16.03.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวานพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณพี่น้องเพศชายและมีความรักทางจิตต่อกันและกัน
หากลูกต้องการกลับมาสาโตประธานอย่าได้จ้องจับผิดผู้ใด
คำถาม:
บนพื้นฐานใดที่ลูกสามารถประกาศสิทธิ์ในมรดกหลายล้านเท่าจากพ่อ?
คำตอบ:
เพื่อที่จะประกาศสิทธิ์ในมรดกหลายล้านเท่าจากพ่อคงอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
ลืมทุกสิ่งนอกจากพ่อ อย่าสูญเสียเวลาของลูกในสิ่งต่างๆ เช่น คนนั้นคนนี้เป็นเช่นนี้
คนนั้นคนนี้ทำเช่นนั้น
จุดหมายปลายทางนั้นสูงมากดังนั้นเก็บเป้าหมายของการกลับมาสาโตประธานเสมอ
เฝ้าแต่เกาะเกี่ยวอยู่กับพ่อด้วยความรัก
ตรวจสอบตนเองอย่างต่อเนื่องในระดับที่ละเอียดอ่อนและลูกจะสามารถประกาศสิทธิ์ในมรดกอย่างเต็มที่ของลูก
โอมชานติ
ลูกผู้ที่กำลังนั่งที่นี่ในเวลานี้รู้ว่าพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังทำให้ลูกสาโตประธานอีกครั้ง
วิธีการหลักที่พ่อบอกลูกคือการพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณพี่น้องเพศชาย
คำสอนหลักที่ลูกได้รับคือการมีความรักทางจิตอย่างมากมายต่อกันและกัน
ลูกเคยมีความรักทางจิตแต่ลูกไม่มีสิ่งนั้นอีกต่อไปแล้ว
เรื่องของความรักไม่ได้เกิดขึ้นในโลกที่ไม่มีตัวตน
ดังนั้นพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดมาและให้คำสอนว่า ลูกขณะที่พูดว่า “วันนี้, วันพรุ่งนี้”
เวลาก็ผ่านไป วัน, เดือนและปีก็ผ่านไป
พ่อได้บอกลูกแล้วว่าลูกเคยเป็นเช่นลักษมีและนารายณ์ ใครทำให้ลูกเป็นเช่นนั้น? พ่อ
พ่อได้อธิบายด้วยเช่นกันว่าลูกลงมาอย่างไร
เวลาได้ผ่านไปเมื่อลูกลงค่อยๆลงมาจากข้างบนทีละนิด วันนั้นได้ผ่านไป
เดือนนั้นได้ผ่านไป ปีได้ผ่านไป และระยะเวลานั้นได้ผ่านไป
ลูกเข้าใจว่าลูกเคยสาโตประธานในตอนเริ่มต้น ลูกมีความรักอย่างมากต่อกันและกัน
พ่อได้ให้คำสอนแก่ลูกพี่น้องเพศชายทั้งหมด
ลูกซึ่งเป็นพี่น้องกันควรจะมีความรักต่อกันและกันอย่างมาก พ่อคือพ่อของลูก
พ่อดูแลลูกด้วยความรักอย่างมาก พ่อทำให้ลูกสาโตประธานจากตาโมประธาน
เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกคือการกลับมาสาโตประธาน
ลูกเข้าใจว่ายิ่งลูกกลับมาสาโตประธานมากเท่าไรลูกก็จะยิ่งมีประสบการณ์ของความสุขมากเท่านั้น
ลูกเคยสาโตประธาน ลูกพี่น้องเพศชายเคยมีชีวิตอยู่ด้วยกันด้วยความรักอย่างมาก
เวลานี้ลูกได้รับรู้จากพ่อว่าเมื่อเป็นเทพลูกเคยมีความรักต่อกันและกันเป็นอย่างมาก
มีมีการยกย่องเป็นอย่างมากต่อเทพเหล่านั้นและสวรรค์ของพวกเขา
ลูกเคยเป็นชาวสวรรค์เช่นกันแล้วขณะที่พูดว่า “วันนี้และวันพรุ่งนี้”
ลูกก็ลงมาเรื่อยๆจากวันที่หนึ่งจนกระทั่งถึงวันนี้
ในเวลานี้มีอีกไม่กี่ปีเท่านั้นที่เหลืออยู่จาก 5000 ปี
สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกได้เล่นบทบาทของลูกตั้งแต่ตอนเริ่มต้นอย่างไร
ในเวลานี้เนื่องจากสำนึกที่เป็นร่างจึงไม่มีความรักนั้นต่อกันและกัน
ลูกเฝ้าแต่มองเห็นข้อบกพร่องของกันและกันว่า คนนั้นคนนี้เป็นเช่นนี้
เมื่อลูกเคยมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณลูกไม่เคยจับผิดกันและกัน
ลูกมีความรักอย่างมากต่อกันและกัน ในเวลานี้ลูกต้องซึมซับสภาพเดียวกันนั้นอีกครั้ง
ที่นี่ลูกมองดูกันและกันด้วยสายตาเช่นนั้นที่ลูกเริ่มที่จะต่อสู้และทะเลาะเบาะแว้งในบันดาลูกเอง
สิ่งนี้จะสิ้นสุดลงได้อย่างไร? พ่ออธิบายว่า
ลูกๆเคยเป็นเทพที่สาโตประธานที่มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา
และแล้วขณะที่ตกลงมาทีละนิดลูกก็กลับมาตโมประธาน ลูกเคยอ่อนหวานมาก
เวลานี้ลูกต้องกลับมาอ่อนหวานเช่นนั้นอีกครั้ง
ลูกเคยเป็นผู้ประทานความสุขและเวลานี้ได้กลายเป็นผู้ประทานความทุกข์
ในอาณาจักรของราวันลูกเริ่มใช้ดาบของตัณหาราคะและเป็นเหตุของความทุกข์แก่กันและกัน
ลูกไม่ได้ใช้ดาบของตัณหาราคะเมื่อลูกเคยสาโตประธาน กิเลสทั้งห้านี้คือศัตรูของลูก
นี่คือโลกที่มีกิเลส
ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่าอาณาจักรของรามหมายถึงอะไรและอาณาจักรของราวันหมายถึงอะไร
ขณะที่พูดว่า “วันนี้และวันพรุ่งนี้” ยุคทอง ยุคเงิน ยุคทองแดงก็ได้มาถึงจุดสิ้นสุด
แม้กระทั่งยุคเหล็กก็กำลังจะสิ้นสุดลงในเวลานี้
ลูกได้กลับมาตาโมประธานจากสาโตประธาน
ความสุขทางจิตของลูกหายไปและช่วงชีวิตของลูกกลับมาสั้นด้วยเช่นกัน
ในเวลานี้พ่อมาแล้วดังนั้นพ่อจะทำให้ลูกสาโตประธานอีกครั้งอย่างแน่นอน
เป็นลูกที่ร้องเรียกหาว่า โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ได้โปรดมา! พ่ออธิบายว่า พ่อมาทุก
5000 ปี ในยุคบรรจบพบกัน ในเวลานี้พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
ยิ่งลูกจดจำพ่อมากเท่าไรข้อบกพร่องของลูกก็จะถูกขจัดออกไปอย่างต่อเนื่องมากเท่านั้น
เมื่อลูกเคยสาโตประธานลูกไม่มีข้อบกพร่องในตัวลูก ลูกเคยเรียกตนเองว่าเทพ
ในเวลานี้ข้อบกพร่องเหล่านั้นจะถูกขจัดออกไปได้อย่างไร
เป็นดวงวิญญาณที่กลับมาไร้ความสงบ
เวลานี้ลูกต้องตรวจสอบตนเองว่าเหตุใดลูกจึงกลับมาไร้ความสงบ
เมื่อลูกพิจารณาว่าตนเองเป็นพี่น้องเพศชาย ลูกจะมีความรักต่อกันและกันอย่างมาก
ในเวลานี้พ่อเดียวกันได้มาแล้ว ท่านพูดว่า
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณเป็นพี่น้องเพศชาย มีความรักต่อกันและกัน
ด้วยการเข้ามาสู่สำนึกที่เป็นร่างลูกจึงจับผิดกันและกัน พ่อพูดว่า
ทำความเพียรพยายามของลูกเองเพื่อที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานะภาพที่สูง
ลูกเข้าใจว่าพ่อทำให้ลูกเต็มเปี่ยมอย่างสมบูรณ์ด้วยการให้มรดกเช่นนั้นแก่ลูก
พ่อได้มาแล้วในเวลานี้ดังนั้นเหตุใดเราจึงไม่ทำตามการกำหนดของท่านและประกาศสิทธิ์ในมรดกอย่างเต็มที่อีกครั้ง?
เรากลายเป็นเทพแล้วเราได้ใช้ 84 ชาติเกิด ลูกที่สุดแสนหวานเคยไม่สั่นคลอนอย่างยิ่ง
ไม่มีความขัดแย้งใดในบันดาลูกและลูกก็ไม่ได้ประณามผู้ใด
ในเวลานี้มีความอ่อนแออย่างใดอย่างหนึ่งและดังนั้นความอ่อนแอนั้นต้องถูกขจัดออกไป
เราทั้งหมดคือพี่น้อง ลูกต้องจดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้น
ควรมีความใส่ใจเดียวเท่านั้นที่จะกลับมาสาโตประธาน คนนั้นคนนี้เป็นเช่นนี้
คนนั้นคนนี้ทำสิ่งนั้นเวลานี้ลืมสิ่งเช่นนั้นให้หมด พ่อพูดว่า
วางสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดและพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
เวลานี้เพียรพยายามที่จะกลับมาสาโตประธาน
ด้วยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่างเท่านั้นที่ลูกมองเห็นข้อบกพร่องในผู้อื่น
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อมองกันและกันอย่างเป็นพี่น้องและลูกจะเห็นแต่คุณธรรมเท่านั้น
เพียรพยายามที่จะดลใจผู้อื่นให้กลับมาเต็มไปด้วยคุณธรรม
หากใครทำสิ่งใดผิดก็เป็นที่เข้าใจได้ว่าบุคคลนั้นตาโมหรือรโชประธานและดังนั้นพฤติกรรมของเขาจะเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน
พ่อมีคุณธรรมมากที่สุด ดังนั้นซึมซับคุณธรรมทั้งหมดจากพ่อและละทิ้งสิ่งอื่นทั้งหมด
ละทิ้งข้อบกพร่องและซึมซับคุณธรรม พ่อทำให้ลูกเต็มไปด้วยคุณธรรมอย่างยิ่ง พ่อพูดว่า
ลูกต้องกลับมาเต็มไปด้วยคุณธรรมเหมือนกับพ่อ พ่อคือผู้ประทานความสุข
เราต้องกลายเป็นผู้ประทานความสุขด้วยเช่นกัน
ลูกควรมีความใส่ใจเดียวที่จะกลับมาสาโตประธาน อย่ารับฟังสิ่งอื่นใดหรือประณามผู้ใด
ทุกคนมีความอ่อนแออย่างใดอย่างหนึ่ง
ข้อบกพร่องเป็นเช่นนั้นที่ตัวลูกเองไม่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านั้น
ผู้อื่นเข้าใจว่าผู้นั้นมีข้อบกพร่องในขณะที่ผู้นั้นพิจารณาว่าตนเองดีมาก
อย่างไรก็ตามในประเด็นใดประเด็นหนึ่งคำพูดที่ผิดก็ออกมาจากผู้นั้น
สิ่งเช่นนั้นไม่ได้เกิดขึ้นในสภาพที่สาโตประธาน
ที่นี่ลูกมีข้อบกพร่องแต่เนื่องจากการไม่เข้าใจสิ่งนี้ ลูกพิจารณาว่าตนเองฉลาด
พ่อพูดว่า พ่อคือผู้ที่ฉลาดที่สุด พ่อมาเพื่อทำให้ลูกทั้งหมดฉลาดและอ่อนหวานที่สุด
จงละทิ้งข้อบกพร่องฯลฯ ทั้งหมดของลูก จับชีพจรของลูกเองและดุว่า
ฉันจดจำพ่อทางจิตที่สุดแสนหวานด้วยความรักมากเท่าใด
ลูกเข้าใจประเด็นเหล่านี้มากเท่าใดและลูกอธิบายประเด็นเหล่านี้ให้แก่ผู้อื่นมากเท่าใด
ไม่มีประโยชน์ใดเลยในการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง
สิ่งหลักที่จะอธิบายคือโลกนั้นตาโมประธานในเวลานี้
เมื่อโลกเคยสาโตประธานเคยเป็นอาณาจักรของเหล่าเทพ เวลานี้ลูกใช้ 84
ชาติเกิดและกลับมาตาโมประธาน เวลานี้ลูกต้องกลับมาสาโตประธานอีกครั้ง
เป็นชาวบารัตที่กลับมาตาโมประธานและเพียงพวกเขาด้วยเช่นกันที่จะกลับมาสาโตประธานอีกครั้ง
ไม่มีใครอื่นสามารถเรียกได้ว่าสาโตประธาน ไม่มีศาสนาอื่นใดในยุคทอง
พ่อพูดว่าลูกได้กลับมาสาโตประธานจากตาโมประธานนับครั้งไม่ถ้วน
และเวลานี้ลูกต้องกลายเป็นสิ่งนั้นอีกครั้ง ทำตามศรีมัทและจดจำพ่อ
นี่คือความใสใจเดียวที่ลูกต้องมี มีภาระของบาปอย่างใหญ่หลวงบนศีรษะของลูก
พ่อได้ปลุกลูกให้ตื่นสันมาในเวลานี้ ผู้เลื่อมใสศรัทธาไปเบื้องหน้าของเทพและพูดว่า
“เรามีกิเลส” เพราะเทพมีแรงดึงดูดของความบริสุทธิ์นั้น
เหตุนี้เองผู้คนจึงไปอยู่เบื้องหน้าของเหล่าเทพนั้นและพูดสิ่งนี้
อย่างไรก็ตามพวกเขาลืมสิ่งนี้เมื่อพวกเขาไปบ้าน
เมื่อพวกเขาไปอยู่เบื้องหน้าเหล่าเทพพวกเขารู้สึกระอาต่อตนเองแต่พวกเขาลืมความระอานั้นเมื่อพวกเขากลับบ้าน
พวกเขาไม่แม้กระทั้งคิดว่าใครทำให้พวกเขาเป็นเช่นนั้น เวลานี้พ่อพูดว่า
หากลูกต้องการที่จะกลายเป็นเทพลูกต้องศึกษาเล่าเรียนอย่างแน่นอน ลูกต้องทำตามศรีมัท
พ่อพูดว่าก่อนอื่นลูกต้องทำให้ตนเองสาโตประธาน
ดังนั้นจดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอและอย่าซุบซิบนินทา
เพียงแต่มีความใส่ใจเดียวว่าลูกต้องกลายเป็นสิ่งนี้ พ่อพูดว่า
ลูกเคยเป็นผู้ที่เป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป แล้วลูกไปที่ใด
เรื่องราวของ 84 ชาติเกิดของผู้นี้ถูกเขียนขึ้น เวลานี้เราต้องกลายเป็นเช่นนี้
เราต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง พิจารณากันและกันว่าเป็นพี่น้องชายและจดจำพ่อ
ลูกต้องประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกจากพ่อ
สิ่งนี้ควรเข้าไปในสติปัญญาของลูกว่าผู้คนยังคงสรรเสริญและประณามพระเจ้าต่อไป
ในความเป็นจริงไม่มีคำสรรเสริญเลยมีแต่คำประณามเท่านั้น
ในด้านหนึ่งพวกเขาสรรเสริญท่านและในอีกด้านหนึ่งพวกเขาประณามท่านเพราะพวกเขาไม่รู้จักท่าน
ในด้านหนึ่งพวกเขาสรรเสริญพ่อและในอีกด้านหนึ่งพวกเขาพูดว่าท่านอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน
ด้วยการพูดว่าพระเจ้าอยู่ในก้อนกรวดและก้อนหินพวกเขาจึงหันห่างไปจากพระเจ้า
ในเวลาของการทำลายล้างสติปัญญาที่หันห่างไปจากพระเจ้านั้นจะนำไปสู่การทำลายล้างในขณะที่สติปัญญาที่มีความรักต่อพระเจ้าและอยู่เบื้องหน้าพระเจ้าเป็นการส่วนตัวจะนำไปสู่ชัยชนะ
เพียรพยายามที่จะจดจำพ่อมากเท่าที่จะเป็นไปได้
ก่อนหน้านั้นลูกเคยจดจำพ่อแต่การจดจำระลึกถึงนั้นมีสิ่งเจือปนเพราะลูกจดจำผู้คนมากมาย
เวลานี้พ่อพูดว่า คงอยู่ในการจดจำระลึกถึงที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน
เพียงแต่จดจำพ่อผู้เดียว
มีภาพลักษณ์นับไม่ถ้วนในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาที่ลูกได้จดจำด้วยเช่นกัน
เวลานี้ลูกต้องกลับมาสาโตประธานอีกครั้ง
ลูกไม่จำเป็นต้องมีการจดจำระลึกถึงที่นั่นเพราะหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาไม่ได้คงอยู่ที่นั่น
พ่อพูดว่า เพียงแต่ใสใจว่าลูกจะกลับมาสาโตประธานอย่างไร
เวลานี้ลูกได้รับความรู้ว่าวงจรโลกหมุนไปอย่างไรจึงเป็นสิ่งที่ง่ายดาย อัจชะ
หากลูกคนไหนไม่สามารถอธิบายสิ่งนี้ได้อย่างน้อยสติปัญญาของลูกก็สามารถเข้าใจได้ว่าลูกกลับมาตาโมประธานจากสาโตประธานอย่างไรและเวลานี้ลูกต้องกลับมาสาโตประธานอีกครั้งอย่างแน่นอน
หากบางคนไม่สามารถพูดได้ก็กล่าวได้ว่าเป็นโชคและชะตากรรมของเขาเช่นนั้น
พ่อได้แสดงให้ลูกเห็นวิธีที่ง่ายดายมาก
เป็นสิ่งที่ง่ายดายที่จะอธิบายด้วยการใช้เข็มตราสัญลักษณ์
สิ่งนี้แสดงถึงพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด จากท่านที่เราได้รับมรดกของเรา
พ่อจะสร้างสวรรค์และอย่างแน่นอน และพ่อจะสร้างสวรรค์ที่นี่อย่างแน่นอน
การเกิดของชีวาหมายถึงการเกิดของสวรรค์และเหล่าเทพคงอยู่ในสวรรค์
ดังนั้นพวกเขากลายเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
พวกเขากลายเป็นเทพด้วยการศึกษาในยุคบรรจบพบกันที่มีสิริมงคลที่สุด
ในเวลานี้ลูกได้รับความเข้าใจแล้วดังนั้นลูกต้องอธิบายแก่ผู้อื่น
นี้คือความรู้ที่ง่ายดาย โยคะที่ง่ายดาย และมรดกที่ง่ายดายของลูกเช่นกัน
อย่างไรก็ตามมีบางคนที่นี่ที่ประกาศสิทธิ์ในมรดกที่มีค่าแค่หนึ่งสตางค์
ในขณะที่บางคนประกาศสิทธิ์ในมรดกที่มีค่าหลายล้าน
ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับว่าลูกศึกษาเล่าเรียนมากเท่าใด
ลืมทุกสิ่งอื่นด้วยการคงอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
คนนั้นคนนี้เป็นอย่างนี้ อย่าได้สูญเสียเวลาของลูกในสิ่งนี้
จุดหมายปลายทางนั้นสูงมาก มายาสร้างอุปสรรคในการกลับมาสาโตประธานของลูก
ไม่มีอุปสรรคใดในการศึกษาความรู้นี้ บาบาพูดว่า
ตรวจสอบตนเองและดูว่าลูกมีความรักมากเท่าใด
ความรักของลูกควรเป็นเช่นนั้นที่ลูกเกาะเกี่ยวอยู่กับพ่อ
คือพ่อที่กำลังสอนลูกไม่ใช่ดวงวิญญาณของผู้นี้ที่กำลังสอนลูก
เขากำลังศึกษาเล่าเรียนด้วยเช่นกัน “บาบา ท่านกำลังทำให้ฉันรู้คิดอย่างมาก!
ท่านคือผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใดและเป็นท่านที่ทำให้ฉันสูงส่งอย่างยิ่งในโลกมนุษย์นี้”
ลูกควรสรรเสริญบาบาในลักษณะนี้อยู่ภายใน “บาบาท่านแสดงความมหัศจรรย์เช่นนั้น!”
พ่อพูดว่า ลูกมาและประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของลูกอีกครั้ง
จดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอด้วยความสุข ลูกต้องถามตนเองว่า ฉันจดจำบาบามากเท่าใด?
มีคำกล่าวว่า ไม่มีอาหารบำรุงกำลังใดเป็นเช่นความสุข มีความสุขของการพบพ่อ
อย่างไรก็ตามลูกบางคนก็ไม่สามารถคงความสุขนั้นอยู่ภายในได้
มิฉะนั้นจิตสำนึกก็จะบอกว่าควรมีความสุขอย่างมาก เราจะกลายเป็นราชาด้วยการศึกษานี้
เราคือลูกของพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด บาบาสูงสุดกำลังสอนพวกเรา บาบามีความเมตตาอย่างมาก!
ดูซิว่าท่านนั่งที่นี่และอธิบายประเด็นใหม่ๆให้แก่ลูกอย่างไร
เวลานี้มีประเด็นใหม่ๆมากมายในสติปัญญาของลูกซึ่งไม่มีอยู่ในสติปัญญาของใครอื่น
อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเข้า จากแม่ พ่อ บัพ
ดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ซึมซับสภาพของจิตสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณและกลายเป็นผู้ประทานความสุข
อย่าได้จ้องจับผิดผู้ใด
มีชีวิตอยู่ด้วยกันด้วยความรักอย่างมากและอย่าได้มีความขัดแย้งเกี่ยวกับความคิดเห็นใดๆ
2.
ละทิ้งทุกสิ่งและสร้างสมคุณธรรมจากพ่อผู้เดียว
เพียงแต่ใส่ใจเกี่ยวกับการกลับมาสาโตประธาน
อย่าได้รับฟังการประณามของผู้ใดและไม่ประณามผู้ใดด้วยตัวลูกเอง
อย่าคิดว่าตนเองฉลาดเกินไป
พร:
ขอให้ลูกเป็นดวงวิญญาณที่ทำการทดลอง
โดยการทดลองกับพลังของความรู้และโยคะบนพื้นฐานของแสง
เช่นที่มีการทดลองทางวิทยาศาสตร์มากมายในทางปฏิบัติที่แสดงให้เห็นแสงของธรรมชาติ
ในทำนองเดียวกัน ลูกสามารถทดลองกับแสงที่ไม่สูญสลายของพระเจ้า
แสงของสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
และแสงของสภาพที่มีพลังของความรู้และโยคะในทางปฏิบัติของลูก
หากสภาพและรูปของลูกเป็นแสงและเบาสบายแล้วลูกจะได้รับความสำเร็จอย่างง่ายดายในการทดลองของลูก
เมื่อแต่ละคนเริ่มทดลองกับตัวเอง
ชุมนุมของดวงวิญญาณที่มีพลังผู้ที่ทดลองจะถูกสร้างขึ้นมา
คติพจน์:
คติพจน์:
ผู้ที่จบสิ้นร่องรอยและลูกหลานของอุปสรรคทั้งหมด คือผู้ทำลายอุปสรรค