27.01.21       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน, อย่าได้นำกฎมาไว้ในมือของลูกเอง หากใครทำผิดให้รายงานต่อพ่อ และพ่อจะเตือนดวงวิญญาณนั้น

คำถาม:
พ่อมีสัญญาอะไร?

คำตอบ:
พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่มีสัญญาที่จะขจัดข้อบกพร่องของลูกๆ เมื่อพ่อได้ยินถึงความอ่อนแอของลูกๆ ท่านจะอธิบายกับพวกเขาด้วยความรักเพื่อช่วยพวกเขาขจัดสิ่งเหล่านั้น หากลูกๆเห็นความอ่อนแอของใคร อย่าได้นำกฎมาไว้ในมือของลูก นั่นเป็นความผิดที่จะนำกฎมาไว้ในมือของลูก

โอมชานติ
ลูกๆ ทางจิตที่สุดแสนหวาน ลูกมาหาพ่อเพื่อจะได้รับความสดชื่น เพราะลูกๆ รู้ว่า ลูกต้องประกาศสิทธิ์ในอำนาจในการปกครองตนเองของโลกที่ไม่มีขีดจำกัดจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกไม่ควรลืมสิ่งนี้ อย่างไรก็ตามลูกก็ลืม มายาทำให้ลูกลืม หากเธอไม่ทำให้ลูกลืม ลูกก็จะมีความสุขอย่างมาก พ่ออธิบายว่า: ลูก เฝ้าแต่มองดูเข็มกลัดของลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูที่รูปภาพครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นกัน ในขณะที่กำลังเดินและเคลื่อนไหวไปมาในการจดจำระลึกถึงพ่อ เฝ้าแต่มองดูที่เข็มกลัดของลูกแล้วลูกจะเข้าใจว่านี่คือสิ่งที่ลูกกำลังจะกลายเป็น ลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเช่นกัน นี่คือเวลาที่ได้รับความรู้ พ่อพูดว่า: ลูกที่สุดแสนหวาน! ทั้งวันและคืนท่านเฝ้าแต่พูดว่า: ลูกที่สุดแสนหวาน! ลูกไม่ได้พูดว่า: บาบาที่สุดแสนหวาน อันที่จริงแล้วลูกควรพูดเช่นนี้กับทั้งสองท่าน ทั้งสองท่านนั้นอ่อนหวานใช่ไหม? บัพดาดาที่ไม่มีขีดจำกัด! ผู้ที่มีสำนึกที่เป็นร่างก็เพียงแค่พูดกับบาบาว่า: บาบาที่แสนหวาน บาบาที่รัก! ลูกบางคนแม้กระทั่งพูดสิ่งต่างๆ กับบัพดาดาด้วยความโกรธ เมื่อลูกพูดเช่นนั้นกับดาด้า ลูกก็พูดเช่นนั้นกับพ่อด้วย นั่นเป็นสิ่งเดียวกัน บางครั้งพวกเขาก็ขุ่นมัวไม่พอใจกับครูของพวกเขาและบางครั้งก็ไม่พอใจกันเอง ดังนั้นพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดนั่งที่นี่และสอนลูกๆ มีลูกมากมายในทุกหมู่บ้าน ท่านยังคงเขียนถึงทุกคนอยู่เรื่อยๆ: พ่อได้รับรายงานเกี่ยวกับลูกว่าลูกมีความโกรธมากมายเพียงใด พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดเรียกสิ่งนี้ว่าสำนึกที่เป็นร่าง พ่อบอกทุกคนว่า: ลูก จงกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ! ลูกทั้งหมดยังคงขึ้นๆลงๆอยู่เรื่อยๆ ในสิ่งนี้มายารบรากับผู้ที่เธอรับรู้ว่าเขาทรงพลังและเข้มแข็ง หนุมานถูกแสดงไว้ว่าเป็นมหาวีระ(นักรบผู้กล้าหาญ) พวกเขาพยายามที่จะทำให้เขาสั่นคลอน ในเวลานี้ที่เธอทดสอบทุกคน ทุกคนมีชัยชนะและพ่ายแพ้ด้วยมายา ในสงครามนี้มีการจดจำระลึกถึงและการหลงลืม ลูกแต่ละคนประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ดีตามที่ลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเพียงใด หรือลูกทำความเพียรพยายามที่จะจดจำระลึกถึงพ่อตลอดเวลามากเพียงใด พ่อมาเพื่อสอนลูกๆ และท่านยังคงสอนลูกต่อไป ลูกต้องทำตามศรีมัทอย่างต่อเนื่องต่อไป ด้วยการทำตามศรีมัทเท่านั้นที่ลูกจะกลับมาสูงส่ง ไม่มีเรื่องของการขุ่นมัวไม่พอใจกับใครในสิ่งนี้ การขุ่นมัวไม่พอใจหมายถึงการมีความโกรธ หากใครบางคนทำผิด ให้รายงานต่อบาบา ลูกไม่ควรรับสิ่งนั้นไว้กับตนเองเพื่อที่จะบอกใคร นั่นก็เหมือนกับการนำกฎมาไว้ในมือของลูกเอง รัฐบาลไม่อนุญาตให้ใครนำกฎหมายมาไว้ในมือของเขาเอง หากมีใครชกบุคคลอื่น เขาไม่ได้ชกตอบโต้ เขาจะมีการแจ้งความและมีการฟ้องร้องคดี ที่นี่เช่นกันลูกๆ ไม่ควรตอบโต้กับใคร เพียงแค่บอกบาบา บาบาผู้เดียวเท่านั้นที่จะเตือนทุกคน บาบาจะแสดงวิธีการที่อ่อนหวานมากแก่ลูก ท่านจะให้คำสอนแก่ลูกด้วยความหวานชื่นมาก โดยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง ลูกก็ลดสถานภาพของลูกลง เหตุใดลูกถึงสร้างความสูญเสียให้กับตนเอง? มากเท่าที่จะเป็นไปได้จงเฝ้าแต่จดจำบาบาด้วยความรักอย่างมาก จดจำพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดด้วยความรักอย่างมาก ผู้ที่ให้อำนาจในการปกครองโลกแก่ลูก ลูกเพียงแค่ต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง อย่าได้ประณามผู้ใด! เทพประณามใครไหม? ลูกบางคนไม่สามารถหยุดประณามผู้อื่นได้ บอกพ่อและท่านจะอธิบายแก่พวกเขาด้วยความรักอย่างมาก มิฉะนั้นจะเสียเวลา แทนที่จะประณามผู้อื่น เป็นการดีกว่าที่ลูกจะจดจำระลึกถึงพ่อเพื่อที่ลูกจะได้รับประโยชน์มากมาย ไม่ใช่เรื่องดีที่จะโต้แย้งกับใคร ในหัวใจของลูกๆ เข้าใจว่าลูกกำลังก่อตั้งอำนาจในการปกครองโลกใหม่ ลูกควรมีความซาบซึ้งอย่างมากมายภายในตัวลูกเอง! สิ่งหลักคือการจดจำระลึกถึงและคุณธรรมที่สูงส่ง ถึงอย่างไรลูกๆ ก็จดจำวงจรอยู่แล้ว ลูกสามารถจดจำสิ่งนั้นได้อย่างง่ายดาย มีวงจรของ 84 ชาติเกิด ลูกรู้ถึงตอนเริ่มต้น ตอนกลาง ตอนจบและระยะเวลาของวงจร ลูกต้องให้คำแนะนำกับทุกคนด้วยความรักอย่างมาก พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังทำให้เรากลายเป็นนายของโลก ท่านกำลังสอนราชาโยคะแก่เรา การทำลายล้างแค่อยู่ข้างหน้า เวลานี้เป็นยุคบรรจบพบกันเมื่อโลกใหม่ถูกสร้างขึ้นและโลกเก่าถูกทำลาย พ่อเฝ้าแต่เตือนลูกๆ โดการอยู่ในการจดจำระลึกถึง ลูกจะได้รับความสุข และความทุกข์ความเจ็บปวดทั้งหมดของร่างกายจะถูกขจัดออกไป มันจะถูกขจัดออกไปเป็นเวลาครึ่งวงจร พ่อก่อตั้งดินแดนแห่งความสุข หลังจากนั้นมายาราวันก็ก่อตั้งดินแดนแห่งความทุกข์ ลูกๆ เข้าใจตามลำดับกันไปขึ้นอยู่กับความเพียรพยายามของลูก พ่อมีความรักลูกๆอย่างมาก พ่อรักลูกตั้งแต่แรกเริ่ม พ่อเข้าใจว่าลูกๆกลับมาน่าเกลียดด้วยการนั่งบนกองไฟของตัณหาราคะ ดังนั้นท่านจึงมาเพื่อทำให้ลูกสวยงาม พ่อเต็มไปด้วยความรู้ ลูกๆ ได้รับความรู้ทีละเล็กทีละน้อย แล้วมายาก็ทำให้ลูกลืม เธอไม่ปล่อยให้ลูกอยู่อย่างมีความสุข วันแล้ววันเล่าให้ปรอทแห่งความสุขของลูกขึ้นสูงตลอดเวลา ในยุคทองปรอทของลูกสูงมาก เวลานี้ลูกต้องทำให้ปรอทนั้นขึ้นสูงด้วยการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง นั่นจะค่อยๆสูงขึ้นไปทีละน้อย ในขณะที่ประสบกับชัยชนะและความพ่ายแพ้ ลูกๆ จะได้รับสถานภาพของลูกเหมือนที่ลูกได้รับในวงจรก่อนหน้านี้ตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ อย่างไรก็ตามจะใช้เวลาเดียวกันอย่างที่ทำในทุกวงจร เพียงผู้ที่สอบผ่านในวงจรก่อนหน้านี้เท่านั้นที่จะสอบผ่านอีกครั้ง บัพดาดาเฝ้าแต่สังเกตสภาพของลูกๆ ในฐานะผู้สังเกตการณ์ที่ละวางและยังคงอธิบายให้กับลูกต่อไป ลูกผู้ที่ไปยังศูนย์อื่นๆ ก็ไม่ได้รับความสดชื่นมากนัก หลังจากไปที่ศูนย์ พวกเขาก็กลับเข้าไปสู่บรรยากาศภายนอก และด้วยเหตุนี้เอง เพื่อที่จะกลับมาสดชื่น ลูกจึงมาที่นี่ พ่อยังคงเขียนว่า: ให้ความรักและการจดจำระลึกถึงของพ่อแก่ทุกคนในครอบครัวด้วย พ่อเหล่านั้นมีขีดจำกัด ในขณะที่ผู้เดียวนั้นคือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ทั้งบัพและดาดามีความรักอย่างมาก เพราะท่านทำงานรับใช้ที่น่ารักมากในทุกวงจรและท่านทำด้วยความรักอย่างมาก ท่านมีความรู้สึกเมตตาอย่างมากมายอยู่ภายใน เมื่อลูกไม่ศึกษาเล่าเรียนและไม่ทำตามศรีมัทและพฤติกรรมของลูกไม่ดี บาบาก็รู้สึกเมตตา: ลูกจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ต่ำเท่านั้น แล้วพ่อจะทำอะไรได้? มีความแตกต่างอย่างมากมายระหว่างการอาศัยอยู่ที่นั่นกับการอาศัยอยู่ที่นี่ อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกคนจะสามารถอยู่ที่นี่ได้ จำนวนของลูกๆยังคงเติบโตขึ้นเรื่อยๆ การจัดการนั้นยังคงดำเนินต่อไปเช่นกัน บาบาได้อธิบายแก่ลูกเช่นกันว่า อาบูคือสถานที่จาริกแสวงบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด พ่อพูดว่า: พ่อมาที่นี่และทำให้ทั้งโลกรวมทั้งวัตถุธาตุทั้งห้าบริสุทธิ์ มีงานรับใช้มากมายที่ต้องทำ พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่มาและประทานหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน ท่านทำสิ่งนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แม้ว่าลูกจะรู้สิ่งนี้ ลูกก็ยังลืม ด้วยเหตุนี้เองพ่อจึงพูดว่า: มายามีพลังมาก อาณาจักรของเธอดำเนินต่อเนื่องมาเป็นเวลาครึ่งวงจร มายาทำให้ลูกพ่ายแพ้ แล้วพ่อก็ทำให้ลูกลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง หลายคนเขียนถึงบาบา: บาบาลูกตกลงไปแล้ว บาบาตอบว่า: อัจชะ อย่าตกลงไปอีก! อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังคงตกลงไปอยู่เรื่อยๆ เมื่อพวกเขาตก พวกเขาก็หยุดปีนขึ้นมาอีกครั้ง พวกเขาเจ็บปวดอย่างสาหัส ทุกคนเจ็บปวด ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับการศึกษาเล่าเรียน โยคะรวมอยู่ในการศึกษา “ผู้นั้นผู้นี้กำลังสอนสิ่งนี้แก่ฉัน” เวลานี้ลูกเข้าใจแล้วว่าพ่อกำลังสอนลูก ลูกกลับมาสดชื่นอย่างมากที่นี่ มีเพลงร้องว่า: ให้พิจารณาว่าผู้ที่ประณามลูกเป็นเพื่อนของลูก พระเจ้าพูด: ผู้คนมากมายประณามพ่อ! พ่อมาและกลายเป็นเพื่อนกับพวกเขา พวกเขาประณามพ่ออย่างมากมาย แต่พ่อก็ยังพิจารณาว่าพวกเขาทุกคนเป็นลูกของพ่อ พ่อมีความรักมากมายต่อพวกเขา ไม่ใช่สิ่งดีที่จะประณามใคร ลูกต้องระมัดระวังอย่างมากในเวลานี้ ลูกมีสภาพต่างๆ เพราะทุกคนยังคงเพียรพยายามต่อไป เมื่อมีการทำความผิด จงเพียรพยายามที่จะเป็นอิสระจากความผิดนั้น มายาทำให้ทุกคนทำความผิด นี่คือการแข่งขันชกมวย บางครั้งลูกก็ได้รับบาดเจ็บในลักษณะที่ลูกล้มลง พ่อเฝ้าแต่เตือนลูก: ลูกๆ เมื่อลูกพ่ายแพ้ในลักษณะนี้แล้ว ไม่ว่าสิ่งใดก็ตามที่ลูกได้ศึกษาเล่าเรียนมาก็จะถูกลบล้างออกไป ลูกตกลงมาจากชั้นห้า พวกเขาพูดว่า: บาบา ลูกจะไม่ทำความผิดเช่นนั้นอีก โปรดยกโทษให้ลูกด้วย! บาบาจะยกโทษให้ลูกได้อย่างไร? พ่อพูดว่า: จงเพียรพยายาม! บาบารู้ว่ามายามีพลังมาก เธอทำให้หลายคนพ่ายแพ้ เป็นหน้าที่ของครูที่จะสอนลูกเกี่ยวกับความผิดพลาด และทำให้ลูกเป็นอิสระจากความผิดพลาด ไม่ใช่ว่าเมื่อมีใครบางคนทำผิดครั้งหนึ่งแล้วเขาจะยังคงทำผิดเช่นนั้นตลอดเวลา: ไม่เลย คุณธรรมเป็นที่จดจำ ความผิดจะไม่เป็นที่จดจำ พ่อผู้เดียวเท่านั้นคือหมอยาสมุนไพรที่คงอยู่ตลอดไป ท่านจะให้ยาแก่ลูก ทำไมลูกๆ จึงถือกฎไว้ในมือของตนเอง? ผู้ที่มีร่องรอยของความโกรธในอยู่ในตนเองจะเฝ้าแต่ประณามผู้อื่น เป็นหน้าที่ของพ่อที่จะเปลี่ยนแปลงทุกคน พวกเขาไม่ใช่ผู้ที่กำลังจะไปเปลี่ยนแปลงผู้อื่น บางคนมีวิญญาณปีศาจร้ายของความโกรธอยู่ในพวกเขา เมื่อพวกเขาประณามผู้อื่นก็เหมือนกับการถือกฎไว้ในมือของพวกเขาเอง พวกเขาจะไม่เปลี่ยนแปลงโดยการทำสิ่งนั้น ในความเป็นจริงจะมีความขัดแย้งและพวกเขาจะกลายเป็นเหมือนเกลือกับน้ำ พ่อกำลังนั่งที่นี่เพื่อลูกทุกคน เป็นความผิดอย่างมากที่จะถือกฎไว้ในมือของลูกเองและประณามผู้อื่น ทุกคนมีความอ่อนแออย่างใดอย่างหนึ่ง ยังไม่มีลูกคนไหนกลับมาสมบูรณ์พร้อม บางคนมีข้อบกพร่องบางอย่าง บางคนก็มีข้อบกพร่องอย่างอื่น พ่อมีสัญญานี้ที่จะขจัดสิ่งเหล่านั้น นี่ไม่ใช่หน้าที่ของลูก เมื่อพ่อได้ยินข้อบกพร่องของลูก ท่านอธิบายด้วยความรักอย่างมากเพื่อที่จะขจัดสิ่งเหล่านั้นออกไป ยังไม่มีใครกลับมาสมบูรณ์พร้อม ทุกคนได้รับการเปลี่ยนแปลงบนพื้นฐานของศรีมัท ลูกจะกลับมาสมบูรณ์พร้อมในเวลาสุดท้าย เวลานี้ลูกทั้งหมดคือผู้เพียรพยายาม บาบาคงอยู่อย่างไม่สั่นคลอนเสมอ ท่านเฝ้าแต่สอนลูกๆ ด้วยความรักอย่างมาก เป็นหน้าที่ของพ่อที่ต้องสอนลูกๆ และไม่ว่าลูกจะทำตามหรือไม่ นั่นก็เป็นโชคของลูก! มิฉะนั้นสถานภาพของลูกจะลดลงอย่างมาก! ด้วยการไม่ทำตามศรีมัทและการทำเช่นนั้นสถานภาพของลูกจะถูกทำลาย และเป็นเพราะลูกทำความผิดนั้น สำนึกของลูกจึงกัดกร่อนลูก ลูกจะต้องทำความเพียรพยายามอย่างมาก หากใครมีข้อบกพร่อง ลูกควรบอกพ่อ การบอกคนอื่นๆอีกมากมายคือสำนึกที่เป็นร่าง บุคคลเช่นนี้ไม่ได้จดจำพ่อ ลูกต้องไม่มีสิ่งใดเจือปน ถ้าลูกเพียงแค่บอกผู้เดียว ดวงวิญญาณนั้นก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้ พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลงทุกคน ที่เหลือทั้งหมดนั้นจะไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลง อย่างไรก็ตามมายาเป็นเช่นนั้นที่เธอทำให้ลูกหัวหมุน พ่อหันใบหน้าของลูกไปในทิศทางเดียวและมายาก็หันใบหน้าของลูกไปในทิศทางของเธอ พ่อมาเพื่อเปลี่ยนแปลงลูกและเปลี่ยนลูกจากมนุษย์ธรรมดาให้กลายเป็นเทพ เป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายที่จะประณามใครบางคนในทุกประตู (กับทุกคน) ลูกเพียงแค่ต้องจดจำชีพบาบา ท่านให้การตัดสิน พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่ให้ผลของการกระทำ แม้ว่าสิ่งนี้จะกำหนดไว้แล้วในละคร แต่ก็มีชื่อของใครบางคนที่ถูกกล่าวถึง พ่อเฝ้าแต่อธิบายทุกสิ่งแก่ลูกๆ ลูกมีโชคมาก! มีแขกมากมากมาย ผู้ที่รับแขกมากมายก็จะมีความสุขมาก ลูกคือลูกและลูกก็เป็นแขกด้วยเช่นกัน ครูมีแต่ความใส่ใจนี้เท่านั้นในสติปัญญาของท่าน พ่อต้องทำให้ลูกๆ เต็มไปด้วยทุกคุณธรรมเช่นเดียวกับตัวท่านเอง ตามแผนของละคร พ่อมีสัญญานี้ ลูกต้องไม่มีวันขาดมุรลี มุรลีได้รับการจดจำ หากลูกขาดมุรลีก็เหมือนกับการขาดเรียนที่โรงเรียน นี่คือโรงเรียนของพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกต้องไม่ขาดสิ่งนี้แม้แต่วันเดียว พ่อมาและสอนลูก ไม่มีใครในโลกเข้าใจสิ่งนี้ ไม่มีใครแม้กระทั่งเข้าใจว่าสวรรค์ก่อตั้งขึ้นมาได้อย่างไร ลูกเข้าใจทุกสิ่ง การศึกษานี้ทำให้ลูกสามารถหารายได้อย่างมากมาย ลูกได้รับผลของการศึกษานี้เป็นเวลาชาติแล้วชาติเล่า ทุกสิ่งของการทำลายล้างเชื่อมโยงกับการศึกษาของลูก ทันทีที่ลูกเรียนจบการศึกษา สงครามก็จะเริ่มขึ้น หลังจากการศึกษาและการจดจำระลึกถึงพ่อแล้ว ลูกจะสอบและได้รับคะแนนเต็ม จากนั้นสงครามก็จะเริ่มขึ้น เมื่อการศึกษาของลูกสิ้นสุดลง สงครามจะเริ่มขึ้น นี่คือความรู้ใหม่อย่างสมบูรณ์เพื่อโลกใหม่และด้วยเหตุนี้เองผู้ที่น่าสงสารและหมดหนทางจึงสับสน อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. อย่าได้ประณามใครเมื่อลูกเห็นข้อบกพร่องของพวกเขา อย่าได้พูดถึงข้อบกพร่องของใครในทุกที่ อย่าได้ปล่อยให้ความอ่อนหวานของลูกออกไปจากตัวลูก อย่าได้โกรธหรือต่อต้านใคร

2. พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลงทุกคน ดังนั้นจงบอกทุกสิ่งกับพ่อผู้เดียวและอย่าได้มีสิ่งใดเจือปน อย่าได้ขาดมุรลี

พร:
ขอให้ลูกเป็นตัวของดาห์น่า(ธรรมะ)ที่ทำให้การออฟเฟอร์จิตสำนึกของ "ฉัน" ของสำนึกที่เป็นร่างเข้าไปในไฟบูชายัญ

เมื่อไม่มีจิตสำนึกของ “ฉัน” ในความคิดหรือความฝัน เมื่อลูกมีสำนึกรู้ถึงรูปที่มีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณอันเป็นนิรันดร์ของลูก เมื่อบทสวด“ บาบาบาบา” ที่ไร้เสียงยังคงปรากฏออกมาอยู่เรื่อยๆ แล้วลูกจะได้รับการกล่าวว่าเป็นตัวของดาห์น่า,บราห์มินที่แท้จริง เมื่อลูกบราห์มินสังเวยจิตสำนึกของ “ฉัน” นั่นคือธรรมชาติเก่าและซันสการ์เก่าของลูกในโลกนี้ในไฟบูชายัญที่ยิ่งใหญ่นี้แล้วโลกเก่านี้จะถูกสังเวย ดังนั้นเช่นที่ลูกเป็นเครื่องมือในการสร้างไฟบูชายัญนี้ ในทำนองเดียวกันเวลานี้ให้ทำการออฟเฟอร์ครั้งสุดท้ายและกลายเป็นเครื่องมือสำหรับความสมบูรณ์พร้อม

คติพจน์:
เพื่อที่จะได้ใบประกาศนียบัตรของความพอใจจากตนเอง จากงานรับใช้ และจากทุกคน จะต้องกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จ