29.09.19 Avyakt Bapdada
Assame
Murli
16.02.85 Om Shanti Madhuban
“প্ৰতিটো শ্বাসত
আনন্দৰ সুৰ বাজি থকাটোৱে এই শ্ৰেষ্ঠ জন্মৰ উপহাৰ”
আজি ভোলানাথ পিতাই
ভোলা ভাণ্ডাৰী নিজৰ অতি স্নেহী, সৰ্বদা সহযোগী, সহজযোগী, সকলো খাজনাৰ মালিক
সন্তানসকলৰ সৈতে মিলন উদযাপন কৰিবলৈ আহিছে। এতিয়াও মালিক, ভৱিষ্যতলৈও মালিক। এতিয়া
বিশ্ব ৰচয়িতাৰ বালক তথা মালিক, ভৱিষ্যতলৈ বিশ্বৰ মালিক হোৱাগৈ। বাপদাদাই নিজৰ
এনেকুৱা মালিক ৰূপী সন্তানসকলক দেখি হৰ্ষিত হয়। এয়া হৈছে বালক তথা মালিকৰ অলৌকিক
নিচা, অলৌকিক আনন্দ। এনেকুৱা সদায় ভাগ্যশালী, সদায় সম্পন্ন শ্ৰেষ্ঠ আত্মা হোৱা নহয়
জানো। আজি সকলো সন্তানে পিতাৰ অৱতৰণৰ জয়ন্তী উদযাপন কৰিবলৈ উৎসাহ-উদ্দীপনাৰে হৰ্ষিত
হৈ আছা। বাপদাদাই কয় – পিতাৰ জয়ন্তী তথা সন্তানসকলৰ জয়ন্তী সেয়েহে এয়া হৈছে
ৱণ্ডাৰফুল (অপূৰ্ব, বিচিত্ৰ) জয়ন্তী। এনেয়ে পিতা আৰু সন্তানৰ জয়ন্তী একে নহয়। হয়
জানো? একেটা দিনতে পিতাও জন্মিব আৰু সন্তানো জন্মিব, এনেকুৱা কথা কেতিয়াবা শুনিছা
জানো? এয়াই হৈছে অলৌকিক জয়ন্তী। যিটো মুহূৰ্তত পিতা ব্ৰহ্মাৰ শৰীৰত অৱতৰিত হ’ল সেই
দিনাই সেই মুহূৰ্ততে ব্ৰহ্মাৰো অলৌকিক জন্ম হ’ল। একেলগে জন্ম হৈ গ’ল। আৰু ব্ৰহ্মাৰ
লগতে অনন্য ব্ৰাহ্মণসকলৰো জন্ম হ’ল সেয়েহে ব্ৰহ্মাৰ দিব্য জন্মৰ আৰু শিৱবাবাৰৰ
অৱতৰণৰ তাৰিখ, সময়, ৰেখা একে হোৱা কাৰণে শিৱ পিতা আৰু সন্তান ব্ৰহ্মা পৰম আত্মা আৰু
মহান আত্মা হোৱা সত্বেও ব্ৰহ্মা পিতাৰ সমান হ’ল। সমানতাৰ কাৰণে কম্বাইণ্ড (যুগ্ম)
ৰূপ হৈ গ’ল। বাপদাদা, বাপদাদা বুলি সদায় একেলগে কোৱা। ভিন্ন নহয়। তেনেকৈয়ে অনন্য
ব্ৰাহ্মণ বাপদাদাৰ লগতে ব্ৰহ্মাকুমাৰ, ব্ৰহ্মাকুমাৰীৰ ৰূপত অৱতৰিত হ’ল।
ব্ৰহ্মা আৰু কুমাৰ কুমাৰী এয়াও কম্বাইণ্ড পিতা আৰু সন্তানৰ স্মৃতিৰ নাম। গতিকে
বাপদাদাই সন্তানসকলৰ ব্ৰাহ্মণ জীৱনৰ অৱতৰণ জয়ন্তী উদযাপন কৰিবলৈ আহিছে। তোমালোকো
অৱতাৰ নোহোৱা জানো! অৱতাৰ অৰ্থাৎ শ্ৰেষ্ঠ স্মৃতি - “মই দিব্য জীৱনধাৰী ব্ৰাহ্মণ
আত্মা”। তেন্তে নতুন জন্ম নহ’ল জানো! উচ্চ স্মৃতিৰে এই সাকাৰ শৰীৰত অৱতৰিত হৈ বিশ্ব
কল্যাণৰ কাৰ্যত নিমিত্ত হৈছা। গতিকে অৱতাৰ নহ’লা জানো। যেনেকৈ পিতা অৱতৰিত হ’ল
তেনেকৈ তোমালোক সকলো বিশ্ব পৰিৱৰ্তনৰ কাৰণে অৱতৰিত হৈছা। পৰিৱৰ্তন হোৱাটোৱে হৈছে
অৱতৰিত হোৱা। গতিকে এয়া অৱতাৰসকলৰ সভা। পিতাৰ লগতে তোমালোক ব্ৰাহ্মণ সন্তানসকলৰো
অলৌকিক জন্মদিন। তেন্তে সন্তানসকলে পিতাৰ জয়ন্তী উদযাপন কৰিব নে পিতাই সন্তানসকলৰ
উদযাপন কৰিব। নে সকলোৱে মিলি ইজনে সিজনৰ উদযাপন কৰিব! এয়াতো ভক্ত লোকসকলে কেৱল
স্মাৰক হিচাপে পালন কৰি থাকে আৰু তোমালোকে সন্মুখত পিতাৰ লগত উদযাপন কৰা। এনেকুৱা
শ্ৰেষ্ঠ ভাগ্য, কল্প-কল্পৰ ভাগ্যৰ ৰেখা অবিনাশী ৰূপত অংকিত হৈ গ’ল। সদায় যাতে এইটো
স্মৃতিত থাকে যে আমাৰ ভাগ্য ভগৱানৰ সৈতে। ডাইৰেক্ট (পোনপটীয়াকৈ) ভাগ্য বিধাতাৰ সৈতে
ভাগ্য প্ৰাপ্ত কৰাৰ পাৰ্ট (ভূমিকা) আছে। এনেকুৱা ডবল হিৰো, হিৰো পাৰ্টধাৰীও হোৱা আৰু
হীৰাতুল্য জীৱনধাৰীও হোৱা। তেন্তে ডবল হিৰো হৈ নগ’লা জানো। গোটেই বিশ্বৰ দৃষ্টি
তোমালোক হিৰো পাৰ্টধাৰী আত্মাসকলৰ ফালে আছে। তোমালোক ভাগ্যৱান আত্মাসকলৰ আজি অন্তিম
জন্মতো বা কল্পৰ অন্তিম সময়তো কিমান স্মৃতি, স্মাৰকৰ ৰূপত যুগমীয়া হৈ আছে। পিতাৰ বা
ব্ৰাহ্মণসকলৰ বাণী স্মাৰকৰ ৰূপত শাস্ত্ৰ হৈ গ’ল এতিয়াও যাৰ দুআষাৰ শুনিবৰ বাবে
তৃষ্ণাতুৰ হৈ থাকে। দুআষাৰ শুনিলে শান্তিৰ, সুখৰ অনুভৱ কৰিব ধৰে।
তোমালোক ভাগ্যৱান আত্মাসকলৰ শ্ৰেষ্ঠ কৰ্ম চৰিত্ৰৰ ৰূপত এতিয়ালৈকেও গায়ন কৰি থকা হৈছে।
তোমালোক ভাগ্যৱান আত্মাসকলৰ শ্ৰেষ্ঠ ভাৱনা, শ্ৰেষ্ঠ কামনাৰ শ্ৰেষ্ঠ সংকল্প
আশীৰ্বাদৰ ৰূপত গায়ন কৰি থকা হৈছে। যিকোনো দেৱতাৰ আগত আশীৰ্বাদ বিচাৰি যায়। তোমালোক
ভাগ্যৱান আত্মাসকলৰ শ্ৰেষ্ঠ স্মৃতি সোঁৱৰণী ৰূপত এতিয়াও স্মাৰক চলি আছে। সোঁৱৰণৰ
কিমান মহিমা কৰে। লাগিলে নামৰে সোঁৱৰণ কৰক বা মালাৰ ৰূপতে সোঁৱৰণ কৰক। এই স্মৃতিৰ
স্মাৰক সোঁৱৰণী ৰূপত চলি আছে। তেন্তে এনেকুৱা ভাগ্যৱান কেনেকৈ হ’লা! কিয়নো ভাগ্য
বিধাতাৰ সৈতে ভাগ্যৱান হৈছা। তেন্তে বুজি পোৱানে এয়া কিমান ভাগ্যৱান দিব্য জন্ম?
বাপদাদা ভগৱানে সন্তানসকলক এনেকুৱা দিব্য জন্মৰ শুভেচ্ছা জনাই আছে। সদায় শুভেচ্ছাই
শুভেচ্ছা। এয়া কেৱল এদিনৰ শুভেচ্ছা নহয়। এই ভাগ্যৱান জন্মৰ প্ৰতিটো চেকেণ্ড, সকলো
সময় শুভেচ্ছাৰে ভৰপূৰ হৈ থাকে। নিজৰ এই শ্ৰেষ্ঠ জন্মক জানা নহয়? প্ৰতিটো শ্বাসত
আনন্দৰ সুৰ বাজি আছে। শ্বাস নচলে কিন্তু আনন্দৰ সুৰচলি আছে। সুৰ শুনিবলৈ পোৱা নহয়!
নেচাৰেল (প্ৰাকৃতিক) সুৰ কিমান শ্ৰেষ্ঠ হয়! এই দিব্য জন্মৰ এই আনন্দৰ সুৰ অৰ্থাৎ
শ্বাস দিব্য জন্মৰ শ্ৰেষ্ঠ উপহাৰ হয়। ব্ৰাহ্মণ জন্ম হোৱাৰ লগে-লগে এই আনন্দৰ সুৰ
উপহাৰ হিচাপে পালা নহয় জানো। সুৰ তোলোতেও আঙুলিবোৰ তল-ওপৰ কৰা নহয় জানো। শ্বাসো
তল-ওপৰকৈ চলে। গতিকে শ্বাস চলা অৰ্থাৎ সুৰ বাজি থকা। শ্বাস বন্ধ হ’ব নোৱাৰে। গতিকে
সুৰো বন্ধ হ’ব নোৱাৰে। সকলোৰে আনন্দৰ সুৰ ঠিকে চলি আছে নহয় জানো! ডবল বিদেশীসকলে কি
ভাবা? ভোলা ভাণ্ডাৰা (ভড়াল)ৰ পৰা সকলো খাজনা লৈ নিজৰ ভাণ্ডাৰ ভৰপূৰ কৰি ল’লা নহয়,
যাতে একৈশ জন্ম ভাণ্ডাৰ ভৰপূৰ হৈ থাকে। ভৰোৱাৰ পৰিশ্ৰম কৰিবলগীয়া নহ’ব। আৰামত
প্ৰালব্ধ প্ৰাপ্ত হ’ব। এতিয়াৰ পুৰুষাৰ্থ একৈশ জন্মৰ প্ৰালব্ধ। একৈশ জন্ম সদায়
সম্পন্ন স্বৰূপত থাকিবা। তেন্তে পুৰুষাৰ্থ কি কৰিলা? পৰিশ্ৰম হয়নে? পুৰুষাৰ্থ অৰ্থাৎ
কেৱল নিজকে এই ৰথত বিৰাজমান পুৰুষ বা আত্মা বুলি ভাবা। ইয়াকে পুৰুষাৰ্থ বুলি কোৱা
হয়। এইটো পুৰুষাৰ্থ কৰিলা নহয়। এই পুৰুষাৰ্থৰ ফলস্বৰূপে একৈশ জন্ম সদায় আনন্দ আৰু
ফূৰ্তিত থাকিবা। এতিয়াও সংগম যুগ ফূৰ্তিৰ যুগ। মূৰ্ছিত হোৱা নহয়, ফূৰ্তি কৰাৰ যুগ।
যদি কোনো কথাত মূৰ্ছিত হোৱা তেন্তে সংগমযুগৰ পৰা ভৰি অলপ কলি যুগৰ ফালে লৈ যোৱা,
সেয়েহে মূৰ্ছিত হোৱা। সংকল্প অৰ্থাৎ বুদ্ধিৰূপী ভৰি সংগমযুগত থাকিলে তেতিয়া সদায়
ফূৰ্তিত থাকে। সংগমযুগ অৰ্থাৎ দুটাৰ মিলন উদযাপন কৰাৰ যুগ। গতিকে পিতা আৰু সন্তানৰ
মিলন উদযাপন কৰাৰ সংগমযুগ। য’ত মিলন ত’ত ফূৰ্তি থাকে। গতিকে ফূৰ্তি কৰাৰ জন্ম নহয়
জানো। মূৰ্ছিত হোৱাৰ নাম-চিহ্নই নাই। ফূৰ্তিৰ সময়ত খুউব আত্মিক ফূৰ্তি কৰা। ডবল
বিদেশীসকলতো ডবল ফূৰ্তিত থাকোঁতা। এনেকুৱা ফূৰ্তিৰ জন্মৰ শুভেচ্ছা থাকিল। মূৰ্ছিত
হ’বলৈ বিশ্বত অনেক আত্মা আছে, তোমালোক নহয়। তেওঁলোক আগৰপৰাই বহুত আছে। আৰু ফূৰ্তিত
থাকোঁতা তোমালোক এমুঠিমানহে আছা। নিজৰ এই শ্ৰেষ্ঠ জয়ন্তীক বুজি পালা নহয়! এনেও আজি
কালি জ্যোতিষীসকলে দিন, তিথি আৰু বেলাৰ আধাৰত ভাগ্যৰ কথা শুনায়। তোমালোক সকলোৰে বেলা
কি! তিথি কোনটো? পিতাৰ লগতে ব্ৰাহ্মণসকলৰো জন্ম নহয় জানো। তেন্তে ভগৱানৰ যি তিথি
তোমালোকৰো সেয়াই ।
ভগৱানৰ অৱতৰণ অৰ্থাৎ দিব্য জন্মৰ যি বেলা (মুহূৰ্ত) সেয়া তোমালোকৰ বেলা হৈ গ’ল।
কিমান উচ্চ বেলা। কিমান উচ্চ ৰেখা, যাক দশা বুলি কোৱা হয়। গতিকে অন্তৰত যাতে সদায়
এইটো উৎসাহ উদ্দীপনা থাকে যে পিতাৰ লগতে আমাৰো জন্ম। ব্ৰহ্মাই ব্ৰাহ্মণসকলৰ অবিহনে
একো কৰিব নোৱাৰে। শিৱ পিতাই ব্ৰহ্মাৰ অবিহনে একো কৰিব নোৱাৰে। তেন্তে একেলগেই নহ’ল
জানো। গতিকে জন্ম তিথি, জন্ম বেলাৰ মহত্ব সদায় স্মৃতিত ৰাখিবা। যিটো তিথিত ভগৱান
অৱতৰিত হ’ল সেইটো তিথিতে মই আত্মা অৱতৰিত হ’লো। নাম ৰাশিও চোৱা - ব্ৰহ্মা-ব্ৰাহ্মণ।
ব্ৰহ্মাকুমাৰ, ব্ৰহ্মাকুমাৰী। নাম ৰাশিও সেয়াই শ্ৰেষ্ঠ হয়, এনেকুৱা শ্ৰেষ্ঠ জন্ম বা
জীৱনধাৰী সন্তানসকলক দেখি পিতা সদায় হৰ্ষিত হয়। সন্তানসকলে কয় - ৱাহ! বাবা ৱাহ! আৰু
পিতাই কয় - ৱাহ সন্তানসকল! এনেকুৱা সন্তান কোনেও নাপাব।
আজিৰ এই দিব্য দিৱসৰ বিশেষ উপহাৰ হিচাপে বাপদাদাই সকলো স্নেহী সন্তানসকলক দুটি
সোণালী বচন দিছে। এটা সদায় নিজকে ভাবা - “মই পিতাৰ নয়নৰ মণি হওঁ” নয়নৰ মণি অৰ্থাৎ
সদায় নয়নত সমাহিত হৈ থকা। নয়নত সমাহিত হোৱাৰ স্বৰূপ হৈছে বিন্দু। নয়নত বিন্দুৰ
মহত্ব বহুত। গতিকে নয়নৰ মণি অৰ্থাৎ বিন্দু পিতাত সমাহিত হৈ আছো। স্নেহত সমাহিত হৈ
আছো। গতিকে এইটো সোণালী বচন স্মৃতিত ৰাখিব লাগে যে মই নয়নৰ মণি হওঁ। দ্বিতীয়তে -
“সদায় পিতাৰ হাত আৰু সান্নিধ্য মোৰ ওপৰত আছে”। সান্নিধ্যও আছে আৰু হাতো আছে। সদায়
আশীৰ্বাদৰ হাত আৰু সহযোগ আছে। গতিকে সদায় পিতাৰ সান্নিধ্য আৰু হাত আছেই। সান্নিধ্য
দিয়া, হাত ৰখা এনেকুৱা নহয়, কিন্তু আছেই। এই দ্বিতীয়টো সোণালী বচন সদায় সান্নিধ্য
আৰু সদায় হাত। এয়া হৈছে আজিৰ এই দিব্য জন্মৰ উপহাৰ। অচ্ছা-
এনেকুৱা চাৰিওফালৰ সদায় শ্ৰেষ্ঠ ভাগ্যৱান সন্তানসকলক, সদায় প্ৰতিটো শ্বাসক আনন্দৰ
সুৰ হিচাপে অনুভৱ কৰোঁতা সন্তানসকলক, ডবল হিৰো সন্তানসকলক, সদায় ভগৱান আৰু ভাগ্য
এনেকুৱা স্মৃতি স্বৰূপ সন্তানসকলক, সদায় সকলো খাজনাৰে ভৰপূৰ ভাণ্ডাৰৰ অধিকাৰী
সন্তানসকলক ভোলানাথ, অমৰনাথ বৰদাতা পিতাৰ বহুত-বহুত দিব্য জন্মৰ শুভেচ্ছাৰ লগতে
স্নেহপূৰ্ণ স্মৰণ আৰু নমস্কাৰ।
দাদীসকলৰ প্ৰতি:- বেহদৰ পিতাৰ স্নেহৰ দুহাত বহুত বিশাল, সেই স্নেহৰ দুহাততবা
আলিংগনত সকলো সমাহিত হৈ আছা। সদায়েই সকলো সন্তান পিতাৰ দুবাহুৰ মাজত দুবাহুৰ মালাৰ
মাজত আছা সেইবাবে মায়াজিৎ হোৱা। ব্ৰহ্মাৰ লগতে জন্ম লওঁতা শ্ৰেষ্ঠ আত্মা নোহোৱা জানো।
তিথিত অলপো অন্তৰ নাই সেয়েহে ব্ৰহ্মাৰ বহুত মুখ দেখুৱাইছে। ব্ৰহ্মাকে পঞ্চমুখী বা
ত্ৰিমুখী দেখুৱায় কিয়নো ব্ৰহ্মাৰ লগতে ব্ৰাহ্মণসকল আছে। তেন্তে তোমালোক ত্ৰিমুখত আছা
নে পঞ্চমুখত আছা। মুখো সহযোগী নহয় জানো। পিতাৰো নিচা আছে - কোনটো? গোটেই বিশ্বত
কোনোবা পিতাই এনেকুৱা সন্তান বিচাৰিলে পাব জানো! (নাপায়) পিতাই ক’ব - এনেকুৱা
সন্তান পোৱা নাযাব, সন্তানসকলে ক’ব - এনেকুৱা পিতা পোৱা নাযাব। ভাল হয় - সন্তানেই
ঘৰৰ শোভা হয়। কেৱল পিতাৰ দ্বাৰা ঘৰৰ শোভা নহয় সেয়েহে সন্তানসকল এই বিশ্বৰূপী ঘৰৰ
শোভা হয়। ইমান বিলাক ব্ৰাহ্মণৰ শোভা সৃষ্টি কৰাৰ নিমিত্ত কোন হ’ল? সন্তানসকলেই নহ’ল
জানো! পিতাইও সন্তানসকলৰ শোভা দেখি আনন্দিত হয়। পিতাই তোমালোকতকৈও বেছি মালা স্মৰণ
কৰিবলগীয়া হয়। তোমালোকেতো এজন পিতাকেই স্মৰণ কৰিবলগীয়া হয় আৰু পিতাই কিমান মালা
স্মৰণ কৰিবলগীয়া হয়। ভক্তিমাৰ্গত যিমান মালা বনাইছে সিমানকে পিতাই এতিয়া স্মৰণ
কৰিবলগীয়া হয়। এটি সন্তানৰো মালা পিতাই এদিনো স্মৰণ নকৰে এনেকুৱা হ’ব নোৱাৰে। তেন্তে
পিতাও ঐকান্তিক ভক্ত হৈ নগ’ল জানো। এটি-এটি সন্তানৰ বিশেষত্বৰ, গুণৰ মালা পিতাই
স্মৰণ কৰে আৰু যিমান বাৰ স্মৰণ কৰে সিমানে সেই গুণ বিশেষত্ববোৰ আৰু ফ্ৰেচ (উজ্জীৱিত)
হৈ যায়। মালা পিতাই স্মৰণ কৰে কিন্তু মালাৰ ফল সন্তানসকলক দিয়ে, নিজে নলয়। অচ্ছা-
বাপদাদাতো সদায় সন্তানসকলৰ লগতে থাকে। এটি মুহূৰ্তও সন্তানসকলৰ পৰা নিলগে থাকিব
নোৱাৰে। নিলগে থাকিব বিচাৰিলেও থাকিব নোৱাৰে। কিয়? যিমান সন্তানসকলে স্মৰণ কৰে তাৰ
ৰেচপণ্ড (সঁহাৰি)তো দিব নহয় জানো! স্মৰণ কৰাৰ ৰিটাৰ্ণ (প্ৰতিদান)তো দিব লাগিব।
সেয়েহে এক চেকেণ্ডো সন্তানসকলৰ অবিহনে থাকিব নোৱাৰে। এনেকুৱাও ৱণ্ডাৰ (চমৎকাৰ)
কেতিয়াও দেখা নাই চাগে যে যি লগতে থাকে। পিতা সন্তানসকলৰ পৰা আঁতৰেই নহয়। এনেকুৱা
পিতা পুত্ৰৰ যোৰা কেতিয়াও দেখা নাই চাগে। বহুত সুন্দৰ বাগিচা তৈয়াৰ হৈছে। তোমালোকৰো
বাগিচা ভাল নালাগে জানো। প্ৰতিজনৰ সুবাস উপৰাম (অনন্য) আৰু স্নেহী হয় সেয়েহে আল্লাৰ
বাগিচাৰ গায়ন আছে।
সকলো আদি ৰত্ন হোৱা, এটি-এটি ৰত্নৰ কিমান মূল্য আছে আৰু প্ৰতিটো ৰত্নৰ সকলো সময়তে,
সকলো কাৰ্যতে আৱশ্যকতা আছে। গতিকে সকলো শ্ৰেষ্ঠ ৰত্ন হোৱা। যিসকলৰ এতিয়াও ৰত্নৰ
ৰূপত পুজা হৈ আছে। এতিয়া অনেক আত্মাৰ বিঘ্ন-বিনাশক হোৱাৰ সেৱা কৰা সেয়েহে স্মাৰক
ৰূপত এটি-এটি ৰত্নৰ মূল্য আছে। এটি-এটি ৰত্নৰ বিশেষত্ব থাকে। কোনোটো বিঘ্ন নাশ
কৰোঁতা ৰত্ন হয়, কোনোটো অইন কিবা! গতিকে এতিয়া অন্তিম সময়লৈকে স্থূল স্মাৰকৰ ৰূপত
সেৱা কৰি আছা। এনেকুৱা সেৱাধাৰী হৈছা। বুজিলা।
সন্মলিনত অহা
বিদেশী প্ৰতিনিধিসকলৰ লগৰ অব্যক্ত বাপদাদাৰ সাক্ষাৎ
সকলো ক’ত আহি উপস্থিত হৈছা? পিতাৰ ঘৰলৈ আহিলা, এনেকুৱা অনুভৱ কৰানে? তেন্তে পিতাৰ
ঘৰলৈ আলহী আহে নে সন্তান আহে? সন্তান হোৱা তেন্তে অধিকাৰী হোৱা নে আলহী হোৱা? পিতাৰ
ঘৰলৈ আহিলা, পিতাৰ ঘৰলৈ সদায় অধিকাৰী সন্তান আহে। এতিয়াৰ পৰা নিজকে আলহী নহয় কিন্তু
পিতাৰ সন্তান মহান আত্মা বুলি বুজি আগবাঢ়ি যাবা। ভাগ্যৱান আছিলা সেয়েহে এই স্থানত
আহি উপস্থিত হৈছা। এতিয়া কি কৰিবা? ইয়াত আহি উপস্থিত হোৱা এইটো ভাগ্যটো হ’ল কিন্তু
আগলৈ কি কৰিবা। এতিয়া সদায় লগত থাকিবা, স্মৃতিত থকা মানেই লগত থকা। অকলে নাযাবা।
কম্বাইণ্ড হৈ য’লৈকে যাবা, যি কৰ্মই কৰিবা সেয়া কম্বাইণ্ড ৰূপত কৰিলে সদায় সহজ আৰু
সফল অনুভৱ কৰিবা। সদায় লগত থাকিম - এইটো সংকল্প নিশ্চয় কৰি যাবা। পুৰুষাৰ্থ কৰিম,
চাম, এনেকুৱা নহয় কৰিবই লাগিব কিয়নো দৃঢ়তা হৈছে সফলতাৰ চাবিকাঠী। গতিকে এই চাবিকাঠী
সদায় নিজৰ লগত ৰাখিবা। এই চাবিকাঠী এনেকুৱা যে যি খাজনা লাগে সেইটো সংকল্প কৰিলা আৰু
খাজনা প্ৰাপ্ত হৈ গ’ল। এই চাবিকাঠী সদায় লগত ৰখা অৰ্থাৎ সদায় সফলতা পোৱা। এতিয়া আলহী
নহয় অধিকাৰী আত্মা। বাপদাদাইও এনেকুৱা অধিকাৰী সন্তানসকলক দেখি হৰ্ষিত হয়। যি অনুভৱ
কৰিলা সেই অনুভৱৰ খাজনা সদায় বিতৰণ কৰি থাকিবা, যিমানে বিতৰণ কৰিবা সিমানে বৃদ্ধি
হৈ গৈ থাকিব। তেন্তে মহাদানী হ’বা কেৱল নিজৰ ওচৰতে নাৰাখিবা। ভাল বাৰু!
বিদায়ৰ সময়ত
3-30 বজাত:-
সকলো সন্তানকে শুভেচ্ছাৰ লগতে সুপ্ৰভাত। যেনেকৈ আজি নিশাতো শুভ মিলনৰ আনন্দত
অতিবাহিত কৰিলা তেনেকৈ সদায় দিনে-ৰাতিয়ে পিতাৰ লগত আনন্দৰ মিলন কৰি থাকিবা। গোটেই
সংগমযুগ সদায় পিতাৰ শুভেচ্ছা লৈ, বৃদ্ধি প্ৰাপ্ত কৰি, আগবাঢ়ি গৈ থাকি সকলোকে আগুৱাই
লৈ গৈ থাকিবা। সদায় মহাদানী বৰদানী হৈ অনেক আত্মাক দানো দিবা, বৰদানো দিবা।
ভাল বাৰু - এনেকুৱা সদায় বিশ্ব কল্যাণকাৰী, সদায় দয়াশীল, সদায় সকলোৰে প্ৰতি
শুভ-ভাৱনা ৰাখোঁতা সন্তানসকলক স্নেহপূৰ্ণ স্মৰণ আৰু সুপ্ৰভাত।
বৰদান:
উপলব্ধিৰ
শক্তিৰ দ্বাৰা স্ব-পৰিৱৰ্তন কৰোঁতা তীব্ৰ পুৰুষাৰ্থী হোৱা
যিকোনো কথা
পৰিৱৰ্তন কৰাৰ সহজ সাধন হৈছে উপলব্ধি কৰাৰ শক্তি। যেতিয়ালৈকে উপলব্ধি কৰাৰ শক্তি
নাহে তেতিয়ালৈকে অনুভূতি নহয় আৰু যেতিয়ালৈকে অনুভূতি নহয় তেতিয়ালৈকে ব্ৰাহ্মণ জীৱনৰ
বিশেষত্বৰ ফাউণ্ডেশ্বন (ভেটি) মজবুত নহয়। উৎসাহ-উদ্দীপনাৰ চলন দেখা নাযায়। যেতিয়া
উপলব্ধি কৰাৰ শক্তিয়ে সকলো কথাৰে অনুভৱী কৰি তোলে তেতিয়া তীব্ৰ পুৰুষাৰ্থী হৈ যোৱা।
উপলব্ধি কৰাৰ শক্তিয়ে চিৰকালৰ বাবে সহজে পৰিৱৰ্তন কৰি দিয়ে।
স্লোগান:
স্নেহৰ
স্বৰূপক সাকাৰত ইমাৰ্জ (জাগ্ৰত) কৰি ব্ৰহ্মা পিতাৰ সমান হোৱা।