18.02.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน ขอให้ลูกเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
ลูกต้องกลายเป็นประภาคารแห่งแสง พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
อย่าได้ไม่ระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งนี้
คำถาม:
ลูกๆเป็นนักเรียนที่น่าอัศจรรย์ที่สุดอย่างไร?
คำตอบ:
ลูกอยู่ที่บ้านกับครอบครัวและทำงานเป็นเวลา 8 ชั่วโมงเพื่อหาเลี้ยงชีพของร่างกาย
อย่างไรก็ตาม พร้อมกับสิ่งนั้นเพื่อที่จะตระเตรียมสำหรับ 21 ชาติเกิดในอนาคตของลูก
ลูกทำงานรับใช้ 8 ชั่วโมงด้วยเช่นกันเพื่อทำให้ผู้อื่นทัดเทียมกับพ่อ
ขณะที่ทำทุกสิ่ง ลูกจดจำบ้านและพ่อของลูก นี่คือชีวิตนักเรียนที่น่าอัศจรรย์ของลูก
ความรู้เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก ลูกเพียงแค่เพียรพยายามที่จะกลับมาบริสุทธิ์
โอมชานติ
พ่อพูดกับลูกตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
ลูกต้องจดจำโลกที่ไม่มีตัวตนตามลำดับกันไปด้วยเช่นกัน
ลูกต้องจดจำสิ่งนั้นด้วยเช่นกันว่า ดั้งเดิมลูกคือผู้อาศัยของดินแดนแห่งความสงบ
แล้วลูกก็ไปสู่ดินแดนของความสุข บางทีลูกเข้าใจสิ่งนี้อยู่ภายในตัวลูก
สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกด้วยเช่นกันว่าวงจรโลกนี้หมุนไปอย่างไร
จากเวลาที่ลูกลงมาจากโลกที่ไม่มีตัวตน ในเวลานี้เราคือบราห์มิน
แล้วเราจะกลายเป็นเทพ นักรบ พ่อค้าแล้วก็ศูทร วงจรนี้ควรหมุนในสติปัญญาของลูก
ลูกมีความรู้นี้ทั้งหมดในสติปัญญาของลูก พ่อได้อธิบายสิ่งนี้แก่ลูก
ก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้ เวลานี้ ลูกเท่านั้นที่รู้สิ่งนี้ แต่ละวัน
จำนวนของลูกจะเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ลูกเฝ้าแต่สอนผู้อื่นมากมายต่อไป
ลูกจะกลายเป็นที่ผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองก่อนอย่างแน่นอน
ขณะที่ลูกกำลังนั่งอยู่ที่นี่ สติปัญญาของลูกรู้ว่าท่านคือพ่อของลูก
ท่านคือครูสูงสุดผู้ที่สอนเราด้วยเช่นกัน ท่านได้อธิบายแก่เราว่าเราวนไปรอบวงจร 84
ชาติเกิดอย่างไร สติปัญญาของลูกจะจดจำสิ่งนี้อย่างแน่นอน
สติปัญญาของลูกต้องจดจำสิ่งนี้ในทุกขณะ สิ่งนี้ไม่ใช่บทเรียนที่ใหญ่
นี่เป็นบทเรียนของหนึ่งวินาที
สิ่งนี้เข้าไปในสติปัญญาของลูกว่าลูกเป็นผู้อาศัยของที่ใด
แล้วลูกมาที่นี่เพื่อเล่นบทบาทของลูกอย่างไร นี่คือวงจรของ 84 ชาติเกิด
ในยุคทองมีชาติเกิดมากเท่านี้ ในยุคเงินมีชาติเกิดมากเท่านี้ ลูกจดจำวงจรนี้หรือไม่?
สติปัญญาของลูกจะจดจำตำแหน่งที่ลูกได้รับและบทบาทที่ลูกได้เล่นอย่างแน่นอน
ลูกจะพูดว่า ลูกเคยมีมงกุฎสองชั้นแล้วลูกก็กลายเป็นผู้มีมงกุฎชั้นเดียว
และลูกก็สูญเสียทั้งอาณาจักรและกลับมาตโมประธาน วงจรนี้ต้องหมุนไป เหตุนี้เอง
ลูกจึงเรียกว่าเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
ดวงวิญญาณได้รับความรู้แล้ว ดวงวิญญาณมีนิมิต
ดวงวิญญาณรู้ว่าเขาได้วนไปรอบวงจรในลักษณะนี้ และที่เวลานี้เขาต้องกลับบ้าน
พ่อได้พูดว่า จดจำพ่อและลูกจะไปถึงบ้านของลูก
ไม่ใช่ว่าลูกกำลังนั่งในสภาพนั้นในเวลานี้ ไม่เลย สิ่งต่างๆ
ภายนอกมากมายเข้ามาในสติปัญญาของลูก บางคนจะจดจำสิ่งหนึ่ง และบางคนจะจดจำสิ่งอื่นๆ
ที่นี่พ่อพูดว่า หลอมรวมสิ่งอื่นๆทั้งหมดและจดจำเพียงผู้เดียวเท่านั้น
ลูกต้องทำตามศรีมัทที่ลูกได้รับ
ลูกต้องกลายเป็นผู้ที่ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
และเพียรพยายามจนกระทั่งเวลาสุดท้าย ก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้สิ่งใด
เวลานี้พ่อกำลังบอกลูก ด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อลูกจะล่วงรู้ทุกสิ่ง
ความลับทั้งหมดของผู้สร้างและตอนเริ่ม ตอนกลาง
และตอนจบของสิ่งสร้างเข้ามาในสติปัญญาของลูก ลูกได้รับการสอนบทเรียนเหล่านี้
ลูกสามารถจดจำท่านที่บ้านเช่นกัน นี่คือบางสิ่งที่จะต้องเข้าใจด้วยสติปัญญา
ลูกคือนักเรียนที่น่าอัศจรรย์ พ่อได้อธิบายว่า ลูกอาจจะพักผ่อนเป็นเวลา 8 ชั่วโมง
และทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพของร่างกายของลูกเป็นเวลา 8 ชั่วโมง ลูกต้องทำธุรกิจนั้น
ฯลฯ ด้วยเช่นกัน พร้อมกันนั้น
ธุรกิจที่พ่อให้แก่ลูกในการทำให้ผู้อื่นเป็นเช่นเดียวกับตัวลูกก็เป็นไปเพื่อหาเลี้ยงชีพของลูกด้วยเช่นกัน
การหาเลี้ยงชีพนั้นเป็นระยะเวลาชั่วคราว
ในขณะที่การหาเลี้ยงชีพนี้เป็นไปเพื่อร่างกายของลูกถึง 21 ชาติเกิด
สิ่งนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในบทบาทที่ลูกเล่นเช่นกัน
ไม่ว่าใครบางคนจะเพียรพยายามมากมายแค่ไหนก็ตาม
ภายหลังเขาจะได้รับการกราบไหว้บูชาตามนั้นในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกๆต้องซึมซับสิ่งนี้ทั้งหมด ลูกคือนักแสดง บาบาเพียงเล่นบทบาทของการให้ความรู้
อย่างไรก็ตาม ลูกต้องเพียรพยายามเพื่อหาเลี้ยงชีพของร่างกายของลูก
บาบาจะไม่ทำสิ่งนั้น บาบามาเพื่ออธิบายแก่ลูกว่า
ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลกนี้ซ้ำรอยอย่างไร และวงจรนี้หมุนไปอย่างไร
ท่านเพียงแค่มาเพื่ออธิบายสิ่งนี้ ท่านเฝ้าแต่อธิบายสิ่งนี้อย่างมีศิลปะวิธี
พ่ออธิบายว่า ลูกๆ อย่าได้ไม่ระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งใด
จงกลายเป็นผู้ที่ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองและเป็นประภาคารแห่งแสง
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
ลูกรู้ว่าดวงวิญญาณไม่สามารถเล่นบทบาทของเขาได้โดยไม่มีร่างกาย
ผู้คนไม่รู้สิ่งใดเลย แม้ว่าพวกเขามาหาลูกและพูดว่าสิ่งนี้ดี
พวกเขาก็ไม่สามารถกลายเป็นผู้ที่ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองได้
ลูกต้องฝึกฝนสิ่งนี้เป็นอย่างมากที่นี่ และแล้วไม่ว่าลูกจะไปที่ไหนก็ตาม
ลูกจะกลายเป็นเช่นมหาสมุทรแห่งความรู้
สิ่งนี้เป็นเหมือนกับที่เมื่อนักเรียนศึกษาเล่าเรียนแล้วกลายเป็นครูและสอนในวิทยาลัยหรือทำธุรกิจของตนเอง
ธุรกิจของลูกคือการกลายเป็นครูและทำให้ทุกคนกลายเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
ลูกบางคนได้ทำรูปภาพที่ราชาที่มีมงกุฎสองชั้นแล้วกลายเป็นราชาที่มีมงกุฎชั้นเดียวได้อย่างไรและนั่นก็ดี
แต่พวกเขามีมงกุฎสองชั้นตั้งแต่เมื่อใดถึงเมื่อใด?
พวกเขามีมงกุฎชั้นเดียวตั้งแต่เมื่อใดถึงเมื่อใด?
แล้วอาณาจักรของเขาถูกช่วงชิงไปจากพวกเขาตั้งแต่เมื่อใดและอย่างไร?
ลูกควรเขียนวันเหล่านั้นลงไป นี่คือละครที่ไม่มีขีดจำกัดที่ใหญ่โต
แน่นอนที่ลูกจะกลายเป็นเทพอีกครั้งหนึ่ง เวลานี้ลูกคือบราห์มิน
เพียงบราห์มินเท่านั้นที่เป็นของยุคบรรจบพบกัน
ไม่มีใครรู้สิ่งนี้จนกระทั่งลูกบอกพวกเขา นี่คือชาติเกิดทางจิตของลูก
ลูกได้รับมรดกจากพ่อทางโลกและพ่อเหนือโลก ลูกไม่สามารถได้รับมรดกจากพ่อทางจิต
พ่อให้มรดกแก่ลูกผ่านผู้นี้ มีการร้องเพลงว่า โอ้ พระผู้ (พระเจ้า)!
ไม่เคยมีการพูดว่า โอ้ ประชาบิดาบราห์มา! ลูกจดจำพ่อทางโลกและพ่อเหนือโลกของลูก
ไม่มีใครอื่นรู้สิ่งเหล่านี้ ลูกรู้สิ่งเหล่านี้
ลูกได้รับมรดกที่ไม่สูญสลายจากพ่อเหนือโลก และมรดกที่สูญสลายจากพ่อทางโลกของลูก
บางคนอาจจะเป็นลูกของราชาและได้รับมรดกห้าล้าน อย่างไรก็ตาม
หากลูกวางมรดกที่ลูกได้รับจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดไว้เบื้องหน้าลูก
ลูกจะพูดว่าเมื่อเปรียบเทียบกับอีกมรดกหนึ่งนั้น มรดกนี้ไม่สูญสลาย
ในขณะที่มรดกนั้นจะจบสิ้นลง มายาจะเกาะเกี่ยวกับมหาเศรษฐีของทุกวันนี้
พวกเขาจะไม่มาที่นี่ พ่อคือจ้าวของคนจน บารัตยากจนมาก
ผู้คนมากมายในบารัตมีความยากจน เวลานี้
ลูกกำลังเพียรพยายามที่จะนำมาซึ่งคุณประโยชน์ให้แก่ผู้คนมากมาย
โดยทั่วไปแล้วคนที่เจ็บป่วยจะมีการวางเฉย พวกเขาคิดว่า
ชีวิตไม่มีค่าที่จะมีชีวิตอยู่
ขอให้ฉันพบหนทางเช่นนั้นที่ฉันสามารถไปสู่ดินแดนแห่งการหลุดพ้น
พวกเขาร้องขอการหลุดพ้นเพื่อที่จะได้รับการปลดปล่อยจากความทุกข์ทรมาน
ในยุคทองพวกเขาไม่ร้องขอสิ่งใด เพราะไม่มีความทุกข์ทรมานใดๆที่นั่น
ลูกเข้าใจสิ่งเหล่านี้ในเวลานี้ จำนวนลูกๆของบาบาจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เพียงผู้ที่จะกลายเป็นเทพแห่งสุริยวงศ์และจันทราวงศ์เท่านั้นที่จะมาและรับความรู้นี้ตามลำดับกันไป
ตามความเพียรพยายามที่พวกเขาทำ ไม่มีใครนอกจากพ่อที่สามารถให้ความรู้นี้แก่ลูก
เวลานี้ ลูกจะไม่จากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดและไปที่อื่นใด
ผู้ที่รักพ่อก็สามารถเข้าใจได้ว่าความรู้นี้ง่ายดายมาก
แต่เป็นการกลับมาบริสุทธิ์ของลูกที่มายาทำให้เกิดอุปสรรค
หากลูกทำไม่ระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งใด ลูกจะพ่ายแพ้ต่อความไม่ระมัดระวังนั้น
ตัวอย่างของการชกมวยนั้นเป็นการเปรียบเทียบที่ดี
ในการชกมวยแต่ละคนพยายามจะเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่ง ลูกรู้ว่ามายาทำให้ลูกพ่ายแพ้ได้
พ่อพูดว่า ลูกๆที่แสนหวานพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
พ่อเองก็เข้าใจว่าความเพียรพยายามเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับสิ่งนี้
พ่อแสดงวิธีการที่ง่ายดายแก่ลูก ฉันคือดวงวิญญาณ
ฉันละร่างนี้และรับอีกร่างหนึ่งเพื่อเล่นบทบาทของฉัน
ลูกต้องทำให้สิ่งนี้มั่นคงมากว่า ลูกคือลูกของพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
บาบารู้สึกว่ามายาตัดโยคะของสติปัญญาของลูก สิ่งนี้ตามลำดับกันไป
อาณาจักรถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานนี้ หากทุกคนจะเป็นเช่นเดียวกัน
ก็จะไม่มีอาณาจักรใดถูกสร้างขึ้น ราชา ราชินี
ผู้ที่มั่งคั่งและปวงประชาทั้งหมดจะถูกสร้างขึ้นมา
ไม่มีใครนอกจากลูกที่รู้สิ่งเหล่านี้ เรากำลังก่อตั้งอาณาจักรของเราเอง
ในท่ามกลางลูกด้วยเช่นกัน มีเพียงลูกพิเศษผู้เป็นที่รักเท่านั้นที่จดจำสิ่งเหล่านี้
สิ่งเหล่านี้ไม่ควรที่จะลืม ลูกๆรู้ว่าลูกลืม
มิฉะนั้นก็จะมีความสุขอย่างมากที่รู้ว่าลูกกำลังจะกลายเป็นนายของโลก
ลูกสามารถกลายเป็นสิ่งนั้นได้ด้วยความเพียรพยายามเท่านั้น
ไม่ใช่เพียงแค่พูดถึงสิ่งนั้น ทันทีที่บาบามาที่นี่ ท่านถามว่า ลูก จงระมัดระวัง!
ลูกกำลังนั่งอยู่ที่นี่อย่างเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองใช่หรือไม่?
พ่อเป็นผู้ที่เป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักในตนเองด้วยเช่นกันที่เข้ามาในผู้นี้
ผู้คนคิดว่าวิษณุคือผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง พวกเขาไม่รู้ว่า เขา (วิษณุ)
คือลักษมีและนารายณ์
ใครที่ให้ความรู้แก่พวกเขาที่พวกเขาได้รับสถานภาพของลักษมีและนารายณ์?
พวกเขาวาดภาพกฤษณะกำลังฆ่าปีศาจด้วยกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
ลูกขบขันกับผู้ที่ทำรูปภาพเหล่านั้น วิษณุคือสัญลักษณ์ของอาศรมของครอบครัวรวมกัน
ภาพนั้นดี แต่นั่นไม่ใช่ภาพที่ถูกต้อง ก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้สิ่งนั้น
คนที่มีสี่แขนจะมาที่นี่ได้อย่างไร? ลูกรู้สิ่งเหล่านี้ตามลำดับกันไปเช่นกัน
พ่อพูดว่า ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับความเพียรพยายามที่ลูกทำ
บาปของลูกจะถูกตัดออกไปด้วยการมีการจดจำระลึกถึงพ่อ
ความเพียรพยายามนี้ต้องเป็นความเพียรพยายามสูงสุดอันดับหนึ่ง
พ่อได้ให้เวลาแก่ลูกแล้ว ลูกต้องอาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก มิฉะนั้น
ใครจะดูแลลูกของลูกฯลฯ? ลูกต้องฝึกฝนสิ่งนี้ในขณะที่ทำทุกสิ่ง อย่างไรก็ตาม
ไม่มีสิ่งอื่นใด พวกเขาได้วาดภาพกฤษณะฆ่าอสูร อะคาสูรและบากาสูรฯลฯ
ด้วยกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง ในเวลานี้ ลูกเข้าใจว่าไม่มีเรื่องของกงจักรฯลฯ
มีความแตกต่างอย่างมาก! เพียงพ่อเท่านั้นที่อธิบายสิ่งนี้
มนุษย์ไม่สามารถอธิบายแก่มนุษย์ได้
มนุษย์ไม่สามารถประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
ในพวกเขาไม่มีใครที่สามารถอธิบายความลับของผู้สร้างหรือตอนเริ่ม ตอนกลาง
และตอนจบของสิ่งสร้าง
เพียงพ่อเท่านั้นที่ได้อธิบายความหมายของกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองแก่ลูก
พวกเขาได้เขียนเรื่องราวเช่นนั้นในคัมภีร์ อย่าได้ถามเลย!
พวกเขาได้แสดงให้เห็นกฤษณะที่มีความรุนแรง
ที่นี่ลูกต้องไตร่ตรองมหาสมุทรแห่งความรู้ในสันโดษ
เป็นเวลาที่ดีมากสำหรับผู้ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยในเวลากลางคืน
พวกเขาสามารถมีการจดจำระลึกถึงได้อย่างมากมาย ขณะที่จดจำพ่อ
เฝ้าแต่ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองด้วยเช่นกัน
หากลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงในความสุข ลูกแม้กระทั่งจะอดนอนด้วยความสุข
ผู้ที่ได้รับทรัพย์สมบัติจะอยู่อย่างมีความสุขมาก พวกเขาไม่เคยสัปหงก
ลูกรู้ว่าลูกกำลังกลับมามีสุขภาพที่ดีและมั่งคั่งเสมอ ดังนั้น
ลูกควรให้ตนเองไม่ว่างเว้นในการจดจำระลึกถึงเป็นอย่างดี
พ่อรู้ว่าตามละครไม่ว่าสิ่งใดก็ตามที่เกิดขึ้นก็เป็นสิ่งที่ดี
พ่อยังคงให้แรงบันดาลใจแก่ลูกให้เพียรพยายามต่อไป เวลานี้พ่อกำลังให้คำสอนแก่ลูก
มีผู้คนมากมายที่ไม่มีทั้งความรู้และโยคะ หากผู้รอบรู้หรือบัณฑิตมา
พวกเขาจะไม่สามารถพูดกับเขาได้
ลูกผู้ที่มีประโยชน์ในงานรับใช้จะรู้ว่าใครเป็นคนดีและใครที่อธิบายให้แก่ผู้อื่นได้เป็นอย่างดี
แล้วเมื่อพ่อก็เห็นด้วยเช่นกันว่าผู้ที่มานั้นเป็นคนดี,มีการศึกษาดี,มีสติปัญญาดี
แต่ผู้ที่กำลังอธิบายนั้นบุดดู พ่อก็สามารถเข้ามาแทรกและยกระดับบุคคลนั้น ดังนั้น
ลูกที่แท้จริงจะพูดว่า พวกเขาไม่มีความรู้พอ แต่พ่อได้มานั่งและอธิบายแก่ผู้นั้น
บางคนมีความหยิ่งยโส สำหรับพ่อที่จะมาและช่วยเหลือนั้นถูกกำหนดไว้ในละคร
เป็นบทบาทของพ่อ ละครมีความพิเศษสุด
จำเป็นต้องมีสติปัญญาที่กว้างไกลและไม่มีขีดจำกัดอย่างมากเพื่อเข้าใจสิ่งนี้
ลูกรู้ว่าเวลานี้ลูกกำลังก่อตั้งอาณาจักรนั้นที่ทุกคนสวยงาม
ไม่มีใครที่น่าเกลียดที่นั่น ลูกสามารถทำรูปภาพและเขียนด้วยเช่นกันว่า
น่าเกลียดและสวยงาม ด้วยการนั่งบนกองไฟของตัณหาราคะถึง 63 ชาติเกิด
ลูกได้กลับมาน่าเกลียดอย่างมาก! ดวงวิญญาณได้กลายเป็นเช่นนั้น
พวกเขาแม้กระทั่งทำให้ภาพของลักษมีและนารายณ์น่าเกลียด
ผู้คนไม่เข้าใจว่ามันคือดวงวิญญาณที่กลับมาน่าเกลียด พวกเขาเคยเป็นนายของยุคทอง
พวกเขาเคยสวยงาม และแล้วด้วยการนั่งบนกองไฟของตัณหาราคะ พวกเขาก็กลับมาน่าเกลียด
ดวงวิญญาณกลับมาใช้ชาติเกิดและกลับมาตโมประธาน ดังนั้น
ดวงวิญญาณจึงน่าเกลียดและร่างกายก็น่าเกลียด ลูกสามารถถามพวกเขาเล่นๆว่า
เหตุใดพวกเขาแสดงให้เห็นลักษมีและนารายณ์ที่สวยงามในบางสถานที่และน่าเกลียดในที่อื่นๆ?
อะไรคือเหตุผลสำหรับสิ่งนั้น? พวกเขาไม่มีความรู้ใดเลย
เหตุใดพวกเขาจึงทำภาพภาพลักษณ์ที่สวยงามของกฤษณะและภาพที่น่าเกลียดของกฤษณะ?
ในเวลานี้ลูกรู้สิ่งนั้น เวลานี้ลูกได้รับดวงตาที่สามของความรู้แล้ว อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. เพื่อที่จะอยู่อย่างเต็มไปด้วยความสุข
นั่งในสันโดษและไตร่ตรองความมั่งคั่งของความรู้ที่ลูกได้รับ
เพื่อที่จะกลับมาบริสุทธิ์และเป็นอิสระจากโรคภัยสม่ำเสมอ
เพียรพยายามที่จะคงอยู่ในการจดจำระลึกถึง
2. กลายเป็นเจ้ามหาสมุทรแห่งความรู้เช่นพ่อ
และทำให้ทุกคนกลายเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
กลายเป็นประภาคารแห่งแสง เพื่อที่จะหารายได้เพื่อหาเลี้ยงชีพของร่างกายของลูกถึง 21
ชาติเกิดในอนาคตของลูก แน่นอนจงกลายเป็นครูทางจิต
พร:
ขอให้ลูกเป็นดวงวิญญาณบราห์มินที่สูงส่ง ผู้ที่เปลี่ยนพายุ (ทูฟาน) ไปเป็นของขวัญ (โทฟา)
ด้วยการมีความจริงจังและความกระตือรือร้นที่ไม่สูญสลาย
ความจริงจังและความกระตือรือร้นคือปีกสำหรับสภาพที่โบยบินของบราห์มิน
จงเฝ้าแต่โบยบินด้วยปีกนี้อย่างสม่ำเสมอ
ความจริงจังและความกระตือรือร้นนี้คือพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับลูกบราห์มิน
ชีวิตของลูกไม่แห้งเหือด
ลูกมีน้ำผลไม้และความหวานชื่นของความจริงจังและความกระตือรือร้นอยู่เสมอ
ความจริงจังและความกระตือรือร้นทำให้สิ่งที่ยากเป็นสิ่งที่ง่าย
ดวงวิญญาณที่มีความจริงจังและกระตือรือร้นไม่มีวันท้อแท้
ความกระตือรือร้นเปลี่ยนพายุเป็นของขวัญ
ความกระตือรือร้นทำให้ลูกสัมผัสว่าข้อสอบหรือปัญหาใดก็ตามเป็นความสนุกสนานบันเทิง
ผู้ที่คงความความจริงจังและความกระตือรือร้นที่ไม่สูญสลายไว้คือบราห์มินที่สูงส่ง
คติพจน์:
จุดธูปของความสงบอยู่เสมอและกลิ่นของความไม่สงบจะจบสิ้น