01.10.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน อย่าได้ยินสิ่งที่เลวร้าย!
ลูกกำลังนั่งที่นี่ในความเป็นมิตรของสัจจะ
ลูกต้องไม่เข้าไปสู่ความเป็นมิตรที่ไม่ดีของมายา
โดยการได้รับอิทธิพลจากมิตรที่ไม่ดี ลูกก็จะจุกแน่นด้วยความสงสัย
คำถาม:
เหตุใดมนุษย์จึงไม่สามารถถูกเรียกว่าจิตวิญญาณในเวลานี้?
คำตอบ:
เพราะทุกคนมีสำนึกเป็นร่าง
ผู้ที่มีสำนึกที่เป็นร่างจะถูกเรียกว่าจิตวิญญาณได้อย่างไร?
เพียงพ่อที่ไม่มีตัวตนผู้เดียวเท่านั้นที่เป็นพ่อทางจิตวิญญาณ
เพียงท่านเท่านั้นที่ให้คำสอนแก่ลูกที่จะกลับมามีสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณ สมญา“ผู้ที่สูงสุด”นั้นมอบให้เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้น
ไม่มีใครนอกจากพ่อที่จะถูกเรียกว่าเป็น “ผู้ที่สูงสุด”
โอมชานติ
เมื่อลูกๆ นั่งที่นี่ ลูกรู้ว่าบาบาคือบาบา,ครูและสัตกูรูของลูก
มีความจำเป็นสำหรับทั้งสาม ลำดับแรกคือพ่อ ต่อมาคือครูที่สอนลูก และสุดท้ายมีกูรู
ที่นี่ลูกต้องมีการจดจำระลึกถึงในลักษณะนี้ เพราะนี่คือสิ่งใหม่
ท่านคือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดด้วยเช่นกัน ไม่มีขีดจำกัดหมายถึงท่านเป็นของทุกคน
ใครก็ตามที่มาที่นี่ก็จะได้รับการบอกว่า เก็บสิ่งนี้ไว้ในสำนึกรู้ของลูก
หากลูกคนไหนมีความสงสัยเกี่ยวกับสิ่งนี้ ยกมือขึ้น! นี่คือสิ่งที่น่ามหัศจรรย์
เป็นเวลาชาติแล้วชาติเล่าที่ลูกไม่เคยพบใครที่ลูกจะคิดว่าเป็นพ่อ ครู
และสัตกูรูของลูก และนั่นก็คือผู้ที่สูงสุดเช่นกัน ท่านคือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ครูที่ไม่มีขีดจำกัด และเป็นสัตกูรูที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกเคยพบใครเช่นนั้นไหม?
ลูกไม่สามารถจะพบผู้ที่เป็นเช่นนั้นในเวลาอื่นใดนอกจากยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดนี้
หากลูกคนไหนมีความสงสัยเกี่ยวกับสิ่งนี้ ลูกสามารถยกมือขึ้น
ทุกคนที่กำลังนั่งที่นี่มีศรัทธาในสติปัญญา ทั้งสามนี้คือบุคคลหลัก
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดให้ความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูก
มีเพียงความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัดนี้เท่านั้น
ลูกได้ศึกษาความรู้ที่มีขีดจำกัดประเภทต่างๆ มากมาย บางคนกลายเป็นทนายความ
บางคนกลายเป็นศัลยแพทย์ เพราะทั้งหมดนั้นเป็นที่ต้องการที่นี่: หมอ ทนายความ
และผู้พิพากษา ฯลฯ ไม่มีความจำเป็นสำหรับพวกเขาที่นั่น
ไม่มีเรื่องของความทุกข์ที่นั่น
ดังนั้นเวลานี้พ่อนั่งที่นี่และให้คำสอนที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูกๆ
เพียงพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดเท่านั้นที่ให้คำสอนที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูก
และลูกก็ไม่จำเป็นที่จะต้องศึกษาสิ่งใดเป็นเวลาครึ่งวงจร
ลูกได้รับคำสอนเหล่านี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น นั่นคือคำสอนเหล่านี้มีผล
นั่นคือลูกได้รับผลของสิ่งนี้เป็นเวลา 21 ชาติเกิด หมอ ทนายความ ผู้พิพากษาฯลฯ
ไม่ได้มีอยู่ที่นั่น ลูกมีศรัทธาว่ามันเป็นเช่นนี้อย่างแท้จริง
ไม่มีความทุกข์ที่นั่น ไม่มีความทุกข์ทรมานของกรรมที่นั่น
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายปรัชญาของกรรมแก่ลูก
ผู้คนเหล่านั้นที่ถ่ายทอดกีตะบอกสิ่งนี้แก่ลูกไหม? พ่อพูดว่า พ่อสอนราชาโยคะแก่ลูก
พวกเขาได้เขียนไว้ว่า “พระเจ้ากฤษณะพูด” ในสิ่งนั้น
อย่างไรก็ตามเขาคือมนุษย์ที่มีคุณธรรมที่สูงส่ง ไม่มีใครใช้ชื่อว่า “ชีพบาบา”
ท่านไม่มีชื่ออื่นใด พ่อพูดว่า: พ่อยืมร่างนี้มาใช้ ร่างนี้ อาคารนี้
ไม่ได้เป็นของพ่อ เป็นอาคารของผู้นี้ อาคารนี้มีหน้าต่างฯลฯ ดังนั้นพ่ออธิบาย:
พ่อคือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดของลูก นั่นคือพ่อของดวงวิญญาณทั้งหมด พ่อสอนลูกๆ
ดวงวิญญาณด้วยเช่นกัน ท่านเรียกว่าพ่อทางจิต
ไม่มีใครอื่นสามารถเรียกว่าเป็นพ่อทางจิต
ที่นี่ลูกๆรู้ว่าผู้เดียวนี้คือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
การประชุมทางจิตกำลังเกิดขึ้นในเวลานี้
ความจริงแล้วนั่นไม่ใช่การประชุมทางจิตวิญญาณ
พวกเขาไม่ได้เป็นทางจิตวิญญาณอย่างแท้จริง พวกเขามีสำนึกที่เป็นร่าง พ่อพูดว่า ลูกๆ
ขอให้ลูกมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ ละทิ้งความหยิ่งยโสของร่างกาย
พวกเขาจะไม่สามารถพูดเช่นนี้กับใครได้ คำว่า “ทางจิตวิญญาณ”ใช้ในเวลานี้เท่านั้น
ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยเรียกสิ่งนั้นว่าการประชุมทางศาสนา
ไม่มีใครเข้าใจความหมายของทางจิตวิญญาณ “พ่อทางจิต”หมายถึง พ่อที่ไม่มีตัวตน ลูกๆ
ดวงวิญญาณคือลูกๆ ทางจิต พ่อทางจิตมาและสอนลูก
ไม่มีใครอื่นสามารถมีความเข้าใจในสิ่งนี้ พ่อเองนั่งที่นี่และบอกลูกว่าท่านคือใคร
สิ่งนี้ไม่ได้กล่าวถึงในกีตะ พ่อกำลังให้คำสอนที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูก
ที่นั่นไม่มีความจำเป็นต้องมีทนายความ ผู้พิพากษา ศัลยแพทย์ฯลฯ
เพราะไม่มีสิ่งใดนอกจากความสุขที่นั่น ไม่มีชื่อหรือร่องรอยของความทุกข์ที่นั่น
ที่นี่ไม่มีชื่อหรือร่องรอยของความสุข ซึ่งกล่าวได้ว่ามันหายไปแล้ว
พวกเขาเชื่อว่าความสุขก็เหมือนดั่งมูลกาหนึ่งหยด
พวกเขามีความสุขเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแล้วพวกเขาจะสามารถให้ความรู้เกี่ยวกับความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดได้อย่างไร
ก่อนหน้านี้เคยเป็นอาณาจักรของเหล่าเทพ มีสัจจะ 100%
ขณะที่ในเวลานี้มีแต่ความหลอกลวงเท่านั้น นี่คือความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกรู้ว่านี่คือต้นไม้โลกมนุษย์ และพ่อคือเมล็ดของต้นไม้
ท่านมีความรู้ทั้งหมดของต้นไม้ ผู้คนไม่มีความรู้นี้ พ่อคือเมล็ดที่มีชีวิต
ผู้คนเรียกพ่อว่ามหาสมุทรแห่งความรู้
ลูกได้รับการปลดปล่อยและการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ในหนึ่งวินาทีด้วยความรู้
พ่อเป็นพ่อของทุกคน ด้วยการตระหนักรู้จักพ่อ, ลูกๆก็ได้รับมรดก
อย่างไรก็ตามมีอาณาจักรด้วย มีสถานภาพมากมายหลายระดับตามลำดับกันไปในสวรรค์เช่นกัน
พ่อสอนการศึกษาเดียวกัน แต่ผู้ที่กำลังศึกษาเล่าเรียนนั้นตามลำดับกันไป
ไม่มีความจำเป็นสำหรับการศึกษาอื่นใดในสิ่งนี้ ไม่มีความเจ็บป่วยใดๆ ที่นั่น
พวกเขาไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนเพื่อหารายได้ที่มีค่าไม่กี่สตางค์
ลูกนำมรดกที่ไม่มีขีดจำกัดจากที่นี่ไปกับลูก
ที่นั่นลูกจะไม่รู้ว่ามีใครบางคนให้สถานภาพนั้นแก่ลูกอย่างไร
เพียงในเวลานี้เท่านั้นที่ลูกเข้าใจสิ่งนี้
ลูกได้ศึกษาความรู้ที่มีขีดจำกัดและเวลานี้ลูกได้ตระหนักรู้และมาเพื่อรู้จักผู้เดียวที่สอนความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูก
ลูกรู้ว่าพ่อคือพ่อเช่นเดียวกับเป็นครูผู้ที่มาและสอนพวกเรา
ท่านคือครูสูงสุดและท่านสอนราชาโยคะแก่พวกเรา ท่านเป็นสัตกูรูที่แท้จริงด้วยเช่นกัน
นี่คือราชาโยคะที่ไม่มีขีดจำกัด
ผู้คนเหล่านั้นสอนแค่วิธีการที่จะกลายเป็นทนายความหรือหมอแก่ลูกเท่านั้น
เพราะนี่คือโลกแห่งความทุกข์
การศึกษาทั้งหมดเหล่านั้นมีขีดจำกัดในขณะที่การศึกษานี้ไม่มีขีดจำกัด
พ่อกำลังสอนการศึกษาที่ไม่มีขีดจำกัดนี้แก่ลูก ลูกรู้เช่นกันว่าพ่อ,ครูและสัตกูรูนี้มาทุกๆวงจร
และท่านสอนการศึกษาเดียวกันสำหรับยุคทองและยุคเงิน และจากนั้นท่านก็หายไป
รางวัลของความสุขของลูกสิ้นสุดตามละคร
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดนี้นั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูก ท่านเรียกว่าผู้ชำระให้บริสุทธิ์
ลูกจะพูดกับกฤษณะไหมว่า “ท่านคือแม่และพ่อ” หรือ “ผู้ชำระให้บริสุทธิ์”?
มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืนระหว่างสถานภาพของผู้นี้(กฤษณะ)และผู้เดียวนั้น
เวลานี้พ่อพูดว่า ด้วยการตระหนักรู้จักพ่อ
ลูกสามารถได้มาซึ่งการหลุดพ้นในชีวิตในหนึ่งวินาที หากกฤษณะเป็นพระเจ้า
ใครๆก็จะสามารถตระหนักรู้จักเขาได้ในทันที
การเกิดของกฤษณะไม่ได้รับการจดจำว่าเป็นการเกิดที่สูงส่งและเป็นทางจิต
เขาเพียงแค่ถือกำเนิดด้วยความบริสุทธิ์ พ่อไม่ได้เกิดออกมาจากครรภ์ของใคร
ท่านพูดว่า ลูกๆทางจิตที่สุดแสนหวาน เป็นจิตวิญญาณที่ศึกษาเล่าเรียน
ซันสการ์ที่ดีและไม่ดีทั้งหมดนั้นคงอยู่ในดวงวิญญาณ
ดวงวิญญาณมีการกระทำและพวกเขาได้รับร่างกายตามนั้น
บางคนก็มีประสบการณ์ของความทุกข์อย่างมากมาย บางคนก็มีตาข้างเดียว และบางคนก็หูหนวก
อาจจะกล่าวได้ว่าพวกเขาต้องเคยทำกรรมเช่นนั้นในอดีตและนั่นคือผลของการกระทำเหล่านั้น
ดวงวิญญาณได้รับร่างที่มีโรคภัยฯลฯ ตามการกระทำที่ดวงวิญญาณได้ทำ เวลานี้ลูกๆ
รู้ว่าเป็นพระเจ้าผู้เป็นพ่อที่กำลังสอนลูก พระเจ้าคือครู พระเจ้าคือผู้สอนและชี้นำ
ท่านเรียกว่าพระเจ้า ปะรำอาตมา และนั่นหมายความว่าพระเจ้าผู้เป็นดวงวิญญาณสูงสุด
บราห์มาไม่สามารถเรียกได้ว่า “ผู้ที่สูงสุด” “ผู้ที่สูงสุด”หมายถึงสูงสุดเหนือสิ่งใด
ผู้บริสุทธิ์ที่สุด ทุกคนมีสถานภาพที่แตกต่างกัน
ไม่มีใครอื่นสามารถได้รับสถานภาพของกฤษณะ
ไม่มีใครอื่นจะได้รับสถานภาพของนายกรัฐมนตรี
สถานภาพของพ่อก็แตกต่างไปจากสถานภาพของบราห์มา วิษณุและชางก้าด้วยเช่นกัน บราห์มา
วิษณุและชางก้าคือเทพ ในขณะที่ชีวาคือดวงวิญญาณสูงสุด
พวกเขาจะสามารถรวมทั้งสองเข้าด้วยกันและพูดว่าชีวา-ชางก้าได้อย่างไร?
แต่ละคนนั้นแยกออกจากกัน เนื่องจากการไม่เข้าใจสิ่งนี้
พวกเขาจึงพูดว่าชีวาและชางก้าคือหนึ่งเดียวกัน
พวกเขาแม้กระทั่งให้ชื่อเช่นนั้นให้แก่ผู้คน พ่อเองมาและอธิบายสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
ลูกรู้ว่าผู้เดียวนี้คือบาบา ครู และสัตกูรู มนุษย์ทุกคนมีพ่อและครูและกูรู
เมื่อพวกเขาแก่ชราลงเขาก็จะรับกูรู ทุกวันนี้เด็กๆ ได้รับการบอกให้ยอมรับกูรู
เพราะพวกเขาเชื่อว่าหากเด็กไม่มีกูรู เขาก็จะไม่เชื่อฟัง
ก่อนหน้านี้ผู้คนเคยรับกูรูหลังจากอายุ 60 ปี, สภาพของการปลดเกษียณ
นิพพานหมายถึงการไปอยู่เหนือเสียง,บ้านที่เงียบสงบที่แสนหวาน
และลูกได้ทำความเพียรพยายามมาเป็นเวลาครึ่งวงจรเพื่อไปที่นั่น
อย่างไรก็ตามหากไม่มีใครรู้เกี่ยวกับสิ่งนี้ก็จะไม่มีใครสามารถไปที่นั่น,
พวกเขาจะสามารถแสดงหนทางแก่ใครอื่นได้อย่างไร?
ไม่มีใครนอกจากผู้เดียวสามารถชี้หนทางแก่ลูก
ไม่ใช่ว่าสติปัญญาของทุกคนจะเป็นเหมือนกัน บางคนก็เพียงแต่รับฟังเรื่องราวทางศาสนา
แต่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรในสิ่งเหล่านั้น ไม่มีประโยชน์ใดเลย
เวลานี้ลูกกำลังจะกลายเป็นดอกไม้ในสวนดอกไม้
ลูกกลายเป็นหนามจากดอกไม้และเวลานี้พ่อกำลังทำให้ลูกกลายเป็นดอกไม้จากหนาม
ลูกเคยมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาและจากนั้นลูกก็กลายเป็นผู้กราบไหว้บูชา
จากการมีความสโตประธานลูกก็กลับมาตโมประธานและไม่บริสุทธิ์ในขณะที่ใช้ 84 ชาติเกิด
พ่อได้อธิบายภาพของบันไดแก่ลูกแล้ว
ไม่มีใครรู้ว่าเวลานี้ลูกกลับมาบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์อย่างไร ผู้คนร้องเพลง โอ
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ได้โปรดมา! มาและทำให้พวกเราบริสุทธิ์!
ในกรณีนั้นเหตุใดพวกเขาจึงคิดว่าน้ำในแม่น้ำและมหาสมุทรเป็นผู้ชำระให้บริสุทธิ์และไปอาบน้ำในนั้น
พวกเขาเรียกแม่น้ำคงคาว่าผู้ชำระให้บริสุทธิ์ แต่แม่น้ำนั้นออกมาจากที่ไหน?
แม่น้ำทั้งหมดปรากฏออกมาจากมหาสมุทร แม่น้ำเหล่านั้นทั้งหมดเป็นลูกของมหาสมุทร
ดังนั้นทุกสิ่งจะต้องเข้าใจอย่างชัดเจนมาก
ลูกกำลังนั่งที่นี่ในความเป็นมิตรของสัจจะ
เมื่อลูกเข้าไปสู่ความเป็นมิตรที่ไม่ดีภายนอกพวกเขาก็บอกสิ่งที่ผิดแก่ลูก
และแล้วลูกก็ลืมสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ด้วยการเข้าไปสู่มิตรที่ไม่ดี, ลูกก็เริ่มสำลัก
แล้วก็เป็นลูกที่รู้เกี่ยวกับความสงสัย อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านี้ไม่ควรที่จะถูกลืม
บาบาของเราคือบาบาที่ไม่มีขีดจำกัด ครูและท่านก็พาพวกเราข้ามฟากไปเช่นกัน
ลูกมาที่นี่ด้วยศรัทธานี้ และที่เหลือทั้งหมดคือการศึกษาทางโลกและภาษาทางโลก
นี่คือทางจิต พ่อพูดว่า การเกิดของพ่อเป็นทางจิตเช่นกัน พ่อยืมร่างกายมาใช้
พ่อใช้รองเท้าเก่า นี่คือสิ่งที่เก่าแก่ที่สุด นี่คือรองเท้าที่เก่าที่สุด
ร่างกายที่พ่อใช้นั้นก็เรียกได้ว่าเป็นรองเท้าบู๊ทยาว เป็นสิ่งที่แสนจะง่ายดาย
นี่ไม่ใช่บางสิ่งที่จะถูกลืม
อย่างไรก็ตามมายาแม้กระทั่งทำให้ลูกลืมสิ่งที่ง่ายดายเช่นนั้น พ่อคือพ่อ
ท่านได้ให้คำสอนที่ไม่มีขีดจำกัดซึ่งไม่มีใครสามารถให้ได้ด้วยเช่นกัน บาบาพูดว่า
ลูกอาจจะออกไปข้างนอกและมองดูว่าลูกได้รับคำสอนเหล่านั้นที่ใดอื่นหรือไม่
ทุกคนคือมนุษย์ พวกเขาไม่สามารถให้ความรู้นี้
พระเจ้าใช้พาหนะเดียวเท่านั้นซึ่งเรียกได้ว่า “พาหนะที่โชคดี”
พ่อเข้ามาในพาหนะนี้เพื่อทำให้ลูกมีโชคหลายล้านเท่า เขาคือลูกปัดที่ใกล้ชิดที่สุด
แล้วบราห์มาก็กลายเป็นวิษณุ ชีพบาบาทำให้ผู้นี้เป็นเช่นนั้น
และท่านก็ทำให้ลูกกลายเป็นนายของโลกด้วยผู้นี้ด้วยเช่นกัน
ดินแดนของวิษณุกำลังมีการก่อตั้งขึ้น
สิ่งนี้เรียกว่าราชาโยคะเพื่อการก่อตั้งอาณาจักร
ทุกคนที่นี่กำลังรับฟังแต่บาบารู้ว่า สิ่งนั้นก็ได้ไหลออกไปจากหูของผู้คนมากมาย
ในขณะที่บางคนสามารถดูดซับแล้วก็ถ่ายทอดความรู้แก่ผู้อื่นได้ พวกเขาเรียกว่ามหารตี
พวกเขารับฟังความรู้, ดูดซับ แล้วก็มีความใส่ใจที่จะอธิบายแก่ผู้อื่นด้วยเช่นกัน
หากผู้ที่กำลังอธิบายคือมหารตีผู้อื่นก็จะเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว
พวกเขาจะเข้าใจได้น้อยกว่าจากคนขี่ม้า และน้อยกว่าจากทหารเดินเท้า
พ่อรู้ว่าใครคือมหารตี และใครคือทหารม้า ไม่มีเรื่องของการสับสนเกี่ยวกับสิ่งนี้
อย่างไรก็ตามบาบาเห็นว่าลูกบางคนก็สับสนอยู่เรื่อยๆแล้วก็เฝ้าแต่สัปหงก
พวกเขานั่งด้วยการหลับตา จะมีใครสัปหงกในขณะที่กำลังหารายได้ไหม?
หากลูกสัปหงกอยู่เรื่อยๆแล้วลูกจะสามารถดูดซับสิ่งนี้ได้อย่างไร? ถ้าใครบางคนหาว
บาบาก็เข้าใจว่าเขาเหนื่อยล้า ไม่สามารถมีความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าในการหารายได้
การหาวคือสิ่งชี้บอกของการไม่มีความสุข
ผู้ที่เฝ้าแต่สำลักอยู่ภายในเกี่ยวกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็จะหาวอย่างมาก
เวลานี้ลูกกำลังนั่งอยู่ในบ้านของพ่อ นี่คือครอบครัวด้วยเช่นกัน
ท่านกลายเป็นครูและเป็นกูรูด้วยเช่นกันที่จะชี้หนทางแก่ลูก
ลูกนั้นเรียกว่าเป็นกูรูที่ยิ่งใหญ่
ดังนั้นเวลานี้ลูกควรจะกลายเป็นมือขวาของพ่อเพื่อที่ลูกจะสามารถให้ประโยชน์แก่ผู้อื่นมากมาย
ในธุรกิจอื่นๆทั้งหลายมีการสูญเสียบ้าง
ในขณะที่ลูกเปลี่ยนจากคนธรรมดาเป็นนารายณ์โดยที่ไม่มีการสูญเสียใดๆ
รายได้ของทุกคนนั้นได้หมดสิ้นลงแล้ว
เพียงพ่อเท่านั้นที่สอนธุรกิจของการเปลี่ยนจากคนธรรมดาเป็นนารายณ์ให้แก่ลูก
ดังนั้นลูกควรจะศึกษาอะไร? ผู้ที่มีทรัพย์สมบัติมากมายนั้นก็คิดว่าสวรรค์อยู่ที่นี่
บาบูคานธีจีได้ก่อตั้งอาณาจักรของรามหรือไม่? อ้า!
เป็นโลกที่ตโมประธานเดียวกันนั้นและความทุกข์ก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
สิ่งนี้จะสามารถเรียกว่าเป็นอาณาจักรของรามได้อย่างไร?
ผู้คนกลายเป็นผู้ที่ไม่รู้คิด! ผู้ที่ไม่รู้คิดก็กล่าวได้ว่าตโมประธาน
ผู้ที่รู้คิดนั้นก็สโตประธาน วงจรนี้ยังคงหมุนต่อไป
ไม่มีสิ่งใดที่จะต้องถามพ่อในเรื่องนี้
เป็นหน้าที่ของพ่อที่ให้ความรู้ของผู้สร้างและสิ่งสร้างแก่ลูก
และท่านยังคงทำเช่นนั้นต่อไป ท่านเฝ้าแต่อธิบายทุกสิ่งในมุรลี
ลูกได้รับคำตอบกับทุกสิ่ง แล้วลูกจะถามอะไรอีก? ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถอธิบายได้
ดังนั้นลูกจะถามอะไร? ลูกสามารถเขียนบนกระดานด้วยเช่นกัน:
เข้ามาข้างในและทำความเข้าใจว่าจะมีพลานามัยดีเสมอและมั่งคั่งเสมอเป็นเวลา 21
ชาติเกิดได้อย่างไร อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. รับฟังสิ่งที่พ่อพูดอย่างดีมากและดูดซับไว้ มีความใส่ใจที่จะถ่ายทอดแก่ผู้อื่น
อย่าได้เพียงแค่ได้ยินด้วยหูข้างหนึ่งและปล่อยให้ออกไปจากหูอีกข้างหนึ่ง
อย่าได้หาวในเวลาของการหารายได้
2. กลายเป็นมือขวาของพ่อ และนำคุณประโยชน์มาให้แก่คนอื่นๆอีกมากมาย
ทำธุรกิจของการกลายเป็นนารายณ์และทำให้ผู้อื่นเป็นนารายณ์จากมนุษย์ธรรมดา
พร:
ขอให้ลูกเป็นภาพลักษณ์ที่ได้รับการประดับที่มีกิจกรรมและใบหน้าที่แสดงประกายของเครื่องประดับของความบริสุทธิ์
ความบริสุทธิ์คือเครื่องประดับของชีวิตบราห์มิน
ให้ทุกคนได้สัมผัสกับเครื่องประดับของความบริสุทธิ์ในทุกขณะบนใบหน้าและในกิจกรรมของลูก
ให้เครื่องประดับของความบริสุทธิ์ปรากฏให้เห็นในดริชตีของลูกบนใบหน้าและมือและเท้าของลูก
ให้ทุกคนพูดว่าความบริสุทธิ์นั้นปรากฏให้เห็นในรูปลักษณ์ของผู้นี้
ให้มีประกายของความบริสุทธิ์ในดวงตาของลูกและรอยยิ้มของความบริสุทธิ์บนริมฝีปากของลูก
ไม่เห็นสิ่งอื่นใด:
สิ่งนี้เรียกว่าเป็นภาพลักษณ์ที่ได้รับการประดับด้วยความบริสุทธิ์
คติพจน์:
ความสัมพันธ์และสายใยที่ไร้ประโยชน์ทำให้บัญชีของลูกว่างเปล่า
และดังนั้นจงจบสิ้นทุกสิ่งที่ไร้ประโยชน์