26.01.19       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน เวลานี้การได้ยินของลูกกำลังเกิดขึ้น พ่อพาลูกไปจากความทุกข์ และนำลูกไปสู่ความสุข เวลานี้คือสภาพของการปลดเกษียณของลูกทั้งหมดและลูกต้องกลับบ้าน

คำถาม:
เหตุใดลูกๆ แต่ละคนจึงได้รับคำสั่งซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้อยู่อย่างโยกยุกต์และทำตามศรีมัท?

คำตอบ:
เพราะเวลานี้ฉากของการทำลายล้างครั้งสุดท้ายจะมาอยู่เบื้องหน้าลูก ผู้คนนับล้านๆจะตาย, จะมีภัยพิบัติทางธรรมชาติ เพื่อที่สภาพของลูกจะอยู่อย่างมั่นคงในเวลาของการมองเห็นฉากเหล่านั้นทั้งหมด เพื่อที่ลูกจะมีประสบการณ์ของความสุขสำหรับผู้ล่าและความตายสำหรับเหยื่อ ลูกจำเป็นต้องอยู่อย่างโยกยุกต์ เพียงลูกโยคีที่ทำตามศรีมัทเท่านั้นจะอยู่ในความสุขสันต์ จะคงอยู่ในสติปัญญาของพวกเขาว่าพวกเขากำลังจะละร่างเก่าของพวกเขาและกลับไปยังบ้านที่แสนหวานของพวกเขา

โอมชานติ
พ่อทางจิตนั่งที่นี่และมีการสนทนาจากใจถึงใจ และอธิบายแก่ลูกๆ ผู้เป็นจิตวิญญาณ เพราะลูกๆ จิตวิญญาณได้เคยจดจำท่านมาอย่างมากมายในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา ทุกคนคือคู่รักของผู้เป็นที่รักเดียว ได้มีการสร้างภาพลักษณ์ของชีพบาบาผู้เป็นที่รัก พวกเขานั่งลงและกราบไหว้บูชา พวกเขาไม่รู้แม้กระทั่งว่าพวกเขาต้องการอะไรจากท่าน ทุกคนกราบไหว้บูชาท่าน แม้กระทั่งสังคราจารย์ก็กราบไหว้บูชาท่าน ทุกคนคิดว่าเขานั้นยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ก่อตั้งศาสนา เขาเองก็ต้องกลับมาใช้ชาติเกิดและลงมา เวลานี้ทุกคนได้มาถึงชาติเกิดสุดท้ายของพวกเขา บาบาพูดว่า เวลานี้เป็นสภาพของการปลดเกษียณของลูกทั้งหมด, ทั้งหนุ่มสาวและแก่ชรา พ่อพาลูกทั้งหมดกลับบ้าน ลูกเรียกหาพ่อให้มาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์ พวกเขามีความนับถือต่อพ่อเป็นอย่างมาก “โปรดมายังโลกที่ไม่บริสุทธิ์ และอาณาจักรต่างแดนเถิด” พวกเขาต้องไม่มีความสุขอย่างแน่นอน เหตุนั้นเองพวกเขาจึงกำลังเรียกหาท่าน ได้มีการจดจำว่าท่านเป็นผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุข ดังนั้น, ท่านต้องมาในโลกเก่าที่สกปรก ในร่างเก่าและก็เช่นกันในร่างที่ตโมประธานอย่างแน่นอน ในโลกที่สโตประธานไม่มีใครแม้แต่จะจดจำพ่อ ตามละคร, พ่อทำให้ทุกคนมีความสุข ลูกต้องใช้สติปัญญาของลูกสำหรับทุกสิ่ง ลูกเข้าใจว่าจะมีศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปในยุคทองอย่างแน่นอน ในชุมนุมทางจิตอื่น พวกเขาเพียงแค่ศึกษาคัมภีร์อย่างต่อเนื่องและลงมาเรื่อยๆ ผู้ที่ตกลงมาไปในหนองน้ำนั้นไม่มีความสุข นี่คือโลกแห่งความทุกข์ นั่นคือดินแดนแห่งความสุข พ่ออธิบายทุกสิ่งและทำให้ง่ายดายอย่างมากสำหรับลูก เพราะผู้เป็นแม่ที่ไร้เดียงสาที่น่าสงสารไม่รู้สิ่งใด ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาต้องกลับบ้านหรือยังคงกลับมาใช้ชาติเกิดใหม่ตลอดไป เวลานี้มีผู้คนของทุกศาสนา เริ่มแรกเป็นสวรรค์และดังนั้นจึงมีเพียงศาสนาเดียว ลูกมีทั้งวงจรในสติปัญญาของลูก สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถอยู่ในสติปัญญาของใครอื่น พวกเขาพูดว่าช่วงระยะเวลาของวงจรนั้นหลายแสนปี นั่นเรียกว่าเป็นความมืดมิดที่สุด ความรู้คือความสว่างที่สุด เวลานี้ลูกๆมีการรู้แจ้งในสติปัญญาของลูก เมื่อลูกไปยังวัดใดก็ตาม, ลูกจะพูดว่าลูกกำลังไปหาชีพบาบา เรากำลังจะกลายเป็นลักษมีและนารายณ์ สิ่งต่างๆ เหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นในชุมนุมทางจิตอื่น สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดเป็นของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา เวลานี้ลูกรู้จักผู้สร้างและตอนเริ่ม, ตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง ฤาษีและมุนีเคยพูดว่าพวกเขาไม่รู้ ลูกเองก็ไม่รู้สิ่งนี้มาก่อน ในเวลานี้มีความเลื่อมใสศรัทธาทั่วทั้งโลก นี่เป็นโลกเก่าและมีมนุษย์จำนวนมากมายอย่างยิ่ง ในยุคทองโลกใหม่, มีเพียงศาสนาที่ไม่แบ่งแยกเดียว และแล้วก็มีศาสนาที่แบ่งแยก มีความขัดแย้งในบรรดาศาสนาต่างๆมากมาย, มีความขัดแย้งในระหว่างทุกคน ตามละคร, นโยบายของพวกเขาเป็นเช่นนั้น หากพวกเขาแยกใคร, ก็มีสงคราม ได้มีการแบ่งเขตแดน เป็นเพราะไม่รู้จักพ่อ, ผู้คนจึงกลายเป็นผู้ที่มีสติปัญญาเป็นหิน เวลานี้พ่ออธิบาย ศาสนาเทพได้หายไปแล้ว ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่รู้ว่านั้นเคยเป็นอาณาจักรของพวกเขา เวลานี้ลูกเข้าใจว่าลูกกำลังจะกลายเป็นเทพ ชีพบาบาเป็นผู้รับใช้ที่เชื่อฟังของเรา เมื่อบุคคลสำคัญได้ลงนามในจดหมาย เขาจะเขียนเสมอว่า ผู้รับใช้ที่เชื่อฟัง พ่อพูดด้วยเช่นกันว่า พ่อเป็นผู้รับใช้ที่เชื่อฟัง ดาด้าเช่นกันพูดว่า ฉันเป็นผู้รับใช้ที่เชื่อฟัง พ่อจะมาอีกครั้งในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดของทุกวงจรหลังจาก 5000 ปี พ่อมาและรับใช้ลูกๆ ลูกเรียกพ่อว่าเป็นผู้อาศัยของดินแดนไกลโพ้น ไม่มีใครรู้ความหมายของสิ่งนี้ พวกเขาศึกษาคัมภีร์ต่างๆมากมาย ฯลฯ แต่พวกเขาไม่เข้าใจความหมายของสิ่งเหล่านั้นเลย พ่อมาและบอกสาระของพระเวทย์และคัมภีร์ทั้งหมดแก่ลูก ลูกๆ รู้ว่าในเวลานี้เป็นอาณาจักรของราวัน ผู้คนเฝ้าแต่กลับมาไม่บริสุทธิ์ ละครนี้ถูกสร้างขึ้นมาเช่นนั้นด้วย พ่อพาลูกๆ ออกไปจากก้นบึ้งของนรกที่ลึกที่สุดและนำลูกไปสู่สวรรค์ นั่นเรียกว่าเป็นสวนของอัลล่าห์ นี่คือป่าของหนาม ในขณะที่ยุคทองเป็นสวนดอกไม้ ลูกจะอยู่อย่างมีความสุขอย่างสม่ำเสมอที่นั่น ลูกจะกลับมามีพลานามัยดีเสมอและมั่งคั่งเสมอ เป็นเวลาครึ่งหนึ่งของวงจรที่มีความสุขและอีกครึ่งหนึ่งของวงจรที่มีความทุกข์ วงจรหมุนไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด พ่อที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทุกคนมาแล้วและพาทุกคนกลับไปสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข เมื่อลูกไปยังดินแดนแห่งความสุข ที่เหลือทั้งหมดจะคงอยู่ในดินแดนของความสงบ ครึ่งหนึ่งของวงจรคือความสุขและอีกครึ่งหนึ่งของวงจรคือความทุกข์ ในสิ่งนั้นเช่นกันมีส่วนของความสุขมากกว่า หากจะเป็นครึ่งต่อครึ่ง, จะมีรสชาติใดเล่า? ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาเช่นกัน, ลูกเคยมั่งคั่งอย่างมาก เวลานี้ลูกจดจำว่าลูกเคยมั่งคั่งเพียงใด เมื่อผู้ที่เคยมั่งคั่งอย่างมากล้มละลาย พวกเขาจะจดจดสิ่งที่พวกเขาเคยมีและทรัพย์สมบัติที่เขามีนั้นมากมายเพียงใด พ่ออธิบายว่าบารัตเคยมั่งคั่งเพียงใด, บารัตเคยเป็นดินแดนสุขาวดี ดูซิเวลานี้ยากจนเพียงใด! เวลานี้บารัตได้ยากจนแสนเข็ญอย่างสิ้นเชิง มีความเมตตาสำหรับคนยากจน เวลานี้พวกเขากำลังร้องขอ ผู้ที่เคยมั่งคั่งเวลานี้ได้กลายเป็นผู้ที่ยากไร้ นี่เป็นการแสดงเช่นกัน ศาสนาที่เหลือทั้งหมดมาตามแผนของละคร จำนวนของผู้คนของศาสนาต่างๆมากมายเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป็นเพียงชาวบารัตเท่านั้นที่ใช้ 84 ชาติเกิด มีลูกคนหนึ่งคำนวณทุกสิ่งเกี่ยวกับศาสนาอื่นๆ และส่งมาให้บาบา อย่างไรก็ตาม, ไม่มีประโยชน์อะไรจากการเข้าไปสู่สิ่งนั้นมากเกินไป นั่นเป็นการสูญเสียเวลาเช่นกัน หากลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อเป็นเวลายาวนาน, นั้นก็จะเป็นการหารายได้ สิ่งหลักของเราคือการทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่และกลายเป็นนายของโลก พ่อพูดว่า ลูกเคยสโตประธานและเวลานี้ลูกได้กลับมาตโมประธาน ลูกได้ใช้ 84 ชาติเกิด และเวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน ลูกต้องได้รับมรดกของลูกจากพ่อ ลูกเคยจดจำพ่อเป็นเวลาครึ่งหนึ่งของวงจร เวลานี้พ่อได้มาแล้ว และดังนั้นเวลานี้การได้ยินของลูกจึงเกิดขึ้น พ่อกำลังพาลูกไปสู่ดินแดนแห่งความสุขอีกครั้งหนึ่ง ราวกับว่ามีเรื่องราวของการขึ้นและตกของบารัต เวลานี้เป็นโลกที่ไม่บริสุทธิ์ ในเวลานี้ทั้งหมดนั้นเป็นความสัมพันธ์เก่า และเวลานี้ลูกต้องไปสู่ความสัมพันธ์ใหม่ ในเวลานี้นักแสดงทั้งหมดปรากฏตัว ไม่มีความแตกต่างใดในสิ่งนี้ ดวงวิญญาณไม่สูญสลาย มีดวงวิญญาณมากมาย ดวงวิญญาณไม่มีวันถูกทำลาย ก่อนอื่นใดดวงวิญญาณทั้งหมดนับล้านต้องกลับบ้าน ร่างกายทั้งหมดจะถูกทำลาย และเหตุนี้เองผู้คนจึงได้แสดงโฮลีกะ ลูกรู้ว่าเราเคยมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาและแล้วเราได้กลายเป็นผู้กราบไหว้บูชา และเวลานี้เรากำลังจะกลับมามีค่าแก่การกราบไหว้บูชา ที่นั่น, จะไม่มีความรู้ใดหรือคัมภีร์ใดๆ ฯลฯ ทุกสิ่งจะถูกทำลาย ผู้ที่โยกยุกต์และทำตามศรีมัทจะเป็นสักขีพยานว่าทุกสิ่งนั้นถูกทำลายอย่างไรในแผ่นดินไหว มีการตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ด้วยเช่นกันว่าหมู่บ้านถูกทำลายไปอย่างไร บอมเบย์ไม่ได้ใหญ่โตมากนักก่อนหน้านั้น พวกเขาระบายน้ำลงในมหาสมุทรและบอมเบย์ก็จะกลายเป็นมหาสมุทรอีกครั้ง ไม่มีอาคารใด ฯลฯ จะหลงเหลืออยู่ ในยุคทองจะมีพระราชวังริมฝั่งแม่น้ำ พระราชวังจะไม่อยู่ริมฝั่งที่มีน้ำเค็ม ดังนั้นจะไม่มีสิ่งใดนี้หลงเหลืออยู่ ด้วยคลื่นเพียงลูกเดียวของมหาสมุทร, ทุกสิ่งจะถูกทำลาย จะมีภัยพิบัติมากมาย ผู้คนนับล้านจะตาย พืชพันธุ์ธัญญาหารจะมาจากที่ไหน ผู้คนเหล่านั้นเข้าใจด้วยเช่นกันว่าจะมีภัยพิบัติ ผู้คนจะตาย เพียงผู้ที่โยกยุกต์เท่านั้นจะอยู่ในความสุขสันต์ จะเป็นความสุขสำหรับผู้ล่าและความตายสำหรับเหยื่อ เมื่อมีหิมะตก ผู้คนมากมายก็ตาย จะมีภัยพิบัติทางธรรมชาติมากมาย ทั้งหมดนี้จะถูกทำลาย เหล่านั้นเรียกว่าเป็นภัยพิบัติทางธรรมชาติ เหล่านั้นไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นภัยพิบัติของพระเจ้า ลูกจะประณามพระเจ้าสำหรับสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร? ไม่ใช่ว่าชางก้าเปิดตาของเขาและการทำลายล้างเกิดขึ้น เรื่องราวเหล่านั้นทั้งหมดเป็นของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา มีการกล่าวถึงขีปนาวุธได้ในคัมภีร์เช่นกัน ลูกรู้ว่าพวกเขาจะทำลายทุกสิ่งด้วยขีปนาวุธเหล่านั้น ลูกสามารถเห็นได้ว่าจะมีการใช้ไฟ แก๊ส, ยาพิษในสิ่งนั้นอย่างไร พ่ออธิบายว่า ในเวลาสุดท้าย, ทุกคนจะตายในทันที เพื่อไม่ให้ลูกแม้แต่ลูกคนเดียวต้องทุกข์ทรมาน ดังนั้นพวกเขาจะตายอย่างรวดเร็วด้วยภัยพิบัติทางธรรมชาติ ทั้งหมดนี้คือละครที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ดวงวิญญาณไม่สูญสลาย ดวงวิญญาณไม่มีวันถูกทำลายและไม่สามารถเล็กลงหรือใหญ่ขึ้นได้ ร่างกายทั้งหมดจะถูกทำลายที่นี่ ดวงวิญญาณทั้งหมดจะไปสู่บ้านที่แสนหวาน พ่อมาทุกๆ วงจรในยุคบรรจบพบกัน ลูกเช่นกันกลายเป็นผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใดในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดนี้ ในความเป็นจริง, เพียงชีพบาบาเท่านั้นที่สามารถเรียกว่าศรี ศรี และเทพเรียกว่าศรี ทุกวันนี้พวกเขาเฝ้าแต่เรียกทุกคนว่าศรี พวกเขาพูดว่า ศรีมาตินั้น-นี้ และศรีนั้น ศรีนี้ เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่ให้ศรีมัทแก่ลูก เป็นศรีมัทที่จะข้องแวะในกิเลสหรือ? นี่คือโลกที่คดโกง เวลานี้พ่อพูดกับลูกที่สุดแสนหวาน จดจำพ่อและอัลลอยของลูกจะถูกขจัดทิ้ง ขณะอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก, จงอยู่อย่างบริสุทธิ์เหมือนดอกบัว เวลานี้ลูกดวงวิญญาณมีความรู้ของตอนเริ่ม, ตอนกลางและตอนจบของวงจร แต่เครื่องประดับเหล่านั้นไม่สามารถให้กับลูกได้ วันนี้, ลูกเข้าใจว่าตนเองเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง ขณะที่ในวันพรุ่งนี้, มายาจะตบตีลูกและความรู้ทั้งหมดจะโบยบินไป เหตุนี้เองจึงไม่สามารถสร้างลูกประคำของลูกๆบราห์มินได้ มายาตบตีลูกและทำให้ลูกๆมากมายล้มลง และดังนั้นจะสามารถสร้างลูกประคำขึ้นมาได้อย่างไร? เคราะห์ลางเปลี่ยนไปอยู่เรื่อยๆ ลูกประคำของรูดร้านั้นดีแล้ว มีลูกประคำของวิษณุเช่นกัน, แต่ไม่สามารถมีลูกประคำของบราห์มิน ลูกๆ ได้รับการกำหนดแล้ว จงละทิ้งร่างกายของลูก และศาสนาทางร่างทั้งหมดของลูกและจดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอยู่เสมอ พ่อไม่มีตัวตน พ่อไม่มีร่างกายของพ่อเอง พ่อต้องเข้ามาในผู้นี้ในอายุของการปลดเกษียณเมื่อเขาอายุ 60 ปี บุคคลมีกูรูเมื่อถึงวัยเกษียณของเขาเท่านั้น พ่อคือสัทกูรู, แต่พ่อนั้นแฝงตัว ผู้คนเหล่านั้นเป็นกูรูของความเลื่อมใสศรัทธาในขณะที่พ่อเป็นของหนทางความรู้ ดูซิว่าประชาบิดาบราห์มามีลูกๆมากมายเพียงไร สติปัญญาของลูกได้ทิ้งสิ่งที่มีขีดจำกัดและไปสู่ความไม่มีขีดจำกัดแล้ว ผู้คนไปสู่การหลุดพ้นหลังจากนั้นไปสู่การหลุดพ้นในชีวิต ลูกไปก่อนและผู้อื่นไปทีหลัง ลูกแต่ละคนต้องมีประสบการณ์ของความสุขก่อนและจึงเป็นความทุกข์ นี่คือละครโลกและเหตุนี้เองจึงมีคำกล่าวว่า โอ พระเจ้า! นี่คือเกมที่สูงส่งของท่าน สติปัญญาของลูกเฝ้าแต่วนไปเรื่อยๆจากบนสุดถึงล่างสุด ลูกเป็นประภาคารที่ชี้หนทาง ลูกคือลูกๆ ของพ่อ พ่อพูดว่า จดจำพ่อและลูกจะกลับมาสโตประธานจากตโมประธาน ลูกสามารถอธิบายในรถไฟได้ด้วยเช่นกัน พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดคือผู้สร้างสวรรค์ เคยมีสวรรค์ในบารัต พ่อมาในบารัต พวกเขาเฉลิมฉลองวันเกิดของชีวาในบารัต, แต่ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อใด พวกเขาไม่มีเวลาหรือวันที่ เพราะท่านไม่ได้ถือกำเนิดผ่านครรภ์ พ่อพูดว่า พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ ลูกได้มาที่นี่อย่างปราศจากร่าง, ลูกเคยบริสุทธิ์ และเวลานี้ลูกต้องกลับไปอย่างปราศจากร่าง จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอ และบาปของลูกจะถูกตัดออกไป อัจชะ

ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. กลายเป็นประภาคารและชี้หนทางแก่ทุกคน นำสติปัญญาของลูกออกจากสิ่งที่มีขีดจำกัดและเก็บไว้ในสิ่งที่ไม่มีขีดจำกัด กลายเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเอง

2. เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน ดังนั้น จงทำความเพียรพยายามในสภาพของการปลดเกษียณนี้ที่จะกลับมาสโตประธาน อย่าได้สูญเสียเวลาของลูก

พร:
ขอให้ลูกเป็นดวงวิญญาณที่มีความรู้ ผู้ที่ทำทุกสิ่งหลังจากพิจารณาอย่างระมัดระวัง และดังนั้นจึงอยู่อย่างเป็นอิสระจากการสำนึกผิด

มีการกล่าวในโลกว่า คิดก่อนและแล้วจึงทำ ผู้ที่ไม่คิดก่อนทำ, ผู้ที่ทำบางสิ่งและมาคิดเกี่ยวกับสิ่งนั้นในภายหลัง แล้วก็ต้องเสียใจ การคิดเกี่ยวกับบางสิ่งในภายหลัง คือรูปของการเสียใจ ในขณะที่การคิดเกี่ยวกับสิ่งนั้นก่อนล่วงหน้าคือคุณสมบัติของดวงวิญญาณที่มีความรู้ ในยุคทองแดงและยุคเหล็ก มีการสำนึกผิดมากมายหลายประเภท แต่เวลานี้ในยุคบรรจบพบกัน, ลูกมีการคิดด้วยการพิจารณาอย่างระมัดระวังแล้วจึงทำเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสียใจในรูปแบบใดในจิตใจของลูกแม้กระทั่ง 1 วินาที และแล้วเมื่อนั้นลูกจะกล่าวได้ว่าเป็นดวงวิญญาณที่มีความรู้

คติพจน์:
ผู้ที่มีความเมตตาและให้ทานของคุณธรรมและพลังทั้งหมด คือนายของผู้ประทาน


ความเพียรพยายามพิเศษที่จะกลับมาทัดเทียมกับพ่อบราห์มา
เช่นที่พ่อบราห์มา, โดยเฉพาะเวลาอมฤต, ฝึกฝนที่จะทำให้ตัวลูกเองมั่นคงในสภาพที่มีพลัง นั่นคือ เป็นรูปเมล็ดเช่นเดียวกับพ่อ ในเวลานี้เป็นเวลาที่สูงส่ง ดังนั้นสภาพของลูกต้องสูงส่งด้วยเช่นกัน นี่คือเวลาของพรพิเศษ ใช้เวลานี้ในวิธีที่ถูกต้องแม่นยำ และสิ่งนั้นจะส่งผลกระทบต่อสภาพของการจดจำระลึกถึงของลูกตลอดทั้งวัน