17.05.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน การจดจำระลึกถึงทำให้เกิดการจดจำระลึกถึง พ่อสัมผัสกับการดึงของลูกๆ
ที่จดจำพ่อด้วยความรักเช่นกัน
คำถาม:
สิ่งชี้บอกของสภาพที่เป็นผู้ใหญ่ของลูกคืออะไร?
ความเพียรพยายามที่จะทำให้ไปถึงสภาพนั้นคืออะไร?
คำตอบ:
เมื่อลูกๆไปถึงสภาพที่เป็นผู้ใหญ่ของลูก,
อวัยวะทางร่างกายทั้งหมดของลูกจะกลับมาจะสงบลง
ลูกจะไม่ทำกรรมที่ผิดใดผ่านอวัยวะทางร่างกายของลูก สภาพของลูกจะไม่ไหวหวั่นสั่นคลอน
ด้วยการมีสภาพที่ไม่สั่นคลอนในเวลาปัจจุบันนี้
อวัยวะทางร่างกายของลูกจะถูกควบคุมเป็นเวลา 21 ชาติเกิด
เพื่อที่จะไปถึงสภาพนี้จงตรวจสอบตนเอง ด้วยการจดสิ่งต่างๆลงไป
ลูกก็จะมีความระมัดระวัง
ด้วยพลังโยคะเท่านั้นที่ลูกจะสามารถควบคุมอวัยวะของร่างกายของลูกได้
โยคะเท่านั้นที่จะทำให้สภาพของลูกเป็นผู้ใหญ่
โอมชานติ
นี่คือการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
ลูกทั้งหมดอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึงนี้
เป็นเพียงลูกเท่านั้นที่อยู่ใกล้ที่นี่ ในทำนองเดียวกัน, ไม่ว่าลูกๆอยู่ที่ใดก็ตาม,
พวกเขาก็จดจำพ่อและพ่อก็เข้ามาใกล้ชิดโดยอัตโนมัติ
ในทำนองเดียวกันเช่นที่ดวงดาวบางดวงอยู่ใกล้กับพระจันทร์เป็นอย่างมาก
บ้างก็ส่องประกายสว่างไสวอย่างมาก บ้างก็อยู่ใกล้และบ้างก็อยู่ไกลออกไป
ลูกสามารถจะมองเห็นว่าดวงดาวดวงหนึ่งนั้นเปล่งประกายสว่างไสวมากเพราะดวงดาวนั้นอยู่ใกล้มาก
และดวงดาวอื่นๆก็ไม่ส่องแสงเลย ลูกได้รับการยกย่องด้วยเช่นกันว่า
ลูกคือดวงดาวแห่งความรู้และโยคะ ลูกๆ ได้พบกับพระอาทิตย์แห่งความรู้แล้ว
พ่อจดจำลูกที่มีเฝ้าแต่ทำงานรับใช้เท่านั้น พ่อคือผู้ทรงพลังอำนาจ เมื่อลูกจดจำพ่อ,
การจดจำระลึกถึงก็ทำให้เกิดการจดจำระลึกถึง
ไม่ว่าลูกที่เฝ้าแต่ทำงานรับใช้เช่นนั้นจะอยู่ที่ไหน พ่อ,พระอาทิตย์แห่งความรู้ก็จะจดจำพวกเขา
ลูกๆ ก็จดจำพ่อเช่นกัน พ่อไม่จดจำลูกที่ไม่จดจำพ่อ
การจดจำระลึกถึงของพ่อไม่ได้ไปถึงพวกเขา
การจดจำระลึกถึงทำให้เกิดการจดจำระลึกถึงอย่างแน่นอน ลูกๆ ต้องจดจำบาบาด้วยเช่นกัน
ลูกๆถามว่า บาบาท่านจดจำฉันหรือไม่? พ่อพูดว่า ทำไมล่ะ?
ทำไมพ่อจะไม่จดจำลูกในลักษณะนี้?
ผู้ที่บริสุทธิ์มากและมีความรักต่อพ่อเป็นอย่างมากก็ดึงดูดพ่อในลักษณะนั้นด้วยเช่นกัน
ลูกแต่ละคนสามารถถามตนเองว่า ฉันจดจำบาบามากเพียงใด?
ด้วยการอยู่ในการจดจำระลึกถึงผู้เดียว, ลูกก็ลืมโลกเก่านี้
ลูกจดจำพ่อแล้วลูกก็ไปและพบกับท่าน เวลาที่จะพบปะกับท่านได้มาถึงแล้ว
พ่อได้อธิบายความลับของละครแก่ลูกแล้วด้วยเช่นกัน
พ่อมาและทำให้ลูกๆกลายเป็นลูกทางจิตของท่าน
ท่านสอนวิธีที่จะกลับมาบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์แก่ลูก
พ่อคือผู้เดียวเท่านั้นและทุกคนก็จดจำพ่อ
อย่างไรก็ตามทุกคนได้รับการจดจำระลึกถึงนั้นตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของพวกเขาเอง
ยิ่งลูกจดจำท่านมากเท่าไหร่,
ก็ยิ่งเหมือนราวกับว่าบาบากำลังยืนอยู่เบื้องหน้าลูกมากเท่านั้น
นี่คือวิธีที่ลูกจะไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก ยิ่งลูกจดจำบาบามากเท่าไหร่,
อวัยวะของร่างกายของลูกจะซุกซนน้อยลงเท่านั้น
เมื่ออวัยวะทางร่างกายสร้างความซุกซนนั่นก็เรียกว่าเป็นมายา
ไม่มีการทำกรรมที่เลวร้ายผ่านอวัยวะทางร่างกาย
ที่นี่ลูกต้องเอาชนะอวัยวะทางร่างกายด้วยพลังโยคะ
ผู้คนเหล่านั้นควบคุมอวัยวะของพวกเขาด้วยยา ลูกถามว่า บาบา
ทำไมฉันไม่สามารถควบคุมอวัยวะเหล่านี้ได้? พ่อพูดว่า ยิ่งลูกจดจำบาบามากเท่าไหร่
อวัยวะทางร่างกายของลูกก็จะได้รับการควบคุมมากเท่านั้น
สิ่งนี้เรียกว่าสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรม
สิ่งนี้สามารถทำสำเร็จได้ด้วยการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงเท่านั้น
เหตุนี้เองราชาโยคะโบราณของบารัตจึงได้รับการจดจำ
เพียงพระเจ้าเท่านั้นที่สามารถสอนสิ่งนั้นได้ พระเจ้าสอนลูกๆของท่าน
ลูกต้องทำความเพียรพยายามเพื่อเอาชนะอวัยวะทางร่างกายที่มีกิเลสเหล่านั้นด้วยพลังโยคะ
ลูกจะกลับมาสมบูรณ์พร้อมในเวลาสุดท้าย
เมื่อลูกไปถึงสภาพของความเป็นผู้ใหญ่ก็จะไม่มีอวัยวะทางร่างกายใดๆของลูกที่จะสร้างความซุกซน
ด้วยการจบสิ้นความซุกซนทั้งหมดในเวลานี้จะไม่มีอวัยวะทางร่างกายใดๆ
ของลูกที่จะหลอกลวงลูกถึง 21 ชาติเกิด
และแล้วอวัยวะทางร่างกายของลูกจะได้รับการควบคุมเป็นเวลาถึง 21 ชาติเกิด
สิ่งหลักคือตัณหาราคะ
ด้วยการมีการจดจำระลึกถึงอวัยวะทางร่างกายของลูกจะได้รับการควบคุม
ด้วยการควบคุมอวัยวะทางร่างกายของลูกในเวลานี้,
ลูกจะได้รับรางวัลเป็นเวลาครึ่งหนึ่งของวงจร
หากลูกไม่สามารถควบคุมอวัยวะเหล่านั้นได้บาปก็จะยังคงหลงเหลืออยู่
บาปของลูกจะถูกตัดออกไปอย่างต่อเนื่องด้วยพลังโยคะ ลูกจะเฝ้าแต่กลับมาบริสุทธิ์
นี่คือวิชาที่หนึ่ง ลูกเรียกหาพ่อเพื่อที่จะกลับมาบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์
ดังนั้นพ่อเองจึงมาและชำระลูกให้บริสุทธิ์ พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เต็มไปด้วยความรู้
พ่อพูดว่า พิจารณาว่าตนเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ นี่คือความรู้เช่นกัน
หนึ่งคือความรู้ของโยคะและอีกหนึ่งคือความรู้ของวงจรของ 84 ชาติเกิด
มีความรู้สองประเภท
และวิชาของคุณธรรมที่สูงส่งก็หลอมรวมอยู่ในสิ่งเหล่านั้นโดยอัตโนมัติ ลูกๆ
รู้ว่าลูกกำลังเปลี่ยนจากมนุษย์ไปเป็นเทพ
และดังนั้นลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งอย่างแน่นอน ลูกต้องตรวจสอบตนเอง
ด้วยการจดสิ่งเหล่านี้ลงไปลูกก็จะอยู่อย่างระมัดระวังกับตนเอง
ด้วยการตรวจสอบตนเองลูกจะไม่ทำความผิดใดๆ พ่อเองพูดว่า
จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอ
ลูกเรียกหาพ่อเพราะลูกรู้ว่าบาบาคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์
เมื่อท่านมาเท่านั้นที่ท่านให้คำแนะนำและแนวทางปฏิบัติเหล่านี้แก่ลูก
เวลานี้ลูกๆดวงวิญญาณต้องนำคำแนะนำแนวทางเหล่านี้ไปปฏิบัติ
ลูกเล่นบทบาทผ่านร่างกายเหล่านั้น ดังนั้นพ่อต้องเข้ามาในผู้นี้อย่างแน่นอน
สิ่งเหล่านี้มหัศจรรย์มาก รูปภาพของตีมูรติก็ชัดเจนมาก
บราห์มาทำทาปาเซียและกลายเป็นสิ่งนั้น และแล้วหลังจาก 84 ชาติเกิด
ท่านก็ได้กลายเป็นสิ่งนี้ ลูกๆควรจะเก็บสิ่งนี้ไว้ในสติปัญญาของลูกด้วยเช่นกันว่า
พวกเราบราห์มินเคยเป็นเทพแล้วพวกเราก็วนไปในวงจรของ 84 ชาติเกิด
เวลานี้เรามาที่นี่เพื่อที่จะกลายเป็นเทพอีกครั้ง เมื่อราชวงศ์เทพมาถึงจุดสิ้นสุด
พวกเขาก็ได้รับการจดจำในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาด้วยความรักเป็นอย่างมาก
เวลานี้พ่อกำลังแสดงให้ลูกเห็นวิธีที่จะได้มาซึ่งสถานภาพนั้น
การจดจำระลึกถึงควรจะง่ายดายมากด้วยเช่นกัน ลูกเพียงแค่ต้องมีภาชนะทองคำ
ยิ่งลูกทำความเพียรพยายามมากเท่าไหร่ประเด็นต่างๆก็จะยิ่งปรากฏออกมามากขึ้นเท่านั้น
ลูกจะเฝ้าแต่พูดความรู้ที่ดีมากด้วยเช่นกัน
ลูกจะรู้สึกเหมือนราวกับว่าบาบาเข้ามาในตัวลูกและกำลังให้ความรู้
บาบาช่วยเหลืออย่างมากด้วยเช่นกัน ลูกต้องให้ประโยชน์แก่ผู้อื่นด้วยเช่นกัน
สิ่งนั้นถูกกำหนดไว้แล้วในละคร หนึ่งวินาทีไม่สามารถเหมือนกับวินาทีถัดไปได้
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ หลายปีหลายเดือนผ่านไปได้อย่างไร?
เวลานั้นก็ผ่านไปเรื่อยๆตั้งแต่ตอนเริ่มต้น และแล้ววินาทีนี้ก็จะซ้ำรอยหลังจาก 5000
ปี สิ่งนี้ก็จะต้องเป็นที่เข้าใจอย่างดีด้วยเช่นกัน
ลูกต้องจดจำพ่อด้วยเช่นกันที่บาปของลูกสามารถจะได้รับการปลดเปลื้อง ไม่มีวิธีอื่นใด
ไม่ว่าสิ่งใดก็ตามที่ลูกเคยทำมาตลอดเวลาคือความเลื่อมใสศรัทธา ผู้คนพูดว่า
พระเจ้าจะให้ผลของความเลื่อมใสศรัทธา ท่านจะให้ผลอะไร?
ท่านจะให้ผลนั้นเมื่อไหร่และอย่างไร? พวกเขาไม่รู้เลย เมื่อพ่อมาเพื่อให้ผล,
ผู้ที่ให้และผู้ที่รับก็มาอยู่ร่วมกัน บทบาทของละครยังคงเคลื่อนต่อไปข้างหน้า
นี่คือชีวิตสุดท้ายของลูกของละครทั้งเรื่อง
เป็นไปได้ที่ใครบางคนอาจจะออกจากร่างของเขาหรือเธอ
หากพวกเขาต้องเล่นบทบาทอื่นๆพวกเขาก็สามารถไปเกิดได้ด้วยเช่นกัน
ผู้ที่มีบัญชีกรรมมากมายก็สามารถไปใช้อีกชาติเกิดหนึ่ง
ผู้ที่มีบาปมากมายก็จะไปเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ชาติแล้วชาติเล่าติดๆกัน
เขาจะเข้าไปในครรภ์, มีประสบการณ์ของความทุกข์แล้วก็ละร่างและรับอีกร่างหนึ่ง
นี่คือสภาพของผู้คนเมื่อพวกเขาสังเวยตนเองที่คาจี
มีบาปมากมายบนศีรษะของพวกเขาและไม่มีพลังโยคะเลย
การสังเวยตนเองที่คาจีคือการฆ่าตัวตายของร่างกาย
ดวงวิญญาณเข้าใจว่าเขากำลังฆ่าตัวตาย ลูกพูดว่า บาบา เมื่อท่านมา
ฉันจะสังเวยตนเองแก่ท่าน อย่างไรก็ตามผู้คนสังเวยตนเองในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
นั่นคือความเลื่อมใสศรัทธา ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ลูกทำ การให้ทาน การทำบุญ
การจาริกแสวงบุญ ฯลฯ ใครแลกเปลี่ยนสิ่งนั้นกับใคร? กับดวงวิญญาณบาป
มันคืออาณาจักรของราวัน พ่อพูดว่า การแลกเปลี่ยนใดๆลูกควรมีความระมัดระวัง
หากมีการใช้บางสิ่งใช้ไปในทางที่ผิดแล้วนั่นก็จะสะสมอยู่บนศีรษะของลูก
ลูกต้องทำทานและทำบุญด้วยความระมัดระวังอย่างมาก
การให้ทานอาหารและเสื้อผ้าจะให้แก่ผู้ที่ยากจน
ทุกวันนี้พวกเขาได้สร้างธรรมศาลาและมอบให้แก่ผู้คนที่นั่น
ผู้ที่ร่ำรวยก็มีปราสาทราชวังที่ใหญ่โต สำหรับผู้ที่ยากจนก็มีกระท่อม
พวกเขาอาศัยอยู่ข้างลำคลองที่สกปรก
เคยมีการใช้สิ่งสกปรกนั้นทำปุ๋ยที่ต่อมาได้ขายไปแล้วและใช้ในทุ่งนา ฯลฯ
ในยุคทองจะไม่มีทุ่งนาที่มีขยะเช่นนั้น จะมีดินที่สดใหม่ที่นั่น
ชื่อที่แท้จริงนั้นคือสวรรค์ ชื่อของเพชรพลอยต่างๆได้รับการจดจำ
บางคนทำงานรับใช้มากมาย และผู้อื่นทำงานรับใช้เล็กน้อย บางคนพูดว่า
ฉันไม่สามารถทำงานรับใช้ได้ ทุกคนคือเพชรพลอยของบาบา
แต่ในสิ่งนั้นเช่นกันพวกเขาตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของพวกเขา
และต่อมาพวกเขาก็จะได้รับกราบไหว้บูชา เป็นเหล่าเทพที่ได้รับกราบไหว้บูชา
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธามีกราบไหว้บูชาหลายประเภท
ทั้งหมดนั้นถูกกำหนดไว้แล้วในละคร และลูกเองก็มีความสุขเมื่อได้เห็นสิ่งนั้น
พวกเราคือนักแสดง ลูกได้รับความรู้ในเวลานี้ ลูกมีความสุขมาก
ลูกรู้ว่ามีบทบาทของความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน แม้กระทั่งในความเลื่อมใสศรัทธา,
ผู้คนก็กลับมามีความสุขอย่างมาก กูรูของพวกเขาจะขอให้พวกเขาหมุนลูกปัดของลูกประคำ
และพวกเขาก็จะเฝ้าแต่ทำสิ่งนั้นด้วยความสุขอย่างยิ่ง โดยที่ไม่เข้าใจใดๆเลย
ชีวานั้นไม่มีตัวตน เหตุใดผู้คนจึงได้ถวายนมและน้ำ ฯลฯ ให้แก่ท่าน?
พวกเขาได้ออฟเฟอร์โบ๊คให้แก่รูปปั้นบูชา แต่รูปปั้นเหล่านั้นก็ไม่รับประทานสิ่งใด
มีการขยายตัวอย่างมากในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ความเลื่อมใสศรัทธาคือต้นไม้ในขณะที่ความรู้คือเมล็ด
ไม่มีใครนอกจากลูกจะรู้จักผู้สร้างหรือสิ่งสร้าง
ลูกบางคนแม้กระทั่งสังเวยกระดูกของเขาเองในงานรับใช้สำหรับสิ่งนี้
บางคนพูดกับลูกว่านี่คือจินตนาการของลูก อ้า!
แต่นี่คือการซ้ำรอยของประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลก
จินตนาการไม่สามารถซ้ำรอยได้ นี่คือความรู้ เหล่านี้คือสิ่งใหม่สำหรับโลกใหม่
พระเจ้าพูดว่า พระเจ้านั้นใหม่และคำพูดที่สูงส่งของท่านก็ใหม่ด้วยเช่นกัน
ผู้คนเหล่านั้นพูดว่าพระเจ้ากฤษณะพูด ในขณะที่ลูกพูดว่าพระเจ้าชีวาพูด
แต่ละคนพูดถึงสิ่งต่างๆของตนเอง สองสิ่งจะไม่เป็นเช่นเดียวกัน
นี่คือการศึกษาเล่าเรียน ลูกศึกษาเล่าเรียนที่โรงเรียนที่ไม่มีเรื่องของจินตนาการ
พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้ ที่เต็มไปด้วยความรู้
ฤาษีและมุนีพูดว่าพวกเขาไม่รู้จักผู้สร้างหรือสิ่งสร้าง
ดังนั้นพวกเขาจะสามารถได้รับความรู้นี้จากที่ไหนได้อย่างไร
ในเมื่อแม้กระทั่งคนของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปก็ไม่รู้สิ่งนั้น?
ผู้ที่รู้สิ่งนั้นก็จะได้รับสถานภาพ พ่อมาและอธิบายว่าเมื่อยุคบรรจบพบกันเกิดขึ้น
คนใหม่จะมีความสับสนกับสิ่งเหล่านี้ พวกเขาพูดว่า
มีพวกคุณไม่กี่คนเท่านั้นหรือที่ถูกต้องและคนอื่นๆผิด?
ลูกอธิบายว่าพวกเขาทำให้กีตะนั้นผิดพลาด นั่นคือแม่และพ่อ
ที่เหลือทั้งหมดคือสิ่งสร้าง ลูกไม่สามารถได้รับมรดกจากสิ่งเหล่านั้น
ไม่สามารถมีความรู้ของผู้สร้างหรือสิ่งสร้างในพระเวทหรือคัมภีร์
ก่อนอื่นใดจงพวกเราว่าศาสนาใดได้รับการจัดตั้งขึ้นโดยพระเวทย์ มีสี่ศาสนาหลัก
และแต่ละศาสนาก็มีคัมภีร์ศาสนาหนึ่งเดียวเท่านั้น พ่อกำลังก่อตั้งสกุลบราห์มิน
และแล้วบราห์มินก็ประกาศสิทธิ์ในสถานภาพของเขาในสุริยะวงศ์และจันทราวงศ์
พ่อมาและอธิบายกับลูกเป็นการส่วนตัวด้วยพาหนะนี้
เนื่องจากดวงวิญญาณไม่มีตัวตนจึงต้องอาศัยพาหนะอย่างแน่นอน
ท่านใช้ร่างกายที่มีตัวตน หากผู้คนไม่รู้ว่าดวงวิญญาณคืออะไร
เขาจะรู้จักพ่อได้อย่างไร? มีเพียงพ่อเท่านั้นที่บอกสิ่งที่ถูกต้องแก่ลูก
ส่วนที่เหลือทั้งหมดที่ผู้อื่นบอกลูกนั้นไม่มีความถูกต้องตามศีลธรรมและไม่มีประโยชน์ใดๆในสิ่งนั้นเลย
พวกเขาไม่รู้สิ่งใดเลยเกี่ยวกับผู้ที่พวกเขาหมุนลูกปัดของลูกประคำของบุคคลเหล่านั้น
พวกเขาไม่รู้จักแม้กระทั่งพ่อ พ่อเองมาและให้คำแนะนำของพ่อเอง
มีการหลุดพ้นด้วยความรู้ เป็นเวลาครึ่งวงจรที่มีความรู้
และเป็นเวลาครึ่งวงจรที่มีความเลื่อมใสศรัทธา
ความเลื่อมใสศรัทธาเริ่มต้นด้วยอาณาจักรของราวัน
ลูกลงบันไดมาเรื่อยๆด้วยความเลื่อมใสศรัทธาและอยู่อย่างตโมประธาน
ผู้คนไม่รู้ถึงหน้าที่การงานของใคร
พวกเขากราบไหว้บูชาพระเจ้าอย่างมากแต่พวกเขาไม่รู้สิ่งใดเลย ดังนั้นพ่ออธิบายว่า
เพื่อที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงเช่นนั้น
ลูกต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ สิ่งนี้ต้องใช้ความเพียรพยายาม
หากใครบางคนมีสติปัญญาที่หยาบ เขาก็สามารถจดจำด้วยสติปัญญาที่หยาบ
แต่เขาควรจะจดจำผู้เดียวเท่านั้น ลูกร้องเพลงว่า บาบา
เมื่อท่านมาฉันจะเชื่อมโยงโยคะของสติปัญญาของฉันกับท่านผู้เดียวเท่านั้น
เวลานี้พ่อได้มาแล้ว ลูกทั้งหมดมาเพื่อที่จะพบกับใคร? ผู้เดียวที่ให้ทานแห่งชีวิต
และผู้ที่พาดวงวิญญาณไปสู่ดินแดนแห่งความเป็นอมตะ
พ่อได้อธิบายแล้วว่าท่านทำให้ลูกได้รับชัยชนะเหนือความตาย
พ่อพาลูกไปสู่ดินแดนแห่งอมตะ
พวกเขาได้แสดงให้เห็นว่าพระเจ้าเล่าเรื่องราวแห่งความเป็นอมตะแก่ปารวตี
เจ้าแห่งความเป็นอมตะคือผู้เดียวเท่านั้น
ท่านจะไม่นั่งอยู่ที่หิมาลัยและบอกเรื่องราวแก่ลูก
ทุกสิ่งของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาดูเหมือนเป็นเรื่องมหัศจรรย์! อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เป็นผู้เอาชนะอวัยวะของร่างกายด้วยพลังโยคะและกลับมาบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์
เพื่อที่จะได้มาซึ่งสภาพนั้นจงเฝ้าแต่ตรวจสอบตนเอง
2. เก็บไว้ในสติปัญญาของลูกเสมอว่าลูกเป็นบราห์มินที่จะกลายเป็นเทพ
เวลานี้ลูกมาที่นี่เพื่อที่จะกลายเป็นเทพอีกครั้ง
เหตุนี้เองลูกต้องเข้าใจเกี่ยวกับบาปและบุญ
และมีความระมัดระวังอย่างมากหากลูกมีการแลกเปลี่ยนกับผู้อื่น
พร:
ขอให้ลูกเป็นดวงวิญญาณที่พอใจผู้ที่อยู่อย่างเต็มเปี่ยมอย่างสม่ำเสมอ
โดยการทำให้การได้มาซึ่งการบรรลุผลทั้งหมดปรากฏออกมาในสำนึกรู้ของลูก
ทำให้การบรรลุผลทั้งหมดที่ลูกได้รับจากบัพดาดาในยุคบรรจบพบกันปรากฏออกมาในสำนึกรู้ของลูกและความสุขของการได้มาซึ่งการบรรลุผลจะป้องกันลูกไม่ให้ลงมาสู่ความปั่นป่วนใดๆ
แต่จะอยู่อย่างไม่ไหวหวั่นสั่นคลอนอย่างสม่ำเสมอ
ความเต็มเปี่ยมทำให้ลูกไม่ไหวหวั่นสั่นคลอนและปลดปล่อยลูกจากความปั่นป่วน
ผู้ที่เต็มไปด้วยการบรรลุผลทั้งหมดจะมีความสุขและความพอใจอย่างสม่ำเสมอ
ความพอใจคือสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีความพอใจมีทุกสิ่ง
พวกเขาร้องเพลงอย่างต่อเนื่องว่า ฉันได้มาซึ่งสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว
คติพจน์:
นั่งในชิงช้าของความรักแล้วการทำงานหนักทั้งหมดจะจบสิ้นลงโดยอัตโนมัติ