27.10.19 Avyakt Bapdada
Assame
Murli
27.02.85 Om Shanti Madhuban
“শিৱ শক্তি পাণ্ডৱ
সেনাৰ বিশেষত্ব”
আজি বাপদাদাই
অমৃতবেলাৰ পৰা বিশেষ সন্মুখলৈ অহা দূৰৈৰ দেশৰ নিবাসী, অন্তৰৰ সমীপত থকা ডবল বিদেশী
সন্তানসকলক চাই আছিল। বাপ আৰু দাদাৰ মাজত আজি মিঠা আত্মিক বাৰ্তালাপ চলি আছিল। কোনটো
কথাৰ ওপৰত? ব্ৰহ্মা পিতাই বিশেষ ডবল বিদেশী সন্তানসকলক দেখি হৰ্ষিত হৈ ক’লে এয়া
সন্তানসকলৰ চমৎকাৰ যে ইমান দূৰৈৰ দেশৰ নিবাসী হৈও সদায় স্নেহেৰে এটাই লগনত থাকে যে
সকলোকে যিকোনো প্ৰকাৰে বাপদাদাৰ সংবাদ নিশ্চয় দিম। তাৰ বাবে বহুত সন্তানে ডবল কাৰ্য
কৰি লৌকিক আৰু অলৌকিকত ডবল ব্যস্ত হৈও নিজৰ আৰামকো নেওচি দিনে-ৰাতিয়ে সেইটো লগনতে
লাগি আছে। নিজৰ খোৱা-বোৱাৰ প্ৰতিও ভ্ৰূক্ষেপ নকৰি সেৱাৰ ধুনত লাগি থাকে। যি
পবিত্ৰতাৰ কথাক অস্বাভাৱিক জীৱন বুলি ভাবি থাকিল, সেই পবিত্ৰতাকে আপোন কৰি ল’বৰ বাবে,
অপবিত্ৰতাক ত্যাগ কৰিবৰ বাবে সাহসেৰে, দৃঢ় সংকল্পেৰে, পিতাৰ স্নেহেৰে, স্মৃতিৰ
যাত্ৰাৰ দ্বাৰা শান্তিৰ প্ৰাপ্তিৰ আধাৰত, পঢ়া আৰু পৰিয়ালৰ সান্নিধ্যৰ আধাৰত নিজৰ
জীৱনত ধাৰণ কৰি ল’লে। যাক কঠিন বুলি ভাবিছিল তাক সহজ কৰি ল’লে। ব্ৰহ্মা পিতাই বিশেষ
পাণ্ডৱ সেনাক দেখি সন্তানসকলৰ মহিমা গাই আছিল। কোনটো কথাৰ? প্ৰত্যেকৰে অন্তৰত আছে
যে পবিত্ৰতাই যোগী হোৱাৰ প্ৰথম সাধন। পবিত্ৰতাই পিতাৰ স্নেহ অনুভৱ কৰাৰ সাধন,
পবিত্ৰতাই সেৱাত সফলতাৰ আধাৰ। এইটো শুভ সংকল্প প্ৰত্যেকৰে অন্তৰত দৃঢ় হৈ আছে। আৰু
পাণ্ডৱসকলৰ এইটোৱে চমৎকাৰ যে শক্তিসকলক আগত ৰাখিও নিজক আগবঢ়াই নিয়াৰ
উৎসাহ-উদ্দীপনাৰে অগ্ৰসৰ হৈ আছে। পাণ্ডৱৰ তীব্ৰ পুৰুষাৰ্থৰ গতি ভাল উন্নতি প্ৰাপ্ত
কৰোৱা বিধৰ যেন দেখিবলৈ পোৱা গৈছে। বেছি সংখ্যকেই এইটো গতিত আগবাঢ়ি গৈ আছে।
শিৱ পিতাই ক’লে - পাণ্ডৱসকলে বিশেষ ৰিগাৰ্ড (সন্মান) দিয়াৰ ৰেকৰ্ড ভাল দেখুৱাইছে।
লগতে হাঁহি উঠা কথাও ক’লে। মাজে-মাজে সংস্কাৰৰ খেলো খেলে। কিন্তু তথাপিও উন্নতিৰ
উৎসাহৰ কাৰণে পিতাৰ প্ৰতি অতি স্নেহ থকাৰ কাৰণে বুজি পায় যে স্নেহৰ তুলনাতএই
পৰিৱৰ্তনেই পিতাৰ প্ৰিয় হয় সেয়েহে বলিহাৰ হৈ যায়। পিতাই যি কয়, যি বিচাৰে সেয়াই
কৰিব। এইটো সংকল্পৰে নিজেই নিজক পৰিৱৰ্তন কৰি লয়। মুহব্বতৰ (প্ৰেমৰ) তুলনাত মেহনত (পৰিশ্ৰম),
মেহনত যেন নালাগে। স্নেহৰ তুলনাত সহ্য কৰাতো, সহ্য কৰা যেন নালাগে সেয়েহে তথাপিও
বাবা-বাবা বুলি কৈ আগবাঢ়ি গৈ আছে। এই জন্মৰ চোলাৰ (শৰীৰৰ) সংস্কাৰ পুৰুষত্ব অৰ্থাৎ
হদৰ স্ৰষ্টাবোধৰ হোৱা সত্বেও নিজকে ভাল পৰিৱৰ্তন কৰিছে। ৰচয়িতা পিতাক সন্মুখত ৰখাৰ
কাৰণে নিৰহংকাৰী আৰু নম্ৰ ভাৱ এইটো ধাৰণাৰ লক্ষ্য আৰু লক্ষণ ভালকৈ ধাৰণ কৰিছে আৰু
কৰি আছে। জগতৰ বাতাৱৰণৰ মাজত সম্পৰ্কত অহা সত্বেও স্মৃতিৰ লগনৰ ছত্ৰছায়া থকাৰ কাৰণে
নিৰাপদে থকাৰ ভাল প্ৰমাণ দি আছে। পাণ্ডৱসকলৰ কথা শুনিলা নহয়। বাপদাদা আজি প্ৰিয়তমৰ
সলনি প্ৰিয়তমা হৈ গ’ল সেইকাৰণে চাই-চাই হৰ্ষিত হৈ আছে। দুয়োজনৰে সন্তানসকলৰ প্ৰতি
বিশেষ স্নেহতো আছে নহয় জানো। তেন্তে আজি অমৃতবেলাৰ পৰা সন্তানসকলৰ বিশেষত্ব বা গুণৰ
মালা সোঁৱৰণ কৰিলে। তোমালোকে 63 জন্মত মালা সোঁৱৰণ কৰিলা আৰু পিতাই প্ৰতিদানত এতিয়া
মালা সোঁৱৰণ কৰি ৰেচপণ্ড (সঁহাৰি) দি দিয়ে।
অচ্ছা শক্তিসকলৰ কি মালা সোঁৱৰণ কৰিলে? শক্তি সেনাৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ বিশেষত্ব হৈছে -
স্নেহৰ বাবে সকলো সময়ত এজন পিতাৰ প্ৰেমত লীন (লৱলীন) হৈ থকা, সৰ্ব সম্বন্ধৰ অনুভৱেৰে
ভাল লগনেৰে আগবাঢ়ি গৈ আছে। এটা চকুত পিতা, আনটো চকুত সেৱা দুয়োটি নয়নত সদায় এয়াই
সমাহিত হৈ আছে। বিশেষ পৰিৱৰ্তন এয়াই যে নিজৰ অমনোযোগীতা আৰু সহজে প্ৰভাৱিত হোৱাৰ
স্বভাৱ ত্যাগ কৰিলা। সাহসী শক্তিস্বৰূপ হ’লা। বাপদাদাই আজি বিশেষকৈ কম বয়সীয়া
শক্তিসকলক চাই আছিল। এই যুৱা অৱস্থাত অনেক প্ৰকাৰৰ খন্তেকীয়া আকৰ্ষণ ত্যাগ কৰি এজন
পিতাৰ আকৰ্ষণত ভাল উৎসাহ-উদ্দীপনাৰে অগ্ৰসৰ হৈ আছে। সংসাৰক অসাৰ সংসাৰ যেন অনুভৱ কৰি
পিতাক সংসাৰ কৰি ল’লে। নিজৰ তন-মন-ধন পিতা আৰু সেৱাত লগোৱাৰ বাবে প্ৰাপ্তিৰ অনুভৱ
কৰি উৰন্ত কলাত আগবাঢ়ি গৈ আছে। সেৱাৰ দায়িত্বৰ মুকুট ভালদৰে ধাৰণ কৰিছে। কেতিয়াবা
ভাগৰ অনুভৱ কৰিও, কেতিয়াবা বুদ্ধিত বোজা অনুভৱ কৰিও পিতাক ফল’ (অনুসৰণ) কৰিবই লাগিব,
পিতাক প্ৰত্যক্ষ কৰিবই লাগিব এইটো দৃঢ়তাৰে এই সকলো কথাক সমাপ্ত কৰি তথাপিও সফলতা
পাই আছে সেয়েহে বাপদাদাই যেতিয়া সন্তানসকলৰ মুহব্বত দেখে তেতিয়া বাৰে-বাৰে এইটোৱে
বৰদান দিয়ে - “সন্তানে সাহস কৰিলে পিতাই সহায় কৰে”। সফলতা তোমালোকৰ জন্মসিদ্ধ
অধিকাৰ হয়েই। পিতাৰ সান্নিধ্যত থকাৰ বাবে সকলো পৰিস্থিতিক ইমান সহজে অতিক্ৰম কৰে
যেনেকৈ মাখনৰ পৰা চুলি আঁতৰোৱা হয়। সফলতা সন্তানসকলৰ ডিঙিৰ মালা হয়। সফলতাৰ মালাই
তোমালোক সন্তানসকলক স্বাগতম জনাব। গতিকে সন্তানসকলৰ ত্যাগ, তপস্যা আৰু সেৱাত
বাপদাদাও কুৰ্বান (বলিহাৰ) হৈ যায়। স্নেহৰ কাৰণে কোনো কঠিনতা অনুভৱ নকৰে। এনকুৱা
নহয় জানো! য’ত স্নেহ আছে, স্নেহৰ জগতত বা পিতাৰ সংসাৰত পিতাৰ ভাষাত ‘কঠিন’ শব্দটি
নায়েই। শক্তি সেনাৰ বিশেষত্ব হ’ল কঠিনক সহজ কৰা। প্ৰত্যেকৰে অন্তৰত এয়াই উৎসাহ আছে
যে সকলোতকৈ বেছি আৰু শীঘ্ৰতাৰে সংবাদ দিয়াৰ নিমিত্ত হৈ পিতাৰ সন্মুখত আত্মিক গোলাপৰ
গুলদস্তা (থোপা) আনো। যেনেকৈ পিতাই আমাক গঢ়ি তুলিলে তেনেকৈ আমি আনক গঢ়ি তুলি পিতাৰ
সন্মুখত আনো। শক্তি সেনাই ইজনে-সিজনৰ সহযোগত সংগঠিত ৰূপত ভাৰতৰ পৰাও বিদেশত কিবা
বিশেষ নবীনতা কৰাৰ শুভ উৎসাহত আছে। য’ত সংকল্প আছে ত’ত সফলতা নিশ্চয় আছে। শক্তি
সেনাৰ প্ৰত্যেকেই নিজৰ ভিন্ন-ভিন্ন স্থানত বৃদ্ধি আৰু সিদ্ধি প্ৰাপ্ত কৰাত সফল হৈ
আছে আৰু হৈ থাকিব। গতিকে দুয়োৰে স্নেহ দেখি, সেৱাৰ উৎসাহ দেখি বাপদাদা হৰ্ষিত হৈ আছে।
এজন-এজনৰ গুণ কিমান গায়ন কৰিব কিন্তু বতনত এটি-এটি সন্তানৰ গুণ বাপদাদাই বৰ্ণনা কৰি
আছিল। দেশৰ সকলৰ কিছুমানে ভাবি-ভাবি ৰৈ যাব কিন্তু বিদেশৰ সকলে চিনি লৈ অধিকাৰী হৈ
গ’ল। তেওঁলোকে চায়েই থাকিব, তোমালোক পিতাৰ সৈতে ঘৰত গৈ উপস্থিত হ’বাগৈ। তেওঁলোকে
চিঞৰিব আৰু তোমালোকে বৰদানী দৃষ্টিৰে তথাপিও কিবা নহয় কিবা অঞ্জলি দি থাকিবা।
তেন্তে শুনিলা আজি বাপদাদাই বিশেষ কি কৰিলে? গোটেই সংগঠন দেখি বাপদাদাই ভাগ্যৱান
সন্তানসকলৰ ভাগ্য গঢ়াৰ মহিমা গাই আছিল। দূৰৈৰ সকল সমীপৰ হৈ গ’ল আৰু সমীপত আবুত
থকাসকল কিমান দূৰৈৰ হৈ গ’ল! সমীপত থাকিও দূৰৈত! আৰু তোমালোক দূৰৈত থাকিও সমীপত আছা।
তেওঁলোক চাই থাকোঁতা আৰু তোমালোক সদায় অন্তৰৰ আসনত থাকোঁতা। কিমান স্নেহেৰে মধুবনলৈ
অহাৰ যা-যোগাৰ কৰা। প্ৰতি মাহে এইটোৱে গীত গায় -পিতাক লগ কৰিব লাগে, যাব লাগে। জমা
কৰিব লাগে। এই লগনো মায়াজিৎ হোৱাৰ সাধন হৈ যায়। যদি সহজে টিকট পায় তেন্তে এই লগনত
বিঘিনিও বেছিকৈ আহে। কিন্তু এটোপ-এটোপকৈ পুখুৰী ভৰোৱা সেয়েহে জমা কৰা প্ৰতি টোপালত
পিতাৰ স্মৃতি সমাহিত হৈ থাকে সেই কাৰণে এয়াও ড্ৰামাত যি হয়, কল্যাণকাৰী হয়। যদি বেছি
পইচা পোৱা যায় তেন্তে মায়া আহি যায় তেতিয়া সেৱা পাহৰি যাব সেয়েহে ধনৱান, পিতাৰ
অধিকাৰী সন্তান নহয়।
উপাৰ্জন কৰিলা আৰু জমা কৰিলা। নিজৰ সঁচা উপাৰ্জন জমা কৰা ইয়াতে বল আছে। সঁচা
উপাৰ্জনৰ ধন পিতাৰ কাৰ্যত সফল হৈ আছে। যদি এনেয়ে ধন আহি যায় তেন্তে তনৰ উপযোগ নহ’ব।
আৰু তন উপযোগ নহ’লে মনো তল ওপৰ হ’ব সেয়েহে তন-মন-ধন তিনিওটা লাগি আছে সেই কাৰণে
সংগমযুগত উপাৰ্জন কৰিলা আৰু ঈশ্বৰীয় বেংকত জমা কৰিলা, এই জীৱনেই এক নম্বৰৰ জীৱন হয়।
উপাৰ্জন কৰিলা আৰু লৌকিকৰ বিনাশী বেংকত জমা কৰিলা তেন্তে সেয়া সফল নহয়। উপাৰ্জন
কৰিলা আৰু অবিনাশী বেংকত জমা কৰিলা তেতিয়া এটকাও পদমগুণ হৈ যায়। 21 জন্মৰ কাৰণে জমা
হৈ যায়। অন্তৰেৰে যি কৰা সেয়াদিলাৰামৰ ওচৰত গৈ পায়। যদি বাহ্যিক ভাৱে দেখুৱাবৰ কাৰণে
কৰে তেন্তে দেখুৱাওতেই শেষ হৈ যায়। দিলাৰামৰ ওচৰত গৈ নাপায় সেয়েহে তোমালোক অন্তৰেৰে
কৰোঁতা ভাল হোৱা। অন্তৰেৰে দুটা কৰোঁতাজনো পদমাপদম পতি হৈ যায় আৰু দেখুৱাবৰ বাবে
হাজাৰ কৰোঁতাজনো পদমাপদম পতি হ’ব নোৱাৰে। অন্তৰৰ উপাৰ্জন, স্নেহৰ উপাৰ্জন সঁচা
উপাৰ্জন হয়। কিহ’ৰ বাবে উপাৰ্জন কৰা? সেৱাৰ কাৰণে, নে নিজৰ আৰামৰ কাৰণে? গতিকে এয়া
হ’ল সঁচা অন্তৰৰ উপাৰ্জন। য’ত এটকাও পদমগুণ হৈ যায়। যদি নিজৰ আৰামৰ বাবে উপাৰ্জন কৰা
বা জমা কৰা তেন্তে যদিও ইয়াত আৰাম কৰিবা কিন্তু তাত আনক আৰাম দিয়াৰ নিমিত্ত হবাগৈ!
দাস-দাসীসকলে কি কৰিব! ৰাজপৰিয়ালক আৰাম দিবৰ বাবে থাকিব নহয় জানো! ইয়াৰ আৰামৰ বাবে
তাত আৰাম দিয়াৰ নিমিত্ত হ’বলগীয়া হয় সেয়েহে যি মুহব্বতেৰে (প্ৰেমেৰে) সঁচা অন্তৰেৰে
উপাৰ্জন কৰা, সেৱাত লগোৱা সেয়াই সফল কৰি আছা। অনেক আত্মাৰ আশীৰ্বাদ লৈ আছা। যাৰ
নিমিত্ত হোৱা তেওঁলোকেই আকৌ তোমালোকৰ ভক্ত হৈ তোমালোকক পূজা কৰিব কিয়নো তোমালোকে
সেই আত্মাসকলৰ প্ৰতি সেৱা কৰিলা তেন্তে সেৱাৰ প্ৰতিদানত তেওঁলোকে তোমালোকৰ জড়
চিত্ৰৰ সেৱা কৰিব! পূজা কৰিব! 63 জন্ম সেৱাৰ প্ৰতিদান তোমালোকক দি থাকিব। পিতাৰ
পৰাতো পাবাই কিন্তু সেই আত্মাসকলৰ পৰাও পাবা। যিসকলক সংবাদ দিয়া কিন্তু অধিকাৰী নহয়
তেওঁলোকে আকৌ এইটো ৰূপতে প্ৰতিদান দিব। যিসকল অধিকাৰী হয় তেওঁলোক তোমালোকৰ সম্বন্ধত
আহি যায়। কোনোবা সম্বন্ধত আহি যায়। কোনোবা ভক্ত হৈ যায়। কোনোবা প্ৰজা হৈ যায়।
বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ ৰিজাল্ট (ফলাফল) ওলায়। বুজিলা! জগতৰ লোকেও সোধে নহয় যে তোমালোকে
সেৱাৰ পিছত কিয় পৰিছা। খোৱা-লোৱা ফূৰ্তি কৰা। কিনো পোৱা যে ইমান দিনে-ৰাতিয়ে সেৱাৰ
পিছত পৰি থাকা। তেতিয়া তোমালোকে কি কোৱা? যি আমি পাইছো সেয়া অনুভৱ কৰি চোৱা।
অনুভৱীয়েহে এই সুখক জানে। এইটোৱে গীত নোগোৱা জানো! অচ্ছা।
সদায় স্নেহত সমাহিত হৈ থাকোঁতা, সদায় ত্যাগক ভাগ্য বুলি অনুভৱ কৰোঁতা, সদায় একক
পদমগুণ কৰি তোলোঁতা, সদায় বাপদাদাক ফল’ (অনুসৰণ) কৰোঁতা, পিতাকে সংসাৰ বুলি অনুভৱ
কৰোঁতা এনেকুৱা অন্তৰাসনধাৰী সন্তানসকলৰ প্ৰতি দিলাৰাম পিতাৰ স্নেহপূৰ্ণ স্মৰণ আৰু
নমস্কাৰ।
বিদেশী ভাতৃ-ভগ্নীসকলৰ সৈতে ব্যক্তিগত সাক্ষাৎ
1) নিজকে ভাগ্যৱান আত্মা বুলি ভাবানে? ইমান ভাগ্যতো গঢ়িলা যে ভাগ্যবিধাতাৰ স্থানত
উপস্থিত হৈ গ’লা। এইটো বুজি পোৱানে যে এয়া কি স্থান হয়? শান্তিৰ স্থানত আহি উপস্থিত
হোৱাটোও ভাগ্য হয়। গতিকে এয়াও ভাগ্য প্ৰাপ্ত কৰাৰ ৰাস্তা মুকলি হ’ল। ড্ৰামা অনুসৰি
ভাগ্য প্ৰাপ্ত কৰাৰ স্থানত আহি উপস্থিত হ’লাহি। ভাগ্যৰ ৰেখা ইয়াতেই অঁকা হয়। তেন্তে
নিজৰ শ্ৰেষ্ঠ ভাগ্য গঢ়ি ল’লা।
এতিয়া কেৱল অলপ সময় দিবা। সময়ো আছে আৰু সংগও কৰিব পাৰা। আৰু কোনো কঠিন কথাতো নাই।
যিটো কঠিন হয় তাৰ বাবে অলপ ভবা হয়। যদি সহজ হয় তেন্তে কৰা। ইয়াৰ দ্বাৰাও জীৱনত যি
খন্তেকীয়া আশা বা ইচ্ছা আছে সেই সকলো অবিনাশী প্ৰাপ্তিত পূৰ্ণ হৈ যাব। এই খন্তেকীয়া
ইচ্ছাৰ পিছত যোৱাটো এনেকুৱা যিদৰে নিজৰ ছায়াৰ পিছত যোৱা। যিমানে ছায়াৰ পিছত যাবা
সিমানে ই আৰুহে আগলৈ যায়, পাব নোৱাৰিবা। কিন্তু তোমালোক আগবাঢ়ি যোৱা তেতিয়া ছায়া
নিজেই পিছে-পিছে আহিব। গতিকে এনেকুৱা অবিনাশী প্ৰাপ্তিৰ ফালে যাওঁতাসকলৰ পিছত বিনাশী
কথা সকলো পূৰ্ণ হৈ যায়। বুজিলা! সৰ্ব প্ৰাপ্তিৰ সাধন এয়াই। অলপ সময়ৰ ত্যাগে চিৰকালৰ
ভাগ্য গঢ়ি দিয়ে। গতিকে সদায় এইটো লক্ষ্যক বুজি আগবাঢ়ি গৈ থাকা। ইয়াৰ দ্বাৰা বহুত
আনন্দৰ খাজনা প্ৰাপ্ত হ’ব। জীৱনৰ সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ খাজনা হৈছে আনন্দ। যদি আনন্দ নাই
তেন্তে জীৱন নাই। তেন্তে অবিনাশী আনন্দৰ খাজনা প্ৰাপ্ত কৰিব পাৰা।
2) বাপদাদাই সন্তানসকলৰ সদায় আগবাঢ়ি যোৱাৰ উৎসাহ-উদ্দীপনা চাই থাকে। সন্তানসকলৰ
উৎসাহ বাপদাদাৰ ওচৰত গৈ পায়। সন্তানসকলৰ অন্তৰত আছে যে বিশ্বৰ ভি ভি আই পি সকলক
পিতাৰ সন্মুখলৈ আনো - এই উৎসাহো সাকাৰত হৈ থাকিব নিঃস্বাৰ্থ সেৱাৰ ফল নিশ্চয়
প্ৰাপ্ত হয়। সেৱাই নিজৰ ষ্টেজ (অৱস্থা) গঢ়ি তোলে সেয়েহে এনেকৈ কেতিয়াও নাভাবিবা যে
সেৱা ইমান ডাঙৰ, মোৰ ষ্টেজতো এনেকুৱা নহয়। কিন্তু সেৱাই তোমালোকৰ ষ্টেজ গঢ়ি দিব।
আনৰ সেৱাই হৈছে স্ব-উন্নতিৰ সাধন। সেৱাই আপোনাআপুনি শক্তিশালী অৱস্থা গঢ়ি থাকিব।
পিতাৰ সহায় পোৱা নাযায় জানো। পিতাৰ সহায় প্ৰাপ্ত কৰি-কৰি সেই শক্তি বাঢ়ি-বাঢ়ি ষ্টেজো
হৈ যাব। বুজিলা! সেয়েহে এনেকৈ কেতিয়াও নাভাবিবা যে ইমান সেৱা মই কেনেকৈ কৰিম, মোৰ
ষ্টেজ এনেকুৱা। নহয়। কৰি যোৱা। বাপদাদাৰ বৰদান আছে আগবাঢ়িবই লাগিব। সেৱাৰ মিঠা
বন্ধনো আগবাঢ়ি যোৱাৰ সাধন হয়। যিয়ে অন্তৰেৰে আৰু অনুভৱৰ অথ’ৰিটীৰে শুনায় তেওঁলোকৰ
আৱাজে অন্তৰ স্পৰ্শ কৰে। অনুভৱৰ অথ’ৰিটীৰে উচ্চাৰিত বাণীয়ে আনকো অনুভৱ কৰাৰ প্ৰেৰণা
দিয়ে। সেৱাত আগবাঢ়ি গৈ থাকোতে যি পেপাৰ (পৰিস্থিতি) আহে সেয়াও আগবঢ়াই নিয়াৰে সাধন
হয় কিয়নো বুদ্ধি চলে, স্মৃতিত থকাৰ বিশেষ এটেন্শ্বন (মনোযোগ) থাকে। গতিকে এয়াও
বিশেষ লিফ্ট হৈ যায়। বুদ্ধিত সদায় থাকে যে আমি বাতাবৰণক কেনেকৈ শক্তিশালী কৰি তোলোঁ।
যিমানেই ডাঙৰ ৰূপ লৈ বিঘ্ন নাহক কিন্তু তোমালোক শ্ৰেষ্ঠ আত্মাসকলৰ তাত লাভেই আছে।
সেই ডাঙৰ ৰূপো স্মৃতিৰ শক্তিৰে সৰু হৈ যায়। সেয়া যেন কাগজৰ সিংহ। অচ্ছা!
বৰদান:
দীপমালাত
যথাৰ্থ বিধিৰে নিজৰ দৈৱী পদৰ আৱাহন কৰোঁতা পূজ্য আত্মা হোৱা
দীপমালাত আগতে
মানুহে বিধিপূৰ্বক দীপক জ্বলাইছিল, দীপক যাতে নুমাই নাযায় তাৰ প্ৰতি ধ্যান ৰাখিছিল,
ঘিউ ঢালিছিল, বিধিপূৰ্বক আৱাহনৰ অভ্যাসত আছিল। এতিয়াতো দীপকৰ সলনি বাল্ব জ্বলাই দিয়ে।
দীপমালা উদযাপন নকৰে এতিয়াতো মনোৰঞ্জন হৈ গ’ল। আৱাহনৰ বিধি অথবা সাধনা সমাপ্ত হৈ
গ’ল। স্নেহ সমাপ্ত হৈ কেৱল স্বাৰ্থ থাকি গ’ল সেয়েহে যথাৰ্থ দাতা ৰূপধাৰী লক্ষ্মী
কাৰো ওচৰলৈ নাহে। কিন্তু তোমালোক সকলোৱে যথাৰ্থ বিধিৰে নিজৰ দৈৱী পদৰ আৱাহন কৰা
সেয়েহে স্বয়ং পূজ্য দেৱী-দেৱতা হৈ যোৱা।
স্লোগান:
সদায় বেহদৰ
বৃত্তি, দৃষ্টি আৰু স্থিতি হওক তেতিয়া বিশ্ব কল্যাণৰ কাৰ্য সম্পন্ন হ’ব।