31.01.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวานกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและความคิดที่เป็นลบทั้งหมดของลูกจะจบสิ้น
ลูกจะไม่หวาดกลัวสิ่งใด ลูกจะกลับมาเป็นอิสระจากความกังวล
คำถาม:
ต้นไม้ใหม่จะเติบโตในลักษณะใดและอย่างไร?
คำตอบ:
ต้นไม้ใหม่เติบโตอย่างช้ามาก ในอัตราเร็วของตัวไร ละครนี้เคลื่อนไปเหมือนตัวไร
ในทำนองเดียวกัน ตามละคร ต้นไม้นี้เติบโตอย่างช้าๆ
เพราะลูกต้องเผชิญหน้ากับการต่อต้านอย่างมากจากมายา
ใช้ความเพียรพยายามสำหรับลูกที่กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ลูกจะมีประสบการณ์ของความสุขเป็นอย่างยิ่งหากลูกกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและจะมีการขยายตัวในงานรับใช้ด้วยเช่นกัน
เรือของลูกจะข้ามฝากไปหากลูกจดจำพ่อและมรดก
โอมชานติ
พ่อทางจิตนั่งอยู่ที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆทางจิต พ่อทางจิตคือภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะ
พ่อทางจิตนั้นเรียกว่าพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด
ลูกๆเป็นภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะด้วยเช่นกัน ลูกสามารถอธิบายแก่ชาวซิกข์ได้อย่างดีมาก
ในความเป็นจริงแล้วลูกสามารถอธิบายแก่ผู้คนในศาสนาใดก็ตาม
พ่อได้อธิบายแล้วด้วยเช่นกันว่าต้นไม้นี้เติบโตอย่างช้าๆ
เช่นที่ละครเคลื่อนไปเหมือนตัวไร
ในทำนองเดียวกันต้นไม้ก็เติบโตในอัตราเร็วของตัวไรด้วยเช่นกัน
ต้องใช้ทั้งวงจรสำหรับต้นไม้ที่จะเติบโต เวลานี้เป็นต้นไม้ใหม่ของลูก ลูกๆ
คงอยู่ตลอดทั้งวงจร ลูกเคยเคลื่อนไปรอบวงจรเป็นเวลา 5,000 ปี
วงจรนี้เฝ้าแต่เคลื่อนไปเหมือนตัวไร อันดับแรก ลูกต้องเข้าใจเกี่ยวกับดวงวิญญาณ
นี่เป็นประเด็นที่ยาก พ่อรู้ว่าตามละครต้นไม้เติบโตทีละนิดเพราะมีการต่อต้านจากมายา
ในเวลานี้ เป็นอาณาจักรของเธอ ในขณะที่ภายหลัง แม้กระทั่งราวันก็จะไม่หลงเหลืออยู่
ก่อนอื่นลูกๆ ต้องกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ลูกที่มีสำนึกเป็นดวงวิญญาณทำงานรับใช้ได้ดีและพวกเขาอยู่อย่างมีความสุขอย่างยิ่ง
พวกเขาไม่ได้มีความคิดที่เป็นลบและไร้ประโยชน์ใดในสติปัญญาของพวกเขา
ราวกับว่าลูกกำลังได้รับชัยชนะเหนือมายาและที่ไม่สามารถมีใครมาเขย่าลูกได้
มีตัวอย่างขององคด เหตุนี้เองลูกจึงได้รับชื่อว่ามหาวีระ(นักรบที่ยิ่งใหญ่)ด้วยเช่นกัน
เวลานี้ไม่มีมหาวีระแม้แต่คนเดียว
ลูกจะกลายเป็นมหาวีระภายหลังและนั่นก็จะตามลำดับกันไปเช่นกัน
ผู้ที่ทำงานรับใช้อย่างดีจะถูกวางไว้ในแถวของมหาวีระ
เวลานี้ลูกคือนักรบและภายหลังจะกลายเป็นนักรบที่ยิ่งใหญ่
ลูกไม่ควรจะมีความสงสัยแม้แต่น้อย หลายคนกลับมามีความหยิ่งยโสอย่างมาก
พวกเขานั้นไม่สนใจใคร ลูกจำเป็นต้องอธิบายแก่ผู้อื่นด้วยความถ่อมตนอย่างยิ่ง
ลูกสามารถรับใช้ชาวซิกข์ในอมฤตสาร์ ลูกเพียงแต่ต้องให้สาสน์หนึ่งแก่ทุกคน
ด้วยการจดจำพ่อ อัลลอยในดวงวิญญาณของลูกจะถูกขจัดออกไป ผู้คนเหล่านั้นพูดว่า
จดจำพระผู้เป็นเจ้า มีคำยกย่องซาฮิบ(พระผู้เป็นเจ้า)ด้วยเช่นกัน
ผู้เดียวที่ไม่มีตัวตนคือสัจจะ พระเจ้าแห่งอมตะ เวลานี้ ใครคือสัญลักษณ์ที่อมตะ?
พวกเขาพูดว่า สัทกูรูคือผู้เป็นอมตะ ดวงวิญญาณนั้นเป็นสัญลักษณ์อมตะ
ความตายไม่มีวันเกิดขึ้นกับดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณได้รับบทบาทแล้ว
ดังนั้นพวกเขาต้องเล่นบทบาทของพวกเขาและดังนั้นความตายจะสามารถมาสู่ดวงวิญญาณได้อย่างไร?
ความตายสามารถมาสู่ร่างกาย ดวงวิญญาณคือสัญลักษณ์อมตะ
ลูกสามารถที่จะไปหาชาวซิกข์และให้คำบรรยาย เช่นที่ผู้ศึกษากีตะให้คำบรรยาย ลูกๆ
รู้ว่ามีเครื่องประกอบของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมากมาย
พวกเขาไม่ได้มีความรู้แม้แต่น้อยที่สุด
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นคือมหาสมุทรแห่งความรู้
มนุษย์ไม่สามารถเรียกได้ว่ากระจ่างในความรู้ เหล่าเทพก็เป็นมนุษย์ด้วยเช่นกัน
แต่พวกเขามีคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเหตุนี้เองพวกเขาจึงเรียกได้ว่าเป็นเทพ
พวกเขาได้รับมรดกของพวกเขาจากพ่อด้วยเช่นกัน
ลูกกำลังจะกลายเป็นนายของโลกด้วยราชาโยคะนี้ พวกเขาพูดว่า สัทกูรูคือผู้เป็นอมตะ
เพียงพ่อผู้เดียวนั้นเท่านั้นคือสัจจะ ท่านคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์
ลูกต้องให้คำแนะนำของสองพ่อด้วยเช่นกัน หากลูกได้รับสองนาทีที่จะพูด
นั่นก็มากมายด้วยเช่นกัน
ถึงแม้ว่าลูกจะได้เพียงหนึ่งนาทีหรือหนึ่งวินาทีนั่นก็มากเช่นกัน
ผู้ที่ถูกยิงด้วยลูกธนูในวงจรก่อนหน้านี้จะถูกยิงอีกครั้งหนึ่ง นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ลูกเพียงแต่ต้องให้สาสน์ บาบาอธิบายแล้วว่า ลองคิดดู เมื่อกูรูนานัคมา
เขาไม่ได้ให้สาสน์และพูดว่า “ท่านต้องกลับบ้านและดังนั้นจงกลับมาบริสุทธิ์เพื่อสิ่งนั้น”
ดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์เหล่านั้นมากจากข้างบน ศาสนาของพวกเขาขยายตัวอย่างต่อเนื่อง
พวกเขาลงมาเรื่อยๆ
ในความเป็นจริงแล้วไม่สามารถมีมนุษย์ใดเป็นผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นคือผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
มนุษย์คือมนุษย์และมีการอธิบายแล้วว่าพวกเขาเป็นของศาสนานั้นศาสนานี้
พ่อได้อธิบายแล้วว่า จงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ กลับมาบริสุทธิ์
กูรูนานัคพูดว่า ท่านซักเสื้อผ้าที่สกปรก
มีการเขียนสิ่งนี้ภายหลังโดยผู้ที่เขียนคัมภีร์ เริ่มแรก มีจำนวนน้อยนิดอย่างมาก
พวกเขาจะนั่งและถ่ายทอดอะไรแก่ผู้คนจำนวนน้อยเหล่านั้น?
เวลานี้ที่พ่อให้ความรู้นี้แก่ลูกแล้วจึงมีการเขียนคัมภีร์ขึ้นภายหลัง
ไม่ได้มีคัมภีร์ใดในยุคทอง ก่อนอื่นจงอธิบายแก่พวกเขาว่า
จดจำพ่อและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง แน่นอนที่การทำลายล้างต้องเกิดขึ้น
ถามพวกเขา ท่านเรียกใครว่าอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน?
ผู้เดียวนั้นที่ลูกยกย่องว่า “เอกโอมการ์”นั้นเป็นพ่อ พวกเราลูกๆ
ของท่านเป็นสัญลักษณ์อมตะด้วยเช่นกัน เราแต่ละคนมีบัลลังก์ของตนเอง
พวกเราจากบัลลังก์หนึ่งแล้วไปและนั่งอีกบัลลังก์หนึ่ง เรานั่งบน 84 บัลลังก์
เวลานี้เป็นโลกเก่า มีความปั่นป่วนมากมายอย่างยิ่ง!
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้คงอยู่ในโลกใหม่ ที่นั่นมีศาสนาเดียวเท่านั้น
พ่อได้ให้อาณาจักรของโลกแก่ลูก ไม่สามารถมีใครจู่โจมลูกได้
ผู้ก่อตั้งศาสนามาในยุคทองแดงเพื่อก่อตั้งศาสนาของเขาเอง
เพียงเมื่อศาสนาของพวกเขาเพิ่มขึ้นและพวกเขามีพลังที่จะได้มีการกล่าวถึงสงคราม
มีชาวอิสลามน้อยมากในตอนแรก ศาสนาของลูกถูกสร้างขึ้นที่นี่ พวกเขามาในยุคทองแดง
ในเวลานั้นเท่านั้นที่ศาสนาของพวกเขาถูกสร้างขึ้น และแล้ว
พวกเขาก็ลงมาเรื่อยๆทีละคน ประเด็นเหล่านี้ต้องทำความเข้าใจเป็นอย่างดีมาก ตามละคร
บ้างก็ไม่สามารถซึมซับสิ่งใดนี้ได้ พ่ออธิบายว่าสถานภาพของพวกเขาจะต่ำอย่างแน่นอน
นี่ไม่ใช่คำสาปแช่ง ลูกปะคำถูกสร้างขึ้นจากผู้ที่เป็นมหาวีระ(นักรบที่ยิ่งใหญ่)
ตามละคร ไม่ใช่ทุกคนจะสามารถทำความเพียรพยายามเดียวกัน
แม้แต่ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ไม่ได้ทำเช่นนี้ พวกเขาพูดว่า ทำไมเราจึงถูกประนาม?
พ่อพูดด้วยเช่นกันว่า ไม่ได้เป็นความผิดของลูก
พ่อจะสามารถทำอะไรได้หากไม่อยู่ในโชคของลูก?
พ่อรู้ว่าแต่ละคนนั้นมีค่าที่จะได้รับสถานภาพใด จงอธิบายแก่ชาวซิกข์
จดจำซาฮิบแล้วท่านจะได้รับความสงบและความสุข
พวกเขาได้รับความสุขเมื่อศาสนาของพวกเขานั้นสร้างขึ้น เวลานี้ทุกคนได้ลงมา
ลูกเชื่อว่าสัทกูรูคือผู้ที่เป็นอมตะ ดังนั้นลูกจะเรียกใครว่าเป็นกูรู?
มีเพียงกูรูเดียวเท่านั้นที่ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
กูรูมากมายนั้นเป็นที่ต้องการที่จะสอนความเลื่อมใสศรัทธา
มีพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่สอนความรู้ ลูกๆ ผู้เป็นแม่สามารถอธิบายแก่พวกเขา
ลูกสวมกำไลซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ พวกเขาจะเชื่อลูกๆผู้เป็นแม่
เพราะลูกคือผู้ที่จะเปิดประตูไปสู่สวรรค์
เวลานี้ลูกๆผู้เป็นแม่ได้รับไหของความรู้ที่ทำให้มีการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์สำหรับทุกคน
เวลานี้ลูกๆ เรียกตนเองวาเป็นมหาวีระ ลูกสามารถบอกพวกเขาว่า
เราอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของเราและกำลังสร้างยุคทอง
มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืน
มวยผมเหล่านั้นเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน ลูกต้องยกย่องพ่อ
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ สัญลักษณ์ของอมตะอย่างสมบูรณ์ ผู้รู้และซันยาสซีพูดว่า
เราก้มลงให้แก่พระเจ้า แล้วพวกเขาก็พูดว่าท่านอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน
สิ่งนั้นผิด ลูกควรที่จะร้องสรรเสริญพ่อเป็นอย่างยิ่ง
ลูกข้ามไปด้วยคำสรรเสริญของพ่อ มีเรื่องราวว่า ด้วยการพูดว่า “ราม ราม”เรือของลูกจะข้ามฟากไป
พ่อพูดด้วยเช่นกันว่า ด้วยการจดจำพ่อ ลูกจะข้ามมหาสมุทรแห่งยาพิษ
ลูกทั้งหมดต้องไปสู่การหลุดพ้น ลูกสามารถไปที่อมฤตสาร์และให้คำบรรยาย ลูกเรียกหา
ผู้ที่ไม่มีตัวตนคือสัจจะ สัญลักษณ์ที่เป็นอมตะ อย่างไรก็ตาม
เวลานี้พ่อพูดว่าจงละทิ้งร่างกายของลูกและศาสนาทางร่างกายทั้งหมดและคิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
จดจำพ่อและบาปของลูกจะถูกเผาไหม้
ความคิดสุดท้ายของลูกจะนำลูกไปสู่จุดหมายปลายทางของลูก ชีพบาบาคือผู้ไม่มีตัวตน
สัญลักษณ์อมตะ ลูกดวงวิญญาณไม่มีตัวตนด้วยเช่นกัน พ่อพูดว่า พ่อไม่มีร่างกาย
พ่อยืมร่างนี้มาใช้ พ่อเข้ามาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์เพื่อเอาชนะราวัน
เป็นที่นี่ที่พ่อให้การกำหนด เพราะผู้ที่ไม่บริสุทธิ์คงอยู่ในโลกเก่า
มีเพียงศาสนาเทพเดียวเท่านั้นในโลกใหม่ ในเวลานั้นคนอื่นคงอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ
และแล้วพวกเขาทั้งหมดก็ผ่านสภาพสโต รโชและตโมตามลำดับกันไป
ผู้ที่ได้รับความสุขเป้นอย่างยิ่งก็ได้รับความทุกข์เป็นอย่างยิ่งด้วยเช่นกัน
ลูกต้องให้สาสน์ของพ่อแก่ทุกคน จดจำพ่อแล้วลูกจะสามารถไปถึงบ้านได้
ทุกคนได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ เมื่อต้นไม้กลับมาเต็มเปี่ยม
เมื่อทุกคนนั้นได้ลงมา
ลูกเช่นกันก็สามารถอธิบายแก่ใครก็ตามในลักษณะนี้ด้วยความรักและความอดกลั้นอย่างมาก
ลูกไม่จำเป็นแม้แต่จะใช้รูปภาพใด อันที่จริงแล้ว รูปภาพนั้นสำหรับคนใหม่
ลูกสามารถอธิบายแก่ผู้คนของศาสนาใดก็ตาม อย่างไรก็ตาม
ลูกๆไม่สามารถมีโยคะมากเพียงพอที่ลูกธนูนั้นจะยิงตรงเป้า พวกเขาพูดว่า บาบา
ฉันนั้นพ่ายแพ้ มายาทำให้ใบหน้าของพวกเขาน่าเกลียดอย่างสิ้นเชิง
พวกเขาไม่แม้กระทั่งตระหนักว่าพวกเขาเคยเป็นเทพ
เวลานี้พวกเขาได้กลับมาเป็นเช่นปีศาจ เวลานี้ บาบาพูดว่า
จงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ เฝ้าแต่ให้สาสน์ของพ่อแก่ทุกคน
เขียนลงบนสไลด์ของกล้องไบโอสโคป ตรีมูระติ พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด ชีวาพูด
จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
ลูกจะได้มาซึ่งการหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต ลูกต้องให้สาสน์แก่ทุกคน
สไลด์นั้นก็ควรจะสร้างขึ้นด้วยเช่นกันซึ่งลูกสามารถให้มันตราของมานมานะบาฟซึ่งฝึกฝนจิตใจให้อยู่ในระเบียบแก่ทุกคน
การศึกษานี้ไม่ได้ใช้เวลานาน เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป ทุกคนจะมาและทำความเข้าใจ
ไม่มีสิ่งใดที่ต้องวิตกกังวล ลูกต้องเป็นอิสระจากความกังวล
ดูซิมนุษย์นั้นกลัวตายอย่างมาก ที่นี่ไม่มีเรื่องของความกลัว
ลูกพูดด้วยเช่นกันว่าความตายไม่ควรจะเกิดขึ้นในเวลานี้
พวกเรายังไม่ได้จบสิ้นการสอบของพวกเรา
พวกเรายังไม่ได้เสร็จสิ้นการจาริกแสวงบุญของพวกเราแล้วเหตุใดพวกเราจึงควรละทิ้งร่างกายเหล่านี้เล่า?
ลูกควรจะพูดสิ่งที่หวานชื่นเช่นนั้นกับพ่อ ซึ่งจะปลูกฝังนิสัยที่ดีมากในลูก
ลูกควรจะมาที่นี่และนั่งอยู่เบื้องหน้ารูปภาพ
ลูกรู้ว่าลูกได้รับอาณาจักรของโลกจากบาบา ดังนั้น
ลูกควรจะจดจำพ่อเช่นนั้นเป็นอย่างยิ่ง หากลูกไม่จดจำพ่อ
จะต้องทนต่อการลงโทษเป็นอย่างมาก
บาบานั้นก็จดจำอย่างมั่นคงว่าท่านกำลังจะกลายเป็นสิ่งนี้
ดังนั้นท่านมีประสบการณ์ของความสุขมากมายและนี่คือสิ่งที่ท่านกำลังจะกลายเป็น
เพียงแค่เห็นสิ่งนี้ ความซาบซึ้งของท่านก็ขึ้นสูง ลูกต้องกลายเป็นเช่นนี้ด้วย บาบา
ฉันจะจดจำท่านและแน่นอนจะกลายเป็นสิ่งนี้
หากลูกไม่มีสิ่งใดอื่นที่จะทำแล้วก็มาและนั่งอยู่เบื้องหน้ารูปภาพเหล่านี้
เราได้รับมรดกนี้จากพ่อ ทำให้สิ่งนี้มั่นคงมาก วิธีการนี้ไม่ยิ่งหย่อนเลย
อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของลูก ลูกก็จะไม่มีการจดจำระลึกถึง บาบาพูดว่า
ฝึกฝนสิ่งนี้เป็นอย่างยิ่งเมื่อลูกมาที่นี่ แล้ว
ไม่ว่าเคราะห์ร้ายใดก็ตามที่มีจะถูกขจัดออกไป ลูกควรจะคิดเกี่ยวกับภาพของบันไดด้วย
อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของลูก ลูกจะไม่สามารถทำตามศรีมัทได้
บาบาได้แสดงวิธีการแก่ลูกและมายาก็เข้ามาแทรกแซง
บาบาได้แสดงวิธีการที่ฉลาดมากมายแก่ลูก เฝ้าแต่จดจำพ่อและมรดก พ่อพูดว่า
ถามโก๊ปและโกปี้
ผู้ที่มีศรัทธาว่าพวกเขาจะประกาศสิทธิ์ในมรดกเกี่ยวกับความสุขที่เหนือประสาทสัมผัสของพวกเขาจากพ่ออย่างแน่นอน
บาบาสร้างสวรรค์และทำให้เรากลายเป็นนายของสวรรค์นั้น
มีการทำรูปภาพในลักษณะนี้ด้วยเช่นกัน
ลูกพิสูจน์ให้พวกเขาได้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างบราห์มาและวิษณุคืออะไร
ไม่มีใครอื่นที่รู้สิ่งนี้ ผู้คนสับสนที่ได้เห็นภาพของบราห์มา
ใช้เวลาสำหรับการก่อตั้งที่จะเกิดขึ้น
ใช้เวลาที่จะไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมด้วยเช่นกัน ลูกลืมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ลูกควรปลูกฝังนิสัยนี้
แม้แต่ผู้ที่ได้ทำความเลื่อมใสศรัทธาอย่างจริงจังก็ไปและนั่งอยู่เบื้องหน้าภาพลักษณ์และมีความหวังที่จะได้นิมิต
ลูกกำลังจะกลายเป็นเช่นนั้นและดังนั้นลูกควรจดจำสิ่งนี้ ลูกมีเข็มกลัดด้วยเช่นกัน
บาบาให้ตัวอย่างของท่านเองว่าท่านมีความรักมากมายต่อรูปบูชาของนารายณ์อย่างไร
ทั้งหมดนั้นเป็นหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา เวลานี้พ่อพูดว่า
จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นและอย่าได้ทำสิ่งใดอื่น บาบาพูดว่า
พ่อเป็นผู้รับใช้ที่เชื่อฟังของลูก เหตุใดลูกจึงก้มศีรษะของลูกเบื้องหน้าพ่อ? อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
สร้างสมคุณธรรมของความถ่อมตน ลูกไม่ควรจะมีความหยิ่งยโสแม้น้อยนิดที่สุด
ลูกควรจะกลายเป็นมหาวีระเช่นนั้นที่มายาไม่สามารถเขย่าลูกได้
2. ให้มันตราของ “มานมานะบาฟ” ซึ่งจะทำให้จิตใจอยู่ในระเบียบแก่ทุกคน
ถ่ายทอดความรู้แก่ทุกคนด้วยความรักและความอดกลั้นอย่างมาก
ให้สาสน์ของพ่อแก่ผู้คนของทุกศาสนา
พร:
ขอให้ลูกเป็นนายผู้ทรงอำนาจผู้ที่นำทุกความคิดที่สูงส่งไปปฏิบัติ
นายผู้ทรงอำนาจหมายความว่าผู้ที่มีความคิดและการกระทำเหมือนกัน
ถ้าความคิดของลูกสูงส่งมากแต่การกระทำของลูกไม่ได้เป็นไปตามความคิดของลูกแล้วก็ไม่สามารถกล่าวได้ว่าลูกเป็นนายผู้ทรงอำนาจ
ดังนั้น ตรวจสอบดูว่าลูกได้นำความคิดที่สูงส่งที่ลูกมีไปสู่การกระทำหรือไม่
สิ่งชี้บอกของนายผู้ทรงอำนาจคือเขาจะสามารถใช้พลังเฉพาะที่เขาต้องการในเวลานั้นๆ
ให้พลังทางร่างกายและพลังที่ละเอียดอ่อนของลูกอยู่ภายใต้การควบคุมเช่นนั้นที่ลูกสามารถใช้พลังเฉพาะที่ลูกต้องการในเวลานั้น
คติพจน์:
เมื่อดวงวิญญาณที่เต็มไปด้วยความรู้มีความโกรธ พวกเขาก็ประณามชื่อเสียงของพ่อ
ความเพียรพยายามพิเศษที่จะกลับมาทัดเทียมกับพ่อบราห์มา
เป็นผู้ทำลายอุปสรรค
ไม่ไหวหวั่นสั่นคลอน เช่นเดียวกับพ่อบราห์มาและเอาชนะอุปสรรคทั้งหมด
มีประสบการณ์ว่าอุปสรรคไม่ใช่อุปสรรค แต่เป็นเกม
มีประสบการณ์ว่าภูเขาเป็นเหมือนเมล็ดมาสตาด
เพราะว่าดวงวิญญาณที่เต็มไปด้วยความรู้จะรู้ล่วงหน้าว่าสิ่งทั้งหมดเหล่านี้จะมาและเกิดขึ้น
ดังนั้น อย่าได้สับสันในคำถามของ “อะไร” หรือ “ทำไม”