25.02.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน ฝึกฝนที่จะมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ และลูกจะพัฒนาคุณธรรมที่สูงส่ง
ความคิดที่เป็นอาชญากรของลูกจะสิ้นสุดลง
และลูกจะมีประสบการณ์ของความสุขที่ไม่มีที่สิ้นสุด
คำถาม:
เพื่อที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของลูก และอยู่อย่างมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ
ลูกควรเก็บสิ่งใดไว้ในสำนึกรู้ของลูกเสมอ?
คำตอบ:
มีสำนึกรู้เสมอว่าลูกกำลังก่อตั้งอำนาจการปกครองของเทพของลูก
ลูกกำลังจากดินแดนของความตายและไปสู่ดินแดนของความเป็นอมตะ
ด้วยการทำสิ่งนี้ลูกจะอยู่อย่างมีความสุขมาก
และพฤติกรรมของลูกจะได้รับการเปลี่ยนแปลง
เพราะในการที่จะไปสู่ดินแดนแห่งอมตะหรือโลกใหม่
ลูกจำเป็นต้องมีคุณธรรมที่สูงส่งอย่างแน่นอน
เพื่อที่จะได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองตนเอง
ลูกต้องให้คุณประโยชน์แก่ผู้คนมากมายด้วยเช่นกัน ลูกต้องชี้หนทางแก่ทุกคน
โอมชานติ
ลูกๆไม่ควรพิจารณาว่าตนเองเป็นของที่นี่
เวลานี้ลูกรู้ว่าอาณาจักรของลูกที่เรียกว่าเป็นอาณาจักรของรามหรืออาณาจักรสุริยวงศ์นั้นมีความสงบและความสุขอย่างมาก
เวลานี้เรากำลังกลายเป็นเทพอีกครั้ง เราได้กลายเป็นสิ่งนั้นก่อนหน้านั้นเช่นกัน
เราเคยเป็นผู้ที่เต็มไปด้วยทุกคุณธรรม ผู้ที่มีคุณธรรมที่สูงส่ง
เราเคยอยู่ในอาณาจักรของเรา เวลานี้เราอยู่ในอาณาจักรของราวัน
เราเคยมีความสุขมากในอาณาจักรของเรา
ดังนั้นลูกควรมีความสุขและความศรัทธาภายในตัวลูกอย่างมากที่ลูกจะไปสู่อาณาจักรของลูกอีกครั้ง
ราวันช่วงชิงอาณาจักรของลูกไปจากลูก ลูกรู้ว่าลูกเคยมีอาณาจักรสุริยะวงศ์ของลูกเอง
เราเป็นของอาณาจักรของราม และเรามีคุณธรรมที่สูงส่ง เราเคยมีความสุขมาก
แล้วราวันก็ช่วงชิงโชคของอาณาจักรของเราไป
เวลานี้พ่อได้มาแล้วและกำลังบอกเราถึงความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เคยเป็นของเราและสิ่งที่ต่างไปไม่ใช่ของเรา
เป็นเวลาครึ่งหนึ่งของวงจรเราเคยอยู่ในอาณาจักรของราม
แล้วครึ่งหลังของวงจรเราได้อยู่ในอาณาจักรของราวัน หากลูกมีศรัทธาในทุกสิ่ง
ลูกจะอยู่อย่างมีความสุขและพฤติกรรมของลูกจะได้รับการเปลี่ยนแปลงด้วยเช่นกัน
เวลานี้เราไม่มีความสุขอย่างมากในอาณาจักรต่างแดน ชาวฮินดูหรือชาวบารัต
เข้าใจว่าพวกเขาเคยไม่มีความสุขภายใต้การปกครองของต่างชาติ
และเวลานี้พวกเขามีความสุขในอาณาจักรของเขาเอง
อย่างไรก็ตามความสุขนั้นชั่วคราวเหมือนหยดหนึ่งของมูลกา
เวลานี้ลูกๆจะไปสู่โลกของความสุขที่ถาวร
ดังนั้นลูกควรอยู่อย่างมีความสุขอย่างมากอยู่ภายใน
หากลูกไม่ได้อยู่ในความรู้แล้วก็เหมือนราวกับว่าสติปัญญาของลูกเป็นเช่นหิน
ลูกๆรู้ว่าลูกจะประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของลูกเองอย่างแน่นอน
ไม่มีเรื่องของความยากลำบากใดๆในสิ่งนี้
เราเคยประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของเราและเราเคยปกครองถึงครึ่งหนึ่งของวงจร
แล้วราวันก็ทำลายทุกสิ่งที่เรามีอย่างสิ้นเชิง เมื่อลูกที่ดีมีกิจกรรมที่เสื่อมเสีย
พวกเขาจะพูดว่า ลูกได้ไม่มีสติไปแล้วหรือ? สิ่งเหล่านี้คือประเด็นที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกควรเข้าใจว่ามายาได้ทำให้ลูกขาดสติอย่างสิ้นเชิง เราตกลงมาเรื่อยๆ
เวลานี้พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังสอนคุณธรรมที่สูงส่งแก่เรา
ดังนั้นปรอทของความสุขควรสูงขึ้น เมื่อครูให้ความรู้นักเรียนก็มีความสุข
นี้คือความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกต้องตรวจสอบตนเองว่า
ฉันมีลักษณะนิสัยที่เป็นเช่นปีศาจใดหรือไม่? หากลูกไม่กลับมาสมบูรณ์พร้อม
จะต้องมีการลงโทษ อย่างไรก็ตาม ทำไมเราต้องมีประสบการณ์ของการถูกลงโทษเล่า?
ดังนั้นลูกต้องจดจำพ่อผู้ที่ลูกได้รับอาณาจักรนี้จากท่าน
เวลานี้เราต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งที่เราเคยมีอีกครั้ง
ที่นั่นราชาราชินีเป็นเช่นไร ปวงประชาก็เป็นเช่นนั้น ทุกคนมีคุณธรรมที่สูงส่ง
ลูกเข้าใจคุณธรรมที่สูงส่ง
หากบางคนไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้พวกเขาจะพัฒนาคุณธรรมเหล่านั้นได้อย่างไร?
พวกเขาร้องเพลงเกี่ยวกับการเต็มไปด้วยทุกคุณธรรมและดังนั้นลูกต้องเพียรพยายามและกลายเป็นเช่นนั้น
สิ่งนี้ใช้ความเพียรพยายามที่จะกลายเป็นเช่นนั้น มีดวงตาที่เป็นเช่นอาชญากร
พ่อพูดว่า
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและความคิดที่เป็นอาชญากรทั้งหมดก็จะจบสิ้นลง
พ่ออธิบายวิธีการมากมายให้แก่ลูก
ผู้ที่มีคุณธรรมที่สูงส่งกล่าวได้ว่าเป็นเทพและผู้ที่ไม่มีคุณธรรมเลยกล่าวได้ว่าเป็นมนุษย์
ทั้งสองคือมนุษย์ แต่เหตุใดเทพจึงได้รับการกราบไหว้บูชา?
เพราะว่าพวกเขามีคุณธรรมที่สูงส่ง
ขณะที่กิจกรรมของมนุษย์เป็นกิจกรรมที่เหมือนกับลิงเหล่านั้น
พวกเขาต่อสู้และทะเลาะเบาะแว้งกันฯลฯเป็นอย่างมากในบันดาพวกเขาเอง
สิ่งต่างๆเช่นนั้นไม่คงอยู่ในยุคทอง ถึงอย่างไรพวกเขาก็มีชีวิตอยู่ที่นี่
หากลูกทำความผิดพลาดลูกต้องอดทนต่อสิ่งนั้นอย่างแน่นอน
หากลูกไม่มีสำนึกเป็นดวงวิญญาณลูกต้องอดทน
ยิ่งลูกกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณมากเท่าไร
ลูกก็จะยิ่งสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งมากเท่านั้น ลูกต้องตรวจสอบตนเองว่า
ฉันมีคุณธรรมที่สูงส่งหรือไม่?
พ่อคือผู้ประทานความสุขและดังนั้นหน้าที่ของลูกๆคือให้ความสุขแก่ทุกคน
ถามหัวใจของลูกว่า ฉันกำลังเป็นเหตุของความทุกข์แก่ผู้ใดหรือไม่?
อย่างไรก็ตามบางคนมีนิสัยเช่นที่ว่าพวกเขาไม่สามารถละเว้นจากการเป็นต้นเหตุของความทุกข์ได้
พวกเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงตนเองเลย เป็นเหมือนราวกับว่าพวกเขาคือคนคุก
พวกเขาพิจารณาว่าตนเองมีความสุขเมื่อพวกเขาอยู่ในคุก พ่อพูดว่า ที่นั่นไม่มีคุกใดๆ
ไม่มีการกระทำบาปใดเลยที่ใครจะต้องเข้าคุก ที่นี่พวกเขาต้องสัมผัสกับการลงโทษในคุก
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าเมื่อลูกเคยอยู่ในอาณาจักรของลูกเอง ลูกเคยมั่งคั่งมาก
ผู้ที่เป็นของสกุลบราห์มินจะเข้าใจว่า พวกเขากำลังก่อตั้งอาณาจักรของเขาเอง
สถานที่นั้นที่เคยเป็นอาณาจักรของเหล่าเทพเคยเป็นอาณาจักรของเรา
เมื่อดวงวิญญาณได้รับความรู้ พวกเขามีความสุข ลูกต้องพูดว่า “ผู้ที่มีชีวิต”
อย่างแน่นอน เมื่อเราผู้ที่มีชีวิตเป็นของศาสนาเทพ
เราเคยมีอาณาจักรของเราทั่วทั้งโลก ความรู้นี้เป็นไปสำหรับลูก
ชาวบารัตไม่เข้าใจว่าเคยเป็นอาณาจักรของเขาและพวกเขาเคยสโตประธานเช่นกัน
เพียงลูกเท่านั้นที่เข้าใจความรู้นี้ทั้งหมด
ดังนั้นเราเคยเป็นเทพและเราต้องกลายเป็นสิ่งนั้นในเวลานี้ แม้ว่าจะมีอุปสรรค
ลูกจะเฝ้าแต่สร้างความก้าวหน้าวันแล้ววันเล่า
ชื่อของลูกจะเฝ้าแต่ได้รับการประกาศเกียรติคุณ
ทุกคนจะเข้าใจว่านี้คือองค์กรที่ดีและกำลังดำเนินงานที่ดี
ลูกแสดงให้เห็นหนทางที่ง่ายมาก มีคำกล่าวว่า
ลูกเคยเป็นเทพที่สโตประธานในอาณาจักรของลูกเอง เวลานี้ลูกกลับมาตโมประธาน
ไม่มีใครอื่นที่พิจารณาว่าตนเองอยู่ในอาณาจักรของราวัน
ลูกเคยรู้ว่าลูกเคยสะอาดและบริสุทธิ์อย่างมาก และเวลานี้ลูกกลับมาตกต่ำ
ขณะที่กลับมาใช้ชาติเกิดสติปัญญาของลูกก็เปลี่ยนจากสูงส่งมาเป็นหิน
เวลานี้เรากำลังก่อตั้งอาณาจักรของเราเอง
และดังนั้นลูกควรมีความกระตือรือร้นนั้นและไม่ว่างเว้นในการเพียรพยายาม
ผู้ที่เคยข้องแวะในสิ่งนี้ในวงจรที่แล้ว
เขาเองจะมาข้องแวะในสิ่งนี้ในเวลานี้อย่างแน่นอน
เรากำลังก่อตั้งอาณาจักรของเทพของเราตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของเรา
ลูกลืมสิ่งนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นกัน มิเช่นนั้นก็จะมีความสุขภายในอย่างมาก
เฝ้าแต่เตือนกันและกันที่จะอยู่ในมานมานะบาฟ
จดจำพ่อผู้ที่เวลานี้ลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของลูก ไม่มีสิ่งใดใหม่
พ่อให้ศรีมัทแก่เราทุกๆวงจรที่เราจะสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง
มิเช่นนั้นเราจะต้องได้รับประสบการณ์ของการลงโทษแล้วประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ต่ำ
นี้คือล็อตเตอรี่ที่ใหญ่โต
หากลูกเพียรพยายามในเวลานี้และประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ลูกจะเฝ้าแต่ได้รับสถานภาพนั้นทุกๆวงจร พ่ออธิบายแก่ลูกอย่างง่ายดายมาก
เฝ้าแต่อธิบายที่นิทรรศการว่า ท่านซึ่งเป็นชาวบารัตเคยเป็นของอาณาจักรของเหล่าเทพ
แล้วขณะที่กลับมาใช้ชาติเกิดและลงบันไดมา ท่านได้กลายเป็นสิ่งนี้
บาบาอธิบายแก่ลูกอย่างง่ายดายมาก ท่านคือพ่อสูงสุด ครูสูงสุดและกูรูสูงสุด
มีลูกๆนักเรียนมากมายที่ยังคงแข่งขันกันต่อไป
บาบาขอรายชื่อของผู้ที่กลับมาปราศจากกิเลสและกลับมาบริสุทธิ์ว่ามีจำนวนเท่าใด
ได้อธิบายแก่ลูกๆแล้วว่าดวงวิญญาณเปล่งประกายอยู่ตรงกลางหน้าผาก พ่อพูดว่า
พ่อมาและนั่งที่นี่เช่นกัน (ตรงกลางหน้าผาก) และเล่นบทบาทของพ่อเอง
บทบาทของพ่อคือชำระผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ให้บริสุทธิ์ พ่อคือมหาสมุทรของความรู้
เมื่อเด็กเกิดมา บางคนก็ดีมาก และบางคนก็นิสัยเสีย
แล้วพวกเขาก็กลายเป็นผู้ที่ประหลาดใจเมื่อได้ยินความรู้นี้
ผู้ที่ถ่ายทอดความรู้แล้วก็วิ่งหนีไป โอ้ มายา! เธอแสนจะมีพลัง!
อย่างไรก็ตามพ่อพูดว่า แม้ว่าพวกเขาจะวิ่งหนีไป พวกเขาจะไปที่ใดได้เล่า?
พ่อนี้คือผู้เดียวเท่านั้นที่จะพาลูกข้ามฝาก
พ่อผู้เดียวคือผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ในความรู้นี้เลย
ผู้ที่เชื่อสิ่งนี้ในวงจรก่อนหน้านี้จะเชื่อสิ่งนี้ในเวลานี้
ลูกต้องเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของลูกเป็นอย่างยิ่งและลูกต้องทำงานรับใช้ด้วยเช่นกัน
ลูกต้องนำคุณประโยชน์มาให้แก่ผู้คนมากมาย ไปและชี้หนทางให้แก่ผู้อื่นมากมาย
อธิบายแก่ทุกคนอย่างอ่อนหวานมากว่า ท่าน ชาวบารัตเคยเป็นนายของโลก
เวลานี้ท่านสามารถประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของท่านกลับคืนมาในลักษณะนี้
ลูกเข้าใจว่าไม่มีใครอื่นสามารถอธิบายในลักษณะที่พ่ออธิบายแก่ลูก
อย่างไรก็ตามขณะที่ก้าวไปลูกก็พ่ายแพ้ด้วยมายา พ่อพูดด้วยตนเองว่า
ด้วยการเอาชนะกิเลสเท่านั้นที่ลูกจะกลายเป็นผู้เอาชนะโลก
เทพเหล่านั้นกลายเป็นผู้เอาชนะโลก พวกเขาต้องเคยมีการกระทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน
พ่อได้อธิบายแก่ลูกถึงปรัชญาของกรรมด้วยเช่นกัน
ในอาณาจักรของราวันการกระทำนั้นเป็นบาป
ในขณะที่ในอาณาจักรของรามการกระทำนั้นเป็นกลาง
สิ่งหลักคือการเอาชนะตัณหาราคะและกลายเป็นผู้เอาชนะโลก จงจดจำพ่อ
เพราะเวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน เรามั่นใจ 100
เปอร์เซ็นต์ว่าเราจะประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของเราอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามเราจะไม่ปกครองที่นี่
เราประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรที่นี่แล้วจะปกครองในดินแดนของความเป็นอมตะ
ลูกลืมแม้กระทั่งว่าเวลานี้ลูกอยู่ระหว่างดินแดนของความตายและดินแดนของความเป็นอมตะ
เหตุนี้เองพ่อจึงเตือนลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เวลานี้ลูกมีศรัทธาที่
มั่นคงว่าลูกจะไปสู่อาณาจักรของลูก อาณาจักรเก่านี้จะสิ้นสุดลงอย่างแน่นอน
เพื่อที่จะไปสู่โลกใหม่เวลานี้ลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งอย่างแน่นอน
พูดกับตนเองในลักษณะนี้ พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ เพราะเวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน
ดังนั้นเป็นในเวลานี้ที่ลูกต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
แล้วลูกจะไม่ต้องกลับมาที่นี่เพื่อรับความรู้นี้
กิเลสทั้งห้าจะไม่คงอยู่ที่นั่นที่เราจะต้องมีโยคะ
เป็นในเวลานี้ที่ลูกต้องมีโยคะเพื่อกลับมาบริสุทธิ์
ที่นั่นทุกคนได้รับการเปลี่ยนแปลง แล้วองศาก็เฝ้าแต่ลดลงทีละน้อย
สิ่งนี้ง่ายดายอย่างมาก ความโกรธเป็นเหตุของความทุกข์ต่อผู้คน
สิ่งหลักคือสำนึกที่เป็นร่าง ที่นั่นไม่มีสำนึกที่เป็นร่าง
ด้วยการกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ ลูกไม่มีสายตาที่เป็นอาชญากร
ลูกกลายเป็นผู้ที่มีสายตาที่มีอารยะธรรม
ในอาณาจักรของราวันลูกมีสายตาที่เป็นอาชญากร
ลูกรู้ว่าลูกอยู่อย่างมีความสุขมากในอาณาจักรของลูกเอง
ไม่มีตัณหาราคะหรือความโกรธใดๆ ลูกมีเพลงที่มีฐานมาจากสิ่งนี้ตั้งแต่วันแรกๆ
กิเลสเหล่านี้ไม่ได้คงอยู่ที่นั่น เราได้รับชัยชนะแล้วก็พ่ายแพ้หลายต่อหลายครั้ง
สิ่งใดก็ตามที่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ยุคทองจนถึงยุคเหล็กต้องซ้ำรอย
พ่อและครูท่านเฝ้าแต่ให้ความรู้ที่ท่านมีแก่ลูก ครูทางจิตนี้น่าอัศจรรย์
พระเจ้านั้นสูงสุดเหนือสิ่งใดและท่านเป็นครูที่สูงสุดเหนือสิ่งใดด้วยเช่นกัน
และท่านกำลังทำให้เราเป็นเทพสูงสุดเหนือสิ่งใด
ลูกเองสามารถมองเห็นว่าพ่อกำลังก่อตั้งความเป็นเทพอย่างไร ลูกเองกำลังกลายเป็นเทพ
เวลานี้พวกเขาทั้งหมดเรียกตนเองว่าฮินดู
มีการอธิบายแก่พวกเขาว่าที่จริงแล้วเคยมีศาสนาเทพที่คงอยู่ตลอดไป
ในขณะที่ศาสนาอื่นยังคงดำเนินต่อไป เพียงศาสนาเทพเท่านั้นที่หายไป
นี้คือศาสนาที่บริสุทธิ์มาก ไม่มีศาสนาอื่นที่บริสุทธิ์เท่ากับศาสนานี้
เวลานี้เนื่องจากไม่มีความบริสุทธิ์ พวกเขาจึงไม่สามารถเรียกตนเองว่าเทพ
ลูกสามารถอธิบายว่าลูกเคยเป็นของศาสนาเทพตั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป
และเหตุนี้เองลูกจึงกราบไหว้บูชาเหล่าเทพ ผู้ที่กราบไหว้บูชาพระคริสต์เป็นชาวคริสต์
ผู้ที่กราบไหว้บูชาพระพุทธเจ้าเป็นชาวพุทธ ผู้ที่กราบไหว้เทพคือเทพ
แล้วเหตุใดลูกจึงเรียกตนเองว่าฮินดู? ลูกควรอธิบายแก่พวกเขาอย่างมีศิลปะวิธี
หากลูกเพียงแต่บอกพวกเขาว่าไม่มีศาสนาฮินดู พวกเขาก็จะไม่พอใจ
บอกพวกเขาว่าพวกเขาเป็นของศาสนาเทพดั้งเดิม
แล้วพวกเขาจะเข้าใจว่าศาสนาโบราณดั้งเดิมไม่ใช่ศาสนาฮินดู คำว่า “โบราณและดั้งเดิม”
นั้นดี
เหล่าเทพเคยบริสุทธิ์และเวลานี้ไม่บริสุทธิ์และดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถเรียกตนเองว่าเทพ
สิ่งนี้เกิดขึ้นเช่นนี้ทุกๆ วงจร ลูกเคยมั่งคั่งอย่างยิ่งในอาณาจักรนั้น
เวลานี้เราได้กลับมายากจนข้นแค้น พวกเขาเคยเป็นมหาเศรษฐี
พ่อให้วิธีการที่ดีมากแก่ลูก มีคำถามว่า พวกท่านคือผู้อาศัยของยุคทองหรือยุคเหล็ก?
หากพวกท่านเป็นของยุคเหล็ก พวกท่านคือชาวนรกอย่างแน่นอน
ผู้ที่เป็นผู้อาศัยของยุคทองจะเป็นเทพหรือชาวสวรรค์
หากลูกถามคำถามเช่นนั้นแก่พวกเขา
พวกเขาจะเข้าใจว่าผู้ที่กำลังถามคำถามเหล่านี้จะสามารถเปลี่ยนแปลงผู้อื่นและทำให้พวกเขากลายเป็นเทพอย่างแน่นอน
ไม่มีใครอื่นสามารถถามคำถามเหล่านี้ หนทางของความเลื่อมใสศรัทธานั้นแยกไป
อะไรคือผลของความเลื่อมใสศรัทธา? นั่นคือความรู้
ไม่มีความเลื่อมใสศรัทธาในยุคทองและยุคเงิน
ด้วยความรู้มีกลางวันถึงครึ่งหนึ่งของวงจร
และด้วยความเลื่อมใสศรัทธามีกลางคืนถึงครึ่งหนึ่งของวงจร
ผู้ที่ยอมรับสิ่งนี้จะยอมรับสิ่งนี้
ผู้ที่ไม่ยอมรับสิ่งใดก็ไม่ยอมรับความรู้หรือความเลื่อมใสศรัทธา
พวกเขาเพียงรู้วิธีที่จะหาเงินเท่านั้น เวลานี้ลูกๆ
กำลังก่อตั้งอาณาจักรของลูกด้วยพลังของโยคะด้วยการทำตามศรีมัท แล้วหลังจากครึ่งวงจร
ลูกจะสูญเสียอาณาจักรด้วยเช่นกัน วงจรนี้ยังคงหมุนไปเรื่อยๆ อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเข้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะให้คุณประโยชน์แก่ผู้คนมากมาย ลูกต้องทำให้คำพูดของลูกอ่อนหวานมาก
รับใช้ด้วยคำพูดที่อ่อนหวาน กลับมาอดทน
2. เข้าใจปรัชญาของกรรมที่ลึกล้ำและเอาชนะกิเลส กลายเป็นเทพที่เป็นผู้เอาชนะโลก
กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ และทำให้สายตาที่เป็นอาชญากรของลูกมีอารยะธรรม
พร:
ขอให้ลูกมีโชคเป็นอย่างยิ่งและอยู่อย่างมีความสุขเสมอโดยรู้ดวงชะตาของชีวิตบราห์มิน
ชีวิตบราห์มินคือชีวิตใหม่ ในตอนเริ่มต้น บราห์มินเป็นเทพ และเวลานี้พวกเขาเป็น B.K.
ในดวงชะตาของบราห์มิน รูปกาลเวลาทั้งสามเป็นสิ่งดีที่สุด
สิ่งใดก็ตามที่เกิดขึ้นมาแล้วก็ดี สิ่งใดก็ตามที่กำลังเกิดขึ้นก็ดี
และสิ่งใดก็ตามที่จะเกิดขึ้นก็จะดีมากๆ ดวงชะตาของชีวิตบราห์มินนั้นดีเสมอ
เป็นสิ่งที่รับประกันไว้แล้ว ดังนั้น
รักษาความสุขไว้อย่างสม่ำเสมอที่พ่อผู้ประทานโชคได้วาดเส้นโชคที่สูงส่งของลูกและทำให้ลูกเป็นของท่าน
คติพจน์:
เพื่อที่จะสัมผัสกับสภาพที่มั่นคงและสม่ำเสมอ
รับความหวานชื่นของทุกความสัมพันธ์จากพ่อผู้เดียว