05.02.19 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน พ่อมาเพื่อเปลี่ยนหนามให้เป็นดอกไม้
พ่อมีความรักหนามเช่นเดียวกับดอกไม้ พ่อเพียรพยายามที่จะเปลี่ยนหนามให้เป็นดอกไม้
คำถาม:
อะไรคือสิ่งชี้บอกของลูกๆ ผู้ที่ซึมซับความรู้?
คำตอบ:
พวกเขาแสดงความมหัศจรรย์
พวกเขาไม่สามารถอยู่ได้โดยที่ไม่ให้ประโยชน์กับตนเองและผู้อื่น
เมื่อพวกเขาถูกยิงด้วยลูกศร
พวกเขาก็จะกลายเป็นผู้ทำลายความผูกพันยึดมั่นและข้องแวะอยู่กับงานรับใช้ทางจิต
สภาพของพวกเขาจะมั่นคง สม่ำเสมอและไม่หวั่นไหวสั่นคลอน
พวกเขาจะไม่แสดงการกระทำที่โง่เขลา พวกเขาไม่เคยเป็นสาเหตุที่ทำให้ใครมีความทุกข์
พวกเขาจะขจัดหนามของความบกพร่องอยู่เรื่อยๆ
โอม ชานติ
ลูกๆ
รู้ว่าพ่อเป็นนาฬิกาไขลานขนาดใหญ่
พ่อมาในเวลาที่ถูกต้องแม่นยำเพื่อเปลี่ยนหนามให้เป็นดอกไม้
ไม่สามารถจะน้อยกว่าหรือมากกว่าแม้แต่วินาทีเดียว ไม่มีความแตกต่างแม้เพียงน้อยนิด
ลูกๆที่สุดแสนหวานก็รู้ด้วยเช่นกันว่าเวลานี้ นี่คือป่าหนามของยุคเหล็ก
ดังนั้นผู้ที่จะกลายเป็นดอกไม้ควรรู้สึกว่าพวกเขากำลังจะกลายเป็นดอกไม้
ก่อนหน้านั้น เราทุกคนเป็นหนาม บางคนเป็นหนามเล็กๆและบางคนก็เป็นหนามใหญ่
บางคนทำให้เกิดความทุกข์เป็นอย่างมากและบางคนก็ทำให้เกิดความทุกข์เล็กน้อย
พ่อมีความรักให้กับทุกคน มีเพลงร้องว่า ฉันรักดอกไม้และหนามด้วยเช่นกัน
ท่านรักใครก่อน? ท่านรักหนามก่อนอย่างแน่นอน
ท่านมีความรักมากมายที่ท่านเพียรพยายามกับหนามเหล่านั้นและเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นดอกไม้
จริงๆแล้ว ท่านเข้ามาในโลกของหนาม
ไม่สามารถมีความคิดเห็นของการอยู่ทุกหนแห่งในเวลาเดียวกันได้ในสิ่งนี้
มีคำสรรเสริญของผู้เดียวเท่านั้น
มีการร้องสรรเสริญเมื่อดวงวิญญาณนั้นใช้ร่างกายและเล่นบทบาทของเขา
ดวงวิญญาณคือผู้ที่จะกลับมาสูงส่งและดวงวิญญาณก็คือผู้ที่กลับมาคดโกง
เมื่อดวงวิญญาณนำร่างกายมาใช้และแสดงการกระทำตามนั้น
มีการกล่าวว่าไม่ว่าดวงวิญญาณคือผู้ที่แสดงการกระทำที่เป็นบาปหรือเป็นผู้ที่แสดงการกระทำที่บริสุทธิ์
มันคือดวงวิญญาณคือผู้ที่แสดงกรรมดีหรือไม่ดี จงถามตนเองว่า
ฉันเป็นดอกไม้ที่สูงส่งของยุคทอง หรือเป็นหนามที่เลวร้ายของยุคเหล็ก?
มีความแตกต่างเป็นอย่างมากระหว่างยุคทองและยุคเหล็ก
มีความแตกต่างเป็นอย่างมากระหว่างเหล่าเทพและปีศาจ
ผู้ที่เป็นหนามไม่สามารถเรียกตนเองว่าเป็นดอกไม้ มีดอกไม้ในยุคทอง
ดอกไม้เหล่านั้นจะไม่มีอยู่ในยุคเหล็ก
เวลานี้คือยุคบรรจบพบกันที่ลูกกำลังจะเปลี่ยนจากหนามมาเป็นดอกไม้
เมื่อครูให้บทเรียนแก่ลูก
ก็เป็นหน้าที่ของลูกๆที่จะขัดเกลาสิ่งนั้นและแสดงให้ครูได้เห็นสิ่งนั้น
ในสิ่งนั้นลูกควรเขียนด้วยว่า
หากท่านต้องการที่จะเป็นดอกไม้แล้วจงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อสูงสุด,ดวงวิญญาณสูงสุดผู้ที่จะทำให้ท่านเป็นดอกไม้
แล้วข้อบกพร่องของลูกก็จะถูกขจัดออกไปและลูกก็จะกลับมาสโตประธาน
บาบาให้เรียงความแก่ลูกๆ
และเป็นหน้าที่ของลูกที่จะแก้ไขสิ่งเรียงความนั้นและนำไปตีพิมพ์เพื่อที่ทุกคนจะได้คิดเกี่ยวกับสิ่งนี้
นี่คือการศึกษาเล่าเรียน
บาบากำลังสอนประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูก
ในโรงเรียนเหล่านั้นพวกเขาสอนประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลกเก่า
ไม่มีใครรู้ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลกใหม่
ดังนั้นนี่คือการศึกษาเล่าเรียนและเป็นการอธิบายด้วยเช่นกัน
การแสดงการกระทำที่สกปรกนั้นเป็นเรื่องโง่เขลา
แล้วจึงมีการอธิบายว่าลูกต้องไม่แสดงการกระทำที่มีกิเลสที่จะเป็นเหตุของความทุกข์
มีคำสรรเสริญของพ่อผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุข
ที่นี่ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนที่ลูกต้องไม่เป็นเหตุของความทุกข์กับใคร
พ่อให้คำสอนแก่ลูกว่า จงให้ความสุขอย่างต่อเนื่องอยู่เสมอ
สภาพนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างรวดเร็วเช่นนั้น
ลูกสามารถประกาศสิทธิ์ในมรดกจากพ่อได้ในหนึ่งวินาทีแต่สิ่งนี้ใช้เวลาที่จะกลับมามีค่า
ลูกเข้าใจว่ามรดกจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดคืออำนาจปกครองสวรรค์
ลูกอธิบายว่าบารัตเคยได้รับอำนาจปกครองโลกจากพ่อเหนือโลก ลูกทุกคนเคยเป็นนายของโลก
ลูกๆควรมีความสุขนั้นอยู่ภายใน เป็นเพียงเรื่องของเมื่อวานเมื่อลูกเคยเป็นนายของโลก
ผู้คนพูดถึงหลายแสนปี พวกเขาพูดว่าระยะเวลาของทุกยุคนั้นหลายแสนปี
ในขณะที่ลูกพูดว่าระยะเวลาของทั้งวงจรคือ 5000 ปี มีความแตกต่างกันอย่างมากมาย
พ่อผู้เดียวเท่านั้นคือมหาสมุทรแห่งความรู้ ลูกควรซึมซับคุณธรรมที่สูงส่งจากท่าน
แต่ละวันผู้คนของโลกก็กลับมาตโมประธานอยู่เรื่อยๆ
พวกเขาเรียนรู้ข้อบกพร่องมากขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนหน้านี้ไม่มีความคดโกงหรือสิ่งเจือปนมากนัก เวลานี้สิ่งนั้นกำลังเพิ่มขึ้น
เวลานี้ลูกกำลังกลับมาสโตประธานอย่างต่อเนื่องด้วยพลังของการจดจำระลึกถึงพ่อ
เช่นที่ลูกลงมา ดังนั้นลูกก็ต้องกลับขึ้นไปด้วยเช่นกัน ก่อนอื่น
ลูกมีความสุขที่ลูกได้พบพ่อ
การเชื่อมโยงของลูกถูกสร้างขึ้นมาและมีการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
ผู้ที่เคยทำการกราบไหว้บูชาเป็นอย่างมากก็จะมีการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึงเป็นอย่างมาก
ลูกหลายคนพูดว่า บาบา ลูกไม่สามารถอยู่ในการจดจำระลึกถึงได้
สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
เมื่อพวกเขานั่งลงเพื่อรับฟังเรื่องราวทางศาสนา
สติปัญญาของพวกเขาก็เร่ร่อนไปสู่ทิศทางอื่น
ผู้ที่กำลังถ่ายทอดเรื่องราวก็จะมองพวกเขาและถามคำถามทันทีว่า “ฉันเพิ่งถามอะไร”
แล้วพวกเขาก็จะดูสับสน ในขณะที่ผู้อื่นจะตอบได้ทันที ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเหมือนกัน
แม้ว่าพวกเขากำลังนั่งอยู่ที่นี่ พวกเขาก้ไม่ได้ซึมซับสิ่งใดเลย
หากพวกเขาซึมซับความรู้ พวกเขาก็จะแสดงความมหัศจรรย์
พวกเขาจะไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่ให้ประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น
แม้ว่าบางคนมีความสุขมากมายในบ้านของเขาเอง พวกเขาอาจจะมีคฤหาสน์และรถยนต์ ฯลฯ
เมื่อลูกศรยิงถูกพวกเขา เท่านั้นเอง เธอก็จะบอกสามีว่า
ฉันต้องการทำงานรับใช้ทางจิตนี้ อย่างไรก็ตาม มายามีพลังมาก
มายาจะไม่ปล่อยให้เธอทำเช่นนั้น นั่นคือจะมีความผูกพันยึดมั่น
เธอจะทิ้งคฤหาสน์เหล่านั้นและความสุขทั้งหมดนั้นได้อย่างไร อ้า!
แต่ความสุขทั้งหมดที่ลูกเคยมีประสบการณ์ในตอนแรกนั้นเป็นเช่นไร
บางคนเป็นของครอบครัวใหญ่ระดับมหาเศรษฐีและอภิมหาเศรษฐี
พวกเขาได้ละทิ้งทุกสิ่งและมาที่นี่
โชคของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่มีความกล้าหาญที่จะปล่อยวางทุกสิ่ง
พวกเขาติดกับอยู่ในโซ่ตรวนของราวัน เหล่านั้นคือโซ่ตรวนของสติปัญญา พ่ออธิบายว่า
อ้า! แต่ลูกกำลังจะกลายเป็นนายของโลกที่มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา
พ่อรับประกันว่าลูกจะไม่ล้มป่วยเป็นเวลาถึง 21 ชาติเกิด
ลูกจะอยู่อย่างมีพลานามัยดีอยู่เสมอเป็นเวลาถึง 21 ชาติเกิด
ลูกอาจจะอาศัยอยู่กับสามีของลูก
แต่เพียงแค่ขออนุญาตที่จะอยู่อย่างบริสุทธิ์และทำให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ด้วย
หน้าที่ของลูกคือการจดจำพ่อผู้ที่ลูกได้รับความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดจากท่าน
ด้วยการจดจำท่านลูกจะกลับมาสโตประธานจากที่ตโมประธาน
นี่คือประเด็นที่จะต้องเข้าใจเป็นอย่างมาก ไม่มีการรับประกันกับร่างกาย
อย่างน้อยก็มาเป็นของพ่อ! ไม่มีสิ่งใดน่ารักมากกว่าท่าน
พ่อจะทำให้ลูกเป็นนายของโลกและพ่อพูดว่า จงกลับมาสโตประธานเท่าที่ลูกต้องการ
ลูกจะได้เห็นความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด บาบาทำให้ประตูสวรรค์เปิดโดยลูกผู้เป็นแม่
ท่านวางไหแห่งความรู้ไว้เหนือผู้เป็นแม่ บาบาทำให้ผู้เป็นแม่เป็นผู้ดูแลผลประโยชน์
ลูกผู้เป็นแม่จะดูแลทุกสิ่ง ท่านวางไหไว้เหนือพวกเธอโดยผ่านผู้นี้
แล้วผู้คนเหล่านั้นก็เขียนไว้ว่า มหาสมุทรถูกกวนและไหน้ำทิพย์ได้ถูกให้ไว้กับลักษมี
เวลานี้ลูกรู้ว่าบาบากำลังเปิดประตูไปสู่สวรรค์
แล้วเหตุใดเราจึงไม่ประกาศสิทธิ์ในมรดกของเราจากบาบา?
เหตุใดเราจึงไม่กลายเป็นมหาวีระและถูกร้อยเข้าไปในสร้อยประคำแห่งชัยชนะ?
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดจะนำลูกๆมาบนตักของท่าน เพื่ออะไร?
เพื่อทำให้ลูกกลายเป็นนายแห่งสวรรค์
พ่อนั่งอยู่ที่นี่และให้คำสอนแก่ผู้ที่เป็นหนามอย่างแท้จริง
ดังนั้นท่านยังคงรักหนามเหล่านั้น เหตุนี้เองท่านจึงทำให้พวกเขาเป็นดอกไม้
ลูกปลุกเรียกพ่อให้เข้ามาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์และร่างที่ไม่บริสุทธิ์
จงทิ้งดินแดนนิพพานของท่านและมาที่นี่เถิด พ่อพูดว่า ตามละครแล้ว
พ่อต้องเข้ามาสู่โลกแห่งหนาม ดังนั้นท่านรักลูกอย่างแน่นอน
ท่านจะทำให้ลูกกลายเป็นดอกไม้โดยที่ท่านไม่มีความรักได้อย่างไร?
เวลานี้ลูกต้องเปลี่ยนจากหนามยุคเหล็กมาเป็นนายของโลกที่สโตประธานแห่งยุคทอง
ลูกได้รับการอธิบายด้วยความรักเป็นอย่างมาก
กุมารีเป็นดอกไม้และเหตุนี้เองทุกคนจึงก้มลงแทบเท้าเธอ เมื่อเธอกลายเป็นหนาม (ไม่บริสุทธิ์)
เธอก็ก้มศีรษะให้แก่ทุกคน ดังนั้นลูกควรจะทำอะไร
ลูกควรจะอยู่อย่างเป็นดอกไม้เพื่อที่ลูกจะเป็นดอกไม้ตลอดกาล
กุมารีปราศจากกิเลสแม้ว่าเธอจะเกิดจากกิเลสก็ตาม
เช่นเดียวกับที่ซันยาสซีเกิดผ่านกิเลส พวกเขาแต่งงานแล้วก็ออกจากบ้านและครอบครัว
แล้วผู้คนก็เรียกพวกเขาว่าดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่
มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างนายของโลกยุคทองและดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ของยุคเหล็ก
เหตุนี้เองบาบาจึงพูดว่า ถามคำถามพวกเขาว่า คุณเป็นหนามยุคเหล็กหรือดอกไม้ยุคทอง?
คุณคดโกงหรือสูงส่ง? เพราะนี่คืออาณาจักรของราวัน นี่จึงเป็นโลกที่คดโกง
มีคำกล่าวว่านี่คืออาณาจักรที่ชั่วร้าย อาณาจักรของปีศาจ อย่างไรก็ตาม
ไม่มีใครเข้าใจว่าตนเองเป็นเช่นนั้น เมื่อลูกๆถามคำถามเหล่านี้อย่างมีไหวพริบปฏิภาณ
พวกเขาก็จะเข้าใจเองว่าตัวเขาเองนั้นคือผู้ที่มีตัณหาราคะ ความโกรธและความละโมบ
จงเขียนสิ่งต่างๆเหล่านี้ในนิทรรศการเพื่อที่พวกเขาจะรู้สึกว่าพวกเขาเป็นหนามยุคเหล็ก
เวลานี้ลูกกำลังจะเป็นดอกไม้ บาบาเป็นดอกไม้อยู่เสมอ ท่านไม่เคยเป็นหนาม
อย่างไรก็ตาม ผู้ที่เหลือทั้งหมดนั้นเป็นหนาม ดังนั้นดอกไม้นี้จึงพูดว่า
พ่อกำลังเปลี่ยนลูกที่เป็นหนามให้เป็นดอกไม้ ดังนั้นจงจดจำพ่อ มายามีพลังมาก
แล้วลูกต้องการเป็นของมายาหรือไม่ พ่อดึงลูกเข้าไปหาพ่อและมายาก็ดึงลูกเข้าไปหาเธอ
นี่คือรองเท้าเก่า ในตอนแรกดวงวิญญาณใช้รองเท้าใหม่
และจากนั้นเขาก็จะใช้รองเท้าเก่า ในเวลานี้รองเท้าทั้งหมดตโมประธาน
พ่อจะทำให้ลูกเป็นเหมือนกำมะหยี่ เพราะที่นั่นดวงวิญญาณบริสุทธิ์
พวกเขาจึงได้รับร่างกายที่เป็นเหมือนกำมะหยี่,ไม่มีข้อบกพร่องเลย
ที่นี่มีข้อบกพร่องมากมาย ที่นั่นดูซิว่ามีรูปลักษณะที่สวยงามมากเพียงใด
ที่นี่ไม่มีใครสามารถสร้างรูปลักษณะเหล่านั้นได้ พ่อเองพูดว่า
พ่อจะทำให้ลูกสูงส่งมาก ขณะอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก จงกลับมาบริสุทธิ์
มีไฟโยคะที่จะขจัดสนิมที่สะสมอยู่กับลูกมาชาติแล้วชาติเล่า
บาปของลูกจะถูกเผาด้วยสิ่งนี้ ลูกจะกลายเป็นทองแท้
ลูกจะได้รับวิธีการที่ดีมากเพื่อขจัดสิ่งเจือปน นั่นคือ
จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอ ลูกมีความรู้นี้อยู่ในสติปัญญา
ดวงวิญญาณนั้นแสนเล็ก หากเขามีขนาดใหญ่กว่านั้น เขาจะไม่สามารถเข้ามาได้
เขาจะเข้ามาได้อย่างไร หมอพยายามใช้ความคิดอย่างมากเพื่อที่จะเห็นดวงวิญญาณ
อย่างไรก็ตาม เราไม่สามารถมองเห็นดวงวิญญาณได้ ลูกสามารถมีนิมิตได้
แต่ไม่มีประโยชน์จากการเห็นนิมิต ตัวอย่างเช่น หากลูกมีนิมิตของไวกุณฑ์ (ดินแดนสุขาวดี)
แล้วลูกได้รับประโยชน์อะไรจากสิ่งนั้น
เมื่อโลกเก่านี้อวสานเท่านั้นที่ลูกจะสามารถกลายเป็นผู้อาศัยของดินแดนสุขาวดี
ลูกต้องฝึกฝนโยคะเพื่อสิ่งนั้น พ่ออธิบายว่า ลูกๆ ก่อนอื่นพ่อมีความรักให้กับหนาม
พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรักที่มากที่สุด
ลูกๆก็เฝ้าแต่กลับมาอ่อนหวานอยู่เรื่อยๆด้วยเช่นกัน พ่อพูดว่า
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและมองผู้อื่นเป็นพี่น้องเพศชาย
และความคิดที่เป็นอาชญากรรมทั้งหมดก็จะจบสิ้นลงอย่างสิ้นเชิง
สติปัญญาของลูกสร้างความซุกซนแม้กระทั่งในความสัมพันธ์ของพี่น้องชายหญิง
และดังนั้นลูกจึงต้องมองทุกคนอย่างเป็นพี่น้องเพศชาย
ที่นั่นไม่มีสำนึกที่เป็นร่างที่จะทำให้มีสำนึกรู้นั้นหรือมีผูกพันยึดมั่นนั้น
พ่อสอนดวงวิญญาณเท่านั้นดังนั้นลูกก็ต้องพิจาณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณด้วยเช่นกัน
ร่างกายเหล่านั้นสูญสลาย
ดังนั้นลูกจึงต้องไม่เอาหัวใจผูกติดอยู่กับร่างกายเหล่านั้น ในยุคทอง
ลูกจะไม่มีความรักให้กับร่างกายเหล่านั้น
ลูกเคยได้ยินเรื่องราวของราชาผู้ที่เอาชนะความผูกพันยึดมั่น มีคำกล่าวว่า
ดวงวิญญาณจะละร่างหนึ่งและไปรับอีกร่างหนึ่ง เขาได้รับบทบาทของเขาแล้ว
ทำไมลูกจึงมีความผูกพันยึดมั่น เหตุนี้เองบาบาพูดเช่นกันว่า จงอยู่อย่างระมัดระวัง
รับประทานฮาลวาถ้าหากว่าแม่หรือภรรยาของลูกตาย จงสัญญาว่า ไม่ว่าใครตาย
ลูกจะไม่ร้องไห้ จดจำพ่อของลูกและกลับมาสโตประธาน
ไม่มีวิธีการอื่นที่จะกลับมาสโตประธาน
ด้วยการทำความเพียรพยายามเท่านั้นลูกจะกลายเป็นลูกปัดของสร้อยประคำแห่งชัยชนะ
ลูกจะเป็นสิ่งที่ต้องการได้ด้วยการทำความเพียรพยายาม
พ่อเข้าใจว่าลูกจะทำความเพียรพยายามเหมือนกับที่ลูกเคยทำในวงจรก่อนหน้านี้
พ่อคือเจ้าแห่งคนจน จะมีการทำทานแก่คนจน พ่อเองพูดว่า พ่อเข้ามาในร่างธรรมดา
ที่ไม่จนหรือร่ำรวย เพียงลูกๆ เท่านั้นรู้จักพ่อ
ในขณะที่ผู้คนที่เหลือของทั้งโลกเรียกพ่อว่าอยู่ทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน
พ่อกำลังก่อตั้งศาสนาเช่นนั้นที่ว่าจะไม่มีการกล่าวถึงความทุกข์เลยที่นั่น
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา ผู้คนจะขอพร ที่นี่ไม่มีเรื่องของการได้รับความเมตตา
ลูกจะก้มลงให้กับใคร? ท่านเป็นเพียงจุด ลูกจะก้มลงได้หากท่านเป็นสิ่งที่ใหญ่โต
ลูกไม่สามารถก้มลงให้กับสิ่งที่มีขนาดเล็กมากได้
ลูกจะพนมมือไหว้ใครเมื่อลูกสวดมนต์ภาวนา?
สัญลักษณ์เหล่านั้นทั้งหมดของหนทางแห่งความเลื่อมใสศรัทธาจะหายไป
การพนมมือของลูกนั้นจะกลายเป็นหนทางแห่งความเลื่อมใสศรัทธา ที่บ้าน
พี่น้องชายหญิงจะพนมมือไหว้กันไหม ผู้คนขอลูกชายเพื่อทำให้เขามาเป็นทายาท
ลูกเป็นนาย เหตุนี้เองพ่อจึงกล่าวนมัสเตกับลูกๆ พ่อเป็นผู้รับใช้ของลูกๆ อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
อย่าเอาหัวใจของลูกไปผูกติดอยู่กับร่างกายที่สูญสลาย จงเป็นผู้ชนะความผูกพันยึดมั่น
สัญญาว่า ไม่ว่าใครออกจากร่าง ลูกจะไม่ร้องไห้
2.
กลับมาอ่อนหวานเท่ากับพ่อ ให้ความสุขแก่ทุกคน อย่าเป็นสาเหตุที่ทำให้ใครมีความทุกข์
ทำงานรับใช้ที่จะเปลี่ยนหนามให้เป็นดอกไม้ นำคุณประโยชน์มาให้กับตนเองและผู้อื่น
พร:
ขอให้ลูกนั่งอยู่บนที่นั่งดอกบัว
และมีประสบการณ์กับความรักของพระเจ้าโดยการละวางจากสำนึกรู้ของร่างกาย
ที่นั่งดอกบัวเป็นสัญลักษณ์ของสภาพที่สูงส่งของดวงวิญญาณบราห์มิน
ดวงวิญญาณที่นั่งอยู่บนที่นั่งดอกบัวเช่นนั้นจะละวางจากสำนึกรู้ของร่างกายโดยอัตโนมัติ
กล่าวคือ ไม่มีสำนึกรู้ของร่างกายดึงรั้งพวกเขา
พ่อบราห์มามีรูปที่เป็นเทวดาและรูปที่เป็นเทพอยู่ในสำนึกรู้ของท่านอยู่เสมอในขณะที่กำลังเดินเหินและเคลื่อนไหวไปมารอบๆ
ในทำนองเดียวกัน เมื่อลูกมีสภาพของสำนึกเป็นดวงวิญญาณที่เป็นธรรมชาติ
ก็จะกล่าวได้ว่าลูกเป็นผู้ที่ละวางจากสำนึกรู้ของร่างกาย
ผู้ที่อยู่เหนือสำนึกรู้ของร่างกายจะเป็นที่รักของพระเจ้า
คติพจน์:
คุณสมบัติพิเศษและคุณธรรมมาที่ลูกได้รับจากพระเจ้าถือว่าเป็นของอันศักดิ์สิทธิ์จากพระเจ้า
และการพิจารณาว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นของตนเองก็คือความหยิ่งยโสของร่างกาย