29.03.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน ขจัดความผูกพันยึดมั่นของลูกออกไปจากทุกสิ่งรวมทั้งร่างกายของลูก
เมื่อลูกดวงวิญญาณกลับมามีสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมแล้วเท่านั้นที่ลูกจะสามารถกลับบ้านได้
คำถาม:
อะไรที่ทำให้เกิดความกลัวอย่างมากในดวงวิญญาณและเหตุใดจึงมีความกลัวนั้น?
คำตอบ:
ดวงวิญญาณมีความกลัวอย่างมากที่จะออกจากร่างของพวกเขา
เพราะพวกเขาได้ผูกพันอยู่กับร่างกายของเขา
ถึงแม้ว่าดวงวิญญาณต้องการที่จะออกจากร่างของเขาอันเนื่องจากความทุกข์
เขาก็ยังคงต้องสัมผัสกับการลงโทษสำหรับบาปของเขา ลูกๆ
ไม่ได้มีความกลัวในยุคบรรจบพบกัน
ลูกมีความสุขอย่างมากที่ลูกจะออกจากร่างเก่าของลูกและไปหาพ่อ
โอมชานติ
ลูกๆ
ที่สุดแสนหวานได้มีการอธิบายแก่ลูกแล้วว่า ประการแรกมีความรู้
และประการที่สองมีความเลื่อมใสศรัทธา สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
ไม่มีใครรู้ถึงตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบในละคร ลูกๆ
รู้ว่าไม่มีความกลัวตายในยุคทอง
พวกเขาเข้าใจว่าพวกเขาต้องละร่างกายของพวกเขาและรับอีกร่างหนึ่ง
ไม่มีเรื่องของการประสบกับความทุกข์หรือการร้องไห้ ฯลฯ ที่นี่มีความกลัวตาย
ดวงวิญญาณมีประสบการณ์ของความทุกข์ในการจากร่าง
มีความหวาดกลัวเพราะดวงวิญญาณยังคงต้องใช้ชาติเกิดต่อไปและสัมผัสประสบการณ์ของความทุกข์
เวลานี้ลูกอยู่ในยุคบรรจบพบกัน พ่อได้อธิบายแก่ลูกๆแล้วว่าเวลานี้ลูกต้องกลับไป
กลับไปที่ใด? บ้าน! นั่นคือบ้านของพระเจ้า ที่นี่ไม่ใช่บ้านของลูก
สถานที่ซึ่งพระเจ้าและลูกดวงวิญญาณอาศัยอยู่เรียกว่าบ้าน
ร่างกายไม่ได้คงอยู่ที่นั่น ผู้คนพูดว่าพวกเขาอาศัยอยู่ในบารัต
บารัตนั้นเป็นบ้านของพวกเขา ในทำนองเดียวกัน ลูกพูดว่าพวกเรา
นั่นคือพวกเราดวงวิญญาณอาศัยอยู่ในบ้านของเราที่นั่น นั่นเป็นบ้านของดวงวิญญาณ
นี่คือบ้านของมนุษย์ นั่นเรียกได้ว่าเป็นดินแดนแห่งการหลุดพ้น
ผู้คนเพียรพยายามที่จะไปที่นั่นและพบกับพระเจ้า
ควรจะมีความสุขเป็นอย่างมากในการพบกับพระเจ้า
ร่างกายเป็นของดวงวิญญาณและดวงวิญญาณได้พัฒนาความผูกพันยึดมั่นมากมายต่อร่างนั้น
เหตุนี้เองที่เมื่อมีความเจ็บป่วยแม้เพียงเล็กน้อยดวงวิญญาณนั้นก็มีความหวาดกลัวด้วยเช่นกันว่าพวกเขาอาจจะต้องออกจากร่างของพวก
มีความกลัวในหนทางของความไม่รู้ นี่คือเวลาของยุคบรรจบพบกัน
เมื่อลูกเข้าใจว่าเวลานี้ลูกกำลังจะกลับบ้านไปหาพ่อ ดังนั้นไม่มีเรื่องของความกลัว
พ่อได้แสดงให้ลูกได้เห็นวิธีการที่ดีมาก
ดวงวิญญาณที่ไม่บริสุทธิ์ไม่สามารถมาหาพ่อได้ในดินแดนแห่งการหลุดพ้น
นั่นคือบ้านของดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์ นี่คือบ้านของมนุษย์
ร่างกายนี้ทำขึ้นมาจากวัตถุธาตุทั้งห้า
วัตถุธาตุทั้งห้าดึงลูกลงมาให้อาศัยอยู่ที่นี่ วัตถุธาตุเหล่านี้ น้ำและอากาศธาตุ
ฯลฯ ไม่ได้คงอยู่ที่นั่น (ในโลกดวงวิญญาณ)
นี่คือวิธีการที่จะไตร่ตรองมหาสมุทรแห่งความรู้ ดวงวิญญาณได้นำทรัพย์สมบัตินี้,ร่างกายนี้มาใช้
เหตุนี้เองพวกเขาจึงพัฒนาความผูกพันยึดมั่นกับสิ่งเหล่านั้น
อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงลูกดวงวิญญาณคือผู้อาศัยของสถานที่นั้น
เวลานี้ลูกดวงวิญญาณกำลังทำความเพียรพยายามที่จะกลับบ้านอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อลูกดวงวิญญาณกลับมาบริสุทธิ์ลูกก็ได้รับความสุข ไม่มีเรื่องของความทุกข์เลย
ในเวลานี้เป็นดินแดนของความทุกข์
ดังนั้นวัตถุธาตุทั้งห้าเหล่านี้จึงดึงลูกให้ลงมาเพี่อเล่นบทบาทของลูก
แน่นอนที่ลูกต้องรับการค้ำจุนของวัตถุธาตุด้วยเช่นกันไม่เช่นนั้นการแสดงนี้จะไม่สามารถดำเนินต่อไปได้
การแสดงนี้เป็นของความสุขและความทุกข์
เมื่อลูกมีความสุขลูกก็ไม่มีความผูกพันยึดมั่นต่อร่างกายของลูกของวัตถุธาตุทั้งห้า
ที่นั่นลูกอยู่อย่างบริสุทธิ์ ลูกไม่มีความผูกพันยึดมั่นต่อร่างของลูก
เวลานี้ลูกต้องละทิ้งความผูกพันยึดมั่นทั้งหมดของลูกต่อวัตถุธาตุทั้งห้า
ลูกจะกลับมาบริสุทธิ์แล้วร่างกายของลูกก็จะถูกสร้างขึ้นด้วยพลังโยคะของลูก
เหตุนี้เองมายาจะไม่อยู่ที่นั่นเพื่อดึงลูก
ร่างกายของลูกจะถูกสร้างขึ้นมาด้วยพลังโยคะ และเหตุนี้เองจึงไม่มีความทุกข์ที่นั่น
ละครนี้ถูกสร้างขึ้นในวิธีการที่แสนอัศจรรย์!
เหล่านี้คือประเด็นที่ละเอียดอ่อนอย่างมากที่จะต้องเข้าใจ
ผู้ที่ฉลาดมากและคงอยู่ในงานรับใช้สามารรถอธิบายได้อย่างชัดเจนมาก พ่อพูดว่า
ด้วยการให้ทานทรัพย์สมบัติสิ่งนั้นจะไม่มีวันลดลงไป
หากลูกให้ทานอย่างต่อเนื่องลูกจะซึมซับสิ่งเหล่านั้นด้วยเช่นกัน
มิฉะนั้นจะเป็นสิ่งที่ยากที่จะซึมซับสิ่งเหล่านั้น
อย่าได้คิดว่าลูกสามารถซึมซับได้ด้วยการแค่เขียนลงไป ใช่,ลูกสามารถเขียนจดประเด็นต่างๆและส่งประเด็นเหล่านั้นให้กับผู้อื่นเพี่อประโยชน์ของพวกเขา
นั่นเป็นเรื่องที่แยกต่างหาก มิฉะนั้นจะไม่มีประโยชน์ใดกับลูก
บางคนเพียงแค่เขียนสิ่งต่างๆลงไปและเสียกระดาษ
นี่คือบางสิ่งด้วยเช่นกันที่ลูกต้องเข้าใจอยู่ภายในด้วยเช่นกัน
ฉันเขียนสิ่งนั้นลงไปแต่ฉันจะใช้สิ่งนั้นภายหลังได้อย่างไร?
จะมีประโยชน์อะไรหากหลังจากที่เขียนลงไปแล้วลูกโยนมันทิ้งไป?
นี่ก็เป็นวิธีที่ดวงวิญญาณหลอกลวงตนเองด้วยเช่นกัน สิ่งเหล่านี้ต้องมีการซึมซับ
พ่อไม่ได้จดจำสิ่งใดที่เขียนลงไป พ่ออธิบายอย่างต่อเนื่องทุกวัน
ก่อนอื่นใดลูกต้องมีสายใยเชื่อมโยงกับพ่อ
เป็นเพียงด้วยการมีการจดจำระลึกถึงพ่อเท่านั้นที่ลูกดวงวิญญาณจะสามารถกลับมาบริสุทธิ์ได้
แล้วเมื่อลูกไปที่นั่นลูกจะคงอยู่อย่างบริสุทธิ์ทั้งดวงวิญญาณและร่างกายจะอยู่อย่างบริสุทธิ์ที่นั่น
หลังจากพลังนั้นจบสิ้นลงพลังของวัตถุธาตุทั้งห้าก็จะดึงดูดดวงวิญญาณ
เวลานี้ลูกดวงวิญญาณปรารถนาที่จะละทิ้งร่างกายของลูกและกลับบ้าน
เวลานี้ลูกกำลังจะกลับมาบริสุทธิ์
แล้วลูกก็จะออกจากร่างของลูกอย่างง่ายดายเหมือนกับการดึงเส้นผมออกมาจากเนย
ลูกต้องขจัดความผูกพันยึดมั่นของลูกออกจากทุกสิ่งรวมทั้งร่างกายของลูกเอง
ลูกดวงวิญญาณมาโดยไม่มีร่างกายและลูกนั้นเคยบริสุทธิ์
ลูกไม่มีความผูกพันยึดมั่นใดๆต่อโลกนี้
ที่นั่นไม่มีใครร้องไห้เมื่อดวงวิญญาณจากร่าง ไม่มีความยากลำบากหรือความเจ็บป่วยใดๆ
ไม่มีความผูกพันยึดมั่นใดกับร่างกายราวกับว่าดวงวิญญาณกำลังเล่นบทบาทของพวกเขา
เมื่อร่างกายของดวงวิญญาณแก่ชราลงเขาก็รับร่างอื่นเพื่อเล่นบทบาทของเขา
ไม่มีอาณาจักรของราวันที่นั่น ในเวลานี้มีความปรารถนาที่จะไปหาพ่อ พ่อพูดว่า
จดจำพ่อ ความรู้นี้อยู่ในสติปัญญาของลูก พ่อพูดว่า
ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์และมาหาพ่อ เวลานี้ทุกคนไม่บริสุทธิ์
เหตุนี้เองจึงมีความผูกพันยึดมั่นต่อหุ่นกระบอกของวัตถุธาตุทั้งห้านี้และไม่มีใครต้องการที่จะจากไป
มิฉะนั้นก็กล่าวด้วยเหตุและผลว่าหากเราจากร่างของเราแล้วเราก็จะสามารถกลับไปหาพ่อได้
เวลานี้ลูกกำลังทำความเพียรพยายามที่จะกลับมาบริสุทธิ์และกลับไปหาพ่อ พ่อพูดว่า
ลูกเคยเป็นของพ่อ เวลานี้ลูกดวงวิญญาณต้องจดจำพ่อและกลับมาบริสุทธิ์อีกครั้ง
ที่นั่นจะไม่มีความยากลำบากใดๆที่จะรับร่างใหม่ที่นี่ผู้คนเรียกหาหมอฯลฯ
เพราะพวกเขามีความผูกพันยึดมั่นต่อร่างกาย
ลูกควรมีความสุขที่เวลานี้ลูกกำลังจะกลับไปหาบาบา
ลูกไม่ได้มีสายใยเชื่อมโยงใดๆกับร่ากายของลูกอีกต่อไป
ลูกได้รับร่างกายของลูกเพื่อที่จะเล่นบทบาทของลูก
ที่นั่นทั้งดวงวิญญาณและร่างกายมีสุขภาพพลานามัยที่ดีมาก
ไม่มีร่องรอยของความทุกข์ดังนั้น ลูกๆควรจะทำความเพียรพยายามเป็นอย่างมาก
เวลานี้ลูกจะไปหาบาบา ดังนั้นเหตุใดลูกจึงไม่ละทิ้งร่างของลูกแล้วกลับไปเล่า?
อย่างไรก็ตาม
จนกว่าลูกกลับมาบริสุทธิ์และถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกด้วยการมีโยคะ
ไม่เช่นนั้นลูกจะไม่สามารถกลับไปหาพ่อได้
มนุษย์ผู้ที่ปราศจากความรู้นี้ไม่สามารถมีความคิดเช่นนั้น ลูกๆ
สามารถที่จะมีความคิดเช่นนั้นได้ เวลานี้ลูกต้องกลับไป เริ่มแรกดวงวิญญาณมีพลัง
พวกเขามีความสุข พวกเขาไม่มีความกลัวใดๆเลย ผู้คนทำบักตีด้วยความเลื่อมใสศรัทธา ฯลฯ
เพราะมีความทุกข์ที่นี่ แต่พวกเขาไม่รู้หนทางที่จะกลับบ้าน
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถชี้หนทางกลับไปที่นั่นแก่ลูก
ลูกมีความสุขที่ลูกจะกลับไปหาบาบา พ่ออธิบายว่า
ลูกมีความผูกพันยึดมั่นกับร่างกายของลูกที่นี่
และดังนั้นลูกต้องขจัดความผูกพันยึดมั่นนั้นออกไป
ร่างกายนี้เป็นของวัตถุธาตุทั้งห้า ทั้งหมดนี้คือมายา
ทุกสิ่งที่ลูกดวงวิญญาณเห็นด้วยดวงตาเหล่านั้นไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากมายา
ที่นี่มีความทุกข์ในทุกสิ่งทุกอย่าง มีสิ่งสกปรกมากมาย
ร่างกายในสวรรค์นั้นชั้นหนึ่งและลูกก็จะมีพระราชวังชั้นที่หนึ่งด้วยเช่นกัน
ไม่มีเรื่องของความทุกข์เลย การแสดงนี้ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
ประเด็นเหล่านี้ควรจะเข้าไปสู่ความคิดของลูก พ่อพูดว่า
หากพวกเขาไม่เข้าใจสิ่งใดแล้วบอกพวกเขาว่า
อย่างน้อยจดจำพ่อเพี่อที่บาปของลูกจะสามารถได้รับการปลดเปลื้องและลูกจะสามารถไปสู่สวรรค์
ลูกแต่ละคนคือดวงวิญญาณ ลูกได้รับร่างกายตามๆ กันมาในภายหลัง(ร่างของหลายๆ ชาติ
เกิดที่ยาวเป็นหาง) ดังนั้นเหตุใดเราถึงได้ติดกับในสิ่งนั้น? พ่ออธิบายว่า
สิ่งนี้เรียกได้ว่าเป็นอาณาจักรของราวัน
ในอาณาจักรของราวันไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความทุกข์ ไม่มีเรื่องของความทุกข์ในยุคทอง
ดังนั้นเป็นเพราะเราได้กลับมาอ่อนแอที่เวลานี้เรากำลังรับพลังจากพ่อ
สำนึกที่เป็นร่างทำให้ลูกอ่อนแออย่างสิ้นเชิง พ่อพูดว่า
ละครที่ถูกกำหนดไว้แล้วนี้ไม่มีวันจบสิ้น ไม่มีเรื่องของการหลุดพ้นตลอดไปฯลฯ
ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว เคยมีคำกล่าวว่า
ทำไมถึงต้องวิตกกังวลกับสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้วที่จะต้องเกิดขึ้น?
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ผ่านไปแล้วจะเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ไม่มีเรื่องของความวิตกกังวล
ไม่มีสิ่งใดที่เลวร้ายเกิดขึ้นในยุคทอง ที่นี่มีความกังวล พ่อพูดว่า นี่เป็นละคร
พ่อได้แสดงวิธีการกลับไปหาพ่อให้กับลูก ลูกก็จะมาหาพ่อในวิธีนี้
เป็นสิ่งที่ง่ายเหมือนกับการดึงเส้นผมออกจากเนย ลูก
ดวงวิญญาณเพียงแต่ต้องจดจำพ่อและกลับมาบริสุทธิ์
ไม่มีวิธีการอื่นใดที่จะกลับมาบริสุทธิ์
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าลูกกำลังนั่งในอาณาจักรของราวัน ที่นั่นเป็นอาณาจักรของพระเจ้า
การแสดงนี้เกี่ยวกับอาณาจักรของพระเจ้าและอาณาจักรของปีศาจ
ไม่มีใครเข้าใจว่าพระเจ้ามาและทำการก่อตั้งอย่างไร
พ่อเรียกว่าเป็นมหาสมุทรแห่งความรู้ เพียงท่านเท่านั้นที่สามารถมาและอธิบายทุกสิ่ง
เวลานี้ลูกเข้าใจความรู้ทั้งหมด ภายหลังลูกจะลืมความรู้ทั้งหมดนี้
ลูกจะลืมแม้กระทั่งลูกได้รับสถานภาพของลูกด้วยการศึกษานี้อย่างไร
เมื่อลูกไปสวรรค์ความรู้ทั้งหมดนี้จะหายไป
ลูกจะไม่รู้ว่าพระเจ้าทำให้ลูกกลายเป็นผู้ที่มีมงกุฎสองชั้นได้อย่างไร
หากผู้นี้ไม่รู้สิ่งใดแล้วผู้อื่นที่ศึกษาคัมภีร์จะรู้สิ่งใดได้อย่างไร?
ความรู้นี้จะไม่แม้กระทั่งสัมผัสพวกเขา
ลูกมาที่นี่และรับฟังและเหตุนี้เองลูกจึงสัมผัสในทันที ทั้งหมดนี้แฝงตัว
พ่อพูดกับลูกแต่มีสิ่งใดที่มองเห็นได้บ้างไหม? นั่นคือความเข้าใจ
ลูกเคยเห็นดวงวิญญาณหรือไม่? เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ว่าดวงวิญญาณนั้นมีอยู่จริง
เป็นไปได้ที่จะมองเห็นดวงวิญญาณด้วยนิมิตที่สูงส่ง พ่อพูดว่า
ลูกจะเข้าใจอะไรด้วยการเห็นสิ่งนั้น? ดวงวิญญาณเป็นเพียงจุดเล็กๆ
มีดวงวิญญาณนับไม่ถ้วน ลูกจะมีนิมิตของ 10 ถึง 20 ดวงวิญญาณ
ลูกจะไม่เข้าใจเพียงแค่เห็นดวงวิญญาณเดียว หลายคนมีนิมิต
พวกเขาจะเข้าใจได้อย่างไรว่าพวกเขาเห็นดวงวิญญาณหรือดวงวิญญาณสูงสุด?
จะไม่เข้าใจถึงความแตกต่างนั้น ขณะที่กำลังนั่งลูกอาจเห็นดวงวิญญาณเล็กๆ
แต่ลูกไม่สามารถรู้ว่าเป็นดวงวิญญาณหรือดวงวิญญาณสูงสุด
เวลานี้ลูกเข้าใจว่ามีพลังอย่างมากในดวงวิญญาณที่แสนเล็กเช่นนั้น
ดวงวิญญาณคือผู้เป็นนาย
เขาละร่างหนึ่งแล้วเข้าไปในอีกร่างหนึ่งเพื่อเล่นบทบาทของเขา
นี้คือความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ หากร่างกายของใครบางคนกลับมาล้มป่วยหรือเขาล้มละลาย
ฯลฯ เขาก็รู้สึกว่าจะเป็นการดีกว่าที่เขาจะออกจากร่างของเขา
หากดวงวิญญาณออกจากร่างของเขาเขาก็จะได้รับการปลดปล่อยจากความทุกข์ อย่างไรก็ตาม
ภาระของบาปที่อยู่บนศีรษะของเขาจะถูกขจัดออกไปได้อย่างไร?
ลูกต้องทำความเพียรพยายามด้วยการจดจำระลึกถึงที่บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
มีการทำบาปอย่างมากเนื่องจากราวัน
และพ่อได้แสดงให้ลูกได้เห็นถึงวิธีการที่จะได้รับการปลดปล่อยจากสิ่งนั้น
พ่อเพียงแต่พูดว่า เฝ้าแต่จดจำพ่อ
ลูกควรจะออกจากร่างของลูกในการจดจำระลึกถึงและบาปทั้งหมดของลูกฯลฯ จะจบสิ้น
การอยู่ในการจดจำระลึกถึงไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกับการไปบ้านป้าของลูก!
เมื่อลูกพยายามที่จะจดจำพ่อมายาก็เป็นเหตุที่ทำให้ลูกมีความทุกข์ระทมอย่างมาก
มายาทำให้ลูกลืมพ่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า บราห์มาบาบาบอกประสบการณ์ของท่านแก่ลูกว่า
พ่อพยายามอย่างหนักมากแต่มายาก็ยังคงนำอุปสรรคเข้ามาในหนทางของการจดจำระลึกถึงของพ่อ
ถึงแม้ว่าเราทั้งสองจะอยู่ด้วยกัน แม้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันแต่พ่อก็ลืมท่าน(ชีวา)ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เป็นสิ่งที่ยากมาก ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ไปจดจำคนอื่นหรือสิ่งอื่น
ลูกทำความเพียรพยายามที่ดีมาก บางคนก็บอกเล่าเรื่องราวที่ยาว
พวกเขาเขียนชาร์ตเป็นเวลา 10 ถึง 15 วันแล้วก็ปล่อยทิ้งไว้
ลูกต้องระมัดระวังอย่างมากเกี่ยวกับสิ่งนั้น
เป็นที่เข้าใจได้เมื่อลูกทั้งหมดกลับมาบริสุทธิ์และไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
ลูกจะมีชัยชนะ นี่คือลอตเตอรี่ของพระเจ้า
การจดจำบาบาเรียกว่าเป็นเส้นด้ายของการจดจำระลึกถึง
เป็นเรื่องของการใช้สติปัญญาของลูกที่จะเข้าใจ บางคนพูดว่าพวกเขาจดจำบาบา
แต่บาบาพูดว่า ลูกไม่รู้แม้กระทั่งวิธีที่จะจดจำพ่อ!
มีความแตกต่างในระดับของสถานภาพ อาณาจักรก่อตั้งขึ้นมาอย่างไร?
ลูกเคยปกครองอาณาจักรมาแล้วหลายต่อหลายครั้งและสูญเสียไปอีกครั้ง
บาบามาและสอนลูกทุก 5000 ปี และแล้วในอาณาจักรของราวันลูกก็ตกลงไปสู่หนทางแห่งบาป
ผู้ที่เป็นเทพได้เคยตกลงไปสู่หนทางแห่งบาป
ดังนั้นพ่อจึงอธิบายประเด็นที่ลึกล้ำมากถึงวิธีที่จะจดจำพ่อ เป็นสิ่งที่ง่ายมาก
ลูกจะออกจากร่างของลูกไปหาพ่อเพียงเมื่อลูกตระหนักรู้จักพ่อเท่านั้นที่บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องด้วยพลังโยคะ
สิ่งนั้นจะสามารถเกิดขึ้นได้ในเวลาสุดท้ายเท่านั้น ไม่มีใครกลับไปได้ในเวลานี้
ไม่ว่าพวกเขาอาจจะทำอะไร เพียงพ่อเท่านั้นที่มาและสอนโยคะที่ถูกต้องแก่ลูก
แล้วพลังโยคะนั้นจะคงอยู่เป็นเวลาถึงครึ่งหนึ่งของวงจร
ที่นั่นลูกมีประสบการณ์ของความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด ผู้คนทำสิ่งต่างๆ
ทุกรูปแบบในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ความเลื่อมใสศรัทธาไม่คงอยู่หลังจากที่พ่อมาและให้ความรู้
กลางวันแห่งรุ่งอรุณด้วยความรู้และแล้วก็ไม่มีความยากลำบากใดอีกต่อไป
ความเลื่อมใสศรัทธาคือกลางคืน เวลาของการล้มลุกคลุกคลาน
ที่นั่นไม่มีเรื่องของความทุกข์
เรื่องราวทั้งหมดเหล่านี้จะนั่งอยู่ในสติปัญญาของต้นอ่อนผู้ที่เป็นของที่นี่
เหล่านี้เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก
ความรู้นั้นน่าอัศจรรย์และไม่มีใครสามารถอธิบายได้นอกจากพ่อ
มีผู้คนน้อยมากที่เข้าใจ สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละครเช่นกัน
ไม่สามารถจะมีความแตกต่างใดๆได้ ผู้คนคิดว่า มีอะไรที่พระเจ้าไม่สามารถทำได้?
อย่างไรก็ตามพระเจ้ามาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ท่านมาและชี้หนทางไปสู่สวรรค์
เวลานี้สติปัญญาของลูกๆ ได้กลับมากว้างไกลอย่างมาก เราทั้งสองนั้นอยู่ด้วยกัน
เมื่อผู้นี้(บราห์มา)
มองดูใครบางคนเขาก็มีสำนึกของการให้ทานความสงบแก่ดวงวิญญาณนั้น
เราสามารถเข้าใจได้จากการเห็นพวกเขาว่าพวกเขาเป็นของวงศ์สกุลของเราหรือไม่
งานของลูกที่เฝ้าแต่ทำงานรับใช้คือการจับชีพจรของเขา
พวกเขาจะอยู่อย่างสงบเงียบหากพวกเขาเป็นของวงศ์สกุลของลูก อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อบัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะกลับมาบริสุทธิ์และกลับบ้านกับพ่อ
อย่าได้มีความผูกพันยึดมั่นต่อหุ่นกระบอกของวัตถุธาตุทั้งห้า
ขจัดความกลัวทั้งหมดออกไปของการออกจากร่างของลูก
2. มีความใส่ใจอย่างมากและเพิ่มชาร์ทของการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงของลูก
ชำระดวงวิญญาณให้บริสุทธิ์ด้วยพลังโยคะ
กลับมามีสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมและถูกรางวัลลอตเตอรี่ของพระเจ้านี้
พร:
ขอให้ลูกเป็นผู้ปกครอง
และสร้างสันสการ์บราห์มินด้วยการทำให้จิตใจและสติปัญญาของลูกเป็นอิสระจากความไร้ประโยชน์ใดๆ
สถานการณ์ที่ไร้ประโยชน์ บรรยากาศที่ไร้ประโยชน์
หรือฉากที่ไร้ประโยชน์เล็กๆน้อยๆใดๆ ก่อนอื่นจะมีอิทธิพลต่อจิตใจ
และจากนั้นสติปัญญาก็จะร่วมมือกับสิ่งนั้น
เมื่อจิตใจและสติปัญญาของลูกทำงานอย่างต่อเนื่องในลักษณะนั้นแล้วสันสการ์ก็จะถูกสร้างขึ้นมา
แล้วลูกก็จะได้เห็นสันสการ์ที่หลากหลายที่ไม่ใช่เป็นสันสการ์ของบราห์มิน
การได้รับอิทธิพลจากสันสการ์ที่ไร้ประโยชน์ การรบราอยู่กับตนเอง
การสูญเสียความสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นสันสการ์ของนักรบ บราห์มินหมายถึงผู้ปกครอง(ของตนเอง)
ผู้ที่เป็นอิสระจากสันสการ์ที่ไร้ประโยชน์ และไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งภายนอกใดๆ
คติพจน์:
นายผู้ทรงอำนาจคือผู้ที่เอาชนะปัญหาทั้งหลายได้อย่างง่ายดายด้วยสัญญาที่มุ่งมั่น