03.01.2019 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน
หากลูกจดจำอัลฟ่าและเบต้า พ่อและมรดก ปรอทของความสุขของลูกจะคงอยู่สูง
นี่คือประเด็นที่ง่ายดายของเพียงหนึ่งวินาที
คำถาม:
ลูกๆ
ใดมีความสุขที่ไร้ขีดจำกัด?
อะไรคือวิธีการที่จะทำให้ปรอทของความสุขคงอยู่สูงอย่างสม่ำเสมอ?
คำตอบ:
ลูกๆ
ผู้ที่ฝึกฝนการอยู่อย่างปราศจากร่าง
ผู้ที่สร้างสมสิ่งใดก็ตามที่พ่อบอกพวกเขาอย่างดีมากและดลใจผู้อื่นให้สร้างสมสิ่งนั้นจะมีประสบการณ์ความสุขที่ไร้ขีดจำกัด
เพื่อที่ปรอทของความสุขของลูกจะคงอยู่สูงอย่างสม่ำเสมอ
เฝ้าแต่ให้ทานเพชรพลอยของความรู้ที่ไม่สูญสลาย นำคุณประโยชน์มาให้แก่ผู้อื่นมากมาย
มีสำนึกเสมอว่าในเวลานี้ลูกจะไปสู่จุดสูงสุดของความสุขและความสงบและลูกจะอยู่อย่างมีความสุข
โอมชานติ
บัพดาดามีความคิดว่าท่านจะทำให้ลูกเขียนลงไปในหนึ่งวินาทีว่า
ลูกกำลังนั่งในการจดจำระลึกถึงใคร ไม่ได้ใช้เวลาที่จะเขียนสิ่งนี้ลงไป
ลูกแต่ละคนสามารถเขียนสิ่งนี้ในหนึ่งวินาทีและมาแสดงให้แก่บาบา (ทุกคนเขียนและแสดงสิ่งที่เขียนให้แก่บาบา
แล้วบาบาเองก็เขียนด้วยเช่นกัน ไม่มีใครได้เขียนสิ่งที่บาบาเขียน) บาบาเขียนว่า:
อัลฟ่าและเบต้า เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก! อัลฟ่า หมายถึงบาบาและเบต้าหมายถึงอาณาจักร
บาบากำลังสอนลูกและลูกกำลังได้มาซึ่งอาณาจักรของลูก
ไม่มีความจำเป็นใดที่จะเขียนสิ่งใดอีกต่อไป
ลูกใช้เวลามากกว่าสองนาทีที่จะเขียนสิ่งนี้
การเขียนอัลฟ่าและเบต้าคือประเด็นของหนึ่งวินาที ซันยาสซีจดจำอัลฟ่าเท่านั้น
ลูกจดจำอำนาจการปกครองของลูกด้วยเช่นกัน ลูกต้องปลูกฝังนิสัยของการจดจำระลึกถึง
เมื่อสิ่งนี้นั่งอยู่ในสติปัญญาของลูก ปรอทของความสุขของลูกจะคงสูง
ความหมายของอัลฟ่าคือท่านอยู่ที่ยอดสูงสุด ไม่มีสิ่งใดสูงกว่านั้น
สถานที่อยู่อาศัยนั้นสูงสุดด้วยเช่นกัน
ไม่มีใครรู้ความหมายของการหลุดพ้นหรือการหลุดพ้นในชีวิตในหนึ่งวินาที อย่างแน่นอน
สิ่งนั้นต้องมีความหมายเช่นกัน เมื่อเด็กถือกำเนิด พวกเขาเขียนว่า:
เขาถือกำเนิดในชั่วโมง นาที และวินาทีนี้ เข็มนาฬิกานั้นเฝ้าแต่เคลื่อนไป
ในการเคลื่อนขยับไปหนึ่งครั้ง ลูกสามารถพูดว่า: อัลฟ่าและเบต้า
สิ่งนั้นไม่ได้ใช้เวลาแม้กระทั่งหนึ่งวินาที ไม่มีแม้ความจำเป็นใดที่จะพูดสิ่งนั้น
ถึงอย่างไรลูกก็จดจำสิ่งนั้น ลูกควรมีสภาพที่ดีมาก อย่างไรก็ตาม
สิ่งนั้นสามารถเกิดขึ้นเมื่อลูกมีการจดจำระลึกถึงเท่านั้น ขณะที่นั่งอยู่ที่นี่
ลูกควรจดจำพ่อและอาณาจักร เมื่อสติปัญญามองเห็น ก็เรียกว่าเป็นการหยั่งรู้ที่สูงส่ง
ดวงวิญญาณมองเห็นด้วยเช่นกัน เป็นดวงวิญญาณที่ต้องจดจำพ่อ เมื่อลูกจดจำพ่อ
ลูกก็ได้จดจำอาณาจักรด้วยในเวลาเดียวกัน สิ่งนั้นใช้เวลานานเพียงไร? ที่นี่
เมื่อลูกนั่งในการจดจำระลึกถึง ลูกจะมีความสุขสันต์
บาบากำลังนั่งอยู่ที่นี่ในความสุขนี้เช่นกัน พ่อไม่ได้จดจำสิ่งใดของที่นี่
บาบาจดจำสิ่งต่างๆ ของที่นั่น (โลกใหม่)
เป็นราวกับว่าบาบาและอาณาจักรกำลังยืนอยู่ที่ประตูของลูก พ่อพูดว่า:
พ่อได้นำอาณาจักรมาเพื่อลูก
เป็นเพียงว่าลูกไม่มีการจดจำระลึกถึงและเหตุนี้เองความสุขของลูกจึงไม่ได้คงอยู่
ขณะที่นั่งและเคลื่อนไหวไปทั่ว คิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณแล้วจดจำพ่อ พ่อของลูก
และมรดกของลูก สถานที่ซึ่งลูกอาศัยอยู่นั้นสูงมาก โลกไม่รู้สิ่งนี้
ผู้คนดิ้นรนอย่างมากเพื่อที่จะเข้าไปสู่การหลุดพ้น แต่ดินแดนของการหลุดพ้นอยู่ที่ใด?
ลูกเข้าใจว่าดวงวิญญาณเป็นจรวด ผู้คนเหล่านั้นไปที่ดวงจันทร์ แต่แล้ว หลังจากนั้น
ก็มีเพียงอวกาศ ลูกแม้กระทั่งไปอยู่เหนืออวกาศนั้น ดวงจันทร์เป็นของโลกนี้
มีคำกล่าวว่า: เหนือพระอาทิตย์และพระจันทร์ แม้กระทั่งเหนือเสียง
ลูกต้องละร่างของลูก ลูกมาที่นี่จากบ้านของความเงียบสงบที่แสนหวาน
ไม่ได้ใช้เวลาที่จะมาและไป นั่นคือบ้านของลูก ที่นี่ ที่ใดก็ตามที่ลูกไป มันใช้เวลา
เมื่อดวงวิญญาณละร่างของเขา เขาก็ไปไกลแสนไกลในหนึ่งวินาที
ดวงวิญญาณละร่างหนึ่งและเข้าไปสู่อีกร่างหนึ่ง ดังนั้น
ลูกต้องคิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ ลูกจะไปถึงจุดที่สูงสุด ผู้คนต้องการความสงบ
จุดที่สูงที่สุดของความสงบคือโลกที่ไม่มีตัวตนและจุดที่สูงสุดของความสุขคือสวรรค์
สูงสุดเหนือสิ่งใดเรียกว่าหอคอย บ้านของลูกนั้นสูงมากด้วยเช่นกัน
ผู้คนของโลกไม่เคยคิดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้
ไม่มีใครที่จะอธิบายสิ่งเหล่านี้แก่พวกเขา นั่นเรียกว่าเป็นหอคอยของความสงบ
ผู้คนเฝ้าแต่พูดว่าควรมีความสงบในโลก อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่รู้ความหมายของสิ่งนั้น
นั่นคือ ที่ใดที่มีความสงบ ลักษมีและนารายณ์คงอยู่ในหอคอยของความสุข
ไม่มีความละโมบหรือสิ่งล่อใจใด ที่นั่น อาหาร เครื่องดื่ม และวิธีการพูด ฯลฯ
ทั้งหมดของเขาสูงศักดิ์มากและพวกเขามีประสบการณ์ของความสุขที่สูงสุด
มองดูว่าพวกเขาได้รับการสรรเสริญมากเท่าใดเป็นเพราะพวกเขาได้ทำความเพียรพยายามอย่างมาก
พวกเขาไม่ใช่ผู้เดียวเท่านั้น ทั้งลูกประคำถูกสร้างขึ้น ในความเป็นจริง
เพชรพลอยทั้งเก้าได้รับการจดจำ อย่างแน่นอนลูกต้องเคยทำความเพียรพยายามที่แฝงตัว
เพียงเมื่อลูกจดจำพ่อและมรดกเท่านั้นที่บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
อย่างไรก็ตาม มายาไม่ปล่อยให้ลูกคงอยู่ในการจดจำระลึกถึง
บางครั้งตัณหาราคะและบางครั้งความโกรธนำมาซึ่งพายุมากมาย ลูกต้องจับชีพจรของลูกเอง
นาราดเคยได้รับการบอกให้มองดูใบหน้าของเขาในกระจกด้วยเช่นกัน ดังนั้น
ลูกไม่มีสภาพนั้นในเวลานี้ สิ่งนั้นต้องถูกสร้างขึ้น อย่างแน่นอน
บาบาจะแสดงให้ลูกเห็นเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูก
เฝ้าแต่ทำความเพียรพยายามอยู่ภายใน เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป ลูกจะมีสภาพเช่นนั้น
ลูกต้องฝึกฝนอยู่อย่างปราศจากร่าง ในเวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน บาบาพูดว่า: จดจำพ่อ
หากลูกไม่จดจำพ่อ จะต้องมีการลงโทษอย่างมาก และสถานภาพจะถูกลดลงด้วยเช่นกัน
ประเด็นเหล่านี้ละเอียดอ่อนมาก ผู้คนเหล่านั้นเข้าไปในวิทยาศาสตร์อย่างลึกล้ำมาก
มองดูว่า พวกเขาเฝ้าแต่สร้างสิ่งต่างๆ!
สันสการ์เหล่านั้นจำเป็นด้วยเช่นกันเพื่อที่พวกเขาจะสามารถไปที่นั่นและสร้างสิ่งเหล่านั้น
เป็นเพียงว่าโลกนี้ต้องเปลี่ยนไป
พวกเขาทั้งหมดจะไปจากที่นี่และใช้ชาติเกิดตามสันสการ์ของเวลาปัจจุบันของเขา
เช่นที่ผู้ที่ต่อสู้ในกองทัพนั้นมีสันสการ์ของการรบราในสติปัญญาของเขา ดังนั้น
พวกเขานำสันสการ์เหล่านั้นไปกับเขา พวกเขาไม่สามารถคงอยู่โดยปราศจากการต่อสู้
เจ้าหน้าที่จะให้แถวอยู่เบื้องหน้าเขาเสมอ ในเวลาของการลงทะเบียนทุกคน
พวกเขาตรวจสอบว่าพวกเขาไม่มีความเจ็บป่วยใด และพวกเขาตรวจว่าดวงตา หู ฯลฯ
ของเขาทั้งหมดนั้นทำงานอย่างดี พวกเขาต้องมีสุขภาพดีเพื่อที่จะอยู่ในกองทัพ ที่นี่
เช่นกัน มีการมองเห็นว่าผู้ใดจะกลายเป็นลูกปัดของลูกประคำแห่งชัยชนะ
ลูกต้องเพียรพยายามและได้มาซึ่งสภาพของการอยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
ดวงวิญญาณมาที่นี่อย่างปราศจากร่างและต้องกลับบ้านอย่างปราศจากร่าง
ไม่มีความสัมพันธ์ใดกับร่างกายที่นั่น ในเวลานี้ ลูกต้องอยู่อย่างปราศจากร่าง
ดวงวิญญาณมาจากที่นั่นและเข้ามาในร่างกายที่นี่ ดวงวิญญาณมากมายเฝ้าแต่มา
ลูกแต่ละคนได้รับบทบาทของลูกเอง
ดวงวิญญาณใหม่ที่บริสุทธิ์ได้รับความสุขในตอนเริ่มแรกอย่างแน่นอน
เหตุนี้เองพวกเขาจึงได้รับการสรรเสริญ ต้นไม้นั้นใหญ่โต
มีผู้คนที่โด่งดังอย่างมากมาย ลูกทั้งหมดจะอยู่ในความสุขอย่างมาก
ตามพละกำลังของลูกเอง ดังนั้น เวลานี้ ลูกต้องทำความเพียรพยายามอย่างมาก
ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์และกลับไปสู่สภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
ลูกต้องตรวจสอบพฤติกรรมของตัวลูกเองว่า: ฉันไม่เป็นผู้ก่อความทุกข์แก่ใครหรือไม่?
พ่อนั้นอ่อนหวานมาก ท่านคือผู้เป็นที่รักที่สุด ดังนั้น ลูกๆ
ต้องกลายเป็นเช่นเดียวกัน ลูกๆ รู้สิ่งนี้ว่าพ่ออยู่ที่นี่
ผู้คนไม่รู้ว่าพ่อกำลังทำการก่อตั้งที่นี่ กระนั้นก็ตาม
พวกเขาเฝ้าแต่จดจำท่านชาติแล้วชาติเล่า
พวกเขาไปที่วัดของชีวาและกราบไหว้บูชาท่านอย่างมาก พวกเขาไปสู่ยอดที่สูง
ไปสู่วัดของบาดรินาท ฯลฯ มีเมล่ามากมายที่เกิดขึ้น (ในนามของท่าน)
เพราะท่านนั้นอ่อนหวานมาก พวกเขาร้องเพลงว่า: พระเจ้านั้นสูงสุดเหนือสิ่งใด
พวกเขาจะเก็บผู้ที่ไม่มีต้วตนในสติปัญญาของเขาเท่านั้น
ท่านเป็นผู้ที่ไม่มีตัวตนเสมอ แล้วก็มีบราห์มา วิษณุและชางก้า
ซึ่งไม่สามารถเรียกว่าเป็นพระเจ้า ในเวลานี้ลูกๆ
เข้าใจว่าลูกเคยเป็นเทพที่สโตประธานเช่นกัน เมื่อลูกเคยเป็นนายของโลก
ไม่มีมนุษย์มากมาย จะเป็นอาณาจักรของพวกเขาเพียงในบารัตเท่านั้น
ที่เหลือทั้งหมดจะจากไปสู่ดินแดนของความสงบ ลูกเฝ้าแต่สังเกตทั้งหมดนี้
สติปัญญาที่กว้างไกลมากและไม่มีขีดจำกัดนั้นจำเป็นสำหรับสิ่งนี้
ที่นั่นลูกจะไม่จำเป็นต้องไปที่ภูเขา จะไม่มีอุบัติเหตุ ฯลฯ ที่นั่น
นั่นคือความมหัศจรรย์ของสวรรค์ เมื่อไม่เป็นความมหัศจรรย์ของสวรรค์
ก็กลายเป็นความมหัศจรรย์ของมายา ผู้คนของโลกไม่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้
ในเวลานี้ลูกกำลังเพียรพยายามเพื่อไปสู่สวรรค์ นั่นคือ หอคอยของความสุข ในขณะที่
นี่คือหอคอยของความทุกข์ ดังนั้นผู้คนมากมายตายในการรบทุกวัน
ดังนั้นพวกเขาต้องใช้ชาติเกิดในบางแห่งด้วยเช่นกัน มีการร้องจดจำว่า:
ท่านไม่สามารถไปถึงที่สิ้นสุดของพระเจ้า พระเจ้าเป็นเพียงจุด
ลูกจะไปถึงจุดสิ้นสุดใดได้? พ่อพูดว่า: ไม่มีใครรู้จักตอนเริ่ม ตอนกลาง
หรือตอนจบของสิ่งสร้างนี้
ผู้รู้และผู้เคร่งศาสนาไม่สามารถไปถึงจุดสิ้นสุดของผู้สร้างหรือสิ่งสร้าง
พ่อกำลังสอนลูก นี่เรียกว่าเป็นการศึกษา
เวลานี้เพียงลูกเท่านั้นที่กำลังล่วงรู้ความลับของวงจรโลก ผู้คนเหล่านั้นพูดว่า:
พวกเราไม่รู้ หรือพวกเขาพูดว่าหลายแสนปี
พ่อได้อธิบายว่าทุกสิ่งที่ลูกมองเห็นในเวลานี้จะไม่คงอยู่ที่นั่น
สวรรค์คือหอคอยของความสุข ในขณะที่นี่ ไม่มีสิ่งใดนอกจากความทุกข์
ความตายจะมาในทันทีทันใดในวิธีเช่นที่ว่าทุกคนจะตายหมด
การเห็นความตายไม่เหมือนการไปบ้านป้าของลูก!
นี่เรียกว่าเป็นจุดยอดสุดของความทุกข์และนั่นเรียกว่าเป็นจุดยอดสุดของความสุข
แน่นอนไม่มีแม้คำอื่นใด ในหมู่ลูกเช่นกัน
มีผู้คนมากมายที่รับฟังสิ่งนี้แต่ไม่สามารถสร้างสมสิ่งนี้
คุณธรรมสามารถเกิดขึ้นเมื่อสติปัญญาของลูกกลายเป็นยุคทองเท่านั้น หากไม่มีคุณธรรมใด
ลูกไม่สามารถมีประสบการณ์ของความสุข
มีผู้ที่ศึกษาในระดับสูงสุดและผู้ที่ศึกษาในระดับต่ำสุดด้วยเช่นกัน
มีความแตกต่างในวิธีที่พวกเขาศึกษาเล่าเรียน
ไม่ว่าพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดจะอธิบายแก่พวกเขามากเท่าใดก็ตาม พวกเขาจะไม่เคยเข้าใจ
ลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ไม่ได้โดยปราศจากการจดจำระลึกถึง พ่อเองเป็นเช่นแม่เหล็ก
ท่านคือผู้ที่มีพลังสูงสุด ท่านไม่สามารถเป็นสนิม ผู้อื่นทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยสนิม
ลูกต้องขจัดสนิมนั้นและกลับมาสโตประธานอีกครั้ง พ่อพูดว่า:
จดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอ ขออย่าให้มีความผูกพันยึดมั่นต่อใครอื่น
ผู้ที่มั่งคั่งเฝ้าแต่มองเห็นสมบัติของเขาเบื้องหน้าเขาตลอดทั้งวัน
ผู้ที่ยากจนไม่มีสิ่งใดแต่หากพวกเขารู้คิดพวกเขาก็สามารถสร้างสมการจดจำ
ขยะจะสามารถถูกขจัดออกไปโดยปราศจากการจดจำระลึกถึงได้อย่างไร?
พวกเราจะสามารถกลับมาบริสุทธิ์ได้อย่างไร? ลูกได้มาที่นี่เพื่อไปสู่จุดยอดสุด
ลูกรู้ว่าด้วยการทำตามคำสอนของพ่อ เราจะไปสู่จุดยอดสุดของความสุข
สิ่งนี้อาศัยความพยายาม พ่อมาที่นี่ เพื่อพาลูกไปที่หอคอย ดังนั้น
ลูกต้องทำตามศรีมัท ลักษมีและนารายณ์ได้รับการจดจำว่าเป็นอันดับหนึ่ง
พวกเขาจะอยู่ในหอคอยที่สูงสุด และผู้อื่นจะอยู่ต่ำกว่าพวกเขา
เพียงโลกใหม่เท่านั้นที่เรียกว่าเป็นหอคอยแห่งความสุข ไม่มีสิ่งใดสกปรกที่นั่น
ไม่มีฝุ่นหรืออากาศอย่างที่มีที่นี่ที่จะทำให้อาคารเสียหาย
มีคำสรรเสริญเกี่ยวกับสวรรค์อย่างมากมาย ลูกต้องเพียรพยายามเพื่อสิ่งนั้น
ลักษมีและนารายณ์นั้นสูงส่งมากอย่างยิ่ง ทันทีที่ลูกมองเห็นพวกเขา
หัวใจของลูกก็กลับมามีความสุข เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป ผู้คนมากมายจะเฝ้าแต่ได้นิมิต
มีนิมิตมากมายที่ได้รับในตอนเริ่มต้น บาบาแสดงให้เห็นความโอฬารตระการตาอย่างมาก
ลูกเคยแสดงให้เห็นว่าสวมมงกุฎ ฯลฯ ลูกไม่สามารถพบสิ่งเหล่านั้นที่นี่
บาบาคือพ่อค้าเพชร เพชรพลอยที่เคยมีค่า 50,000 ในสมัยแรกๆ
ไม่สามารถซื้อแม้กระทั่งด้วยเงินห้าล้านในวันนี้ ลูกกำลังเพียรพยายามเพื่อสวรรค์
มีความสุขที่ไร้ขีดจำกัดที่นั่น พ่อสอนลูกอย่างมาก
แต่ยังคงมีความแตกต่างราวกับกลางวันและกลางคืนระหว่างลูกๆ
มีความแตกต่างอย่างใหญ่หลวงระหว่างราชาและราชินีและสาวใช้และคนรับใช้
ผู้ที่ศึกษาอย่างดีและสอนผู้อื่นไม่สามารถอยู่อย่างซ่อนเร้น พวกเขาจะพูดในทันทีว่า:
บาบา ฉันจะไปสถานที่นั้นเพื่อทำงานรับใช้ มีงานรับใช้มากมายที่จะต้องทำ
ลูกต้องเปลี่ยนป่านี้ให้เป็นวัด ไม่ว่าลูกได้รับประทานขนมปังหนึ่งชิ้นหรือไม่
เพียงแต่วิ่งไปและทำงานรับใช้ นี่คือสิ่งที่นักธุรกิจทำ เมื่อลูกค้าที่ดีมา
พวกเขาก็วิ่งไป ไม่ว่าเขาจะเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารหรือไม่
พวกเขามีความสนใจในการหาเงินทอง ที่นี่
ลูกได้รับความมั่งคั่งที่ไร้ขีดจำกัดจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
แม้ว่ายังคงมีเวลาเล็กน้อย
ก็ไม่มีการรับประกันใดเกี่ยวกับสิ่งใดเพราะลูกอาจจะจากร่างของลูกในวันพรุ่งนี้
การทำลายล้างต้องเกิดขึ้นแน่นอน เป็นไปสำหรับลูกที่มีคำกล่าวว่า:
ความตายสำหรับเหยื่อและความสุขสำหรับผู้ล่า ไม่มีขีดจำกัดใดต่อความสุขของลูก
ลูกควรมีความสุขที่ไร้ขีดจำกัด ลูกต้องให้คุณประโยชน์ต่อผู้อื่นมากมาย
ในเวลาสุดท้าย ลูกจะไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก ด้วยการมีการจดจำระลึกถึง
เมื่อลูกอยู่อย่างปราศจากร่างลูกจะโบยบินในทันที
สิ่งนี้อาศัยความเพียรพยายามอย่างมาก บางคนทำงานรับใช้อย่างมาก
พวกเขายืนที่พิพิธภัณฑ์อธิบายตลอดทั้งวัน เขาข้องแวะในงานรับใช้ทั้งวันทั้งคืน
พิพิธภัณฑ์หลายร้อยแห่งจะเปิดขึ้นมา ผู้คนหลายแสนจะมาและลูกจะไม่มีแม้กระทั่งเวลา
ลูกจะมีร้านจำนวนมากที่สุดของเพชรพลอยของความรู้ที่ไม่สูญสลายเหล่านี้ อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะซึมซับความรู้ ก่อนอื่นใดทำให้สติปัญญาของลูกเป็นยุคทอง
อย่ามีความผูกพันยึดมั่นใดต่อสิ่งใดนอกจากการจดจำระลึกถึงพ่อ
2. เพื่อที่จะได้มาซึ่งสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมและกลับบ้าน
ฝึกฝนการอยู่อย่างปราศจากร่าง
ตรวจสอบพฤติกรรมของลูกเพื่อมองว่าลูกไม่เป็นเหตุของความทุกข์แก่ใคร
ฉันได้กลับมาอ่อนหวานเช่นพ่อหรือไม่
พร:
ขอให้ลูกเป็นเจ้ามหาสมุทรแห่งความรักผู้เปลี่ยนหินให้เป็นน้ำด้วยธรรมชาติของชีวิตบราห์มินของลูกที่เป็นธรรมชาติ
ผู้คนในโลกพูดว่าความรักสามารถเปลี่ยนหินเป็นน้ำ ในทำนองเดียวกัน ธรรมชาติของลูกๆ
บราห์มินที่เป็นธรรมชาติคือการกลายเป็นเจ้าสมุทรแห่งความรัก
ลูกมีพลังของความรักที่มีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและความรักของพระเจ้าที่ลูกสามารถเปลี่ยนแปลงธรรมชาติหลายรูปแบบ
เข่นที่มหาสมุทรแห่งความรัก
ด้วยธรรมชาติของการเป็นตัวของความรักที่คงอยู่ตลอดไปของท่านได้ทำให้ลูกๆ
เป็นของท่าน ในทำนองเดียวกัน
ลูกกลายเป็นเจ้าสมุทรแห่งความรักและให้ความรักทางจิตที่ไม่เห็นแก่ตัวที่แท้จริงแก่ดวงวิญญาณของโลกด้วยเช่นกัน
ดังนั้นธรรมชาติของพวกเขาจะได้รับการเปลี่ยนแปลง
คติพจน์:
เก็บรักษาคุณสมบัติพิเศษของลูกไว้ในการตระหนักรู้ของลูกและใช้สิ่งเหล่านั้นสำหรับงานรับใช้และลูกจะเฝ้าแต่โบยบินในสภาพที่โบยบิน
ความเพียรพยายามพิเศษที่จะกลับมาทัดเทียมกับพ่อบราห์มา
การอยู่ในสภาพของการพินิจพิจารณาภายในแล้วจึงหันความสนใจไปสู่สิ่งภายนอก –
การฝึกฝนสิ่งนี้ ลูกต้องมีความใส่ใจกับตนเองโดยส่วนตัว
เมื่อคงอยู่ในสภาพที่หันเข้าสู่ภายในและสำรวจตรวจสอบตนเองแล้ว
สิ่งต่างๆของการหันความสนใจไปสู่ภายนอกจะไม่เข้ามารบกวนลูก
เพราะลูกจะห่างไกลจากจิตสำนึกที่เป็นร่าง