31.01.19       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวานกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและความคิดที่เป็นลบทั้งหมดของลูกจะจบสิ้น ลูกจะไม่หวาดกลัวสิ่งใด ลูกจะกลับมาเป็นอิสระจากความกังวล

คำถาม:
ต้นไม้ใหม่จะเติบโตในลักษณะใดและอย่างไร?

คำตอบ:
ต้นไม้ใหม่เติบโตอย่างช้ามาก ในอัตราเร็วของตัวไร ละครนี้เคลื่อนไปเหมือนตัวไร ในทำนองเดียวกัน ตามละคร ต้นไม้นี้เติบโตอย่างช้าๆ เพราะลูกต้องเผชิญหน้ากับการต่อต้านอย่างมากจากมายา ใช้ความเพียรพยายามสำหรับลูกที่กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ ลูกจะมีประสบการณ์ของความสุขเป็นอย่างยิ่งหากลูกกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและจะมีการขยายตัวในงานรับใช้ด้วยเช่นกัน เรือของลูกจะข้ามฝากไปหากลูกจดจำพ่อและมรดก

โอมชานติ
พ่อทางจิตนั่งอยู่ที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆทางจิต พ่อทางจิตคือภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะ พ่อทางจิตนั้นเรียกว่าพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด ลูกๆเป็นภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะด้วยเช่นกัน ลูกสามารถอธิบายแก่ชาวซิกข์ได้อย่างดีมาก ในความเป็นจริงแล้วลูกสามารถอธิบายแก่ผู้คนในศาสนาใดก็ตาม พ่อได้อธิบายแล้วด้วยเช่นกันว่าต้นไม้นี้เติบโตอย่างช้าๆ เช่นที่ละครเคลื่อนไปเหมือนตัวไร ในทำนองเดียวกันต้นไม้ก็เติบโตในอัตราเร็วของตัวไรด้วยเช่นกัน ต้องใช้ทั้งวงจรสำหรับต้นไม้ที่จะเติบโต เวลานี้เป็นต้นไม้ใหม่ของลูก ลูกๆ คงอยู่ตลอดทั้งวงจร ลูกเคยเคลื่อนไปรอบวงจรเป็นเวลา 5,000 ปี วงจรนี้เฝ้าแต่เคลื่อนไปเหมือนตัวไร อันดับแรก ลูกต้องเข้าใจเกี่ยวกับดวงวิญญาณ นี่เป็นประเด็นที่ยาก พ่อรู้ว่าตามละครต้นไม้เติบโตทีละนิดเพราะมีการต่อต้านจากมายา ในเวลานี้ เป็นอาณาจักรของเธอ ในขณะที่ภายหลัง แม้กระทั่งราวันก็จะไม่หลงเหลืออยู่ ก่อนอื่นลูกๆ ต้องกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ ลูกที่มีสำนึกเป็นดวงวิญญาณทำงานรับใช้ได้ดีและพวกเขาอยู่อย่างมีความสุขอย่างยิ่ง พวกเขาไม่ได้มีความคิดที่เป็นลบและไร้ประโยชน์ใดในสติปัญญาของพวกเขา ราวกับว่าลูกกำลังได้รับชัยชนะเหนือมายาและที่ไม่สามารถมีใครมาเขย่าลูกได้ มีตัวอย่างขององคด เหตุนี้เองลูกจึงได้รับชื่อว่ามหาวีระ(นักรบที่ยิ่งใหญ่)ด้วยเช่นกัน เวลานี้ไม่มีมหาวีระแม้แต่คนเดียว ลูกจะกลายเป็นมหาวีระภายหลังและนั่นก็จะตามลำดับกันไปเช่นกัน ผู้ที่ทำงานรับใช้อย่างดีจะถูกวางไว้ในแถวของมหาวีระ เวลานี้ลูกคือนักรบและภายหลังจะกลายเป็นนักรบที่ยิ่งใหญ่ ลูกไม่ควรจะมีความสงสัยแม้แต่น้อย หลายคนกลับมามีความหยิ่งยโสอย่างมาก พวกเขานั้นไม่สนใจใคร ลูกจำเป็นต้องอธิบายแก่ผู้อื่นด้วยความถ่อมตนอย่างยิ่ง ลูกสามารถรับใช้ชาวซิกข์ในอมฤตสาร์ ลูกเพียงแต่ต้องให้สาสน์หนึ่งแก่ทุกคน ด้วยการจดจำพ่อ อัลลอยในดวงวิญญาณของลูกจะถูกขจัดออกไป ผู้คนเหล่านั้นพูดว่า จดจำพระผู้เป็นเจ้า มีคำยกย่องซาฮิบ(พระผู้เป็นเจ้า)ด้วยเช่นกัน ผู้เดียวที่ไม่มีตัวตนคือสัจจะ พระเจ้าแห่งอมตะ เวลานี้ ใครคือสัญลักษณ์ที่อมตะ? พวกเขาพูดว่า สัทกูรูคือผู้เป็นอมตะ ดวงวิญญาณนั้นเป็นสัญลักษณ์อมตะ ความตายไม่มีวันเกิดขึ้นกับดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณได้รับบทบาทแล้ว ดังนั้นพวกเขาต้องเล่นบทบาทของพวกเขาและดังนั้นความตายจะสามารถมาสู่ดวงวิญญาณได้อย่างไร? ความตายสามารถมาสู่ร่างกาย ดวงวิญญาณคือสัญลักษณ์อมตะ ลูกสามารถที่จะไปหาชาวซิกข์และให้คำบรรยาย เช่นที่ผู้ศึกษากีตะให้คำบรรยาย ลูกๆ รู้ว่ามีเครื่องประกอบของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมากมาย พวกเขาไม่ได้มีความรู้แม้แต่น้อยที่สุด เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นคือมหาสมุทรแห่งความรู้ มนุษย์ไม่สามารถเรียกได้ว่ากระจ่างในความรู้ เหล่าเทพก็เป็นมนุษย์ด้วยเช่นกัน แต่พวกเขามีคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเหตุนี้เองพวกเขาจึงเรียกได้ว่าเป็นเทพ พวกเขาได้รับมรดกของพวกเขาจากพ่อด้วยเช่นกัน ลูกกำลังจะกลายเป็นนายของโลกด้วยราชาโยคะนี้ พวกเขาพูดว่า สัทกูรูคือผู้เป็นอมตะ เพียงพ่อผู้เดียวนั้นเท่านั้นคือสัจจะ ท่านคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ลูกต้องให้คำแนะนำของสองพ่อด้วยเช่นกัน หากลูกได้รับสองนาทีที่จะพูด นั่นก็มากมายด้วยเช่นกัน ถึงแม้ว่าลูกจะได้เพียงหนึ่งนาทีหรือหนึ่งวินาทีนั่นก็มากเช่นกัน ผู้ที่ถูกยิงด้วยลูกธนูในวงจรก่อนหน้านี้จะถูกยิงอีกครั้งหนึ่ง นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ลูกเพียงแต่ต้องให้สาสน์ บาบาอธิบายแล้วว่า ลองคิดดู เมื่อกูรูนานัคมา เขาไม่ได้ให้สาสน์และพูดว่า “ท่านต้องกลับบ้านและดังนั้นจงกลับมาบริสุทธิ์เพื่อสิ่งนั้น” ดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์เหล่านั้นมากจากข้างบน ศาสนาของพวกเขาขยายตัวอย่างต่อเนื่อง พวกเขาลงมาเรื่อยๆ ในความเป็นจริงแล้วไม่สามารถมีมนุษย์ใดเป็นผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นคือผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ มนุษย์คือมนุษย์และมีการอธิบายแล้วว่าพวกเขาเป็นของศาสนานั้นศาสนานี้ พ่อได้อธิบายแล้วว่า จงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ กลับมาบริสุทธิ์ กูรูนานัคพูดว่า ท่านซักเสื้อผ้าที่สกปรก มีการเขียนสิ่งนี้ภายหลังโดยผู้ที่เขียนคัมภีร์ เริ่มแรก มีจำนวนน้อยนิดอย่างมาก พวกเขาจะนั่งและถ่ายทอดอะไรแก่ผู้คนจำนวนน้อยเหล่านั้น? เวลานี้ที่พ่อให้ความรู้นี้แก่ลูกแล้วจึงมีการเขียนคัมภีร์ขึ้นภายหลัง ไม่ได้มีคัมภีร์ใดในยุคทอง ก่อนอื่นจงอธิบายแก่พวกเขาว่า จดจำพ่อและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง แน่นอนที่การทำลายล้างต้องเกิดขึ้น ถามพวกเขา ท่านเรียกใครว่าอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน? ผู้เดียวนั้นที่ลูกยกย่องว่า “เอกโอมการ์”นั้นเป็นพ่อ พวกเราลูกๆ ของท่านเป็นสัญลักษณ์อมตะด้วยเช่นกัน เราแต่ละคนมีบัลลังก์ของตนเอง พวกเราจากบัลลังก์หนึ่งแล้วไปและนั่งอีกบัลลังก์หนึ่ง เรานั่งบน 84 บัลลังก์ เวลานี้เป็นโลกเก่า มีความปั่นป่วนมากมายอย่างยิ่ง! สิ่งเหล่านี้ไม่ได้คงอยู่ในโลกใหม่ ที่นั่นมีศาสนาเดียวเท่านั้น พ่อได้ให้อาณาจักรของโลกแก่ลูก ไม่สามารถมีใครจู่โจมลูกได้ ผู้ก่อตั้งศาสนามาในยุคทองแดงเพื่อก่อตั้งศาสนาของเขาเอง เพียงเมื่อศาสนาของพวกเขาเพิ่มขึ้นและพวกเขามีพลังที่จะได้มีการกล่าวถึงสงคราม มีชาวอิสลามน้อยมากในตอนแรก ศาสนาของลูกถูกสร้างขึ้นที่นี่ พวกเขามาในยุคทองแดง ในเวลานั้นเท่านั้นที่ศาสนาของพวกเขาถูกสร้างขึ้น และแล้ว พวกเขาก็ลงมาเรื่อยๆทีละคน ประเด็นเหล่านี้ต้องทำความเข้าใจเป็นอย่างดีมาก ตามละคร บ้างก็ไม่สามารถซึมซับสิ่งใดนี้ได้ พ่ออธิบายว่าสถานภาพของพวกเขาจะต่ำอย่างแน่นอน นี่ไม่ใช่คำสาปแช่ง ลูกปะคำถูกสร้างขึ้นจากผู้ที่เป็นมหาวีระ(นักรบที่ยิ่งใหญ่) ตามละคร ไม่ใช่ทุกคนจะสามารถทำความเพียรพยายามเดียวกัน แม้แต่ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ไม่ได้ทำเช่นนี้ พวกเขาพูดว่า ทำไมเราจึงถูกประนาม? พ่อพูดด้วยเช่นกันว่า ไม่ได้เป็นความผิดของลูก พ่อจะสามารถทำอะไรได้หากไม่อยู่ในโชคของลูก? พ่อรู้ว่าแต่ละคนนั้นมีค่าที่จะได้รับสถานภาพใด จงอธิบายแก่ชาวซิกข์ จดจำซาฮิบแล้วท่านจะได้รับความสงบและความสุข พวกเขาได้รับความสุขเมื่อศาสนาของพวกเขานั้นสร้างขึ้น เวลานี้ทุกคนได้ลงมา ลูกเชื่อว่าสัทกูรูคือผู้ที่เป็นอมตะ ดังนั้นลูกจะเรียกใครว่าเป็นกูรู? มีเพียงกูรูเดียวเท่านั้นที่ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ กูรูมากมายนั้นเป็นที่ต้องการที่จะสอนความเลื่อมใสศรัทธา มีพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่สอนความรู้ ลูกๆ ผู้เป็นแม่สามารถอธิบายแก่พวกเขา ลูกสวมกำไลซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ พวกเขาจะเชื่อลูกๆผู้เป็นแม่ เพราะลูกคือผู้ที่จะเปิดประตูไปสู่สวรรค์ เวลานี้ลูกๆผู้เป็นแม่ได้รับไหของความรู้ที่ทำให้มีการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์สำหรับทุกคน เวลานี้ลูกๆ เรียกตนเองวาเป็นมหาวีระ ลูกสามารถบอกพวกเขาว่า เราอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของเราและกำลังสร้างยุคทอง มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืน มวยผมเหล่านั้นเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน ลูกต้องยกย่องพ่อ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ สัญลักษณ์ของอมตะอย่างสมบูรณ์ ผู้รู้และซันยาสซีพูดว่า เราก้มลงให้แก่พระเจ้า แล้วพวกเขาก็พูดว่าท่านอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน สิ่งนั้นผิด ลูกควรที่จะร้องสรรเสริญพ่อเป็นอย่างยิ่ง ลูกข้ามไปด้วยคำสรรเสริญของพ่อ มีเรื่องราวว่า ด้วยการพูดว่า “ราม ราม”เรือของลูกจะข้ามฟากไป พ่อพูดด้วยเช่นกันว่า ด้วยการจดจำพ่อ ลูกจะข้ามมหาสมุทรแห่งยาพิษ ลูกทั้งหมดต้องไปสู่การหลุดพ้น ลูกสามารถไปที่อมฤตสาร์และให้คำบรรยาย ลูกเรียกหา ผู้ที่ไม่มีตัวตนคือสัจจะ สัญลักษณ์ที่เป็นอมตะ อย่างไรก็ตาม เวลานี้พ่อพูดว่าจงละทิ้งร่างกายของลูกและศาสนาทางร่างกายทั้งหมดและคิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ จดจำพ่อและบาปของลูกจะถูกเผาไหม้ ความคิดสุดท้ายของลูกจะนำลูกไปสู่จุดหมายปลายทางของลูก ชีพบาบาคือผู้ไม่มีตัวตน สัญลักษณ์อมตะ ลูกดวงวิญญาณไม่มีตัวตนด้วยเช่นกัน พ่อพูดว่า พ่อไม่มีร่างกาย พ่อยืมร่างนี้มาใช้ พ่อเข้ามาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์เพื่อเอาชนะราวัน เป็นที่นี่ที่พ่อให้การกำหนด เพราะผู้ที่ไม่บริสุทธิ์คงอยู่ในโลกเก่า มีเพียงศาสนาเทพเดียวเท่านั้นในโลกใหม่ ในเวลานั้นคนอื่นคงอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ และแล้วพวกเขาทั้งหมดก็ผ่านสภาพสโต รโชและตโมตามลำดับกันไป ผู้ที่ได้รับความสุขเป้นอย่างยิ่งก็ได้รับความทุกข์เป็นอย่างยิ่งด้วยเช่นกัน ลูกต้องให้สาสน์ของพ่อแก่ทุกคน จดจำพ่อแล้วลูกจะสามารถไปถึงบ้านได้ ทุกคนได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ เมื่อต้นไม้กลับมาเต็มเปี่ยม เมื่อทุกคนนั้นได้ลงมา ลูกเช่นกันก็สามารถอธิบายแก่ใครก็ตามในลักษณะนี้ด้วยความรักและความอดกลั้นอย่างมาก ลูกไม่จำเป็นแม้แต่จะใช้รูปภาพใด อันที่จริงแล้ว รูปภาพนั้นสำหรับคนใหม่ ลูกสามารถอธิบายแก่ผู้คนของศาสนาใดก็ตาม อย่างไรก็ตาม ลูกๆไม่สามารถมีโยคะมากเพียงพอที่ลูกธนูนั้นจะยิงตรงเป้า พวกเขาพูดว่า บาบา ฉันนั้นพ่ายแพ้ มายาทำให้ใบหน้าของพวกเขาน่าเกลียดอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่แม้กระทั่งตระหนักว่าพวกเขาเคยเป็นเทพ เวลานี้พวกเขาได้กลับมาเป็นเช่นปีศาจ เวลานี้ บาบาพูดว่า จงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ เฝ้าแต่ให้สาสน์ของพ่อแก่ทุกคน เขียนลงบนสไลด์ของกล้องไบโอสโคป ตรีมูระติ พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด ชีวาพูด จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง ลูกจะได้มาซึ่งการหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต ลูกต้องให้สาสน์แก่ทุกคน สไลด์นั้นก็ควรจะสร้างขึ้นด้วยเช่นกันซึ่งลูกสามารถให้มันตราของมานมานะบาฟซึ่งฝึกฝนจิตใจให้อยู่ในระเบียบแก่ทุกคน การศึกษานี้ไม่ได้ใช้เวลานาน เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป ทุกคนจะมาและทำความเข้าใจ ไม่มีสิ่งใดที่ต้องวิตกกังวล ลูกต้องเป็นอิสระจากความกังวล ดูซิมนุษย์นั้นกลัวตายอย่างมาก ที่นี่ไม่มีเรื่องของความกลัว ลูกพูดด้วยเช่นกันว่าความตายไม่ควรจะเกิดขึ้นในเวลานี้ พวกเรายังไม่ได้จบสิ้นการสอบของพวกเรา พวกเรายังไม่ได้เสร็จสิ้นการจาริกแสวงบุญของพวกเราแล้วเหตุใดพวกเราจึงควรละทิ้งร่างกายเหล่านี้เล่า? ลูกควรจะพูดสิ่งที่หวานชื่นเช่นนั้นกับพ่อ ซึ่งจะปลูกฝังนิสัยที่ดีมากในลูก ลูกควรจะมาที่นี่และนั่งอยู่เบื้องหน้ารูปภาพ ลูกรู้ว่าลูกได้รับอาณาจักรของโลกจากบาบา ดังนั้น ลูกควรจะจดจำพ่อเช่นนั้นเป็นอย่างยิ่ง หากลูกไม่จดจำพ่อ จะต้องทนต่อการลงโทษเป็นอย่างมาก บาบานั้นก็จดจำอย่างมั่นคงว่าท่านกำลังจะกลายเป็นสิ่งนี้ ดังนั้นท่านมีประสบการณ์ของความสุขมากมายและนี่คือสิ่งที่ท่านกำลังจะกลายเป็น เพียงแค่เห็นสิ่งนี้ ความซาบซึ้งของท่านก็ขึ้นสูง ลูกต้องกลายเป็นเช่นนี้ด้วย บาบา ฉันจะจดจำท่านและแน่นอนจะกลายเป็นสิ่งนี้ หากลูกไม่มีสิ่งใดอื่นที่จะทำแล้วก็มาและนั่งอยู่เบื้องหน้ารูปภาพเหล่านี้ เราได้รับมรดกนี้จากพ่อ ทำให้สิ่งนี้มั่นคงมาก วิธีการนี้ไม่ยิ่งหย่อนเลย อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของลูก ลูกก็จะไม่มีการจดจำระลึกถึง บาบาพูดว่า ฝึกฝนสิ่งนี้เป็นอย่างยิ่งเมื่อลูกมาที่นี่ แล้ว ไม่ว่าเคราะห์ร้ายใดก็ตามที่มีจะถูกขจัดออกไป ลูกควรจะคิดเกี่ยวกับภาพของบันไดด้วย อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของลูก ลูกจะไม่สามารถทำตามศรีมัทได้ บาบาได้แสดงวิธีการแก่ลูกและมายาก็เข้ามาแทรกแซง บาบาได้แสดงวิธีการที่ฉลาดมากมายแก่ลูก เฝ้าแต่จดจำพ่อและมรดก พ่อพูดว่า ถามโก๊ปและโกปี้ ผู้ที่มีศรัทธาว่าพวกเขาจะประกาศสิทธิ์ในมรดกเกี่ยวกับความสุขที่เหนือประสาทสัมผัสของพวกเขาจากพ่ออย่างแน่นอน บาบาสร้างสวรรค์และทำให้เรากลายเป็นนายของสวรรค์นั้น มีการทำรูปภาพในลักษณะนี้ด้วยเช่นกัน ลูกพิสูจน์ให้พวกเขาได้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างบราห์มาและวิษณุคืออะไร ไม่มีใครอื่นที่รู้สิ่งนี้ ผู้คนสับสนที่ได้เห็นภาพของบราห์มา ใช้เวลาสำหรับการก่อตั้งที่จะเกิดขึ้น ใช้เวลาที่จะไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมด้วยเช่นกัน ลูกลืมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลูกควรปลูกฝังนิสัยนี้ แม้แต่ผู้ที่ได้ทำความเลื่อมใสศรัทธาอย่างจริงจังก็ไปและนั่งอยู่เบื้องหน้าภาพลักษณ์และมีความหวังที่จะได้นิมิต ลูกกำลังจะกลายเป็นเช่นนั้นและดังนั้นลูกควรจดจำสิ่งนี้ ลูกมีเข็มกลัดด้วยเช่นกัน บาบาให้ตัวอย่างของท่านเองว่าท่านมีความรักมากมายต่อรูปบูชาของนารายณ์อย่างไร ทั้งหมดนั้นเป็นหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา เวลานี้พ่อพูดว่า จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นและอย่าได้ทำสิ่งใดอื่น บาบาพูดว่า พ่อเป็นผู้รับใช้ที่เชื่อฟังของลูก เหตุใดลูกจึงก้มศีรษะของลูกเบื้องหน้าพ่อ? อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต


สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:

1. สร้างสมคุณธรรมของความถ่อมตน ลูกไม่ควรจะมีความหยิ่งยโสแม้น้อยนิดที่สุด ลูกควรจะกลายเป็นมหาวีระเช่นนั้นที่มายาไม่สามารถเขย่าลูกได้

2. ให้มันตราของ “มานมานะบาฟ” ซึ่งจะทำให้จิตใจอยู่ในระเบียบแก่ทุกคน ถ่ายทอดความรู้แก่ทุกคนด้วยความรักและความอดกลั้นอย่างมาก ให้สาสน์ของพ่อแก่ผู้คนของทุกศาสนา


พร:
ขอให้ลูกเป็นนายผู้ทรงอำนาจผู้ที่นำทุกความคิดที่สูงส่งไปปฏิบัติ

นายผู้ทรงอำนาจหมายความว่าผู้ที่มีความคิดและการกระทำเหมือนกัน ถ้าความคิดของลูกสูงส่งมากแต่การกระทำของลูกไม่ได้เป็นไปตามความคิดของลูกแล้วก็ไม่สามารถกล่าวได้ว่าลูกเป็นนายผู้ทรงอำนาจ ดังนั้น ตรวจสอบดูว่าลูกได้นำความคิดที่สูงส่งที่ลูกมีไปสู่การกระทำหรือไม่ สิ่งชี้บอกของนายผู้ทรงอำนาจคือเขาจะสามารถใช้พลังเฉพาะที่เขาต้องการในเวลานั้นๆ ให้พลังทางร่างกายและพลังที่ละเอียดอ่อนของลูกอยู่ภายใต้การควบคุมเช่นนั้นที่ลูกสามารถใช้พลังเฉพาะที่ลูกต้องการในเวลานั้น

คติพจน์:
เมื่อดวงวิญญาณที่เต็มไปด้วยความรู้มีความโกรธ พวกเขาก็ประณามชื่อเสียงของพ่อ


ความเพียรพยายามพิเศษที่จะกลับมาทัดเทียมกับพ่อบราห์มา

เป็นผู้ทำลายอุปสรรค ไม่ไหวหวั่นสั่นคลอน เช่นเดียวกับพ่อบราห์มาและเอาชนะอุปสรรคทั้งหมด มีประสบการณ์ว่าอุปสรรคไม่ใช่อุปสรรค แต่เป็นเกม มีประสบการณ์ว่าภูเขาเป็นเหมือนเมล็ดมาสตาด เพราะว่าดวงวิญญาณที่เต็มไปด้วยความรู้จะรู้ล่วงหน้าว่าสิ่งทั้งหมดเหล่านี้จะมาและเกิดขึ้น ดังนั้น อย่าได้สับสันในคำถามของ “อะไร” หรือ “ทำไม”