น ลูกได้รับทุกสิ่งที่นั่น ดังนั้นลูกมาที่นี่หาบาบาเพื่อกลับมาสดชื่นและได้พักผ่อน ชีพบาบาทำให้ลูกสดชื่น ลูกได้รับการพักผ่อนเช่นกันเมื่อลูกอยู่กับบาบา การพักผ่อนนั้นหมายถึงความสงบ เมื่อลูกรู้สึกเหนื่อยล้าลูกก็พักผ่อน บางคนไปสถานที่หนึ่งและคนอื่นไปสถานที่อื่นเพื่อที่จะพักผ่อน ไม่มีเรื่องของความสดชื่นในสิ่งนั้น เมื่อลูกมาที่นี่พ่อก็อธิบายแก่ลูกทุกวันและลูกก็กลับมาสดชื่น ด้วยการจดจำระลึกถึงท่านลูกก็กลับมาสะโตประธานจากตาโมประธาน ลูกมาที่นี่เพื่อที่จะกลับมาสะโตประธาน ลูกต้องเพียรพยายามอะไรเพื่อสิ่งนี้? ลูกๆ ที่สุดแสนหวาน จดจำพ่อ! พ่อได้ให้คำสอนทั้งหมดแก่ลูกแล้วว่าวงจรโลกนี้หมุนไปอย่างไรและลูกได้รับการพักผ่อนอย่างไร ไม่มีใครอื่นรู้สิ่งเหล่านี้ ดังนั้นลูกต้องอธิบายให้ผู้อื่นด้วยเช่นกัน เพื่อที่พวกเขาจะกลับมาสดชื่นเช่นกันเหมือนกับลูก หน้าที่ของลูกคือให้สาสน์กับทุกคน ลูกต้องกลับมาสดชื่นตลอดเวลาและพักผ่อนตลอดเวลาด้วยเช่นกัน ให้สาสน์นี้กับทุกคน เพียงแค่เตือนพวกเขาให้จดจำระลึกถึงพ่อและมรดกของพวกเขา นี่เป็นเรื่องที่ง่ายมาก พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดสร้างสวรรค์ ท่านให้มรดกแห่งสวรรค์แก่ลูก เวลานี้ลูกอยู่ในยุคบรรจบพบกัน ลูกรู้เกี่ยวกับคำสาปของมายาและมรดกของพ่อ เมื่อลูกถูกสาปโดยมายา,ราวัน ความบริสุทธิ์ ความสงบและความสุขทั้งหมดของลูกก็จบสิ้น ดังนั้นแม้กระทั่งความมั่งคั่งของลูกก็จบสิ้น พ่อได้บอกลูกด้วยเช่นกันว่าทุกสิ่งจะค่อยๆ จบลงอย่างไร สิ่งนั้นใช้กี่ชาติเกิด? ไม่สามารถมีการพักผ่อนใดๆ ในดินแดนแห่งความทุกข์ ในดินแดนแห่งความสุขไม่มีสิ่งใดนอกจากการพักผ่อนตลอดเวลา ความเลื่อมใสศรัทธาทำให้ผู้คนเหนื่อยล้ามาก! ความเลื่อมใสศรัทธาทำให้พวกเขาเหนื่อยล้าชาติแล้วชาติเล่า มันทำให้พวกเขายากจนข้นแค้น เวลานี้พ่ออธิบายสิ่งนี้แก่ลูก เมื่อมีคนใหม่มาจะมีการอธิบายให้แก่พวกเขาอย่างมากมาย ผู้คนก็คิดมากเกี่ยวกับทุกสิ่ง พวกเขาคิดว่าบางทีอาจจะมีเวทย์มนต์ที่นี่ อย่างไรก็ตามลูกก็พูดถึงนักมายากล ดังนั้นพ่อก็พูดเช่นกันว่าพ่อเป็นนักมายากล แต่ไม่ใช่เวทย์มนต์ที่เปลี่ยนสัตว์จากสิ่งหนึ่งไปเป็นอีกสิ่งหนึ่ง นี่ไม่ใช่เรื่องของสัตว์ สิ่งนี้สามารถเข้าใจได้ด้วยสติปัญญา มีเพลงที่ร้องว่า: “แพะจะรู้อะไรเกี่ยวกับเสียงสวรรค์?” ในเวลานี้มนุษย์ก็เป็นเหมือนแกะ สิ่งเหล่านั้นอ้างถึงที่นี่ สิ่งเช่นนั้นไม่ได้มีการพูดถึงในยุคทอง สิ่งเหล่านั้นเป็นที่จดจำในเวลานี้ มีชุมนุมมากมายของชานดิกา (เทวีสัปเหร่อ) ถามพวกเขาว่าเธอเป็นใครและพวกเขาจะตอบว่าเธอเป็นเทวี อย่างไรก็ตามชื่อเหล่านั้นไม่ได้มีอยู่ที่นั่น ในยุคทองชื่อของพวกเขาจะเป็นสิริมงคลเสมอ: ศรีรามจันทรา ศรีกฤษณะ ใครบางคนที่สูงส่งก็เรียกว่าศรี ชุมชนในยุคทองนั้นกล่าวได้ว่าสูงส่ง ชุมชนที่มีกิเลสของยุคเหล็กจะสามารถเรียกว่าสูงส่งได้อย่างไร? ศรีหมายถึงสูงส่ง ผู้คนในทุกวันนี้ไม่สูงส่ง มีการจดจำกันว่าพระเจ้าไม่ได้ใช้เวลานานเลยที่เปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นเทพ และแล้วพวกเขาก็เปลี่ยนจากเทพเป็นมนุษย์ด้วยการข้องแวะในกิเลสทั้งห้า ในอาณาจักรของราวันทั้งหมดคือมนุษย์ ที่นั่นพวกเขาทั้งหมดเป็นเทพ นั่นเรียกว่าโลกเทพและนี่เรียกว่าโลกมนุษย์ โลกเทพเรียกว่ากลางวัน และโลกมนุษย์เรียกว่ากลางคืน ความสว่างเรียกว่ากลางวันและความมืดเรียกว่ากลางคืน ลูกเข้าใจความแตกต่างนี้ ลูกรู้ว่าก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้อะไรเลย เวลานี้ลูกมีสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดในสติปัญญาของลูก เมื่อฤๅษีและมุนีถูกถามว่าพวกเขารู้จักผู้สร้างหรือตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้างหรือไม่ พวกเขาก็เพียงแต่พูดว่า “เนติ เนติ” (ไม่ใช่สิ่งนี้หรือสิ่งนั้น) เวลานี้ลูกเข้าใจแล้วว่าก่อนหน้านี้ลูกไม่เชื่อในพระเจ้า เพราะลูกไม่รู้จักพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ท่านคือบาบาดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป ท่านคือบาบาของดวงวิญญาณ ลูกๆ เข้าใจว่าเวลานี้ลูกเป็นของพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดผู้ที่ไม่มีวันถูกเผาไหม้ ที่นี่ทั้งหมดถูกเผาไหม้เพราะพวกเขามีร่างกาย แม้แต่ราวันก็ถูกเผาไหม้ ไม่มีใครสามารถเผาดวงวิญญาณได้ พ่อกำลังให้ความรู้ที่แฝงตัวแก่ลูกที่มีเพียงท่านเท่านั้นที่มีความรู้นี้ ความรู้ที่แฝงตัวนี้อยู่ในดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณเองก็แฝงตัวเช่นกัน ดวงวิญญาณพูดผ่านปากของเขา ด้วยเหตุนี้พ่อจึงพูดว่า: ลูกๆ อย่าได้กลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง! จงกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ! มิฉะนั้นจะเหมือนราวกับว่าลูกได้กลับหัวกลับหาง ลูกลืมพิจารณาว่าตัวเองเป็นดวงวิญญาณ ลูกต้องเข้าใจอย่างดีมากด้วยเช่นกันถึงนัยสำคัญของละคร ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ถูกกำหนดไว้แล้วในละครก็จะซ้ำรอยเหมือนเดิมทุกประการ ไม่มีใครรู้สิ่งนี้ สติปัญญาของลูกมีความรู้ด้วยเช่นกันว่าละครนั้นเคลื่อนไปอย่างไรในแต่ละวินาที ไม่มีใครสามารถไปถึงปลายฟ้าหรือจุดสิ้นสุดของท้องฟ้า พวกเขาสามารถไปถึงจุดสิ้นสุดของโลกได้ ท้องฟ้านั้นละเอียดอ่อนและโลกนั้นหยาบ ลูกไม่สามารถไปถึงจุดสิ้นสุดของหลายสิ่งหลายอย่าง พวกเขาพูดว่ามีเพียงท้องฟ้าในทุกหนแห่งเบื้องบนและมีเพียงโลกในทุกหนแห่งเบื้องล่าง พวกเขาเคยได้ยินสิ่งเหล่านี้จากคัมภีร์ ดังนั้นพวกเขาจึงขึ้นไปข้างบนเพื่อจะดูทั้งหมดนั้นที่นั่น พวกเขาแม้กระทั่งพยายามที่จะสร้างโลกขึ้นที่นั่นบนนั้น พวกเขาได้ขยายโลกไปมากมาย ในบารัตมีศาสนาเทพเพียงศาสนาเดียว ไม่มีประเทศอื่นที่นั่น แล้วพวกเขาก็สร้างโลกขึ้นมามากมาย ลองคิดถึงสิ่งนี้! เทพอาศัยอยู่บนที่ดินผืนเล็กๆเช่นนั้นในบารัต พวกเขาอาศัยอยู่ริมฝั่งแม่น้ำยมุนา เดลลีเคยเป็นดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า (ปารีสถาน) นี่เรียกว่าสุสาน (คาบรีสถาน) ที่ซึ่งมีความตายก่อนเวลาอันควรอยู่เรื่อยๆ ดินแดนแห่งความเป็นอมตะถูกเรียกว่าดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า ที่นั่นมีความงามตามธรรมชาติมากมาย ในความเป็นจริงบารัตจะถูกเรียกว่าดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า ลักษมีและนารายณ์เป็นนายของดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า พวกเขาสวยงามมาก; พวกเขานั้นสะโตประธาน พวกเขามีความงามตามธรรมชาติ ดวงวิญญาณเหล่านั้นยังคงเปล่งประกายต่อไปด้วยเช่นกัน บาบาได้แสดงให้ลูกๆเห็นว่าการเกิดของกฤษณะนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร ราวกับว่าทั้งห้องนั้นเริ่มเปล่งประกาย ดังนั้นพ่อนั่งและอธิบายแก่ลูกๆ เวลานี้ลูกๆ กำลังทำความเพียรพยายามที่จะไปสู่ดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า สิ่งนี้ต้องตามลำดับกันไป ทุกคนไม่สามารถเป็นเช่นเดียวกันได้ ลองคิดดูว่าดวงวิญญาณที่สุดแสนเล็กนั้นเล่นบทบาทที่ใหญ่โตเช่นนี้อย่างไร เมื่อดวงวิญญาณออกจากร่างของเขา ดูซิว่าร่างกายนั้นจะกลายเป็นอะไร! นักแสดงทั้งหมดของทั้งโลกเล่นบทบาทที่ถูกสร้างขึ้นชั่วนิรันดร์ โลกนี้คงอยู่ตลอดไปเช่นกัน บทบาทของแต่ละคนที่อยู่ภายในตัวเขาก็คงอยู่ตลอดไปชัวนิรันดร์ เพราะลูกเข้าใจว่านี่คือต้นไม้โลก ลูกจึงสามารถเรียกได้ว่าความมหัศจรรย์เท่านั้น! พ่ออธิบายแก่ลูกอย่างดีมาก ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าเวลาที่ถูกกำหนดไว้แล้วในละครจะนานแค่ไหนเพื่อให้ลูกแต่ละคนเข้าใจ นั่นคือลูกจะใช้เวลานานแค่ไหนในการทำความเข้าใจ มีความแตกต่างระหว่างสติปัญญาของแต่ละคน แต่ละดวงวิญญาณมีจิตใจและสติปัญญา แต่มีความแตกต่างกันมากระหว่างแต่ละดวงวิญญาณ เวลานี้ลูกๆ เข้าใจแล้วว่าลูกต้องได้รับทุนการศึกษา ดังนั้นมีความสุขในหัวใจของลูก ที่นี่เช่นกันทันทีที่ลูกเข้ามาข้างในลูกก็สามารถเห็นเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกอยู่เบื้องหน้าลูก มีความสุขนั้นแน่นอนใช่ไหม? ลูกเข้าใจว่าเวลานี้ลูกมาที่นี่เพื่อศึกษาเพื่อที่จะกลายเป็นเช่นเดียวกับพวกเขา มิฉะนั้นจะไม่มีใครมาที่นี่ นี่คือเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูก ไม่มีโรงเรียนที่ไหนที่ลูกสามารถเห็นเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของชาติเกิดต่อไปของลูก ลูกสามารถเห็นได้ว่าพวกเขาเป็นนายของสวรรค์และเราจะกลายเป็นเช่นนั้น เวลานี้เราอยู่ในยุคบรรจบพบกัน เราไม่ได้เป็นของอาณาจักรนั้นหรืออาณาจักรนี้ เราอยู่ระหว่างกลางและกำลังจะไปที่นั่น คนพายเรือนั้นไม่มีตัวตนและเรือก็ไม่มีตัวตนเช่นกัน ท่านดึงเรือข้ามฟากไปและพาเรือนั้นไปสู่อาณาเขตสูงสุด พ่อที่ไม่มีตัวตนกำลังพาลูกที่ไม่มีตัวตนไป เพียงพ่อเท่านั้นที่พาลูกไปกับท่าน วงจรนี้มาถึงจุดสิ้นสุดจากนั้นจะต้องซ้ำรอยเหมือนเดิมทุกประการ ลูกละร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง ลูกกลับมาเล็กแล้วก็กลับมาใหญ่อีกครั้ง เมื่อลูกหว่านเมล็ดมะม่วง ต้นมะม่วงก็ปรากฏออกมา นั่นคือต้นไม้ที่มีขีดจำกัด ในขณะที่นี่คือต้นไม้มนุษย์ซึ่งเรียกว่าเป็นต้นไม้ที่หลากหลายด้วยเช่นกัน ลูกยังคงเล่นบทบาททั้งหมดของลูกต่อไปตั้งแต่ยุคทองจนถึงยุคเหล็ก ลูกดวงวิญญาณที่ไม่สูญสลายเล่นบทบาทในวงจรของ 84 ชาติเกิด ลักษมีและนารายณ์เคยมีอยู่ เวลานี้พวกเขาไม่ได้มีอยู่ พวกเขาได้วนไปรอบวงจรและกลายเป็นสิ่งเหล่านั้น มีการกล่าวว่าก่อนหน้านี้พวกเขาคือลักษมีและนารายณ์ เวลานี้เป็นชาติเกิดสุดท้ายของพวกเขา ทุกคนรวมทั้งบราห์มาและสรัสวตีต้องกลับบ้านอย่างแน่นอน ไม่มีผู้คนมากมายนักในสวรรค์ ไม่มีนักแสดงของศาสนาอิสลามหรือศาสนาพุทธที่นั่น มีเพียงเทพที่นั่น ไม่มีใครอื่นมีความเข้าใจนี้ ผู้ที่กลายเป็นคนที่รู้คิดควรได้รับสมญา มากเท่าที่ใครบางคนศึกษาเล่าเรียนและตามความเพียรพยายามที่เขาทำ เขาจึงได้รับสถานภาพตามลำดับกันไป ดังนั้นลูกๆ ควรมีความสุขเมื่อลูกมาที่นี่และเห็นเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูก ความสุขของลูกไม่มีขีดจำกัด นี่คือสิ่งที่โรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยควรจะเป็น เป็นสิ่งที่แฝงตัวอย่างมาก! อย่างไรก็ตามนี่เป็นมหาวิทยาลัยที่ยิ่งใหญ่มาก ยิ่งการศึกษาสูงเท่าไหร่ วิทยาลัยก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเท่านั้น ที่นั่นลูกมีสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมด ดวงวิญญาณต้องศึกษาเล่าเรียนแล้วนั่งบนบัลลังก์ทองคำหรือบนบัลลังก์ไม้ ลูกๆควรมีความสุขมากเพราะคำพูดเหล่านั้นเป็นของพระเจ้าชีวา! ผู้นี้คือเจ้าชายอันดับหนึ่งของโลก ลูกๆเข้าใจว่าพ่อมาและให้คำแนะนำของท่านเองทุกวงจร พ่อเข้ามาในผู้นี้และสอนลูกๆทุกคน เทพไม่มีความรู้นี้ เมื่อลูกกลายเป็นเทพด้วยความรู้ก็ไม่จำเป็นสำหรับการศึกษานี้ จำเป็นต้องมีสติปัญญาที่กว้างไกลมากเพื่อทำความเข้าใจสิ่งนี้ อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. ขจัดโลกที่ไม่บริสุทธิ์นี้ออกไปจากสติปัญญาของลูก ลืมร่างเก่าของลูกและความสัมพันธ์ทางร่างและเชื่อมสติปัญญาของลูกกับพ่อและสวรรค์

2. เพื่อที่จะมีประสบการณ์ของการพักผ่อนชั่วนิจนิรันดร์ จงตระหนักถึงพ่อและมรดกของลูก ให้สาสน์ของพ่อแก่ทุกคนและทำให้พวกเขาสดชื่น อย่าอายที่จะทำงานรับใช้ทางจิตวิญญาณ

พร:
ขอให้ลูกไม่รู้เหนื่อยและเป็นอิสระจากความเกียจคร้านโดยอยู่เบื้องหน้าพ่อเป็นการส่วนตัวและประสบความสุข

หากลูกรู้สึกท้อแท้หรือไม่ระมัดระวังในการเปลี่ยนแปลงซันสการ์หรือธรรมชาติประเภทใดๆ นี่เป็นรูปแบบหนึ่งของความเหนื่อยล้า ดังนั้นจงไม่รู้เหนื่อยในสิ่งนี้ การไม่รู้เหนื่อยหมายถึงการไม่มีความเกียจคร้านใด ๆ ลูกที่ปราศจากความเกียจคร้านประเภทนี้จะอยู่เบื้องหน้าพ่อเป็นการส่วนตัวเสมอและประสบความสุข พวกเขาไม่เคยมีคลื่นแห่งความทุกข์ในจิตใจ ดังนั้นจงอยู่เบื้องหน้าพ่ออยู่เสมอและประสบความสุข

คติพจน์:
เพื่อที่จะกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จ จงสะสมบุญอยู่เรื่อยๆด้วยทุกความคิดและพรด้วยทุกคำพูดของลูก