22.03.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวานเพชรพลอยที่ไม่สูญสลายทำให้ลูกเป็นราชา
นี่คือโรงเรียนที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกต้องศึกษาเล่าเรียนและเติมอาภรณ์ของลูกด้วยเพชรพลอยแห่งความรู้ และสอนผู้อื่น
คำถาม:
ลูกคนไหนที่เป็นที่รักของทุกคน?
ลูกต้องใช้ความเพียรพยายามใดเพื่อที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง?
คำตอบ:
ลูกๆ
ที่เติมอาภรณ์ของพวกเขาและให้ทานแก่ผู้อื่นมากมายเป็นที่รักของทุกคน
ลูกจำเป็นต้องได้รับพรจากผู้คนมากมายเพื่อที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับความมั่งคั่งในสิ่งนี้
แต่ลูกต้องเฝ้าแต่ให้คุณประโยชน์แก่ผู้อื่นมากมายด้วยความมั่งคั่งของความรู้
เพียงลูกๆ โยคีและมีความสุขเท่านั้นที่ประกาศชื่อเสียงเกียรติคุณของพ่อ
โอมชานติ
พ่อทางจิตนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆทางจิต ลูกๆรู้ว่าลูกต้องกลับบ้าน
ก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้สิ่งนี้เลย พ่ออธิบายแก่ลูก ตามละคร
การอธิบายของพ่อแก่ลูกในเวลานี้ดูเหมือนจะถูกต้อง
ไม่มีใครอื่นสามารถอธิบายสิ่งนี้ให้แก่ลูก เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน
ผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ไม่สามารถกลับบ้านได้
ลูกได้รับความรู้นี้ในเวลานี้และเพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่ให้ความรู้นี้แก่ลูก
ก่อนอื่นใดลูกต้องจดจำว่าลูกต้องกลับบ้าน ลูกเรียกหาบาบาแต่ลูกไม่รู้สิ่งใดเลย
ทันทีทันใดเมื่อเวลามาถึงบาบาก็มาที่นี่
เวลานี้ท่านเฝ้าแต่อธิบายสิ่งใหม่ๆให้แก่ลูก ลูกๆ
รู้ว่าเวลานี้เราต้องกลับบ้านและเหตุนี้เองจากไม่บริสุทธิ์เราต้องกลับมาบริสุทธิ์
มิฉะนั้นจะต้องมีการลงโทษและสถานภาพของลูกจะต้องถูกทำลายด้วยเช่นกัน
มีความแตกต่างเป็นอย่างมากระหว่างราชาและยาจกที่นั่นเหมือนกับที่มีความแตกต่างระหว่างราชาและยาจกที่นี่
ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับความเพียรพยายามของลูก เวลานี้พ่อพูดว่า
ลูกเองเคยไม่บริสุทธิ์และเหตุนี้เองลูกเคยเรียกหา มีการอธิบายสิ่งทั้งหมดนี้แก่ลูก
ในเวลานี้สิ่งนี้ไม่ได้อยู่ในสติปัญญาของลูกในหนทางของความไม่รู้ พ่อพูดว่า
ดวงวิญญาณที่กลับมาตาโมประธานต้องกลับมาสาโตประธาน
เวลานี้ลูกกลับมาสาโตประธานได้อย่างไรสามารถอธิบายได้ด้วยภาพของบันได
พร้อมกันนี้ลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเช่นกัน
นี่คือโรงเรียนที่ไม่มีขีดจำกัด ในโรงเรียนพวกเขาเก็บทะเบียนประวัติ ดี, ดีกว่า
และดีที่สุด ลูกๆซึ่งเป็นประโยชน์ในงานรับใช้มีความอ่อนหวานอย่างยิ่ง
ทะเบียนประวัติของพวกเขานั้นดี
หากทะเบียนประวัติไม่ดีก็จะไม่มีความกระตือรือร้นนั้น
ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับการศึกษาเล่าเรียน โยคะและคุณธรรมที่สูงส่งของลูก ลูกๆ
รู้ว่าพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังสอนลูกอยู่ในเวลานี้
ก่อนหน้านี้เราเป็นของสกุลศูทรและเวลานี้เราเป็นของสกุลบราห์มิน เราคือบราห์มิน
ลูกของประชาบิดาบราห์มา ลูกมากมายลืมสิ่งนี้
ในเมื่อลูกจดจำพ่อลูกต้องจดจำบราห์มาด้วยเช่นกัน
ควรจะมีความซาบซึ้งด้วยเช่นกันที่ลูกเป็นของสกุลบราห์มิน
เมื่อลูกลืมสิ่งนี้ความซาบซึ้งก็ไม่สูงขึ้นที่ลูกเป็นของสกุลบราห์มินและที่ลูกเป็นของสกุลเทพ
ใครสร้างสกุลบราห์มิน? พ่อนำลูกเข้ามาสู่สกุลบราห์มินด้วยบราห์มา
นี่ไม่ใช่ราชวงศ์ของบราห์มิน นี่เป็นครอบครัวเล็กๆ
หากลูกพิจารณาว่าตนเองเป็นบราห์มินในเวลานี้แล้วลูกก็จะกลายเป็นเทพด้วย
เมื่อลูกข้องแวะอยู่ในธุรกิจของลูก ลูกก็ลืมทุกสิ่งอื่น
ลูกลืมแม้กระทั่งว่าลูกคือบราห์มิน ทันทีที่ลูกเป็นอิสระจากธุรกิจของลูก
ลูกควรข้องแวะตนเองอยู่ในการทำความเพียรพยายาม
บางคนต้องให้ความใส่ใจกับธุรกิจของพวกเขามากขึ้น ทันทีที่งานของลูกจบสิ้น
จงให้ความใส่ใจกับตนเอง นั่งลงในการจดจำระลึกถึง ลูกมีเข็มกลัดติดหน้าอกที่ดีมาก
มีภาพของลักษมีและนารายณ์และตรีมูรติด้วยเช่นกัน บาบากำลังทำให้เราเป็นเช่นนี้
นี่คือสิ่งนี้ นี่คือมานมานะบาฟ! บางคนพัฒนานิสัยขณะที่ผู้อื่นนั้นไม่
ความเลื่อมใสศรัทธาในเวลานี้ได้มาถึงจุดสิ้นสุดด้วยเช่นกัน เวลานี้ลูกต้องจดจำพ่อ
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังให้มรดกที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูกในเวลานี้
และดังนั้นลูกจึงมีความสุข บางคนพัฒนาความรักที่ดีมากและบางคนก็น้อยกว่า
เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก คำว่า ‘มานมานะบาฟ’ นั้นใช้ในตอนเริ่มต้นและในตอนจบของกีตะ
นี่คือบทของกีตะเดียวกันที่เกิดขึ้น เป็นเพียงที่พวกเขาได้ใส่ชื่อของกฤษณะเข้าไป
ตัวอย่างทั้งหมด ฯลฯ ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาเป็นของเวลานี้
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาไม่มีใครจะพูดว่า
ละทิ้งจิตสำนึกของร่างกายและพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
พ่อให้คำสอนเหล่านี้แก่ลูกทันทีที่พ่อมา
ลูกมีศรัทธาว่าศาสนาเทพมีการก่อตั้งขึ้นด้วยลูก
อาณาจักรกำลังมีการก่อตั้งขึ้นมาด้วยเช่นกัน ไม่มีเรื่องของการรบราใดๆ ฯลฯ
ในสิ่งนี้
เวลานี้พ่อกำลังสอนความบริสุทธิ์แก่ลูกและสิ่งนั้นจะคงอยู่อย่างถาวรเป็นเวลาครึ่งหนึ่งของวงจร
อาณาจักรของราวันไม่ได้คงอยู่ที่นั่น เวลานี้ลูกได้รับชัยชนะเหนือกิเลส
ลูกรู้ว่าเวลานี้ลูกกำลังก่อตั้งอาณาจักรอย่างแท้จริงเช่นที่ลูกเคยทำในวงจรก่อนหน้านี้
โลกเก่านี้กำลังจะจบสิ้นสำหรับเรา วงจรละครนี้ยังคงหมุนต่อไป
ที่นั่นจะไม่มีสิ่งใดนอกจากทองคำ สิ่งใดก็ตามที่มีอยู่ก่อนหน้านี้จะมีขึ้นอีกครั้ง
ไม่มีเรื่องของการกลับมาสับสนในสิ่งนี้ พวกเขาแสดงละครเกี่ยวกับมายาและนักมายากล
เขาเห็นอิฐทองคำในฌาน ลูกก็เห็นพระราชวังทองคำในสวรรค์เช่นกัน
ลูกไม่สามารถนำสิ่งต่างๆของสถานที่นั้นมาที่นี่ได้ เหล่านั้นเป็นเพียงนิมิต
ลูกไม่รู้ถึงสิ่งต่างๆ เหล่านี้ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา เวลานี้พ่อพูดว่า
พ่อมาเพื่อพาลูกกลับบ้าน มีความกระสับกระส่ายโดยปราศจากลูก
เมื่อถึงเวลาพ่อเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายที่เวลานี้พ่อควรจะลงมา
ลูกๆไม่มีความสุขและกำลังเรียกหา
พ่อรู้สึกเมตตาต่อพวกเขาและดังนั้นพ่อคิดว่าพ่อควรจะไปหาพวกเขา
เมื่อเป็นเวลาในละครพ่อก็มีความคิดนี้และรู้สึกว่าเวลานี้พ่อควรจะไป
พวกเขาได้แสดงละครซึ่งพวกเขาได้แสดงให้เห็นการอาวตาลของวิษณุ
อย่างไรก็ตามการอวตาลของวิษณุไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆ
แต่ละวันสติปัญญาของผู้คนก็เสียไปเรื่อยๆ พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งใดเลย
ดวงวิญญาณกลับมาไม่บริสุทธิ์ เวลานี้พ่อพูดว่า ลูกๆ
กลับมาบริสุทธิ์เพื่อที่จะสามารถมีอาณาจักรของราม ลูกๆ ไม่รู้จักราม
เมื่อพวกเขากราบไหว้บูชาชีว่า ท่านก็ไม่ได้ถูกเรียกว่าราม
ดูเหมือนจะถูกต้องที่พูดว่าชีพบาบา ไม่มีความสนใจใดในความเลื่อมใสศรัทธา
เวลานี้ลูกมีความสนใจนี้ พ่อเองพูดว่า ลูกๆ ที่แสนหวานพ่อมาเพื่อพาลูกกลับไป
แล้วลูกดวงวิญญาณก็ไปสู่ดินแดนแห่งความสุขจากที่นั่นโดยอัตโนมัติ
พ่อจะไม่กลายเป็นมิตรร่วมทางของลูกที่นั่น ตามสภาพของลูก
ลูกดวงวิญญาณจะไปและเข้าไปในร่างอื่น,ครรภ์อื่น
พวกเขาได้แสดงให้เห็นว่าศรีกฤษณะได้ลอยมาบนใบโพธิ์ สิ่งนี้ไม่มีเรื่องของมหาสมุทร
เขาอยู่ในครรภ์อย่างสบายมาก บาบาพูดว่า พ่อไม่ได้เข้ามาในครรภ์ พ่อเข้ามาในบางคน
พ่อไม่ได้กลายเป็นเด็ก
แทนที่จะเป็นพ่อพวกเขาพิจารณาว่ากฤษณะเป็นเด็กและพวกเขาเองก็สนุกสนานกับกฤษณะ
พวกเขาเชื่อว่ากฤษณะให้ความรู้และเหตุนี้เองพวกเขาจึงรักกฤษณะอย่างมากมาย
พ่อพาทุกคนกลับไปกับพ่อและพ่อก็ส่งลูกไปที่นั่นและแล้วบทบาทของพ่อก็สิ้นสุดลง
พ่อไม่มีบทบาทใดๆเป็นเวลาถึงครึ่งวงจร
แล้วบทบาทของพ่อก็เริ่มขึ้นในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
นี่เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้วในละครด้วยเช่นกัน
เวลานี้เป็นเรื่องง่ายสำหรับลูกที่จะเข้าใจและอธิบายความรู้นี้
เมื่อลูกอธิบายให้แก่ผู้อื่นลูกจะมีความสุขนั้นและลูกก็จะได้รับสถานภาพที่สูงด้วยเช่นกัน
เมื่อผู้คนนั่งที่นี่และรับฟังสิ่งนี้พวกเขาก็ชอบ
แต่ทันทีที่เขาออกไปข้างนอกพวกเขาก็ลืม พวกเขาเป็นเหมือนกับนักโทษ
พวกเขาทำความเสียหายอย่างใดอย่างหนึ่งและก็เข้าไปอยู่ในคุก
สภาพของลูกเป็นเช่นนั้นด้วยเช่นกัน
ลูกทำสัญญาขณะที่อยู่ในครรภ์และสัญญาใดก็ตามที่ลูกทำที่นั่นก็จะคงอยู่ที่นั่น
เรื่องราวเหล่านั้นทั้งหมดได้เคยถูกสร้างขึ้นมาเพื่อที่ผู้คนจะไม่ทำบาป
ดวงวิญญาณได้นำสันสการ์ของเขาไปกับเขา
และดังนั้นบางคนก็กลายเป็นบัณฑิตในวัยเด็กของเขา
ผู้คนคิดว่าดวงวิญญาณมีภูมิคุ้มกันต่อผลกระทบของการกระทำ
อย่างไรก็ตามดวงวิญญาณไม่มีภูมิคุ้มกัน
มันคือดวงวิญญาณที่นำสันสการ์ที่ดีและไม่ดีไป และเหตุนี้เอง
จึงมีความทุกข์ทรมานสำหรับการกระทำในอดีต
เวลานี้ลูกกำลังนำสันสการ์ที่บริสุทธิ์ไปกับลูก
ลูกศึกษาเล่าเรียนและประกาศสิทธิ์ในสถานภาพ บาบาพาฝูงดวงวิญญาณกลับบ้าน
เพียงไม่กี่ดวงวิญญาณเท่านั้นที่ยังคงอยู่ พวกเขายังคงลงมาเรื่อยๆในเวลาสุดท้าย
เพียงผู้ที่ต้องลงมาสุดท้ายเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ มีลูกประคำ
ลูกประคำถูกสร้างขึ้นมาเรื่อยๆตามลำดับกันไป
และที่เหลือทั้งหมดจะไปสู่สวรรค์จนถึงเวลาสุดท้าย บาบาอธิบายแก่ลูกอย่างดีมาก
บางคนก็สามารถซึมซับได้ในขณะที่ผู้อื่นไม่
สภาพของพวกเขาเป็นเช่นนั้นและดังนั้นพวกเขาจึงได้รับสถานภาพตามนั้นด้วยเช่นกัน ลูกๆ
ต้องกลับมามีความเมตตาและให้คุณประโยชน์ ละครถูกสร้างขึ้นในลักษณะนั้น
ไม่สามารถประณามใครได้
ลูกจะศึกษาเล่าเรียนมากเท่าที่ลูกได้เคยศึกษาเล่าเรียนในวงจรก่อนหน้านี้เท่านั้น
ลูกจะไม่ศึกษาได้มากกว่านั้น
ไม่ว่าลูกจะได้รับแรงบันดาลใจให้ทำความเพียรพยายามมากเพียงใดก็ไม่สามารถมีความแตกต่างใดๆได้
จะมีความแตกต่างเมื่อลูกให้ความรู้นี้แก่ผู้อื่น สิ่งนี้ตามลำดับกันไป
มีความแตกต่างระหว่างราชาและยาจก
เพชรพลอยของความรู้ที่ไม่สูญสลายเหล่านี้ทำให้ลูกเป็นราชา
หากลูกไม่เพียรพยายามลูกก็กลายเป็นยาจก นี่คือโรงเรียนที่ไม่มีขีดจำกัด มีชั้นหนึ่ง,
ชั้นสอง และชั้นสามที่นั่น ในความเลื่อมใสศรัทธาไม่มีเรื่องของการศึกษาเล่าเรียน
ที่นั่นเป็นเรื่องของการลงมา เป็นสิ่งที่สวยงามมาก
พวกเขาเล่นเครื่องดนตรีและร้องเพลงสรรเสริญ ขณะที่ลูกต้องอยู่อย่างเงียบสงบที่นี่
ไม่มีเพลงที่แสดงความรักและเลื่อมใสศรัทธาใดๆ ฯลฯ ที่ลูกจะร้องเสียงดัง
ลูกได้ทำแสดงความเลื่อมใสศรัทธามาถึงครึ่งวงจร
มีการแสดงของความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมาก ลูกแต่ละคนมีบทบาทของตนเอง
บางคนตกลงมาและบางคนก็ไต่ขึ้นไป โชคของบางคนดีและบางคนก็มีโชคน้อยกว่า
บาบาดลใจลูกแต่ละคนทำความเพียรพยายามเดียวกัน การศึกษาเดียวกันและก็ครูเดียวกันด้วย
แต่ที่เหลือทั้งหมดคือนาย หากบุคคลสำคัญพูดว่าเขาไม่มีเวลา ถามเขาว่า “เราควรไปที่บ้านของท่านเพื่อสอนท่านหรือไม่?”
เพราะพวกเขามีความหลงทะนงตนของเขาเอง
เมื่อลูกจับคนหนึ่งได้สิ่งนี้ก็จะมีผลกระทบต่อคนอื่นด้วย
หากบุคคลนั้นบอกผู้อื่นว่าความรู้นี้ดีแล้วผู้คนเหล่านั้นก็จะพูดว่าเขาได้รับการแต่งแต้มสีสันด้วยบราห์มากุมารี
เหตุนี้เองเขาจึงเพียงแต่พูดว่าสิ่งนี้ดี ลูกๆ จำเป็นต้องมีพลังโยคะที่ดีมาก
ต้องเป็นพลังโยคะในดาบของความรู้
หากพวกเขามีความสุขและเป็นโยคีพวกเขาก็จะประกาศเกียรติคุณชื่อเสียงพ่อ
สิ่งนี้ตามลำดับกันไป อาณาจักรต้องถูกสร้างขึ้นมา พ่อพูดว่า
เป็นสิ่งที่ง่ายมากที่จะซึมซับ
ยิ่งลูกจดจำบาบามากเท่าไรลูกก็จะยิ่งมีความรักต่อท่านมากเท่านั้น จะมีแรงดึงดูดนั้น
หากเข็มมีความสะอาดก็จะถูกดึงด้วยแม่เหล็ก หากเข็มเป็นสนิมก็จะไม่ถูกดึง
ก็เป็นเช่นเดียวกันที่นี่ เมื่อลูกกลับสะอาดลูกก็ประกาศสิทธิ์ในอันดับแรก
สนิมจะถูกขจัดออกไปด้วยการมีการจดจำระลึกถึงพ่อ มีเพลงร้องว่า
เป็นความยิ่งใหญ่ของกูรู และเหตุนี้เองจึงมีคำกล่าวว่า กูรูบราห์มา กูรูวิษณุ...
กูรูเหล่านั้นที่ทำพิธีหมั้นคือมนุษย์ ลูกได้หมั้นหมายกับชีว่าไม่ใช่บราห์มา
และดังนั้นลูกต้องจดจำชีว่า ไม่มีความจำเป็นสำหรับรูปภาพของผู้ที่เป็นสื่อกลาง
เมื่อการหมั้นหมายถูกกำหนดไว้แล้ว พวกเขาก็เฝ้าแต่จดจำกันและกัน
และดังนั้นผู้นี้ที่อยู่ในระหว่างกลางก็ได้รับค่านายหน้าด้วยเช่นกัน
เขาได้รับบางสิ่งสำหรับการหมั้นหมายที่ถูกกำหนดไว้
และสำหรับการให้ชีว่าเข้ามาในตัวเขา ท่าน(ชีพบาบา)นั้นยืมร่างนี้มาใช้และดังนั้นจึงมีแรงดึงนั้นด้วยเช่นกัน
เหตุนี้เองท่านจึงอธิบายแก่ลูกๆด้วยเช่นกันว่า
ยิ่งลูกให้ประโยชน์แก่ผู้อื่นมากเท่าไรลูกก็จะยิ่งได้รับผลรางวัลมากขึ้นตามนั้น
เหล่านี้เป็นประเด็นของความรู้ เฝ้าแต่ให้ความรู้แก่ผู้อื่นและลูกจะได้รับพร
ไม่มีความจำเป็นสำหรับเงิน
แม้ว่ามาม่าจะไม่มีเงินใดๆเธอก็ให้ประโยชน์แก่ผู้คนมากมาย
แต่ละคนมีบทบาทของตนเองในละคร
เมื่อผู้ที่มั่งคั่งให้ทานเงินหรือเปิดพิพิธภัณฑ์เขาก็ได้รับพรจากผู้คนมากมาย
ดังนั้นเขาได้รับสถานภาพที่ดีของการเป็นคนที่มั่งคั่ง
ผู้ที่มั่งคั่งนั้นก็จะมีสาวใช้และคนรับใช้มากมาย
ผู้ที่มั่งคั่งมีเงินมากมายและดังนั้นพวกเขาจึงให้กู้ยืม
เป็นสิ่งที่ดีที่จะกลายเป็นผู้ที่มั่งคั่ง เป็นคนจนที่ต่อมาจะกลายเป็นคนมั่งคั่ง
คนที่มั่งคั่งในเวลานี้ไม่มีความกล้าหาญนั้น บราห์มานี้ได้ให้ทุกสิ่งให้ในทันที
มีคำกล่าวว่า “มือเหล่านั้นที่ให้อยู่เสมอ...”
บาบาเข้ามาในตัวเขาและดังนั้นเขาจึงให้ทุกสิ่ง ลูกมีชีวิตอยู่ในการาจีได้อย่างไร?
ลูกเคยมีบ้านใหญ่ รถยนต์ รถบัส ฯลฯ ลูกเคยมีทุกสิ่ง เวลานี้พ่อพูดว่า
กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ! ลูกควรจะมีความซาบซึ้งอย่างมากที่พระเจ้ากำลังจะสอนลูก!
พ่อให้สมบัติที่มีค่ามากมายแก่ลูก ลูกไม่ได้ซึมซับสิ่งเหล่านั้นไว้
ลูกไม่มีพลังที่จะรับสิ่งเหล่านั้น ลูกไม่ได้ทำตามศรีมัท พ่อพูดว่า ลูกๆ
เติมอาภรณ์ของลูก ผู้คนเหล่านั้นไปหาชางก้าและพูดว่า เติมอาภรณ์ของเราด้วยเถิด!
บาบาเติมอาภรณ์ของผู้คนมากมายที่นี่
แต่ทันทีที่พวกเขาออกไปข้างนอกพวกเขาก็กลับมาว่างเปล่า พ่อพูดว่า
พ่อให้สมบัติที่มีค่าที่อุดมสมบูรณ์อย่างมากแก่ลูก
พ่อเติมเต็มอาภรณ์ของลูกด้วยเพชรพลอยแห่งความรู้
แม้กระนั้นสิ่งนี้ก็ตามลำดับกันไปในการเติมเต็มอาภรณ์ของลูก
แล้วลูกก็ให้ทานแก่ผู้อื่นและแล้วลูกก็เป็นที่รักองทุกคนด้วยเช่นกัน
หากลูกไม่มีสิ่งใดลูกจะให้อะไร? ลูกต้องเข้าใจและอธิบายวงจรของ 84
ชาติเกิดอย่างดีมาก แต่ต้องใช้ความเพียรพยายามสำหรับการมีโยคะ
เวลานี้ลูกอยู่ในสนามรบ ลูกกำลังต่อสู้เพื่อเอาชนะมายา
หากลูกสอบตกลูกจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของจันทราวงศ์ นี่คือบางสิ่งที่จะต้องเข้าใจ ลูกๆ
ลูกควรที่จะมีความสุขอย่างมาก บาบาท่านได้ให้มรดกมากมายแก่เรา
หากสิ่งนี้คงอยู่ในสติปัญญาของลูกตลอดทั้งวันขณะที่นั่งและเคลื่อนไหวไปมาลูกก็สามารถซึมซับได้
โยคะคือสิ่งหลัก เป็นไปด้วยโยคะที่ลูกทำให้โลกบริสุทธิ์
แล้วลูกก็ปกครองอาณาจักรตามความรู้ที่ลูกรับ เงินทั้งหมดนั้น ฯลฯ จะกลายเป็นผงธุลี
แต่รายได้ที่ไม่สูญสลายนี้จะไปกับลูก
ลูกที่รู้คิดจะพูดว่าพวกเขาจะประกาศสิทธิ์ในมรดกอย่างเต็มที่จากบาบา
หากไม่อยู่ในโชคของบางคน พวกเขาก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่มีค่าไม่กี่สตางค์
อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
รักษาทะเบียนประวัติที่ถูกต้องของการศึกษาเล่าเรียนและคุณธรรมที่สูงส่งของลูก
กลับมาอ่อนหวานอย่างมากๆ รักษาความซาบซึ้งว่าลูกคือบราห์มิน
สิ่งสร้างที่เกิดจากปากของบราห์มา
2.
เพื่อที่จะได้รับความรักและพรของทุกคน
เติมอาภรณ์ของลูกด้วยเพชรพลอยแห่งความรู้และให้ทานแก่ทุกคน
กลายเป็นเครื่องมือที่จะให้ประโยชน์แก่ผู้คนมากมาย
พร:
ขอให้ลูกเป็นดวงวิญญาณที่มีความรู้ และอุทิศความอ่อนแอหลักๆ
ของลูกด้วยความรักที่มีต่อพ่อ
บัพดาดาเห็นว่า
จนถึงตอนนี้ลูกส่วนใหญ่มีความคิดที่ไร้ประโยชน์ของกิเลสทั้งห้า
แม้แต่บางดวงวิญญาณที่มีความรู้บางครั้งก็ยังพัฒนาความหลงทะนงตนเกี่ยวกับคุณธรรมและคุณสมบัติพิเศษของเขา
ลูกแต่ละคนรู้เกี่ยวกับความอ่อนแอหลักหรือสันสการ์ของตนเอง ดังนั้น
การอุทิศความอ่อนแอนั้นด้วยความรักที่มีต่อพ่อเป็นข้อพิสูจน์ของความรัก
ดวงวิญญาณที่มีความรักและมีความรู้จะอุทิศความคิดไร้ประโยชน์ของพวกเขาเนื่องจากความรักที่มีต่อพ่อ
คติพจน์:
การอยู่อย่างมั่นคงบนที่นั่งของความเคารพตนเองและการให้ความเคารพกับทุกคน
คือการเป็นดวงวิญญาณที่มีค่าต่อการได้รับความเคารพ