20.02.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวานจดจำประวัติศาสตร์ของชัยชนะและความพ่ายแพ้ของลูก
นี่คือการแสดงของความสุขและความทุกข์
มีความสุขเศษสามส่วนสี่และความทุกข์เศษหนึ่งส่วนสี่ ความสุขและความทุกข์ไม่ได้เท่ากัน
คำถาม:
ละครที่ไม่มีขีดจำกัดนี้น่าอัศจรรย์อย่างมากอย่างไร?
คำตอบ:
ละครที่ไม่มีขีดจำกัดนี้น่าอัศจรรย์อย่างมากที่ไม่ว่าอะไรก็ตามเกิดขึ้นตลอดทั้งโลกในทุกวินาทีจะซ้ำรอยเหมือนเดิมทุกประการ
ละครนี้เคลื่อนไปเหมือนตัวไรอย่างต่อเนื่อง มันเดินไปเรื่อยๆ
การเดินหนึ่งติ๊กไม่สามารถเป็นเช่นเดียวกันกับติ๊กถัดไป
เหตุนี้เองละครนี้น่าอัศจรรย์อย่างมาก
ไม่ว่าบทบาทใดก็ตามที่มนุษย์เล่นจะดีหรือไม่ดีก็ถูกกำหนดไว้แล้ว เพียงลูกๆ
เท่านั้นที่เข้าใจสิ่งนี้
โอมชานติ
มีการอธิบายความหมายของ “โอม ชานติ” แก่ลูกๆ
แล้วเพราะเวลานี้ลูกได้กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณให้คำแนะนำของตนว่า
ฉันคือดวงวิญญาณ ศาสนาดั้งเดิมของดวงวิญญาณคือความสงบ
โปรแกรมสำหรับดวงวิญญาณทั้งหมดในเวลานี้คือการกลับบ้าน
ใครบอกโปรแกรมของการกลับบ้านนี้แก่ลูก? แน่นอนที่จะต้องเป็นพ่อที่บอกสิ่งนี้แก่ลูก
โอ้ ดวงวิญญาณเวลานี้โลกเก่ากำลังจะจบสิ้น เวลานี้นักแสดงทั้งหมดได้มาที่นี่
เพียงไม่กี่ดวงวิญญาณเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่ข้างบนนั้น
เวลานี้ทุกคนต้องกลับบ้านและแล้วบทบาทต้องซ้ำรอย ดั้งเดิมลูกๆ
เคยเป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป
ก่อนอื่นลูกได้เข้าไปสู่ยุคทองและแล้วจากการกลับมาใช้ชาติเกิดใหม่
เวลานี้ลูกได้เข้ามาสู่อาณาจักรซึ่งไม่ได้เป็นของลูก
เพียงลูกดวงวิญญาณเท่านั้นที่รู้สิ่งนี้ ไม่มีใครอื่นที่รู้สิ่งนี้
ลูกคือลูกของพ่อผู้เดียว พ่อพูดกับลูกที่สุดแสนหวาน ลูกๆ
เวลานี้ลูกได้ลงมาและได้ตกลงไปสู่อาณาจักรต่างแดนของราวัน
ลูกได้สูญสิ้นโชคของอาณาจักรของลูกเอง เวลานี้คือ 5000
ปีตั้งแต่มันเป็นยุคทองเมื่อลูกนั้นได้เคยเป็นของศาสนาเทพ
ลูกเคยปกครองเป็นเวลาครึ่งวงจรเพราะแน่นอนลูกต้องลงบันไดมา
อย่าลืมว่าลูกต้องไปจากยุคทองมาสู่ยุคเงินแล้วไปสู่ยุคทองแดงและยุคเหล็ก
จดจำประวัติศาสตร์ของชัยชนะและพ่ายแพ้ของลูก ลูกๆ
รู้ว่าในยุคทองลูกเคยเป็นผู้อาศัยของดินแดนแห่งความสุขที่สโตประธาน
และแล้วด้วยการกลับมาใช้ชาติเกิดใหม่ลูกได้เข้าไปสู่สภาพของความเสื่อมโทรมอย่างสมบูรณ์ในดินแดนแห่งความทุกข์
เวลานี้ลูกดวงวิญญาณได้รับศรีมัทจากพ่ออีกครั้งหนึ่ง
เพราะดวงวิญญาณได้อยู่แยกห่างจากดวงวิญญาณสูงสุดมาเป็นเวลายาวนาน
ลูกเคยอยู่แยกห่างเป็นเวลายาวนาน
ลูกเคยเป็นคนแรกที่อยู่แยกห่างแล้วลูกก็เล่นบทบาทของความสุขของลูกไปเรื่อยๆ
และแล้วโชคของอาณาจักรของลูกก็ถูกช่วงชิงไป ลูกได้เข้ามาสู่บทบทของความทุกข์
เวลานี้ลูกๆ
ต้องประกาศสิทธิ์ในโชคของอาณาจักรแห่งความสุขและความสงบของลูกอีกครั้งหนึ่ง
ดวงวิญญาณพูดว่าควรจะมีความสงบในโลก
ในเวลานี้เนื่องจากความตโมประธานจึงมีความไม่สงบในโลก
นี่คือการละเล่นของความสงบและความไม่สงบ ความสุขและความทุกข์
ลูกรู้ว่าเคยมีความสงบในโลกเมื่อ 5000 ปีที่แล้ว
โลกที่ไม่มีตัวตนคือดินแดนแห่งความสงบ
ไม่มีเรื่องของความไม่สงบที่ซึ่งดวงวิญญาณอาศัยอยู่
ในยุคทองมีความสงบในโลกและแล้วด้วยการตกลงมาจึงมีความไม่สงบ
เวลานี้ทุกคนต้องการให้มีความสงบในโลก
ธาตุบราห์มที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นโลก นี่เรียกว่าบราห์มานที่ซึ่งลูกๆ
ดวงวิญญาณอาศัยอยู่ ศาสนาดั้งเดิมของดวงวิญญาณคือความสงบ
เมื่อดวงวิญญาณแยกห่างจากร่างกายของเขาเขาก็กลับมามีความสงบ
และเมื่อเขาใช้อีกร่างหนึ่งเขาก็จะสามารถส่งเสียงและเคลื่อนไหวได้เท่านั้น
เหตุใดเวลานี้ ลูกๆ จึงได้มาที่นี่ ลูกพูดว่า
บาบาพาเราไปสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุขเถิด
ไม่มีบทบาทของความสุขหรือความทุกข์ในดินแดนแห่งความสงบหรือดินแดนแห่งการหลุดพ้น
ยุคทองคือดินแดนแห่งความสุข และยุคเหล็กคือดินแดนของความทุกข์
ลูกลงมาอย่างไรนั้นได้มีการแสดงให้เห็นในภาพของบันได ลูกลงบันไดมา
ลูกปีนขึ้นไปเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
ลูกปีนขึ้นไปเมื่อลูกกลับมาบริสุทธิ์และลูกลงมาเมื่อลูกนั้นกลับมาไม่บริสุทธิ์
โดยไม่กลับมาบริสุทธิ์ลูกไม่สามารถปีนขึ้นไปได้ เหตุนี้เองลูกจึงเรียกหา บาบา
ได้โปรดมาและทำให้เราบริสุทธิ์
ก่อนอื่นลูกจะไปสู่ดินแดนแห่งความสงบที่บริสุทธิ์และแล้วก็ไปสู่ดินแดนแห่งความสุข
ก่อนอื่นมีความสุขและแล้วก็มีความทุกข์ มีพื้นที่ของความสุขที่มากกว่า
ไม่มีประโยชน์อะไรหากสิ่งเหล่านั้นเท่ากัน สิ่งนั้นก็จะไร้ประโยชน์ พ่ออธิบายว่า
ในละครที่ถูกกำหนดไว้แล้วนี้มีความสุขเศษสามส่วนสี่และความทุกข์เศษหนึ่งส่วนสี่
มีความทุกข์เล็กน้อย เหตุนี้เองจึงเรียกว่าเป็นการละเล่นของความสุขและความทุกข์
พ่อรู้ว่าไม่มีใครนอกจากลูกๆเท่านั้นที่รู้จักท่าน
พ่อได้ให้คำแนะนำของพ่อเองแก่ลูกและให้คำแนะนำของตอนเริ่ม ตอนกลาง
และตอนจบของโลกด้วยเช่นกัน
พ่อทำให้ลูกกลายเป็นผู้ที่มีความเชื่อในพระเจ้าจากผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้า
ลูกรู้จักสามโลก ผู้คนของบารัตไม่รู้แม้กระทั่งระยะเวลาของวงจร
เพียงลูกเท่านั้นที่รู้ว่าเวลานี้บาบากำลังสอนลูกอีกครั้งหนึ่ง
พ่อได้มาสู่แผ่นดินต่างแดนในเครื่องแต่งกายที่แฝงตัว บาบาแฝงตัวด้วยเช่นกัน
ผู้คนนั้นรู้จักตัวเขาเองในทางร่างกาย แต่พวกเขาไม่รู้จักดวงวิญญาณของพวกเขา
แต่ละดวงวิญญาณไม่สูญสลายและร่างกายที่สูญสลาย
ลูกไม่ควรที่จะลืมดวงวิญญาณหรือพ่อของดวงวิญญาณ
เรากำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกของเราจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกจะได้รับมรดกของลูกเมื่อลูกนั้นกลับมาบริสุทธิ์
ลูกไม่บริสุทธิ์ในอาณาจักรของราวันนี้และเหตุนี้เองลูกจึงเรียกหาพ่อ ลูกมีสองพ่อ
พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดคือพ่อผู้เดียวของทุกดวงวิญญาณ
ไม่ใช่ว่าบราเธอร์ทั้งหมดจะเป็นพ่อ เมื่อมีการประณามศาสนาในบารัตถึงที่สุด
เมื่อทุกคนลืมพ่อเหนือโลกของดวงวิญญาณของทุกศาสนา และเมื่อเป็นเช่นนั้นพ่อจึงมา
นี่เป็นการละเล่นด้วยเช่นกัน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นในละครจะเฝ้าแต่ซ้ำรอย
ลูกดวงวิญญาณมาเพื่อเล่นบทบาทของลูกและกลับไปหลายต่อหลายครั้ง
แล้วละครนี้เคลื่อนไปเรื่อยๆเหมือนกับตัวไรอย่างเป็นนิรันดร์ ไม่มีวันจบสิ้น
ละครนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แต่หนึ่งติ๊กไม่สามารถเป็นเช่นเดียวกันกับอีกติ๊กหนึ่ง
เป็นละครที่แสนอัศจรรย์ แต่ละวินาทีไม่ว่าอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นในโลกก็จะซ้ำรอย
นักแสดงหลักของทุกศาสนาทั้งหมดได้มีการแสดงให้เห็น
พวกเขาแต่ละคนก่อตั้งศาสนาของตนเอง พวกเขาไม่ได้ก่อตั้งอาณาจักร
เพียงพ่อสูงสุดเท่านั้นที่ก่อตั้งศาสนาและอาณาจักรและราชวงศ์ด้วย
ผู้คนเหล่านั้นก่อตั้งศาสนาและทุกคนก็ต้องตามพวกเขาลงมา ใครพาทุกคนกลับไป? พ่อ
บางคนก็เล่นบทบาทที่สั้นมากและแล้วบทนั้นก็จบสิ้นลง เป็นเหมือนกับแมลงและเชื้อโรค
พวกเขาปรากฏตัวออกมาแล้วก็ตายราวกับว่าพวกเขาไม่มีนัยสำคัญใดๆ ในละคร
ความใส่ใจของลูกถูกดึงไปที่ใด? ตรงไปที่ผู้สร้างผู้ที่ทุกคนพูดถึงท่านว่า โอ้
พระเจ้าผู้เป็นพ่อ! โอ้ พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด! ท่านคือพ่อของดวงวิญญาณทั้งหมด
เริ่มแรกเป็นศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป
นี่คือต้นไม้ที่ไม่มีขีดจำกัดที่ใหญ่โตอย่างมากเช่นนั้น
มีความคิดเห็นมากมายและความหลากหลายของสิ่งต่างๆมากมายก็ปรากฏออกมา
มันกลายเป็นสิ่งที่ยากที่จะนับสิ่งเหล่านี้ ไม่มีรากฐาน
ที่เหลือทั้งหมดยังคงอยู่ที่นี่ พ่อพูดว่า ลูกๆ ที่สุดแสนหวานพ่อมาเมื่อศาสนาอื่นๆ
ทั้งหมดอยู่ที่นี่ แต่ศาสนาเดียวนั้นไม่ได้คงอยู่
รากฐานได้หายไปแล้วและเพียงแค่สัญลักษณ์ของพวกเขาเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่
มีเพียงศาสนาเดียวดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปเท่านั้น ส่วนที่เหลือทั้งหมดมาภายหลัง
มีผู้คนมากมายในยุคเงินที่ไม่ได้ไปสวรรค์
เวลานี้ลูกกำลังทำความเพียรพยายามที่จะไปสวรรค์ โลกใหม่ พ่อพูดว่า
ลูกจะไปสู่สวรรค์เมื่อลูกจดจำพ่อและกลับมาบริสุทธิ์และสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตามมีกิ่งก้านสาขาของต้นไม้มากมาย ลูกๆ
รู้จักต้นไม้และทุกคนที่เป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปคงอยู่ในสวรรค์อย่างไร
เวลานี้สวรรค์ไม่ได้คงอยู่อีกต่อไป เวลานี้เป็นนรก
เหตุนี้เองพ่อจึงได้ทำแบบสอบถามขึ้นมา
ถามหัวใจตนเองว่าลูกเป็นชาวสวรรค์ของยุคทองหรือเป็นชาวนรกของยุคเหล็ก
ลูกลงมาจากยุคทองสู่ยุคเหล็กแล้วลูกจะกลับขึ้นไปอีกครั้งได้อย่างไร?
พ่อให้คำสอนแก่ลูก ลูกจะกลับมาสโตประธานจากตโมประธานอย่างไร?
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อและบาปของลูกจะถูกตัดออกไปด้วยไฟโยคะนี้
พ่อสอนความรู้แก่ลูกในวงจรก่อนหน้านี้ด้วยเช่นกันและทำให้ลูกกลายเป็นเทพ
เวลานี้ลูกได้กลับมาตโมประธานและแน่นอนจะต้องมีใครบางคนที่ทำให้ลูกสโตประธาน
ไม่มีมนุษย์ใดสามารถเป็นผู้ชำระให้บริสุทธิ์ได้ เมื่อผู้คนพูดว่า “โอ้
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์! โอ้ พระเจ้า!” สติปัญญาของพวกเขานั้นก็ขึ้นไปข้างบน
ท่านไม่มีตัวตน ที่เหลือทั้งหมดเป็นนักแสดง พวกเขาเฝ้าแต่กลับมาใช้ชาติเกิดเรื่อยๆ
พ่ออยู่เหนือการกลับมาใช้ชาติเกิด ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่มีใครรู้สิ่งนั้น
ลูกเช่นกันก็ไม่รู้ เวลานี้ลูกเรียกได้ว่าเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง
ลูกอยู่อย่างมั่นคงในศาสนาของดวงวิญญาณ มีศรัทธาว่าลูกคือดวงวิญญาณ
พ่ออธิบายว่าวงจรโลกนี้หมุนไปอย่างไร
เหตุนี้เองลูกจึงเรียกได้ว่าเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง
ไม่มีใครมีความรู้นี้ ดังนั้นลูกควรจะมีความสุขอย่างมาก พ่อเป็นครูของเรา
ท่านคือบาบาที่อ่อนหวานอย่างมาก ไม่มีใครที่อ่อนหวานเท่ากับบาบา ลูกๆ
ของพ่อเหนือโลกคือดวงวิญญาณที่อาศัยอยู่ในโลกที่อยู่เหนือทุกสิ่ง (พาโลก)
พ่อเช่นกันก็อาศัยอยู่ในอาณาเขตสูงสุด พ่อทางร่างมีลูกๆ
เลี้ยงดูพวกเขาและให้ทุกสิ่งแก่พวกเขาในตอนท้าย เพราะพวกเขาเป็นทายาทของเขา
นั่นเป็นกฎ ทำนองเดียวกันลูกเช่นกันก็ได้กลายเป็นลูกของพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
พ่อพูดว่า
เวลานี้ทุกคนต้องไปอยู่เหนือเสียงเพื่อไปยังบ้านของพวกเขาที่นั่นมีความเงียบสงบแล้วก็มีการเคลื่อนไหวแล้วก็มีการใช้เสียง
ลูกบางคนไปสู่อาณาเขตที่ละเอียดอ่อนและมีนิมิต ดวงวิญญาณไม่ได้ออกจากร่างของเขา
ไม่ว่าอะไรที่ถูกกำหนดไว้แล้วในละครจะซ้ำรอยวินาทีต่อวินาที
หนึ่งวินาทีไม่สามารถเหมือนกับอีกหนึ่งวินาทีได้ ไม่ว่ามนุษย์จะเล่นบทบาทอะไร
จะดีหรือไม่ดี ก็ถูกกำหนดไว้แล้ว ในยุคทองบทบาทดีและในยุคเหล็กบทบาทไม่ดี
ผู้คนในยุคเหล็กไม่มีความสุขอย่างมาก สิ่งที่สกปรกไม่ได้คงอยู่ในอาณาจักรของราม
อาณาจักรของรามและอาณาจักรของราวันไม่สามารถคงอยู่ในเวลาเดียวกัน
เป็นเพราะไม่ได้รู้จักละครพวกเขาจึงพูดว่าพระเจ้าให้ทั้งความสุขและความทุกข์
เช่นที่ไม่มีใครรู้จักชีพบาบา ดังนั้นไม่มีใครรู้จักราวันด้วยเช่นกัน
พวกเขาเฉลิมฉลองวันเกิดของชีวาทุกปีและพวกเขาก็ฉลองวันตายของราวันทุกปีเช่นกัน
เวลานี้พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังให้คำแนะนำของพ่อแก่ลูก
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำฉันพ่อของลูก พ่อมีความอ่อนหวานมาก
บาบาจะไม่นั่งและร้องเพลงสรรเสริญตนเอง ผู้ที่ได้รับความสุขจากพ่อจะร้องสรรเสริญพ่อ
ลูกๆ ได้รับมรดกจากพ่อ
พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรักและแล้วในยุคทองลูกก็มีความน่ารักและอ่อนหวาน
หากใครบางคนพูดว่ากิเลส ฯลฯ คงอยู่ที่นั่นด้วย
บอกเขาว่าไม่มีอาณาจักรของราวันที่นั่น อาณาจักรของราวันเริ่มปรากฏขึ้นในยุคทองแดง
ทุกสิ่งมีการอธิบายแก่ลูกอย่างดีมาก
ไม่มีใครอื่นรู้ถึงประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลก
ในเวลานี้เท่านั้นที่มีการอธิบายแก่ลูก แล้วลูกก็กลายเป็นเทพ
ไม่มีใครที่สูงมากไปกว่าเทพ เหตุนี้เองจึงไม่มีความจำเป็นที่จะมีกูรูที่นั่น
ที่นี่มีกูรูมากมาย มีเพียงสัทกูรูเดียวเท่านั้น ชาวซิกซ์พูดถึงสัทกูรูที่เป็นอมตะ
เพียงสัทกูรูเดียวเท่านั้นคือภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะ
ท่านเป็นความตายเหนือความตายทั้งหมด เป็นความตายที่ยิ่งใหญ่มาก
ความตายนั้นมาและพาคนหนึ่งจากไป พ่อพูดว่า พ่อพาทุกคนกลับไป
พ่อทำให้ลูกทั้งหมดบริสุทธิ์
และก่อนอื่นพาลูกไปสู่ดินแดนแห่งความสงบและจากนั้นก็ดินแดนแห่งความสุข
มีคำกล่าวถึงผู้ที่เป็นของพ่อแล้วก็กลายเป็นของมายาว่า
ผู้ที่ได้ประณามสัทกูรูไม่สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้
พวกเขาจะไม่สามารถได้รับความสุขของสวรรค์อย่างเต็มที่
พวกเขาจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของปวงประชา พ่อพูดว่า ลูกๆ อย่าได้ทำให้พ่อนั้นถูกประนาม
พ่อทำให้ลูกกลายเป็นนายของสวรรค์และดังนั้นลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเช่นกัน
ลูกต้องไม่ทำให้ใครเกิดความทุกข์ พ่อพูดว่า
พ่อได้มาเพื่อทำให้ลูกเป็นนายของดินแดนแห่งความสุข
พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรักในขณะที่มนุษย์เป็นมหาสมุทรที่ทำให้เกิดความทุกข์
พวกเขาเคยใช้ดาบของตัณหาราคะและเป็นเหตุของความทุกข์แก่กันและกัน สิ่งต่างๆ
เหล่านี้ไม่ได้คงอยู่ที่นั่น ที่นั่นเป็นอาณาจักรของราม ลูกๆ ถือกำเนิดด้วยพลังโยคะ
ด้วยพลังโยคะนี้ลูกทำให้ทั้งโลกบริสุทธิ์ ลูกเป็นนักรบแต่นิรนาม
ลูกได้กลายเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงอย่างมากและแล้วในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาจึงมีการสร้างวัดวาอารามมากมายให้กับลูกๆ
ผู้เป็นเทพเจ้า มีคำกล่าวว่าไหของน้ำทิพย์นั้นวางไว้บนศีรษะของผู้เป็นแม่
มีคำกล่าวว่าแม่วัว นี่คือความรู้ นี่ไม่ได้เป็นเรื่องของน้ำ ลูกคือกองทัพชีพชัคตี
ผู้คนเหล่านั้นเลียนแบบลูกและได้กลายเป็นกูรู
เวลานี้ลูกกำลังนั่งอยู่ในเรือของสัจจะ ผู้คนร้องเพลงว่า พาเรือของฉันข้ามฟากไปเถิด
เวลานี้ลูกได้พบกับคนพายเรือเพื่อพาเรือของลูกข้ามฟากไป
แล้วท่านพาลูกออกไปจากโรงค้าประเวณีสู่ชีวาลายา
ท่านเรียกว่าเป็นนายของสวนด้วยเช่นกันท่านทำให้ป่าของหนามกลายเป็นดอกไม้
ที่นั่นไม่มีสิ่งใดนอกจากความสุข ในขณะที่ที่นี่มีความทุกข์
มีการเขียนไว้ในแผ่นพับที่บาบาขอให้ลูกตีพิมพ์ว่า
ถามหัวใจตนเองว่าลูกเป็นชาวสวรรค์หรือชาวนรก? ลูกสามารถถามคำถามมากมาย
ทุกคนพูดว่ามีการคดโกง แน่นอนที่ในบางเวลาต้องเคยมีผู้ที่สูงส่งเช่นกัน
เคยมีเหล่าเทพแต่พวกเขาไม่ได้คงอยู่ในเวลานี้
ต่อเมื่อศาสนาเทพหายไปที่พระเจ้าต้องมาเพื่อก่อตั้งหนึ่งศาสนา
นั่นคือลูกกำลังก่อตั้งสวรรค์เพื่อตัวลูกเองด้วยการทำตามศรีมัท อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักมาก ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
กลายเป็นมหาสมุทรแห่งความรักเช่นเดียวกับพ่อไม่ใช่เป็นมหาสมุทรแห่งความทุกข์
อย่าได้ทำการกระทำใดที่จะทำให้พ่อนั้นถูกประณาม กลับมาอ่อนหวานและน่ารักอย่างมาก
2. กลับมาบริสุทธิ์ด้วยพลังโยคะและทำให้ผู้อื่นเป็นเช่นนั้นด้วย
ทำงานรับใช้ของการเปลี่ยนป่าหนามให้เป็นสวนดอกไม้
อยู่อย่างเป็นสุขเสมอที่บาบาที่แสนหวานเป็นพ่อและเป็นครูของลูกด้วยเช่นกัน
ไม่มีใครอ่อนหวานเท่ากับท่าน
พร:
ขอให้ลูกตายในขณะที่มีชีวิตและทำให้สันสการ์ของความพิเศษเป็นนิสัยที่เป็นธรรมชาติของลูกและจบสิ้นความธรรมดา
ไม่ว่าเราจะมีธรรมชาติหรือนิสัยเช่นไร มันจะทำงานโดยอัตโนมัติ ลูกไม่ต้องคิดสิ่งใด
สร้างสิ่งใดหรือทำสิ่งใด แต่สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ ในทำนองเดียวกัน
ธรรมชาติหรือนิสัยของบราห์มินที่ตายขณะมีชีวิตอยู่และใช้ชาติเกิดใหม่
คือการมีความพิเศษของดวงวิญญาณพิเศษ
ให้สันสการ์ของความพิเศษนี้กลายเป็นธรรมชาติตามธรรมชาติของลูกและสิ่งนี้ปรากฏออกมาจากหัวใจของแต่ละคนว่า
นี้คือธรรมชาติของฉัน ความธรรมดาเป็นธรรมชาติของอดีต ไม่ใช่ของปัจจุบัน
เพราะเวลานี้ลูกได้เกิดใหม่แล้ว นิสัยของชาติเกิดใหม่คือความพิเศษ ไม่ใช่ธรรมดา
คติพจน์:
ผู้ที่เล่นกับเพชรพลอยแห่งความรู้อย่างสม่ำเสมอและไม่ได้เล่นกับก้อนหินคือผู้ที่สูงศักดิ์