05.02.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน ในการที่จะสอบผ่านด้วยเกียรตินิยม
โยคะของสติปัญญาของลูกไม่ควรจะเร่ร่อนแม้แต่น้อย จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้น
ผู้ที่จดจำร่างกายของคนอื่นไม่สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้
คำถาม:
จุดหมายปลายทางสูงสุดคืออะไร?
คำตอบ:
จุดหมายปลายทางสูงสุดสำหรับลูกดวงวิญญาณคือเมื่อลูกตายในขณะมีชีวิตและเป็นของพ่อผู้เดียวเท่านั้น
เมื่อลูกไม่จดจำคนอื่นและลืมสำนึกทั้งหมดของร่างกายของลูกอย่างสมบูรณ์
จุดหมายปลายทางสูงสุดนั้นคือการทำให้สภาพของลูกมีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณอย่างสม่ำเสมอ
เป็นเพียงด้วยสิ่งนี้ที่ลูกจะได้มาซึ่งสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
เพลง:
ท่านคือมหาสมุทรแห่งความรัก เรากระหายต่อหนึ่งหยด!
โอมชานติ
ตอนนี้เพลงนี้ผิด แทนที่จะเป็นความรักมันควรเป็นมหาสมุทรแห่งความรู้
ลูกไม่สามารถเติมไหด้วยความรักได้ ลูกสามารถเติมไหด้วยน้ำของแม่น้ำคงคาฯลฯ
ดังนั้นคำยกย่องนั้นจึงเป็นของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
นั่นเป็นสิ่งที่ผิดและสิ่งนี้ถูกต้อง ก่อนอื่นใดพ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้
แม้ว่าลูกๆจะมีความรู้แม้เพียงเล็กน้อยลูกก็สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงมากได้
ลูกๆ รู้ว่าในเวลานี้ลูกเป็นสมาชิกของวัดดิลวาลาที่มีชีวิตนี้อย่างแน่นอน
วัดดิลวาลานั้นไม่มีชีวิตในขณะที่วัดนี่คือวัดดิลวาลาที่มีชีวิต
นี่ก็เป็นสิ่งมหัศจรรย์เช่นกัน
ลูกกำลังนั่งที่นี่ในรูปที่มีชีวิตในขณะที่อนุสรณ์นั้นคืออนุสรณ์ที่ไม่มีชีวิตของลูก
อย่างไรก็ตามมนุษย์ไม่เข้าใจสิ่งใด
เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปพวกเขาก็จะมาเข้าใจว่ามหาวิทยาลัยนี้คือมหาวิทยาลัยของพระเจ้าผู้เป็นพ่อและพระเจ้ากำลังสอนอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน
ไม่สามารถมีมหาวิทยาลัยใดที่ยิ่งใหญ่กว่ามหาวิทยาลัยนี้
พวกเขาจะเข้าใจว่าแน่นอนนี่คือวัดดิลวาลาที่มีชีวิต
วัดดิลวาลานั้นคืออนุสรณ์ที่ถูกต้องของลูก
เบื้องบนที่เพดานพวกเขาก็ได้แสดงให้เห็นภาพสุริยวงศ์และจันทราวงศ์และแล้วก็อดิเทพ,อดิเทวีและภาพของลูกๆกำลังนั่งอยู่บนพื้นในโยคะ
ชื่อของผู้นี้คือบราห์มาและสรัสวตีคือลูกสาวของบราห์มา
เมื่อมีประชาบิดาบราห์มาจึงต้องมีโก๊ปและโก๊ปปี๊ด้วยเช่นกันอย่างแน่นอน
ภาพเหล่านั้นไม่มีชีวิต ภาพเหล่านั้นเป็นภาพของผู้ที่เคยมีชีวิตอยู่มาในอดีต
เช่นที่เมื่อใครบางคนตายพวกเขาก็ทำภาพของคนนั้นอย่างรวดเร็วมาก
หากพวกเขาไม่รู้ถึงตำแหน่งหรือชีวประวัติของบุคคลนั้น
หากพวกเขาไม่ได้เขียนว่าอาชีพการงานของบุคคลนั้นคืออะไรภาพนั้นก็จะไม่มีประโยชน์เลยเพราะเป็นไปด้วยสิ่งนี้ที่ลูกจะค้นพบว่าบุคคลนั้นได้ทำงานพิเศษใด
เวลานี้แม้ว่าจะมีวัดให้แก่เทพ
แต่ก็ไม่มีใครรู้ถึงหน้าที่การงานหรือชีวประวัติของพวกเขา ไม่มีใครรู้จักชีพบาบา
ผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด ในเวลานี้ลูกๆ รู้ชีวประวัติของทุกคน
ลูกรู้ว่าใครเป็นคนหลักที่มีชีวิตอยู่มาในอดีตและเหตุใดพวกเขาถึงได้รับการกราบไหว้บูชา
พระเจ้านั้นสูงสุดเหนือสิ่งใด
ผู้คนเฉลิมฉลองชีพราตรีดังนั้นท่านต้องจุติอวตารลงมาอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าเมื่อใดที่ท่านได้อวตาร หรือท่านได้ทำอะไรเมื่อท่านมา
พร้อมกับชีวาก็มีบราห์มา ใครคืออดิเทพและใครคืออดิเทวี?
ทำไมพวกเขาถึงแสดงภาพด้วยอาวุธมากมาย? นั่นคือสัญลักษณ์ของการเติบโตที่เกิดขึ้น
การขยายตัวอย่างมากมายเกิดขึ้นด้วยประชาบิดาบราห์มา
พวกเขาพูดถึงบราห์มาว่าท่านมีแขน 100 แขน และท่านมี 1,000 แขน
พวกเขาไม่ได้พูดถึงแขนมากมายของวิษณุหรือชางก้า
เหตุใดพวกเขาถึงพูดเช่นนี้เกี่ยวกับบราห์มา?
สิ่งสร้างทั้งหมดคือสิ่งสร้างของประชาบิดาบราห์มา
ไม่มีเรื่องที่เกี่ยวกับแขนของร่างกายจำนวนมากมายเช่นนั้น
แม้ว่าพวกเขาจะพูดถึงบราห์มาที่มี 1,000 แขน พวกเขาก็ไม่รู้ความหมายของสิ่งนั้น
เวลานี้ลูกสามารถเห็นได้ในทางปฏิบัติว่าบราห์มามีแขนกี่แขน
แขนเหล่านี้ไม่มีขีดจำกัด ทุกคนยอมรับประชาบิดาบราห์มา
แต่พวกเขาไม่รู้ถึงหน้าที่การงานของท่าน ดวงวิญญาณไม่ได้มีแขนใดๆ
เป็นร่างกายที่มีแขน มีพี่น้องนับล้านๆและดังนั้นจะมีแขนมากมายเพียงใด?
อย่างไรก็ตามก่อนอื่นพวกเขาต้องเข้าใจความรู้ทั้งหมดอย่างชัดเจน
ก่อนที่ลูกจะสามารถถ่ายทอดสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
สิ่งแรกและที่สำคัญคือพ่อผู้เดียวพูดว่า: จดจำพ่อและจดจำมรดกของลูก
มหาสมุทรแห่งความรู้ได้รับการจดจำด้วยเช่นกัน ท่านได้ให้ประเด็นของความรู้มากมาย
ไม่สามารถจดจำประเด็นเหล่านี้ทั้งหมดได้ เพียงแค่สาระที่คงอยู่ในสติปัญญา
ในที่สุดแล้วสาระที่คงอยู่ก็คือ “มานมานะบาฟ”
กฤษณะไม่สามารถเป็นมหาสมุทรแห่งความรู้ เขาเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งสร้าง
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นเป็นผู้สร้าง เป็นพ่อที่ให้มรดกแก่ทุกคนและพาทุกคนกลับบ้าน
บ้านของพ่อและบ้านของดวงวิญญาณคืออาณาเขตของความเงียบสงบ
ดินแดนของวิษณุไม่ได้เรียกว่าบ้านของพ่อ
โลกที่ไม่มีตัวตนที่ซึ่งดวงวิญญาณอาศัยอยู่นั้นคือบ้าน ลูกๆ
ที่รู้คิดก็สามารถซึมซับประเด็นเหล่านี้ทั้งหมดได้
ความรู้ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ว่าจะสามารถอยู่ในสติปัญญาของใครก็ได้และลูกไม่สามารถเขียนลงบนกระดาษได้มากนัก
หากลูกจะรวบรวมมุรลีเหล่านี้ทั้งหมดนี้ด้วยกันทั้งห้องก็จะเต็มไปด้วยมุรลีเหล่านั้น
ในการศึกษาอื่นๆมีหนังสืออยู่มากมาย เมื่อพวกเขาได้ผ่านการสอบของพวกเขาแล้ว
มีเพียงสาระเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่ในสติปัญญาของพวกเขา
เมื่อพวกเขาสอบผ่านการสอบกฎหมายพวกเขาก็มีความสุขเพียงชั่วคราวสำหรับชาติเกิดเดียว
นั่นทำให้พวกเขามีรายได้ที่สูญสลาย
พ่อนี้ทำให้ลูกสามารถหารายได้ที่ไม่สูญสลายสำหรับอนาคต กูรูและนักบุญฯลฯ
เพียงแค่ทำให้ผู้คนสามารถหารายได้ที่สูญสลาย
เมื่อการทำลายล้างเข้ามาใกล้มากขึ้นรายได้นั้นก็จะลดลง
ลูกจะบอกว่ารายได้มีการเพิ่มขึ้นมาอย่างแท้จริงแต่ก็ไมได้เป็นเช่นนั้น
ทั้งหมดนี้จะถูกทำลาย ก่อนหน้านี้ราชาก็มีรายได้ของตนเองฯลฯที่จะใช้
ทุกวันนี้พวกเขาไม่มีแม้กระทั่งสิ่งนั้น รายได้ของลูกนั้นคงอยู่เป็นเวลายาวนานมาก
ลูกเข้าใจว่าละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้วและไม่มีใครในโลกที่รู้สิ่งนี้
ลูกแต่ละคนซึมซับสิ่งนี้ตามลำดับกันไป ลูกบางคนก็ไม่สามารถอธิบายสิ่งใด
บางคนบอกว่าพวกเขาอธิบายให้แก่เพื่อนฝูงญาติมิตรฯลฯของเขา
แต่นั่นเช่นกันก็เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น
เหตุใดลูกจึงไม่สามารถอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้แก่ผู้อื่นที่นิทรรศการฯลฯ?
เพราะลูกไม่ได้ซึมซับสิ่งนี้อย่างถูกต้องแม่นยำ อย่าได้คิดว่าตนเองนั้นฉลาดมาก
หากลูกมีความกระตือรือร้นที่จะรับใช้ลูกควรจะรับฟังผู้ที่อธิบายอย่างชัดเจน
พ่อมาเพื่อทำให้ลูกสามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงและดังนั้นลูกต้องทำความเพียรพยายามบ้าง
อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของลูก
ลูกก็ไม่แม้กระทั่งยอมรับศรีมัทและแล้วสถานภาพของลูกก็ถูกทำลาย
อาณาจักรกำลังมีการก่อตั้งขึ้นตามแผนของละคร
ความหลากหลายทั้งหมดนั้นเป็นที่ต้องการสำหรับอาณาจักรนี้ ลูกๆ
สามารถเข้าใจได้ว่าบางคนจะกลายเป็นปวงประชาที่ดีและบางคนก็น้อยกว่า พ่อพูดว่า:
พ่อมาเพื่อสอนราชาโยคะแก่ลูก มีสัญลักษณ์ของราชาในวัดดิลวาลา
ผู้ที่มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาภายหลังกลายเป็นผู้กราบไหว้บูชา
สถานภาพของราชาและราชินีเหล่านั้นสูง แม้ว่าเมื่อพวกเขาตกลงไปสู่หนทางแห่งบาป
แต่ก็ยังมีอาณาจักรที่มีปวงประชาที่มั่งคั่งด้วยเช่นกัน
ในวัดจักรนาถได้แสดงให้เห็นว่าทุกคนสวมมงกุฎ ปวงประชาไม่ได้สวมมงกุฎ
มีการแสดงภาพราชาและราชินีที่สวมมงกุฎเหล่านั้นที่ข้องแวะในกิเลสด้วยเช่นกัน
พวกเขามีความสุขและมีทรัพย์สมบัติเป็นจำนวนมากด้วยเช่นกัน
แต่บางคนก็มีทรัพย์สมบัติมากกว่าและบางคนก็มีน้อยกว่า
แน่นอนว่ามีความแตกต่างระหว่างปราสาทราชวังที่ประดับด้วยเพชรและปราสาทราชวังที่เป็นเงิน
ดังนั้นพ่อพูดกับลูกๆ: ทำความเพียรพยายามอย่างดีที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ราชาจะมีความสุขมากกว่า ที่นั่นทุกคนมีความสุขในขณะที่นี่ทุกคนไม่มีความสุข
ทุกคนที่นี่ประสบกับโรคภัยไข้เจ็บฯลฯ มีความสุขเท่านั้นที่นั่น
แต่สถานภาพของพวกเขานั้นก็ยังคงตามลำดับกันไป พ่อพูดว่า:
เฝ้าแต่ทำความเพียรพยายามเสมอ อย่าได้เกียจคร้าน
เป็นที่เข้าใจได้จากความเพียรพยายามที่ลูกทำว่าลูกนั้นจะได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ในรูปแบบใดตามละคร
ในการที่จะได้รับการหลุดพ้นจากบาปลูกต้องทำตามศรีมัท
หากนักเรียนไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำสั่งสอนที่ครูให้กับเขา เขาก็จะไร้ประโยชน์
ลูกทั้งหมดตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
หากลูกพูดว่าลูกไม่สามารถทำบางสิ่ง แล้วลูกจะเรียนรู้อะไร?
ลูกต้องศึกษาเล่าเรียนและกลับมาฉลาดเพื่อที่ผู้คนจะพูดว่าลูกอธิบายได้ดีมาก
อย่างไรก็ตาม ลูกดวงวิญญาณต้องตายในขณะมีชีวิตอยู่และเป็นของพ่อผู้เดียวเท่านั้น
จุดหมายปลายทางสูงสุดคือการไม่จดจำใครและทำลายจิตสำนึกที่เป็นร่างกายทั้งหมด
ลูกต้องลืมทุกสิ่ง
จุดหมายปลายทางที่สูงคือเมื่อลูกทำให้สภาพของลูกมีจิตสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณอย่างสมบูรณ์
ดวงวิญญาณที่อยู่เบื้องบนนั้นปราศจากร่างแล้วพวกเขาก็ลงมาที่นี่และรับร่างกายมาใช้
เวลานี้ในขณะที่ลูกอยู่ที่นี่ลูกต้องพิจารณาว่าตนเองปราศจากร่าง
ความเพียรพยายามนี้ยิ่งใหญ่มาก
ลูกต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและได้มาซึ่งสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
แม้แต่งูก็มีสำนึกเพียงพอที่จะละทิ้งหนังเก่าของมัน
ลูกต้องละทิ้งจิตสำนึกที่เป็นร่างของลูกด้วยเช่นกัน
เมื่อลูกอยู่ในอาณาเขตสูงสุดถึงอย่างไรลูกก็มีสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณอยู่แล้ว
ในขณะที่ลูกอยู่ที่นี่และอยู่ในร่างกายลูกต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
จิตสำนึกของร่างกายนั้นควรที่จะถูกทำลาย
นี่คือการสอบที่ใหญ่มากที่พระเจ้าเองต้องมาเพื่อสอนลูก ไม่มีใครจะพูดว่า:
ละทิ้งความสัมพันธ์ทั้งหมดของร่างกายและเป็นของพ่อ
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณที่ไม่มีตัวตน ลูกไม่ควรจะมีสำนึกในสิ่งอื่นใดเลย
มายาก็ดักลูกไว้ในสำนึกของร่างกายของกันและกัน
เหตุนี้เองบาบาพูดว่าลูกต้องไม่แม้กระทั่งจดจำผู้ที่มีตัวตนนี้ บาบาพูดว่า:
ลูกต้องลืมแม้กระทั่งร่างกายของลูกเองและจดจำพ่อผู้เดียว
สิ่งนี้ใช้ความเพียรพยายามอย่างมาก
มายาดักแม้กระทั่งลูกที่ดีมากในรูปและนามของผู้อื่น นิสัยนั้นเลวร้ายมาก
การจดจำร่างของใครบางคนหมายถึงการจดจำวิญญาณปีศาจร้าย
พ่อบอกลูกให้จดจำชีพบาบาผู้เดียวเท่านั้นแต่แล้วลูกก็เฝ้าแต่จดจำวิญญาณปีศาจทั้งห้า
ไม่ควรจะมีความผูกพันยึดมั่นกับร่างกายของใคร ลูกต้องศึกษากับครูของลูก
แต่ลูกต้องไม่ติดกับในรูปและนามของครูนั้น
เป็นสิ่งที่ใช้ความพยายามที่จะกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ ลูกๆ
มากมายก็ส่งชาร์ทของพวกเขาให้กับบาบา แต่บาบาก็ไม่มีศรัทธาในตัวพวกเขา บางคนพูดว่า:
ฉันไม่จดจำใครนอกจากชีพบาบา
อย่างไรก็ตามบาบารู้ว่าการจดจำระลึกถึงที่พวกเขามีนั้นไม่มีค่าแม้หนึ่งสตางค์
เป็นการจดจำระลึกถึงที่ใช้ความเพียรพยายามอย่างมาก
ดวงวิญญาณติดกับโดยใครคนใดคนหนึ่ง
การจดจำผู้มีร่างกายหมายถึงการจดจำวิญญาณปีศาจทั้งห้า
เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นการกราบไหว้บูชาวิญญาณปีศาจร้ายเช่นกัน
ลูกจดจำวิญญาณปีศาจร้าย ที่นี่ลูกจดจำชีพบาบาเท่านั้น
ไม่มีเรื่องของการกราบไหว้บูชา
ลูกได้จบสิ้นนามและร่องรอยของความเลื่อมใสศรัทธาทั้งหมดไปอย่างสมบูรณ์
แล้วเหตุใดลูกจึงจดจำสัญลักษณ์เหล่านั้น? พวกเขาเหล่านั้นก็ทำมาจากดินเหนียวเช่นกัน
พ่อพูดว่า: ทั้งหมดนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
พ่อจะต้องเปลี่ยนลูกจากผู้กราบไหว้บูชาให้กลายเป็นผู้มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา
ลูกต้องไม่จดจำผู้ที่มีร่างกายใดๆเลย
ลูกต้องไม่จดจำใครนอกจากจดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้น
เมื่อลูกดวงวิญญาณกลับมาบริสุทธิ์ลูกก็จะมีร่างกายที่บริสุทธิ์
เวลานี้ร่างกายเหล่านั้นไม่บริสุทธิ์ ในขณะที่ดวงวิญญาณกำลังเปลี่ยนจาก สะโตประธาน
เป็น สะโต ราโจ และตาโม พวกเขาก็ได้รับร่างกายตามนั้น
เวลานี้ลูกดวงวิญญาณกำลังได้รับการชำระให้บริสุทธิ์อย่างต่อเนื่อง
แต่ร่างกายของลูกจะไม่กลับมาบริสุทธิ์ที่นี่ สิ่ง เหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจ
ประเด็นเหล่านี้จะอยู่ในสติปัญญาของผู้ที่เข้าใจประเด็นเหล่านั้นอย่างดีและผู้ที่อธิบายประเด็นเหล่านี้แก่ผู้อื่นต่อไป
เป็นดวงวิญญาณที่ต้องกลับมาสะโตประธาน ใช้ความเพียรพยายามอย่างมากที่จะจดจำพ่อ
ลูกบางคนก็ไม่สามารถมีการจดจำระลึกถึงได้แม้แต่น้อย
เพื่อที่จะสอบผ่านด้วยเกียรตินิยม
โยคะของสติปัญญาของลูกจะต้องไม่เร่ร่อนไปที่ใดแม้แต่น้อย
ลูกควรจดจำระลึกถึงพ่อผู้เดียวเท่านั้น
แต่โยคะของสติปัญญาของลูกก็ยังคงเร่ร่อนไปทั่วอยู่เรื่อยๆ
ยิ่งลูกทำให้ผู้อื่นทัดเทียมกับตัวลุกเองมากเท่าไหร่
ลูกก็จะยิ่งได้รับสถานภาพที่สูงตามนั้น
ผู้ที่จดจำร่างของใครบางคนจะไม่สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้
ลูกต้องสอบผ่านด้วยเกียรตินิยมที่นี่
ลูกจะสามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้อย่างไรหากลูกไม่ทำความเพียรพยายามนี้?
ผู้ที่จดจำร่างของใครบางคนจะไม่สามารถทำความเพียรพยายามใดๆ ได้เลย พ่อพูดว่า:
ทำตามคนที่ทำความเพียรพยายาม ผู้นี้ก็เป็นผู้ทำความเพียรพยายามเช่นกัน
ความรู้นี้พิเศษสุด ไม่มีใครในโลกที่รู้สิ่งเหล่านี้
มันไม่อยู่ในสติปัญญาของคนอื่นว่าดวงวิญญาณเปลี่ยนไปอย่างไร
ทั้งหมดนี้ใช้ความเพียรพยายามที่แฝงตัว บาบานั้นแฝงตัว
ลูกประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของลูกอย่างไร?
ลูกไม่ต้องต่อสู้รบราหรือทะเลาะเบาะแว้งสำหรับสิ่งนี้เลย
สิ่งทั้งหมดนั้นเกี่ยวกับความรู้และโยคะ ลูกต้องไม่ต่อสู้รบรากับใครเพื่อสิ่งนี้
มีความเพียรพยายามเพื่อชำระดวงวิญญาณให้บริสุทธิ์
เมื่อลูกดวงวิญญาณกลับมาไม่บริสุทธิ์ลูกก็เริ่มที่จะใช้ร่างกายที่ไม่บริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน
ลูกดวงวิญญาณต้องกลับมาบริสุทธิ์อีกครั้งหนึ่งและกลับบ้าน
สิ่งนี้ใช้ความเพียรพยายามอย่างมาก
บาบาสามารถเข้าใจว่าลูกแต่ละคนทำความเพียรพยายามอะไร
นี่คือคลังสมบัติที่มีค่าของชีพบาบา
ลูกกำลังทำงานรับใช้ในคลังสมบัติที่มีค่าของชีพบาบา
หากลูกไม่รับใช้ในเวลานี้ลูกจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่มีค่าแค่เศษสตางค์
หากลูกมาหาพ่อที่นี่เพื่อรับใช้แต่ลูกไม่ได้รับใช้ ลูกจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพใด?
อาณาจักรกำลังมีการก่อตั้งขึ้นที่นี่ คนรับใช้ฯลฯ
ก็ต้องมีการสร้างขึ้นที่นี่ด้วยเช่นกัน เป็นเวลานี้ที่ลูกเอาชนะราวัน
ไม่ได้มีสงครามอื่นใด ประเด็นที่กำลังอธิบายแก่ลูกในเวลานี้เป็นสิ่งที่แฝงตัวมาก
ลูกได้มาซึ่งอาณาจักรของโลกด้วยพลังโยคะของลูก
ลูกเข้าใจว่าลูกคือผู้อาศัยของดินแดนแห่งความสงบ
ลูกๆควรจะจดจำบ้านที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกเท่านั้น
เรามาที่นี่เพื่อที่จะเล่นบทบาทของเราและกลับไปที่บ้านนั้น
ไม่มีใครเข้าใจว่าดวงวิญญาณกลับไปอย่างไร
จากนั้นดวงวิญญาณต้องลงมาที่นี่ตามแผนของละคร อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อบัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. อย่าได้มีความผูกพันยึดมั่นต่อผู้ที่มีร่างกายใด
การจดจำร่างกายของใครบางคนหมายถึงการจดจำวิญญาณปีศาจร้าย
ดังนั้นอย่าได้ติดกับในนามและรูปของใคร ลูกต้องลืมแม้แต่ร่างกายของลูกเอง
2. สะสมรายได้ที่ไม่สูญสลายเพื่ออนาคต
กลายเป็นผู้ที่รู้คิดและซึมซับประเด็นของความรู้ในสติปัญญาของลูก
เข้าใจสิ่งที่พ่ออธิบายแล้วอธิบายสิ่งเหล่านั้นให้ผู้อื่น
พร:
ขอให้ลูกได้รับความรักจากดิลลาราม ผู้ปลอบประโลมใจ
และประกาศสิทธิ์ในอันดับหนึ่งบนพื้นฐานของการมีหัวใจที่ซื่อสัตย์และสะอาด
พ่อผู้ปลอบประโลมใจรักเพียงลูกที่มีหัวใจที่ซื่อสัตย์เท่านั้น
แม้ว่าใครบางคนจะไม่ฉลาดทางโลกแต่มีหัวใจที่ซื่อสัตย์และสะอาด
เขาก็จะประกาศสิทธิ์ในอันดับหนึ่ง พ่อให้สติปัญญาที่ใหญ่เช่นนี้
และโดยการรู้จักผู้สร้าง
ลูกก็ได้รู้ความรู้เกี่ยวกับตอนเริ่มต้นตอนกลางและตอนจบของสิ่งสรรค์
ดังนั้นอันดับจะขึ้นอยู่กับการมีหัวใจที่ซื่อสัตย์และสะอาด
ไม่ใช่บนพื้นฐานของงานรับใช้
งานรับใช้ที่ทำด้วยหัวใจที่แท้จริงจะส่งผลกระทบต่อหัวใจ
ผู้ที่มีสมองที่ฉลาดจะได้รับชื่อเสียง ในขณะที่ผู้ที่มีหัวใจจะได้รับพร
คติพจน์:
การมีความคิดที่บริสุทธิ์และความปรารถนาดีสำหรับทุกคนคือการยกระดับอย่างแท้จริง